Η ευθύνη του πολιτικού κόσμου

Από αυτήν τη στήλη επισημάναμε πολλές φορές πόσο σε περιόδους κρίσης βοηθά το παράδειγμα της ηγεσίας που με το παράδειγμά της μπορεί να συνεγείρει το λαό και να δημιουργήσει πνεύμα ψυχικής ανάτασης αλλά δυστυχώς σήμερα που η χώρα βιώνει δεινή κρίση ο πολιτικός κόσμος δίνει την εντύπωση ότι έχει παραιτηθεί από τον ηγετικό ρόλο στέλνοντας λάθος μηνύματα στους πολίτες.
Αυτό το παράπονο υπάρχει σε όλους τους πολίτες και εκφράστηκε δημόσια κι από εκπροσώπους δικαστικών ενώσεων που άφησαν να εννοηθεί ότι παραπονιούνται και καταγγέλλουν τη συμπεριφορά της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας διότι επέβαλλαν βάρβαρες περικοπές στις αποδοχές όλων των Ελλήνων πολιτών πλην των δικών τους…Υπενθυμίζω και επισημαίνω ότι τη χρονιά που πέρασε είχαμε το πρωτοφανές σε παγκόσμιο επίπεδο γεγονός της αποχής των δικαστικών λειτουργών από τα καθήκοντά τους δεδομένου ότι επί 3 μήνες δίκαζαν ουσιαστικά μόνο για μια ώρα 9-10 π.μ., με αποτέλεσμα περαιτέρω συσσώρευση υποθέσεων και απονομή της δικαιοσύνης στο μέλλον με μεγαλύτερη καθυστέρηση.
Τα ανέφερα όλα αυτά για να επισημάνω για πολλοστή φορά ότι ο πολιτικός κόσμος, πέραν του ότι με τη ρουσφετολογική και ανεύθυνη συμπεριφορά του οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία, δυστυχώς και τώρα δεν κάνει αυτά που πρέπει για να ξεφύγουμε από την κρίση και κυρίως δε λειτουργεί ηγετικά, δε συμμετέχει εμφανώς στις θυσίες, κι έτσι τη στιγμή που επέβαλλε θυσίες και άγρια φορολογία σε όλους, φρόντιζε ώστε το 75% των κάθε μορφής αποδοχών των βουλευτών να είναι αφορολόγητες… ενώ εκατοντάδες πρώην βουλευτές και δήμαρχοι λαμβάνουν ακόμη διπλή-παχυλή σύνταξη.
Εχουμε αναφέρει από εδώ πολλές φορές το παράδειγμα του Σπαρτιάτη στρατηγού Βρασίδα, ο οποίος στην αρχαία Αμφίπολη διάλεξε 150 Σπαρτιάτες και μπαίνοντας επικεφαλής νίκησε χιλιάδες Αθηναίους γιατί, όπως γράφει ο Θουκυδίδης, τους συνήγειρε λέγοντας: «Θα αποδείξω ότι δεν είμαι καλύτερος εις το να προτρέπω άλλους παρ΄ ότι είμαι εις το να θέτω εις εφαρμογήν ο ίδιος τας προτροπάς μου...».
Ο Βρασίδας με 150 Σπαρτιάτες νίκησε γιατί διάλεξε τους καλύτερους αλλά κυρίως γιατί μπήκε μπροστά ο ίδιος…ενώ σήμερα οι πολιτικοί μας προτρέπουν και υποχρεώνουν τους πολίτες σε θυσίες από τις οποίες εξαιρούν τον εαυτό τους…με συνέπεια να μην μπορούν να λειτουργήσουν ηγετικά, απαξιωμένοι στη συνείδηση των πολιτών. Οι καιροί απαιτούν αντιστροφή πορείας με ανάπτυξη και άλματα προς τα εμπρός για να υπάρχει προοπτική για τη χώρα αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται ενεργοποίηση της κοινωνίας με πνεύμα εθνικής ανάτασης από ηγεσίες που θα εμπνέουν.
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ δικηγόρου, πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 29/12/2012 

Ανάγκη υπέρβασης

Το 2012 οδεύει προς τη δύση του και αναμφίβολα δεν ήταν καλή χρονιά για την Ελλάδα... Το βιοτικό επίπεδο χειροτέρεψε, η ανεργία αυξήθηκε και οι νέοι μας αισθάνονται να ακυρώνονται τα ονειρά τους. Το 2012 είχαμε δύο εκλογικές αναμετρήσεις, εγκαινιάστηκε η περίοδος κυβερνήσεων συνεργασίας, πήραμε τη «δόση» από την ΕΕ, αλλά ταυτόχρονα έγινε πιο βαθιά η ύφεση και η χώρα βιώνει κατάθλιψη...
Δεν έχει νόημα να ανασκαλεύουμε το παρελθόν και να ενθυμούμαστε τα λάθη του πολιτικού κόσμου που οδήγησαν τη χώρα στην παρακμή. Είμαστε όμως υποχρεωμένοι να επισημάνουμε ότι ο πολιτικός κόσμος μάλλον δεν έβαλε μυαλό και στέλνει λάθος μηνύματα ιδιοτέλειας, γιατί, ενώ επί 2 χρόνια πετσόκοβε συντάξεις και μισθούς κι επέβαλλε δυσβάστακτους φόρους, ταυτόχρονα φρόντιζε ώστε το 75% των αποδοχών των βουλευτών να είναι αφορολόγητο… Οι πολιτικοί μας δίνουν δικαίωμα σε κάποιους να λένε ότι «το παλιάλογο καινούργια περπατησιά δε μαθαίνει», ενώ με τέτοια καμώματα απαξιώνονται ολοένα και περισσότερο στη συνείδηση των πολιτών με επικίνδυνη ενίσχυση των άκρων από απελπισμένους πολίτες που «μαύρισε» το μάτι τους και θέλουν να εκδικηθούν το πολιτικό σύστημα.
Η χρονιά τελειώνει, και με εξαίρεση την προσπάθεια του πρωθυπουργού να ανακτήσει διεθνώς την αξιοπιστία της η χώρα, βλέπουμε τέλμα. Αντί νομοθετικού έργου, έχουμε πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, νέους φόρους δυσβάστακτους για τους πολίτες, Κοινοβούλιο υποβαθμισμένο που περί άλλα τυρβάζει και τους ρουσφετολογικά διορισμένους υπαλλήλους της Βουλής να απειλούν να το κλείσουν κάθε φορά που αισθάνονται κίνδυνο να θιγούν τα «κεκτημένα» τους…
Η χρονιά τελειώνει, και νομίζω ότι ο πρωθυπουργός πρέπει τώρα να κάνει πράξη το σύνθημα της «υπέρβασης» που είχε λανσάρει πριν από 19 χρόνια ως αρχηγός της «ΠΟΛΑΝ». Το πολιτικό μας σύστημα πρέπει να υπερβεί τον εαυτό του και τη μικροπολιτική, και να ασχοληθεί με την ανάπτυξη της χώρας. Η λέξη «ανάπτυξη» να πάψει να είναι σύνθημα αλλά να αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο. Η κυβέρνηση, αλλά και όλος ο πολιτικός κόσμος πρέπει να δουν πώς τα 15 εκατομμύρια τουρίστες ετησίως θα γίνουν 20, πώς τα 14 δισ. ευρώ από την εμπορική ναυτιλία θα γίνουν 20, πώς θα γίνει αναδιάρθρωση καλλιεργειών με στόχο πραγματική παραγωγή αγροτικών προϊόντων. Οι βουλευτές μας πρέπει κι αυτοί να υπερβούν τον εαυτό τους κι αντί να ασχολούνται με τα «αφορολόγητά» τους και το ύψος της αμοιβής για να πηγαίνουν σε συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής, να λειτουργήσουν ως πραγματικοί ηγέτες, συμμετέχοντας εμφανώς στις θυσίες των πολιτών και, όταν ψηφίζουν, να ενθυμούνται ότι υπάρχει και Σύνταγμα.

 ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου - πρώην προέδρου του ΔΣΘ
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 19/12/2012 

 

Παρουσίαση στην εκπομπή Γράμματα-Σπουδάματα

Μάλλον «στραβά αρμενίζουμε»

Αναντίρρητα στη χώρα μας υπολειτουργούσαν οι θεσμοί και χρειαζόμασταν ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις για διαφάνεια στη δημόσια ζωή, αξιοκρατική διάρθρωση του δημόσιου τομέα, εξάλειψη της γραφειοκρατίας και αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας για να υπάρχει ανάπτυξη.
Επειδή δε γίνονταν αυτά που έπρεπε να γίνουν, φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και ελπίζαμε ότι τώρα επιτέλους θα γίνονταν οι αναγκαίες εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις. Δυστυχώς όμως και τώρα πραγματικές μεταρρυθμίσεις δε γίνονται και η λέξη «ανάπτυξη» ακούγεται μόνον ως σύνθημα. Το ΑΕΠ μειώνεται από χρόνο σε χρόνο, αλλά το μόνο που γίνεται είναι επιβολή δυσβάσταχτων φόρων που, ενώ δε θα αποδώσουν εισπρακτικά, θα εξαφανίσουν τη μεσαία τάξη.
Για να γίνω αντιληπτός, ενδεικτικά μόνο θα αναφέρω ότι έχει καταστεί ανέφικτη η προσπέλαση και στη Δικαιοσύνη για την πλειονότητα των πολιτών με τη θέσπιση φόρων-παραβόλων υπέρ του Δημοσίου… Ετσι κάποιος πολίτης που θέλει να διεκδικήσει δικαστικά μια απαίτησή του ύψους 10.000 ευρώ, για τη συζήτηση της αγωγής του στο Ειρηνοδικείο, πέραν αμοιβής δικηγόρου, δικαστικών εξόδων κ.λπ. μέχρι τώρα πλήρωνε και δικαστικό ένσημο 56 ευρώ (υπέρ Δημοσίου, ΤΑΧΔΙΚ, Τ.Ν κ.λπ.) αλλά τώρα θα πληρώνει 257,92 ευρώ (σύμφωνα με πίνακα που διανεμήθηκε στην ολομέλεια προέδρων δικηγ. συλλόγων), δηλαδή πενταπλάσια, ενώ, αν απορριφθεί η αγωγή του και θέλει να ασκήσει έφεση, πρέπει να καταβάλει, πέραν της αμοιβής του δικηγόρου του, εξόδων κ.λπ. και 200 ευρώ παράβολο υπέρ του Δημοσίου… Και βεβαίως ο πλούσιος πολίτης μπορεί να έχει αυτή τη δυνατότητα αλλά η πλειονότητα των πολιτών ουσιαστικά στερείται του συνταγματικού δικαιώματος προσφυγής στη δικαιοσύνη…
Βεβαίως ο κ. υπουργός Δικαιοσύνης με αγανάκτηση σε δηλώσεις του άφησε να εννοηθεί ότι κάποιες διατάξεις εξυπηρετούν συμφέροντα τραπεζών και ασφαλιστικών εταιριών... αλλά, αν τα πιστεύει αυτά και δεν μπορεί να τα αλλάξει, όφειλε να παραιτηθεί καταγγέλλοντάς τα, ενώ όφειλαν επίσης οι δικηγορικοί σύλλογοι να αρχίσουν καμπάνια ενημέρωσης των Ελλήνων πολιτών για τα συμβαίνοντα και στο υποβαθμισμένο Κοινοβούλιό μας να θυμίσουν ότι υπάρχει και κάποιο Σύνταγμα…
Τελειώνοντας επισημαίνω ότι οι πολλαπλοί φόροι οδηγούν μόνο σε εξαθλίωση των πολιτών κι ότι μόνη λύση είναι η ανάπτυξη που θα φέρει αύξηση του ΑΕΠ. Αλλά, για να γίνει αυτό, χρειάζεται εκπόνηση και υλοποίηση σχεδίου με βάση το οποίο τα 15 εκατομμύρια τουριστών ετησίως θα γίνουν 25 ή τα 14 δισ. ευρώ από την εμπορική ναυτιλία θα γίνουν 20 ή θα έχουμε αγροτική παραγωγή με εξαγωγικό προσανατολισμό. Δε φαίνεται να γίνεται τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση και γι' αυτό ως χώρα μάλλον «στραβά αρμενίζουμε»...

 

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου - πρώην προέδρου του ΔΣΘ

 

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 12/12/2012

 

 

 

«Απανθίσματα»

Με τον τίτλο «Aπανθίσματα» κυκλοφόρησε (εκτός εμπορίου) ένας μικρός τόμος με κείμενα για τη Δικαιοσύνη και τη δικηγορία του Μιχάλη Παναγιωτόπουλου. Ο Μ. Παναγιωτόπουλος (πρωταθλητής Ελλάδας στο άλμα εις ύψος στα νιάτα του) δικηγορεί από το 1957 κι έχοντας συμπληρώσει 55 χρόνια δικηγορίας είναι πλέον μια εμβληματική μορφή για τη δικηγορία στη Θεσσαλονίκη συνεχίζοντας να την υπηρετεί με εφηβική ζέση...
Εχουν ενδιαφέρον όσα γράφει ο εκλεκτός συνάδελφος για τα κακώς κείμενα στο χώρο της Δικαιοσύνης, που οφείλονται περισσότερο σε θέματα νοοτροπίας, που δύσκολα αλλάζει, κι έτσι, όπως ο ίδιος σημειώνει, παρά τις νομοθετικές επεμβάσεις στο άρθρο 282 του ΚΠΔ και τη θέληση του νομοθέτη κατ' εξαίρεση να επιβάλλεται η προσωρινή κράτηση, στην πράξη η προσωρινή κράτηση (προφυλάκιση) αποτελεί πάντα ισχυρό προπύργιο αντίστασης ανακριτών, εισαγγελέων και δικαστικών συμβουλίων και δυστυχώς μερικές φορές λειτουργεί ως «προκαταβολή» ποινής… ενώ και το Πενταμελές Εφετείο, που συνεδριάζει μια φορά το μήνα ως δικαστήριο αναστολών κατά το άρθρο 497 παρ. 7 του ΚΠΔ, απορρίπτονται κατά κανόνα οι αιτήσεις και ματαιώνονται προσδοκίες και ελπίδες των πάντων, δικαίων και αδίκων… Σωστά παρατηρεί ότι δίνουμε την εικόνα έθνους κακούργων με τη συχνή επίκληση του άρθρου 13 περ. στ' του ΠΚ από δικαστές και εισαγγελείς για την παραπομπή σε βαθμό κακουργήματος, ενώ το πλημμέλημα ψυχορραγεί… κι ότι το θεμελιώδες τεκμήριο αθωότητας του κατηγορουμένου στην πράξη τείνει να ανατραπεί και να λειτουργεί ως τεκμήριο ενοχής για όποιον κάθεται στο εδώλιο.
Θα επισημάνω μόνο ότι δεν είναι μάταιος ο αγώνας για αλλαγές. Πολλές φορές το δικηγορικό σώμα, όταν είχε τεκμηριωμένες προτάσεις, πετύχαινε να υιοθετηθούν από την Πολιτεία. Ενδεικτικά μόνο θα υπενθυμίσω ότι το Μάρτιο του 2005, που είχα εκλεγεί πρόεδρος του ΔΣΘ, απασχολούσε την επικαιρότητα το θέμα των λεγόμενων «παραδικαστικών κυκλωμάτων». Τον ίδιο μήνα ο υπουργός ζήτησε προτάσεις και συγκρότησε ειδική νομοπαρασκευαστική επιτροπή που συμμετείχαμε μαζί με εκπροσώπους δικαστικών ενώσεων. Από τις προτάσεις που υποβάλαμε οι περισσότερες έγιναν νόμοι κι έτσι βελτιώθηκε ο τρόπος επιθεώρησης των δικαστηρίων με έκφραση γνώμης κι από τους δικηγορικούς συλλόγους, έτσι απομακρύνθηκαν με «εθελουσία έξοδο» οι ανεπαρκείς δικαστές, βελτιώθηκε το θεσμικό πλαίσιο της Σχολής Δικαστών κ.λπ.
Τελειώνοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι πολλά πράγματα στο χώρο της Δικαιοσύνης θα βελτιώνονταν, αν συνεχιζόταν η τακτική που είχε εγκαινιάσει ως υπουργός Δικαιοσύνης ο Α. Παπαληγούρας, δηλαδή η συμμετοχή σε όλες τις νομοπαρασκευαστικές επιτροπές του υπουργείου Δικαιοσύνης εκπροσώπων των δικαστών, των δικηγόρων και πανεπιστημιακών. Η σύζευξη θεωρίας και πράξης δίνει πάντα σωστά αποτελέσματα.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου - πρώην προέδρου του ΔΣΘ

 

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος  5/12/2012

Χρειαζόμαστε ελπίδα προοπτικής

Εβλεπα πρόσφατα σε τηλεοπτικό κανάλι βουλευτή να παραπονείται για τη «μεγάλη μείωση αποδοχών τους» και θυμήθηκα κάποιον άλλον που στο παρελθόν άφησε να εννοηθεί ότι το κύρος τους αναβαθμίζεται όταν κυκλοφορούν με πολυτελή αυτοκίνητα…Φυσικά αυτά αποτελούν ενδείξεις υποβάθμισης του Κοινοβουλίου με ευθύνη και των πολιτών που επιλέγουν με κριτήριο την αναγνωρισιμότητα ή εκδικούμενοι το πολιτικό σύστημα κι έτσι ένα Κοινοβούλιο που στο παρελθόν λάμπρυναν προσωπικότητες του πνεύματος (Π. Κανελλόπουλος, Κ. Τσάτσος, Γ. Κασιμάτης κ.λπ.) τώρα φιλοξενεί και πρόσωπα που «συζητούν» από το βήμα της Βουλής για τα ρολόγια τους ή συναρτούν το κύρος τους με τη χρήση πολυτελών αυτοκινήτων. Και προβάλλονται αυτοί οι ισχυρισμοί όταν ο βουλευτής σήμερα εισπράττει (βουλευτική αποζημίωση και επιδόματα) σχεδόν τριπλάσια από τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ… και κλαψουρίζουν για τις αποδοχές τους που αγγίζουν τις 8.000 ευρώ μηνιαίως, όταν ξέρουν ότι το 25% των πολιτών είναι άνεργοι κι ότι χιλιάδες άλλοι ζουν από συσσίτια της Εκκλησίας.

Θα ήθελα να υπενθυμίσω σε κάποιους πολιτικούς μας ότι στην αρχαία Αμφίπολη το 422 π.Χ. ο Σπαρτιάτης στρατηγός Βρασίδας με 150 Σπαρτιάτες νίκησε χιλιάδες Αθηναίους, γιατί μπήκε μπροστά λέγοντας στους 150 ότι «θα αποδείξω πως δεν είμαι καλύτερος εις το να προτρέπω άλλους, παρότι είμαι εις το να θέτω εις εφαρμογήν ο ίδιος τας προτροπάς μου...». Τα επισημαίνω αυτά για να υπενθυμίσω πόσο μετρά το παράδειγμα της ηγεσίας σ' ένα λαό. Δε φτάνει να προσπαθεί ο πρωθυπουργός να ανορθώσει την αξιοπιστία της χώρας στο εξωτερικό. Πρέπει ταυτόχρονα να «πείσει» βουλευτές και κρατικούς αξιωματούχους να συμμετάσχουν στις θυσίες των πολιτών καταργώντας κάποια προκλητικά προνόμια που κατά τη λαϊκή έκφραση «βγάζουν μάτι»…

Σήμερα το κράτος έχει παραλύσει και έχει εγκαταλείψει στοιχειώδεις υποχρεώσεις του κι έτσι φτάσαμε σε σημείο να μην υπάρχει φαγητό για τους κρατούμενους στο Μεταγωγών στους οποίους δίνουν 5,5 ευρώ την ημέρα και τους λένε «παραγγείλτε απέξω να φάτε» και όσοι δεν έχουν οικονομική στήριξη απέξω ζουν με 1-2 σάντουιτς την ημέρα επί μήνες… Αλλά τη στιγμή που για λόγους οικονομίας πετσοκόβεται η πενιχρή σύνταξη του ΟΓΑ, εκατοντάδες πρώην βουλευτές και δήμαρχοι εξακολουθούν να παίρνουν διπλή – παχυλή σύνταξη, ενώ το ελληνικό Κοινοβούλιο εξακολουθεί να έχει υπερδιπλάσιους υπαλλήλους από το γερμανικό... Ερχονται πολύ δύσκολες μέρες για τη χώρα και για να αντέξουν οι πολίτες χρειάζονται τουλάχιστον ελπίδα προοπτικής, αλλά για να την προσφέρει ο πολιτικός κόσμος πρέπει να ξανασυνδεθεί θετικά με τους πολίτες, συμμετέχοντας στις θυσίες και προβάλλοντας πειστικό όραμα για το μέλλον.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 28/11/2012 
 

Εν ονόματι της «τρόικας»

«Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κι΄ αψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη..»
Κ. Καβάφης

Με θλίψη γράφω το σημερινό σημείωμα γιατί βλέπω καθημερινά τη ζωή μας να αλλάζει προς το χειρότερο οικονομικά αλλά και γιατί ανεπαίσθητα αλλά σταθερά αποδυναμώνονται ή αλλοιώνονται θεσμοί που αποτέλεσαν στηρίγματα της ελληνικής κοινωνίας.
Για να γίνω κατανοητός, ενδεικτικά αναφέρω ότι οι δικηγορικοί σύλλογοι πέρα από το συνδικαλισμό ήταν φρουροί των δικαιωμάτων του πολίτη, ανεξάρτητες φωνές που στηλίτευαν αυθαιρεσίες της εκτελεστικής εξουσίας... Κι αυτό γιατί, σύμφωνα με το άρθρο 199 του Κώδικα περί Δικηγόρων, είχαν αρμοδιότητα να εκφέρουν άποψη και να παρεμβαίνουν σε κάθε μεγάλο εθνικό και κοινωνικό θέμα, ενώ είχαν οικονομική ανεξαρτησία έναντι της κεντρικής εξουσίας, κι έτσι μπορέσαμε π.χ. ως ΔΣΘ να καταδικάσουμε την εξέλιξη της υπόθεσης Βατοπεδίου ή την απόφαση προσμέτρησης των «λευκών» ψηφοδελτίων…
Δύναμη των δικηγορικών συλλόγων ήταν το κύρος τους στην κοινωνία και η οικονομική ανεξαρτησία. Το κύρος αυτό δεν το χρησιμοποίησαν ποτέ συντεχνιακά (έπειτα από 40 χρόνια δικηγορίας έπαιρναν σύνταξη κατώτερη όλων των δημόσιων υπαλλήλων), ενώ τα τελευταία χρόνια εν ονόματι της «τρόικας» ήρθαν διατάξεις που εξαθλιώνουν οικονομικά το δικηγορικό σώμα, ενώ φημολογείται ότι επίκεινται κι άλλες που θα αλλάξουν εντελώς τη λειτουργηματική μορφή της δικηγορίας που ξέραμε με κατάργηση των ελάχιστων ορίων αμοιβών, κατάργηση των τετραπλοτύπων κ.λπ., με συνεπακόλουθο κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων, αλλά και περιθωριοποίηση των δικηγορικών συλλόγων.
Είναι αλήθεια ότι έκανε λάθη το δικηγορικό σώμα και οι δικηγορικοί σύλλογοι (μερικές φορές γινόταν κακή χρήση της οικονομικής ανεξαρτησίας που προκαλούσε), ενώ έπρεπε να προλαβαίνει τα γεγονότα, να βρίσκεται στην πρωτοπορία με πρωτοβουλία κινήσεων έναντι της εκτελεστικής εξουσίας, πάντα με συγκεκριμένες προτάσεις για ταχύτερη και καλύτερη απονομή δικαιοσύνης αλλά και καλύτερη λειτουργία του πολιτεύματος...
Από αυτή τη στήλη ελλείψει χώρου δεν μπορούμε να πούμε περισσότερα για τα εγκληματικά λάθη που έγιναν στη Δικαιοσύνη... Το δικηγορικό σώμα οφείλει να σταθεί στο ύψος των παραδόσεών του, αλλά να θυμάται ότι μόνον όταν έχει τεκμηριωμένες προτάσεις διαμορφώνει γεγονότα κι εξελίξεις (από τις 8 προτάσεις που υποβάλλαμε τον Απρίλιο του 2005 στην Πολιτεία οι 6 υιοθετήθηκαν κι έγιναν νόμοι κι έτσι βελτιώθηκε ο τρόπος επιθεώρησης των δικαστηρίων, το θεσμικό πλαίσιο της Σχολής Δικαστών, απομακρύνθηκαν ανεπαρκείς δικαστές κ.λπ.). Αλλά και η Πολιτεία οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι η εν ονόματι της «τρόικας» αποδυνάμωση της μεσαίας τάξης και των ανεξαρτήτων φορέων που εξασφαλίζουν ισορροπία στη λειτουργία του πολιτεύματος αποτελεί νάρκη στα θεμέλια της Δημοκρατίας μας.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ,πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 21/11/2012

Το ψάρι βρομάει απ' το κεφάλι

Ο θυμόσοφος λαός μας λέει ότι «το ψάρι βρομάει απ' το κεφάλι» κι αυτή η παροιμία έρχεται στη σκέψη των πολιτών μετά τις αποκαλύψεις για τους αναξιοκρατικούς διορισμούς υπαλλήλων στη Βουλή, για τα προνόμιά τους και τις αντιδράσεις των υπαλλήλων στη σωστή (αλλά καθυστερημένη) κυβερνητική προσπάθεια περιορισμού των προνομίων.
Ως χώρα φτάσαμε στο σημερινό κατάντημα, γιατί την περίοδο της μεταπολίτευσης, με ευθύνη των ασκούντων εξουσία, οι επιχορηγήσεις της ΕΕ αντί παραγωγικών έργων σπαταλήθηκαν σε επιδοτήσεις και υπερδιογκώθηκε ο δημόσιος τομέας, με υπερχρέωση του κράτους, για να μπορούν να διορίζουν οι πολιτικοί μας ψηφοφόρους τους, ενώ δεν αξιοποιήθηκαν ιστορικές ευκαιρίες για πραγματική ανάπτυξη της χώρας.
Το Κοινοβούλιο, που θα έπρεπε να ελέγχει την εκτελεστική εξουσία, αν λειτουργούσε σωστά το πολίτευμά μας, αντί να την ελέγχει, την ξεπερνούσε σε ρουσφετολογία και σπατάλη, κι έτσι φτάσαμε στο σημείο στο Ελληνικό Κοινοβούλιο να υπάρχουν διπλάσιοι υπάλληλοι απ' ό,τι στο Κοινοβούλιο της Γερμανίας, οι οποίοι φυσικά διορίζονταν ρουσφετολογικά, χωρίς διαγωνισμό, με αποκορύφωμα παλαιοκομματισμού μια διάταξη το καλοκαίρι του 2009, που έδινε τη δυνατότητα διορισμού στη Βουλή σε όσους συνεργάτες των βουλευτών το ήθελαν εντός 6 μηνών… Αυτήν τη διάταξη όχι μόνο δεν την κατήγγειλαν τα κόμματα της τότε αντιπολίτευσης, αλλά υλοποιήθηκε με διακομματική συμφωνία, απ' ό,τι θυμάμαι, και δημοσιοποιήθηκε μόνο μετά την κρίση, μαζί με τα άλλα προνόμια των υπαλλήλων της Βουλής, όπως οι 16 μισθοί, το εφάπαξ που ξεπερνούσε τα 200.000 ευρώ κ.λπ.
Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι δεν καταστράφηκε η Ελλάδα από μερικές εκατοντάδες ρουσφετολογικούς διορισμούς στο Κοινοβούλιο, ούτε από τα παχυλά επιδόματα και εφάπαξ που έπαιρναν αυτοί οι μετρημένοι υπάλληλοι, τα «χαϊδεμένα παιδιά» του πολιτικού κόσμου.
Η αλήθεια είναι, όμως, ότι τέτοιες συμπεριφορές κατέστρεψαν την Ελλάδα, με βαριά ευθύνη των πολιτικών ηγετών, που συμφωνούσαν ή έκαναν πως δεν έβλεπαν το τι γινόταν. Γιατί με τέτοιες συμπεριφορές το Κοινοβούλιο έστελνε στην κοινωνία μηνύματα αναξιοκρατίας και φαυλότητας, μήνυμα να ζητούν όλοι απίθανα επιδόματα του τύπου «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία» και διορισμούς από «το παράθυρο»... Εχουν βαριά ευθύνη οι διατελέσαντες πρόεδροι της Βουλής (φρόντισαν και μετά την αποχώρησή τους να έχουν δικαίωμα διορισμού μετακλητών υπαλλήλων και γραφείο στη Βουλή), οι διατελέσαντες πρωθυπουργοί αλλά και όλος ο πολιτικός κόσμος γι' αυτά τα φαινόμενα, γιατί, αντί ο ναός της δημοκρατίας να στέλνει προς τα έξω μηνύματα αξιοκρατίας και λιτότητας, έστελνε μηνύματα οικογενειοκρατίας, ρουσφετολογίας και σπατάλης, συμβάλλοντας έτσι στην παρακμή της χώρας.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ, πρώην προέδρου του ΔΣΘ
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 14/11/2012

Η μοναδική μας ελπίδα

«Κι αν ο αγέρας φυσά δεν μας δροσίζει
κι ο ίσκιος μένει στενός κάτω απ' τα κυπαρίσσια
κι όλο τριγύρω ανήφοροι στα βουνά».
Γ. Σεφέρης

Η Ελλάδα βιώνει μια κρίσιμη εβδομάδα κι οι στίχοι του Σεφέρη αποδίδουν την ελληνική πραγματικότητα. Το Κοινοβούλιό μας θα ψηφίσει σκληρά μέτρα λιτότητας, ο πρωθυπουργός διαβεβαιώνει ότι είναι τα τελευταία κι ότι ακολουθεί η ανάπτυξη… αλλά οι πολίτες δυσπιστούν, γιατί θυμούνται ότι κι ο προηγούμενος πρωθυπουργός υποσχόταν προ διετίας ότι το 2012 θα αρχίσει η ανάπτυξη, αλλά χειροτέρεψε η κατάσταση.
Το Κοινοβούλιο, με κάποιες διαρροές, θα ψηφίσει τα μέτρα για να πάρουμε τη δόση, αλλά το πρόβλημά μας δε θα λυθεί, αν δεν υλοποιηθεί σχέδιο ανάπτυξης… Θα έπρεπε παράλληλα με τις περικοπές η κυβέρνηση να εκπονήσει και υλοποιήσει σχέδιο αξιοποίησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας με στόχευση π.χ. τα 15 εκατομμύρια τουριστών ετησίως να γίνουν 20 για να αυξηθούν τα έσοδα από τον τουρισμό, τα 14 δισ. ευρώ από την Εμπορική Ναυτιλία να γίνουν 20, η γεωργία μας να στραφεί σε νέες καλλιέργειες για πραγματική παραγωγή και εξαγωγές. Δυστυχώς τέτοιο σχέδιο δεν υλοποιείται, ενώ δε γίνονται πραγματικές μεταρρυθμίσεις στη χώρα, αν και για κάποιες δεν απαιτούνται χρήματα. Ενδεικτικά αναφέρω ότι στη χώρα μας έχουμε απονομή δικαιοσύνης με μεγάλη καθυστέρηση αλλά ταυτόχρονα έχουμε δικαστικές διακοπές 3,5 μήνες ετησίως. Αν γινόταν περιορισμός των δικαστικών διακοπών μόνο στον Αύγουστο και σε μια εβδομάδα την περίοδο των Χριστουγέννων και άλλη μία εβδομάδα την περίοδο εορτών του Πάσχα, θα είχαμε ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης. Οι δικαστές μας πρέπει να αμείβονται καλά για να είναι απερίσπαστοι στο έργο τους, αλλά δεν υπάρχει λόγος να είναι κλειστά τα δικαστήρια 2,5 μήνες το καλοκαίρι, 15 μέρες τα Χριστούγεννα και 15 μέρες το Πάσχα…
Σ' αυτές τις κρίσιμες ώρες και μέρες ο πολιτικός κόσμος ζητώντας θυσίες από τους πολίτες πρέπει να δώσει το καλό παράδειγμα θυσιάζοντας κάποια προκλητικά προνόμια, όπως π.χ. τη διπλή-παχυλή σύνταξη, την επιπρόσθετη αμοιβή για συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής και να συνειδητοποιήσει ότι είναι έγκλημα να έχει η Βουλή μας περισσότερους υπαλλήλους από τη Βουλή της Γερμανίας και να απασχολεί κάθε βουλευτής 5-6 δημόσιους υπαλλήλους ή να δημιουργούνται θέσεις για να βολευτούν οι κουμπάροι κάποιων υπουργών. Σήμερα οι ηγέτες μας οφείλουν να εκπονήσουν και να υλοποιήσουν τάχιστα σχέδιο ανάπτυξης με αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων της χώρας, για να αυξηθεί το ΑΕΠ και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, γιατί αυτό αποτελεί τη μοναδική ελπίδα εξόδου της χώρας από την κρίση.

Του Δημήτρη Γαρούφα, πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 7/11/2012 

Τότε και τώρα...

Συμπληρώθηκαν φέτος 100 χρόνια από τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912 και την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης αλλά δεν έγινε καμιά ουσιαστική συζήτηση και σύγκριση του τότε με το σήμερα και ανάλυση των μηνυμάτων της Ιστορίας. Το έτος 1912 αποτελεί ορόσημο για την ελληνική Ιστορία, γιατί αυτήν τη χρονιά η Ελλάδα διπλασιάστηκε γεωγραφικά και πληθυσμιακά κι έτσι η μέχρι τότε ανυπολόγιστη Ελλάδα έγινε πλέον μεγάλο-υπολογίσιμο κράτος. 

Για να φτάσουμε σ' αυτήν την Ελλάδα χρειάστηκε να προηγηθεί η στρατιωτική επανάσταση το 1909 που σάρωσε τον παλαιοκομματισμό αλλά και η μετάκληση από την Κρήτη του Ελ. Βενιζέλου που οδήγησε σε ανόρθωση της χώρας… Ο Σ. Μαρκεζίνης στην Πολιτική του Ιστορία (τόμος 3, σελ.246) αναφέρει ότι το 1911 ο προϋπολογισμός της Ελλάδας είχε έσοδα 142.519.218 δρχ. και έξοδα 130.638.154 δρχ., ενώ και το 1914 μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους και το διπλασιασμό της Ελλάδας ο προϋπολογισμός ανέφερε έσοδα 567.147.742 δρχ. και έξοδα 555.260.269 δρχ. Δηλαδή ακόμη και την πολεμική περίοδο, με πολεμικές δαπάνες, η τότε Ελλάδα είχε πλεονασματικούς προϋπολογισμούς… 

Αλλά τότε η Ελλάδα ήταν ενωμένη και είχε άξια ηγεσία με αρχιστράτηγο το διάδοχο Κωνσταντίνο και πρωθυπουργό τον Ελ. Βενιζέλο, ηγέτη μεγάλου βεληνεκούς που μιλούσε σαν ίσος προς ίσο με τους ηγέτες των μεγάλων χωρών, ο οποίος, μιλώντας στις 5-10-1912 στο Φάληρο στα πληρώματα των πολεμικών μας πλοίων, τους είπε: «Η πατρίς αξιοί από υμάς, όχι απλώς να αποθάνητε υπέρ αυτής. Αυτό θα ήταν το ολιγώτερον. Αξιοί να νικήσετε. Και διά τούτο έκαστος εξ΄ ημών και θνήσκων ακόμη, μίαν μόνον σκέψιν πρέπει να έχει, πώς να εντείνει τας δυνάμεις του μέχρι της τελευταίας πνοής όπως οι εναπομείναντες νικήσωσι...». 

Μελαγχολεί κάποιος όταν διαβάζει για την τότε Ελλάδα και τη συγκρίνει με τη σημερινή. Τα τελευταία 30 χρόνια (με κάποιες εξαιρέσεις) είχαμε πολιτικούς που μπέρδευαν το νόμιμο με το ηθικό, ασχολούνταν με οff shore εταιρίες και υπηρετούσαν τις αδυναμίες των πολιτών… γι΄ αυτό η Ελλάδα σήμερα υπερχρεωμένη εκλιπαρεί τους δανειστές για μία ακόμη δόση δανείου θυμίζοντας την ανυπολόγιστη Ελλάδα του 19ου αιώνα… 

Ο ελληνικός λαός ήταν ίδιος και το 1912 και σήμερα, με προτερήματα αλλά και πολλές αδυναμίες. Η εμφανής διαφορά είναι στην ηγεσία,γιατί και μετά το 1989 με την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων δημιουργήθηκε ιστορική ευκαιρία για μία ισχυρή ευημερούσα Ελλάδα που θα ήταν ο παράγοντας ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή αλλά οι πολιτικοί της λόγω έλλειψης οράματος και κακών χειρισμών ούτε την ευκαιρία αξιοποίησαν αλλά και οδήγησαν τη χώρα στην πτώχευση και την παρακμή... 

 
Του Δημήτρη Γαρούφα, πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 30/10/2012

 

 

Για να υπάρχει ελπίδα προοπτικής

Είναι θέμα ημερών πλέον η ψήφιση νέου πακέτου μέτρων(σε γενικές γραμμές, είχαν συμφωνηθεί επί κυβερνήσεως Παπαδήμου) με περικοπές δαπανών αλλά και αποδοχών εργαζομένων, συντάξεων κ.λπ. που αναπόφευκτα θα οδηγήσουν σε βαθύτερη ύφεση με αύξηση της ανεργίας και υποβάθμιση της ζωής των πολιτών.
Η χώρα μπαίνει πλέον στην καρδιά της θύελλας, στο μάτι του κυκλώνα, και θα περάσει ένα βαρύ πολιτικό χειμώνα με απρόβλεπτες αλλαγές και στο πολιτικό σύστημα γιατί, όπως τα προηγούμενα μνημόνια οδήγησαν κόμματα εξουσίας στο περιθώριο, έτσι και τώρα η νέα θύελλα πιθανόν να οδηγήσει δυστυχώς σε κυρίαρχες θέσεις ακραίες πολιτικές δυνάμεις.
Υποτίθεται ότι με τα νέα μέτρα θα έχουμε την ελπίδα να γίνει βιώσιμο το χρέος σε μερικά χρόνια, αλλά φοβούμαι ότι και τα νέα μέτρα θα χειροτερέψουν τη θέση του Ελληνα πολίτη αλλά δε θα λύσουν το πρόβλημα, γιατί, όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο Γερμανός οικονομολόγος Μπόφιγκερ, «η στρατηγική του σοκ έχει αποτύχει. Υπό συνθήκες σπειροειδούς φθίσης της οικονομίας οι περικοπές δεν προσφέρουν τίποτα. Το ζητούμενο είναι προγράμματα ανάκαμψης».
Αναντίρρητα στη χώρα μας υπήρχε ανάγκη μεταρρυθμίσεων για να λειτουργούν ουσιαστικά οι θεσμοί και ανάγκη ανασύνταξης του κράτους και περιστολή δαπανών. Γι' αυτό χρειαζόταν να υλοποιηθεί ένα σχέδιο με τρία σκέλη: 1) περιστολής δαπανών, 2) ανάπτυξης της χώρας με αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων της και 3) θεσμικών μεταρρυθμίσεων. Δηλαδή μαζί με τις περικοπές δαπανών θα έπρεπε να παρουσιαστεί και σχέδιο ανάπτυξης το οποίο π.χ. να έχει στόχο τα 15 εκατομμύρια τουρίστες να γίνουν 20 ή 25 για να αυξηθούν τα έσοδα από τον τουρισμό, τα περίπου 15 δισ. ευρώ που φέρνει ετησίως σε συνάλλαγμα η εμπορική μας ναυτιλία να γίνουν 20,τον προσανατολισμό της γεωργίας μας σε νέες καλλιέργειες με πραγματική παραγωγή και εξαγωγές και την αξιοποίηση των άλλων πλουτοπαραγωγικών μας πηγών (ορυκτός πλούτος κ.λπ.). 

Τέλος μαζί με όλα αυτά έπρεπε να υλοποιηθεί ένα βραχυχρόνιο σχέδιο θεσμικών αλλαγών(π.χ. μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 200) που θα έδινε τον τόνο λιτότητας και αποτελεσματικότητας αλλά και να παρουσιαστεί ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο ανασύνταξης του κράτους και ουσιαστικής λειτουργίας των θεσμών μέσω της συνταγματικής αναθεώρησης που μπορεί να αρχίσει ως διαδικασία από την άνοιξη του 2013.
Τέτοιο ολοκληρωμένο σχέδιο σωτηρίας και ανάπτυξης της χώρας δεν παρουσιάστηκε. Γι' αυτό έστω και αργά, έστω και μετά την ψήφιση των μέτρων, πρέπει να εκπονηθεί, να παρουσιαστεί και κυρίως να υλοποιηθεί τεκμηριωμένο σχέδιο ανάπτυξης και θεσμικών μεταρρυθμίσεων για να υπάρχει ελπίδα προοπτικής για τη χώρα. 

Του Δημήτρη Γαρούφα, πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 23/10/2012

Oχι μνημόσυνα για τη Θεσσαλονίκη

Το 2012, χρονιά εορτασμού των 100 χρόνων απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης, οδεύει προς το τέλος του και φοβούμαι ότι η επέτειος πέρασε απαρατήρητη. Εγιναν κάποιες εκδηλώσεις και κάποια συνέδρια (μερικά σοβαρά), αλλά λείπουν οι προτάσεις κι ο διάλογος για την αναζήτηση νέου ρόλου για το μέλλον της Θεσσαλονίκης.
Είναι αλήθεια ότι η μεγάλη ιστορική ευκαιρία για τη Θεσσαλονίκη δημιουργήθηκε το 1989, με την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων των γειτονικών χωρών, οπότε με το άνοιγμα των συνόρων απέκτησε οικονομική και πολιτιστική ενδοχώρα. Μπορούσε να λειτουργεί σε μητροπολιτικό ρόλο και να εδρεύουν σε αυτή όλοι οι οργανισμοί της ΕΕ που θα απευθύνονταν στα Βαλκάνια, αποτελώντας μια άτυπη βαλκανική πρωτεύουσα. Δυστυχώς δεν έγιναν αυτά που έπρεπε να γίνουν, γιατί δεν το ήθελε η κεντρική εξουσία, αλλά και γιατί οι εκπρόσωποι της πόλης δεν είχαν το σθένος να διεκδικήσουν αποτελεσματικά όσα έπρεπε να γίνουν. Εγιναν κάποιες αποσπασματικές προσπάθειες με δημιουργία διαβαλκανικών φορέων που είχαν έδρα τη Θεσσαλονίκη από φορείς της πόλης (δικηγόροι, δημοσιογράφοι, πανεπιστήμια κ.λπ.) αλλά δεν στηρίχθηκαν και ατόνησαν. Δημιουργήθηκαν και κάποιοι φορείς από την κεντρική εξουσία, αλλά με κρύα καρδιά και με μεγάλη καθυστέρηση (Διεθνές Πανεπιστήμιο, ΣΑΕ κ.λπ.), που δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα.
Φέτος, αντί συνεδρίων για το παρελθόν της πόλης και κάποιων αποσπασματικών εκδηλώσεων, νομίζω ότι πιο επωφελής θα ήταν η διοργάνωση συζητήσεων σε αναζήτηση του νέου ρόλου της Θεσσαλονίκης και σ' αυτό το πλαίσιο επιβαλλόταν η πρόκληση ενός διαλόγου ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα και τους φορείς της πόλης για το μελλοντικό ρόλο της.
Στη Θεσσαλονίκη ενδεικτικά θυμίζω ότι υπάρχει το ΑΠΘ και το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, η ΔΕΘ, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, το ΚΘΒΕ, το Διεθνές Πανεπιστήμιο, η Εθνική Σχολή Δικαστών, το Κέντρο Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Οικονομικού Δικαίου, τα Μουσεία της, η ΕΜΣ και πληθώρα άλλων φορέων. Αν υπάρξουν δράσεις όλων αυτών με κοινή στόχευση, το όραμα μπορεί να γίνει πράξη και μπορεί η Θεσσαλονίκη να λειτουργεί σαν μητροπολιτικό κέντρο μιας ευρύτερης περιοχής.
Το έχουμε πει παλιότερα, αλλά το επαναλαμβάνουμε: το εθνικό συμφέρον επιβάλλει η Αθήνα να εκφράζει το ελληνικό κράτος ως πρωτεύουσά του και η Θεσσαλονίκη το ελληνικό έθνος με φορείς που θα απευθύνονται σε αυτό, όπως το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (με ουσιαστική δράση όμως), η ΕΤ3 λειτουργώντας δορυφορικά κ.λπ., ενώ ταυτόχρονα από τη Θεσσαλονίκη και μέσω των φορέων της θα έπρεπε να εκφράζεται η εξωστρέφεια του ελληνικού κράτους… Αντί μνημοσύνων για το ένδοξο παρελθόν της πόλης, χρειαζόμαστε όραμα για το μέλλον της…

TOY ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 16/10/2012
 

Αναζητώντας πρότυπα…

Αφορμή για το σημερινό σημείωμα ήταν μια συζήτηση μεταξύ νομικών όπου από δικαστικό εκφράστηκε η άποψη ότι στην κρίση της κοινωνίας μας συμβάλλει η έλλειψη υγιών προτύπων. Απαντώντας επισήμανα ότι υγιή πρότυπα υπήρχαν και υπάρχουν, αλλά δεν τα προβάλλουμε και ενδεικτικά ανέφερα ότι την περίοδο της γερμανικής κατοχής υπήρχε στη Θεσσαλονίκη ως προϊστάμενος του Πρωτοδικείου ο πρόεδρος Πρωτοδικών Αγγελος Κουτσουμάρης. Θέλοντας να διασώσει παιδιά των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, όρισε στο Πρωτοδικείο εκτάκτους δικασίμους πρωί και απόγευμα και γίνονταν σωρηδόν υιοθεσίες παιδιών Εβραίων από οικογένειες Χριστιανών, ενώ οι δικηγόροι που παρίσταντο δεν έπαιρναν αμοιβή και οι δικαστές που δίκαζαν εξέδιδαν γρήγορα αποφάσεις, κάνοντας δεκτές τις αιτήσεις. Σε 15 μέρες εκδικάσθηκαν πάνω από 400 αιτήσεις υιοθεσίας αλλά προδόθηκε στους Γερμανούς το εγχείρημα κι έτσι ο Γερμανός στρατιωτικός διοικητής με έγγραφό του ζήτησε τα ονόματα όσων συνέπραξαν στο εγχείρημα (δικαστές, δικηγόροι κ.λπ.) για να τιμωρηθούν. Την επόμενη μέρα ο δικαστής αυτός παρουσιάσθηκε μόνος του στο Γερμανό στρατιωτικό διοικητή Μάισνερ και τον υπασπιστή του Μάξ Μέρτεν και δήλωσε ότι αναλαμβάνει προσωπικά την ευθύνη γιατί ως προϊστάμενος του Πρωτοδικείου οργάνωσε το εγχείρημα για να σωθούν τα παιδιά. Ο Γερμανός διοικητής εκφράστηκε με θαυμασμό για το θάρρος του δικαστή και τον άφησε ελεύθερο.

Αυτόν το γενναίο πρόεδρο Πρωτοδικών (μετέπειτα Αρεοπαγίτη) δεν τον τίμησαν οι δικαστικές ενώσεις, ούτε η Ισραηλιτική Κοινότητα, ούτε ο δήμος Θεσσαλονίκης και αν δε γινόταν αναφορά του περιστατικού στην ιστορία του ΔΣΘ που έγραψε ο Τ. Θωμάς (Α' τόμος σ. 39-40) θα είχε ξεχασθεί.

Ακόμη και στην περίοδο της μεταπολίτευσης υπήρξαν πρόσωπα και ομάδες που θαρραλέα ζήτησαν οργάνωση της πολιτικής ζωής σε υγιείς βάσεις προειδοποιώντας για τα «κακά μελλούμενα», αλλά αγνοήθηκαν… γιατί επικρατούσε η λογική που αποδεχόταν ο Α. Παπανδρέου, ο οποίος -σύμφωνα με δημοσιεύματα- είπε για κάποιον: «Είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του αλλά όχι και 500 εκατ. δρχ.». Υπενθυμίζω επίσης ενδεικτικά ότι υπήρξε ομάδα νέων στελεχών της ΝΔ (αποκληθείσα «Κίνηση Βόλβης»), που από το 1975 αγωνιζόταν για κόμματα αρχών με εξάλειψη της οικογενειοκρατίας και του ρουσφετιού, για διαφάνεια, αξιοκρατία και ήθος στην πολιτική, αλλά αντί να υιοθετηθούν τα ανανεωτικά αιτήματα «κακοί σύμβουλοι» του Κ. Καραμανλή πέτυχαν τη διαγραφή τους από τη ΝΔ.

Υπήρξαν και υπάρχουν πρότυπα θάρρους και ήθους αλλά «εξοβελίζονται» γιατί η παρουσία τους αποκαλύπτει τη μικρότητα των άλλων... Αν όμως θέλουμε καλύτερη την πατρίδα, πρέπει να αναζητήσουμε και να προβάλουμε πρότυπα θάρρους και ήθους, για να ελπίζουμε ότι θα ανασυρθεί από το τέλμα η κοινωνία μας.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 10/10/2012

Υπάρχει ελπίδα;

«Κι αν ο αγέρας φυσά δε μας δροσίζει
κι ο ίσκιος μένει στενός κάτω απ' τα κυπαρίσσια
κι όλο τριγύρω ανήφοροι στα βουνά…»
Γ. Σεφέρης
Οι στίχοι του Σεφέρη αποδίδουν την εικόνα της σημερινής Ελλάδας που βλέπει καθημερινά τα αδιέξοδα να πληθαίνουν και τους ορίζοντες να στενεύουν. Καταχνιά σκεπάζει την Ελλάδα κι οι πολίτες απελπισμένοι παρακολουθούν τις εξελίξεις, ενώ ο πολιτικός κόσμος που θα έπρεπε να παίζει καθοδηγητικό ρόλο δίνει την εντύπωση ότι πρωτίστως ενδιαφέρεται να κρατήσει «με νύχια και με δόντια» κάποια προνόμιά του, ενώ αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει ορατό σχέδιο ανάπτυξης της χώρας...Υπάρχει καταιγισμός μέτρων που κάθε φορά υποτίθεται ότι είναι τα τελευταία, αλλά σε λίγο καιρό χρειάζονται νέα. Οι πολιτικοί μας σήμερα αναιρούν αυτά που έλεγαν χτες και είναι βέβαιο ότι αύριο θα λένε κάτι διαφορετικό. Τα ΜΜΕ μάς βομβαρδίζουν με αναφορές σε «ισοδύναμα μέτρα», ενώ η κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι το νέο πακέτο οδυνηρών μέτρων θα είναι το τελευταίο… Οι πολίτες αυτές τις διαβεβαιώσεις τις ξανάκουσαν και γι' αυτό δεν τις πιστεύουν, τη στιγμή μάλιστα που και τα κόμματα που στηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση προεκλογικά έδωσαν υποσχέσεις που δεν τηρούν τώρα.
Ο πολιτικός κόσμος της χώρας συμπεριφέρεται υποκριτικά και ακόμη και τώρα χρησιμοποιεί ξύλινη γλώσσα. Τα μέλη του Κοινοβουλίου, που θα κληθούν σε μερικές μέρες να πετσοκόψουν τις συντάξεις, εξακολουθούν να παίρνουν παχυλή (για τα δεδομένα της χώρας) αποζημίωση, εξακολουθούν να πληρώνονται με επιπρόσθετη αμοιβή για συμμετοχή σε συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής, κι ενώ μιλούν για αναγκαία μείωση του αριθμού των δημόσιων υπαλλήλων, εξακολουθούν να απασχολούν τέσσερις υπαλλήλους κι επιστημονικό συνεργάτη και από δύο αστυνομικούς που συνήθως εκτελούν χρέη σωματοφύλακα… Δεν κατανοούν ότι τα ψέματα τέλειωσαν κι ότι έτσι εμφανίζονται πλήρως αναξιόπιστοι στην κοινωνία, και μάλλον δεν καταλαβαίνουν ότι αυτά βλέπουν οι απελπισμένοι πολίτες και στρέφονται στα άκρα, εκδικούμενοι το σύστημα.Κρίμα για την Ελλάδα και κρίμα για τον πολιτικό της κόσμο που συμπεριφέρεται σαν να μη συνέβη τίποτα. Το πολιτικό μας σύστημα τρίζει κι ο σημερινός πολιτικός κόσμος, αν θέλει να έχει μέλλον, πρέπει να συμμετάσχει πραγματικά στις θυσίες των πολιτών και αντί οι ασκούντες εξουσία να ασχολούνται μόνο με περικοπές δαπανών, να εκπονήσουν και να υλοποιήσουν τάχιστα σχέδιο ανάπτυξης της χώρας με αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων για να αυξηθεί το ΑΕΠ και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Μόνον έτσι, απαντώντας στο εναγώνιο ερώτημα των πολιτών, θα μπορούν να πουν: Ναι, υπάρχει ελπίδα για την Ελλάδα.ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 3/10/2012

Ανάγκη θάρρους

Ο Τζον Κένεντι στην πρώτη παράγραφο του βιβλίου του «Σκιαγραφία των γενναίων», που έγραψε πριν γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ, γράφει πως το αφιερώνει στην πιο θαυμαστή ανθρώπινη αρετή, το θάρρος. Και συνεχίζει στη δεύτερη παράγραφο λέγοντας πως «ένας λαός που λησμόνησε τις πράξεις θάρρους των πολιτικών τού χτες, είναι απίθανο ότι θα απαιτήσει από τους σημερινούς πολιτικούς ηγέτες του τις ίδιες ιδιότητες ή ότι θα τις ανταμείψει όταν τις βρει».

Επανέρχομαι σε αυτά, γιατί βλέπω πως πολλά δεινά της χώρας μας οφείλονται στην έλλειψη θάρρους των πολιτικών της μεταπολίτευσης. Δεν είχαν το θάρρος (με λίγες εξαιρέσεις) να πουν την αλήθεια στους πολίτες και υπερχρέωναν τη χώρα κολακεύοντας τις αδυναμίες των πολιτών. Δεν είχαν το ανάστημα να δουν και να λειτουργήσουν για τις μελλοντικές γενιές, γιατί τους απασχολούσε μόνο η επανεκλογή τους και τίποτα περισσότερο. Δεν είχαν το θάρρος να πουν «όχι» σε πολίτες που τους πίεζαν για ρουσφέτια κι έτσι με ρουσφετολογικούς διορισμούς διόγκωσαν το Δημόσιο και διπλασίασαν το προσωπικό της Βουλής, για να διορίζουν συγγενείς και συνεργάτες τους. Δεν είχαν το θάρρος (με ελάχιστες εξαιρέσεις) να πάνε κόντρα στο κόμμα τους και να καταγγείλουν σκάνδαλα ακολουθώντας την τακτική «κάνε πως δε βλέπεις… για να έχεις μέλλον…». Το αναφέρω αυτό, γιατί αυτή ήταν η συμβουλή που μου έδωσαν κάποιοι όταν ως πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, θέλοντας να διασώσω εκτάσεις και οικόπεδα του Δημοσίου γύρω από τη Θεσσαλονίκη κατήγγειλα την εξέλιξη της υπόθεσης Βατοπεδίου…

Κι όμως στην Ελλάδα υπήρξε ένας Ελευθέριος Βενιζέλος που μιλώντας στο λαό των Αθηνών, που επιτακτικά ζητούσε Συντακτική Συνέλευση, με θάρρος απάντησε από τον εξώστη «είπα αναθεωρητική», αλλά δυστυχώς δεν αποτέλεσε υπόδειγμα για την πλειονότητα των μετέπειτα πολιτικών.

Το θάρρος είναι αυτό που ξεχωρίζει τους πραγματικούς ηγέτες, τους αναμορφωτές, από αυτούς που αρκούνται στη διαχείριση. Σήμερα στην Ελλάδα έχουμε ανάγκη πολιτικών που με θάρρος θα πουν την αλήθεια, ηγετών που θα αγνοήσουν τις μετριότητες του κομματικού σωλήνα και θα επιστρατεύσουν τους καλύτερους Ελληνες, υπουργών που δε θα ασχολούνται με τη δημιουργία θέσεων για να βολέψουν ασήμαντους υποτακτικούς και κουμπάρους, αλλά που θα υπηρετούν πραγματικά το δημόσιο συμφέρον. Η Ελλάδα έχει άμεση ανάγκη μεταρρυθμίσεων που μπορεί να της δώσουν «φιλί ζωής», να οδηγήσουν σε ουσιαστική λειτουργία των θεσμών και σε δημιουργία προϋποθέσεων ανάπτυξης. Οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί που στηρίζουν την κυβέρνηση συνεργασίας οφείλουν να πάρουν αποφάσεις με θάρρος, ενθυμούμενοι πάντα τη ρήση του Κένεντι ότι «το θάρρος είναι η πιο θαυμαστή ανθρώπινη αρετή».

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 26/9/2012

Αναπτυξιακό όραμα

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ

πρώην προέδρου του ΔΣΘ 

Μελετώντας κάποιος την πορεία της χώρας μας τα 2-3 τελευταία χρόνια δικαιολογημένα μπορεί να πει ότι έχει εφαρμογή η λαϊκή παροιμία «κάθε πέρσι και καλύτερα...», γιατί κάθε μήνα όλα χειροτερεύουν. Εχει επέλθει πλήρης αποβιομηχάνιση (ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα), έχει εγκαταλειφθεί ο αγροτικός τομέας και η ύφεση έχει παγιωθεί με την επίσημη ανεργία να αγγίζει το 24%. Στο πλαίσιο της πολιτικής που ουσιαστικά ασκεί η «τρόικα» υποτίθεται ότι στόχος είναι να περιοριστούν τα ελλείμματα που δημιουργεί ο υπερτροφικός δημόσιος τομέας, αλλά παρά ταύτα έχουν ληφθεί εξοντωτικά μέτρα και για τον ιδιωτικό τομέα, με τις αποδοχές των εργαζομένων να πλησιάζουν σχεδόν τις αποδοχές των εργαζομένων της Βουλγαρίας.

Οι πολίτες απελπισμένοι και άφωνοι παρακολουθούν τα τεκταινόμενα, αηδιασμένοι με την υποκρισία κάποιων πολιτικών μας, που, σαν τους ηθοποιούς που υποδύονται ρόλους, σήμερα υποστηρίζουν τα αντίθετα των όσων έλεγαν χθες, ενώ είναι βέβαιο ότι και αύριο κάτι άλλο θα πουν.

Την άνοιξη του 2010 οδηγηθήκαμε στο πρώτο μνημόνιο, που υποτίθεται ότι σε 1-2 χρόνια θα μας έβγαζε στις αγορές και θα δημιουργούσε προϋποθέσεις ανάπτυξης, αλλά τελικά μας οδήγησε στο δεύτερο μνημόνιο και σε ακόμα βαθύτερη ύφεση, με μείωση του ΑΕΠ, και στην ανάγκη λήψης νέων οδυνηρών μέτρων. Τα νέα μέτρα που αναγγέλλονται καθημερινά επί μήνες από τα ΜΜΕ, για να τα συνηθίσει ο λαός, θα περάσουν από το υποβαθμισμένο Κοινοβούλιο εν ονόματι της κομματικής πειθαρχίας, αλλά δεν θα λύσουν το πρόβλημα της χώρας.

Η λύση του προβλήματος της χώρας προϋποθέτει ανάπτυξη και αύξηση του ΑΕΠ. Η κυβέρνηση, παράλληλα με την αναγκαία περιστολή δαπανών στον δημόσιο τομέα, θα έπρεπε να εκπονήσει και να υλοποιήσει σχέδιο αξιοποίησης τουλάχιστον των συγκριτικών μας πλεονεκτημάτων, δηλαδή σχέδιο προβολής και αξιοποίησης της ιστορίας, του πολιτισμού, των μνημείων, του κλίματος και της φυσικής ομορφιάς της χώρας κι έτσι τα 15 εκατομμύρια τουριστών να γίνουν 20-25 και να αυξηθούν τα έσοδά μας από τον τουρισμό. Να μελετήσει πώς τα 14 περίπου δισ. ευρώ, που φέρνει κάθε χρόνο η εμπορική ναυτιλία, θα γίνουν 20, ή πώς με αναδιάρθρωση αγροτικών καλλιεργειών θα έχουμε επάρκεια κι εξαγωγές στον αγροτικό τομέα, με τι κίνητρα θα γίνουν καινοτόμες επενδύσεις υψηλής τεχνολογίας και πώς θα αξιοποιηθούν οι άλλες πλουτοπαραγωγικές πηγές...

Τα τελευταία χρόνια η λέξη «ανάπτυξη» στην Ελλάδα ακούγεται ως σύνθημα κενό περιεχομένου, γιατί λείπει το αναπτυξιακό όραμα, που θα δώσει ελπίδα στους πολίτες και θα δημιουργήσει προϋποθέσεις ανάκαμψης και γι' αυτό πλέον πρέπει να αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα για τη χώρα.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 19/9/2012

Γιατί ενισχύονται τα άκρα…

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ

πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Συχνά δημοσιεύονται τον τελευταίο καιρό αναλύσεις για τις μεταβολές που παρατηρούνται στο πολιτικό μας τοπίο με την ενίσχυση και ριζοσπαστικοποίηση των άκρων, γεγονός που επιβεβαιώνουν ακόμη και μετεκλογικές μετρήσεις της κοινής γνώμης. Οι περισσότεροι αναλυτές βλέπουν στατικά το θέμα χωρίς να αναλύουν τις βαθύτερες αιτίες της ενίσχυσης των κομμάτων που κινούνται στα άκρα του πολιτικού φάσματος ίσως γιατί και οι ίδιοι είναι εξαρτημένοι από το σημερινό τρόπο λειτουργίας του πολιτικού μας συστήματος.

Ναι. Είναι αλήθεια ότι καθημερινά όλο και περισσότεροι πολίτες «μουτζώνουν» το πολιτικό μας σύστημα και στρέφονται στα άκρα. Οι λόγοι είναι πολλοί. Φταίει η οικονομική κρίση που έφερε στα όρια εξαθλίωσης την πλειοψηφία των πολιτών, η υπολειτουργία των θεσμών, αλλά και η αναξιοπιστία και υποκρισία του πολιτικού κόσμου που δίνει την εντύπωση ότι και σήμερα ακόμη προσπαθεί «με νύχια και με δόντια» να διατηρήσει κάποια προκλητικά προνόμιά του... Φταίνε οι πολιτικοί μας όταν ψηφίζουν νομοθετήματα που εξοντώνουν τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα συρρικνώνοντας τις αποδοχές σχεδόν σε επίπεδα Βουλγαρίας, αλλά δε θίγουν το καθεστώς που εξασφαλίζει στους ίδιους διπλή - παχυλή σύνταξη με μια θητεία στο Κοινοβούλιο… Φταίνε όταν μιλούν για μείωση του αριθμού των δημόσιων υπαλλήλων, αλλά οι ίδιοι εξακολουθούν να έχουν στο γραφείο τους 4 αποσπασμένους υπαλλήλους, επιστημονικό συνεργάτη κι αστυνομικό που εκτελεί συνήθως χρέη οδηγού… και επιμένουν να αμείβονται «εξτρά» για τη συμμετοχή σε συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής…

Πολιτικοί με συμμετοχή στο Κοινοβούλιο επί δεκαετίες που θα μπορούσαν να λειτουργούν ως «σοφοί Νέστορες», δίνοντας θάρρος και ελπίδα στους πολίτες, απαξιώνονται όταν αποκαλύπτονται να μεριμνούν για το πώς θα προσλάβουν ως συνεργάτες στο Κοινοβούλιο κάποιους συγγενείς τους… Προσπαθεί ο πρωθυπουργός να στείλει μήνυμα λιτότητας αλλά αυτό το μήνυμα ακυρώνεται την ίδια στιγμή όταν υπουργοί του δημιουργούν θέσεις για να βολέψουν κάποιον αργόσχολο «κουμπάρο» η άλλο υποτακτικό τους… Αυτά βλέπουν οι πολίτες κι αντιδρούν με αίσθημα εκδίκησης ενισχύοντας τα άκρα.

Υπάρχει πραγματικό πρόβλημα στην πολιτική μας ζωή και είναι βέβαιο ότι η ενίσχυση και περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση των άκρων θα φέρει κλυδωνισμούς στο πολίτευμα. Μπορεί να υπάρξει λύση, γιατί ο ελληνικός λαός έχει φιλότιμο και μπορεί να κάνει υπομονή και να δεχτεί μέγιστες θυσίες αν δει ότι στις θυσίες συμμετέχουν εμφανώς και οι ηγέτες του, αν δει ότι λειτουργούν οι θεσμοί και η νομιμότητα προς κάθε κατεύθυνση, αν δει ότι οι ηγέτες του δε ζητούν μόνο θυσίες, αλλά ταυτόχρονα εκπονούν και υλοποιούν πρόγραμμα που θα δημιουργήσει προϋποθέσεις ανάπτυξης της χώρας.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 12/9/12

Ας μιλήσουμε επιτέλους και για ανάπτυξη…

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
πρώην προέδρου του ΔΣΘ
Στη χώρα μας «κάθε θαύμα κρατά τρεις μέρες» κατά τη λαϊκή ρήση γι' αυτό και ξεχνάμε εύκολα, ενώ γίνονται όλα πρόχειρα, «στο πόδι» όπως λέει ο λαός, με στόχο το σήμερα, ενώ για το αύριο «έχει ο θεός...».
Ετσι κάποιοι ιθύνοντες πριν από 2 - 2,5 χρόνια για να κερδίσουν χρόνο και για να πείσουν τους ξένους ότι το πρώτο μνημόνιο θα είναι και το τελευταίο… είπαν ότι με βάση κάποια μελέτη του ΙΟΒΕ (καλό είναι να θυμηθούμε και ποιος ήταν διευθυντής του τότε...) με την απελευθέρωση των επαγγελμάτων θα αυξηθεί το ΑΕΠ κατά 13,5% κι έτσι το χρέος ως ποσοστό επί του ΑΕΠ θα μειωθεί… Με βάση την κοινή λογική λέγαμε τότε ότι πιθανόν η απελευθέρωση να συντελεί στην καλύτερη εξυπηρέτηση του πολίτη ή να ικανοποιεί το δικαίωμα επιλογής, αλλά αύξηση του ΑΕΠ δεν θα υπάρξει, γιατί η «πίτα» παραμένει η ίδια κι έτσι π.χ. αν γίνουν περισσότερα φαρμακεία, ΤΑΧΙ κ.λπ., θα μοιράζονται την ίδια «πίτα» περισσότερα άτομα, αλλά φυσικά αύξηση του ΑΕΠ δεν μπορεί να υπάρξει, όπως και δεν υπήρξε. Τώρα βεβαίως αυτοί που ψευδώς ισχυρίζονταν τότε ότι θα αυξηθεί το ΑΕΠ με την απελευθέρωση των επαγγελμάτων σιωπούν εκκωφαντικά…, αλλά με τέτοιες ανεδαφικές μελέτες και ισχυρισμούς εξαπάτησαν τους ξένους και τον ελληνικό λαό, ενώ η πραγματικότητα οδήγησε τη χώρα σε μείωση του ΑΕΠ και σε βαθιά ύφεση…
Δυστυχώς αυτά τα χρόνια, αλλά και τώρα ακόμη, όλες οι συζητήσεις γίνονται για το πώς και ποιες δαπάνες θα κοπούν (συνήθως οριζόντιες μειώσεις συντάξεων και μισθών), αλλά δεν είδαμε καμιά σοβαρή συζήτηση ή εκπόνηση σχεδίου για το πώς θα έρθει η ανάπτυξη με δημιουργία θέσεων εργασίας και αύξηση ΑΕΠ... Δηλαδή δεν είδαμε να υλοποιείται κάποιο σχέδιο με βάση το οποίο τα 15 εκατομμύρια τουριστών ετησίως θα γίνουν 25 ή κάποιο άλλο σχέδιο με βάση το οποίο τα 13 - 14 δισ. ευρώ που φέρνει κάθε χρόνο η εμπορική ναυτιλία θα γίνουν 20 δισ., ούτε είδαμε κάποια γενικευμένη προσπάθεια για αναδιάρθρωση αγροτικών καλλιεργειών, με στόχο να αυξηθούν οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων. Αλλά για να αρχίσει πορεία ανάπτυξης και αύξηση του ΑΕΠ, απαιτείται πρωτίστως η υλοποίηση σχεδίων αξιοποίησης των ισχυρών χαρτιών μας (πολιτισμός - τουρισμός - ναυτιλία - αγροτικός τομέας κ.λπ.).
Από αυτήν τη στήλη ελλείψει χώρου δεν μπορούμε να πούμε περισσότερα. Επισημαίνω μόνον ότι η χώρα είναι εξαθλιωμένη και οι πολίτες απελπισμένοι. Η κυβέρνηση οφείλει να επεξεργασθεί και να υλοποιήσει τάχιστα σχέδιο αξιοποίησης των «ισχυρών χαρτιών» μας, γιατί μόνον έτσι μπορεί να υπάρξει αναστροφή του κλίματος με ελπίδα ανάπτυξης της χώρας.

 Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος  5/9/2012

Τα τουρκικά σίριαλ και τα σχέδια της Αγκυρας...

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
πρώην προέδρου του ΔΣΘ
Με το θέμα των τουρκικών σίριαλ έχουμε ξανασχοληθεί (ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ 4-1-12), αλλά επανερχόμαστε, γιατί το θέμα εξακολουθεί να απασχολεί την επικαιρότητα με μεγαλύτερη ένταση. Κι επειδή κάποιοι θα νομίσουν ότι στο όλο θέμα οι όποιες ανησυχίες είναι υπερβολικές, υπενθυμίζω ότι αρχές Ιανουαρίου του 2010 το αυστριακό περιοδικό «Der Standard» έκανε λόγο για 70 τουρκικά σίριαλ που μεταδίδονταν από τηλεοπτικούς σταθμούς των βαλκανικών χωρών, ενώ από τότε έγινε αναφορά στο θέμα και σε ενημερωτική μελέτη του προέδρου της ΕΜΣ.
Αυτό που γίνεται στα δικά μας χωριά όπου παραλύει κάθε ζωή την ώρα που μεταδίδονται τουρκικά σίριαλ, που δείχνουν μια παραμυθένια - ψεύτικη εικόνα της Τουρκίας, γίνεται σχεδόν σε όλα τα Βαλκάνια. Ο στόχος της Τουρκίας με την «εξαγωγή» τουρκικών σίριαλ (τα προτιμούν τα κανάλια ως φτηνότερα…) είναι να απαλυνθούν οι μνήμες και να αλλάξει η αρνητική εικόνα που είχαν οι βαλκανικοί λαοί για την οθωμανική αυτοκρατορία με απώτερο στόχο τη δημιουργία μιας μορφής «κοινοπολιτείας», στην οποία θα συμμετέχουν οι χώρες που ήταν κάποτε τμήματα της οθωμανικής αυτοκρατορίας…
Οι πληροφορίες έμμεσα επιβεβαιώθηκαν στο ετήσιο συνέδριο Τούρκων διπλωματών που έγινε τέλη του 2011 στην Αδριανούπολη, όπου ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Α. Νταβούτογλου στην εναρκτήρια ομιλία του τόνισε ότι οι πολιτικές που θα εφαρμόσει στο μέλλον η Τουρκία, μέχρι το 2023, στοχεύουν στην ενοποίηση του χώρου των Βαλκανίων, του Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας, που, όπως είπε, θα γίνει με ειρηνικό τρόπο και θα σημάνει επιστροφή της Τουρκίας στα Βαλκάνια μετά από έναν αιώνα... με βασικά εργαλεία για την επίτευξη του στόχου την οικονομία, την ιστορία και τον πολιτισμό…
Σίγουρα φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά, αλλά για όσους παρακολουθούν τις βαλκανικές εξελίξεις υπάρχουν ορατές ενδείξεις. Καταρχήν σε οποιοδήποτε συνέδριο γίνεται στα Βαλκάνια συμμετέχουν οι Τούρκοι, λέγοντας ό,τι θέλει να ακούσει η κάθε χώρα, κι έτσι στα Σκόπια π.χ. δεν τους αποκαλούν μόνο «Μακεδόνες», αλλά τους λένε να αισθάνονται υπερήφανοι ως απόγονοι του Μ. Αλεξάνδρου, ενώ στην Αλβανία έχουμε εμφανή επιρροή της Αγκυρας… με δυσάρεστες συνέπειες για την Ελλάδα (π.χ. ακύρωση της συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας - Αλβανίας για οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων).
Κι όμως η Ελλάδα μετά το 1990 είχε το στρατηγικό πλεονέκτημα στην περιοχή και μπορούσε να είναι σημαιοφόρος της ευρωπαϊκής προοπτικής, αναβαθμίζοντας και τον ελληνικό ρόλο. Δυστυχώς ο πολιτικός μας κόσμος όχι μόνο δεν αξιοποίησε την ιστορική ευκαιρία, αλλά οδήγησε την Ελλάδα στην οικονομική και πολιτική χρεοκοπία, περιθωριοποιώντας την ακόμη και στα Βαλκάνια.

 

 Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος  29/8/12