Χρειαζόμαστε ελπίδα προοπτικής

Εβλεπα πρόσφατα σε τηλεοπτικό κανάλι βουλευτή να παραπονείται για τη «μεγάλη μείωση αποδοχών τους» και θυμήθηκα κάποιον άλλον που στο παρελθόν άφησε να εννοηθεί ότι το κύρος τους αναβαθμίζεται όταν κυκλοφορούν με πολυτελή αυτοκίνητα…Φυσικά αυτά αποτελούν ενδείξεις υποβάθμισης του Κοινοβουλίου με ευθύνη και των πολιτών που επιλέγουν με κριτήριο την αναγνωρισιμότητα ή εκδικούμενοι το πολιτικό σύστημα κι έτσι ένα Κοινοβούλιο που στο παρελθόν λάμπρυναν προσωπικότητες του πνεύματος (Π. Κανελλόπουλος, Κ. Τσάτσος, Γ. Κασιμάτης κ.λπ.) τώρα φιλοξενεί και πρόσωπα που «συζητούν» από το βήμα της Βουλής για τα ρολόγια τους ή συναρτούν το κύρος τους με τη χρήση πολυτελών αυτοκινήτων. Και προβάλλονται αυτοί οι ισχυρισμοί όταν ο βουλευτής σήμερα εισπράττει (βουλευτική αποζημίωση και επιδόματα) σχεδόν τριπλάσια από τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ… και κλαψουρίζουν για τις αποδοχές τους που αγγίζουν τις 8.000 ευρώ μηνιαίως, όταν ξέρουν ότι το 25% των πολιτών είναι άνεργοι κι ότι χιλιάδες άλλοι ζουν από συσσίτια της Εκκλησίας.

Θα ήθελα να υπενθυμίσω σε κάποιους πολιτικούς μας ότι στην αρχαία Αμφίπολη το 422 π.Χ. ο Σπαρτιάτης στρατηγός Βρασίδας με 150 Σπαρτιάτες νίκησε χιλιάδες Αθηναίους, γιατί μπήκε μπροστά λέγοντας στους 150 ότι «θα αποδείξω πως δεν είμαι καλύτερος εις το να προτρέπω άλλους, παρότι είμαι εις το να θέτω εις εφαρμογήν ο ίδιος τας προτροπάς μου...». Τα επισημαίνω αυτά για να υπενθυμίσω πόσο μετρά το παράδειγμα της ηγεσίας σ' ένα λαό. Δε φτάνει να προσπαθεί ο πρωθυπουργός να ανορθώσει την αξιοπιστία της χώρας στο εξωτερικό. Πρέπει ταυτόχρονα να «πείσει» βουλευτές και κρατικούς αξιωματούχους να συμμετάσχουν στις θυσίες των πολιτών καταργώντας κάποια προκλητικά προνόμια που κατά τη λαϊκή έκφραση «βγάζουν μάτι»…

Σήμερα το κράτος έχει παραλύσει και έχει εγκαταλείψει στοιχειώδεις υποχρεώσεις του κι έτσι φτάσαμε σε σημείο να μην υπάρχει φαγητό για τους κρατούμενους στο Μεταγωγών στους οποίους δίνουν 5,5 ευρώ την ημέρα και τους λένε «παραγγείλτε απέξω να φάτε» και όσοι δεν έχουν οικονομική στήριξη απέξω ζουν με 1-2 σάντουιτς την ημέρα επί μήνες… Αλλά τη στιγμή που για λόγους οικονομίας πετσοκόβεται η πενιχρή σύνταξη του ΟΓΑ, εκατοντάδες πρώην βουλευτές και δήμαρχοι εξακολουθούν να παίρνουν διπλή – παχυλή σύνταξη, ενώ το ελληνικό Κοινοβούλιο εξακολουθεί να έχει υπερδιπλάσιους υπαλλήλους από το γερμανικό... Ερχονται πολύ δύσκολες μέρες για τη χώρα και για να αντέξουν οι πολίτες χρειάζονται τουλάχιστον ελπίδα προοπτικής, αλλά για να την προσφέρει ο πολιτικός κόσμος πρέπει να ξανασυνδεθεί θετικά με τους πολίτες, συμμετέχοντας στις θυσίες και προβάλλοντας πειστικό όραμα για το μέλλον.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 28/11/2012 
 

Εν ονόματι της «τρόικας»

«Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κι΄ αψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη..»
Κ. Καβάφης

Με θλίψη γράφω το σημερινό σημείωμα γιατί βλέπω καθημερινά τη ζωή μας να αλλάζει προς το χειρότερο οικονομικά αλλά και γιατί ανεπαίσθητα αλλά σταθερά αποδυναμώνονται ή αλλοιώνονται θεσμοί που αποτέλεσαν στηρίγματα της ελληνικής κοινωνίας.
Για να γίνω κατανοητός, ενδεικτικά αναφέρω ότι οι δικηγορικοί σύλλογοι πέρα από το συνδικαλισμό ήταν φρουροί των δικαιωμάτων του πολίτη, ανεξάρτητες φωνές που στηλίτευαν αυθαιρεσίες της εκτελεστικής εξουσίας... Κι αυτό γιατί, σύμφωνα με το άρθρο 199 του Κώδικα περί Δικηγόρων, είχαν αρμοδιότητα να εκφέρουν άποψη και να παρεμβαίνουν σε κάθε μεγάλο εθνικό και κοινωνικό θέμα, ενώ είχαν οικονομική ανεξαρτησία έναντι της κεντρικής εξουσίας, κι έτσι μπορέσαμε π.χ. ως ΔΣΘ να καταδικάσουμε την εξέλιξη της υπόθεσης Βατοπεδίου ή την απόφαση προσμέτρησης των «λευκών» ψηφοδελτίων…
Δύναμη των δικηγορικών συλλόγων ήταν το κύρος τους στην κοινωνία και η οικονομική ανεξαρτησία. Το κύρος αυτό δεν το χρησιμοποίησαν ποτέ συντεχνιακά (έπειτα από 40 χρόνια δικηγορίας έπαιρναν σύνταξη κατώτερη όλων των δημόσιων υπαλλήλων), ενώ τα τελευταία χρόνια εν ονόματι της «τρόικας» ήρθαν διατάξεις που εξαθλιώνουν οικονομικά το δικηγορικό σώμα, ενώ φημολογείται ότι επίκεινται κι άλλες που θα αλλάξουν εντελώς τη λειτουργηματική μορφή της δικηγορίας που ξέραμε με κατάργηση των ελάχιστων ορίων αμοιβών, κατάργηση των τετραπλοτύπων κ.λπ., με συνεπακόλουθο κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων, αλλά και περιθωριοποίηση των δικηγορικών συλλόγων.
Είναι αλήθεια ότι έκανε λάθη το δικηγορικό σώμα και οι δικηγορικοί σύλλογοι (μερικές φορές γινόταν κακή χρήση της οικονομικής ανεξαρτησίας που προκαλούσε), ενώ έπρεπε να προλαβαίνει τα γεγονότα, να βρίσκεται στην πρωτοπορία με πρωτοβουλία κινήσεων έναντι της εκτελεστικής εξουσίας, πάντα με συγκεκριμένες προτάσεις για ταχύτερη και καλύτερη απονομή δικαιοσύνης αλλά και καλύτερη λειτουργία του πολιτεύματος...
Από αυτή τη στήλη ελλείψει χώρου δεν μπορούμε να πούμε περισσότερα για τα εγκληματικά λάθη που έγιναν στη Δικαιοσύνη... Το δικηγορικό σώμα οφείλει να σταθεί στο ύψος των παραδόσεών του, αλλά να θυμάται ότι μόνον όταν έχει τεκμηριωμένες προτάσεις διαμορφώνει γεγονότα κι εξελίξεις (από τις 8 προτάσεις που υποβάλλαμε τον Απρίλιο του 2005 στην Πολιτεία οι 6 υιοθετήθηκαν κι έγιναν νόμοι κι έτσι βελτιώθηκε ο τρόπος επιθεώρησης των δικαστηρίων, το θεσμικό πλαίσιο της Σχολής Δικαστών, απομακρύνθηκαν ανεπαρκείς δικαστές κ.λπ.). Αλλά και η Πολιτεία οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι η εν ονόματι της «τρόικας» αποδυνάμωση της μεσαίας τάξης και των ανεξαρτήτων φορέων που εξασφαλίζουν ισορροπία στη λειτουργία του πολιτεύματος αποτελεί νάρκη στα θεμέλια της Δημοκρατίας μας.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ,πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 21/11/2012

Το ψάρι βρομάει απ' το κεφάλι

Ο θυμόσοφος λαός μας λέει ότι «το ψάρι βρομάει απ' το κεφάλι» κι αυτή η παροιμία έρχεται στη σκέψη των πολιτών μετά τις αποκαλύψεις για τους αναξιοκρατικούς διορισμούς υπαλλήλων στη Βουλή, για τα προνόμιά τους και τις αντιδράσεις των υπαλλήλων στη σωστή (αλλά καθυστερημένη) κυβερνητική προσπάθεια περιορισμού των προνομίων.
Ως χώρα φτάσαμε στο σημερινό κατάντημα, γιατί την περίοδο της μεταπολίτευσης, με ευθύνη των ασκούντων εξουσία, οι επιχορηγήσεις της ΕΕ αντί παραγωγικών έργων σπαταλήθηκαν σε επιδοτήσεις και υπερδιογκώθηκε ο δημόσιος τομέας, με υπερχρέωση του κράτους, για να μπορούν να διορίζουν οι πολιτικοί μας ψηφοφόρους τους, ενώ δεν αξιοποιήθηκαν ιστορικές ευκαιρίες για πραγματική ανάπτυξη της χώρας.
Το Κοινοβούλιο, που θα έπρεπε να ελέγχει την εκτελεστική εξουσία, αν λειτουργούσε σωστά το πολίτευμά μας, αντί να την ελέγχει, την ξεπερνούσε σε ρουσφετολογία και σπατάλη, κι έτσι φτάσαμε στο σημείο στο Ελληνικό Κοινοβούλιο να υπάρχουν διπλάσιοι υπάλληλοι απ' ό,τι στο Κοινοβούλιο της Γερμανίας, οι οποίοι φυσικά διορίζονταν ρουσφετολογικά, χωρίς διαγωνισμό, με αποκορύφωμα παλαιοκομματισμού μια διάταξη το καλοκαίρι του 2009, που έδινε τη δυνατότητα διορισμού στη Βουλή σε όσους συνεργάτες των βουλευτών το ήθελαν εντός 6 μηνών… Αυτήν τη διάταξη όχι μόνο δεν την κατήγγειλαν τα κόμματα της τότε αντιπολίτευσης, αλλά υλοποιήθηκε με διακομματική συμφωνία, απ' ό,τι θυμάμαι, και δημοσιοποιήθηκε μόνο μετά την κρίση, μαζί με τα άλλα προνόμια των υπαλλήλων της Βουλής, όπως οι 16 μισθοί, το εφάπαξ που ξεπερνούσε τα 200.000 ευρώ κ.λπ.
Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι δεν καταστράφηκε η Ελλάδα από μερικές εκατοντάδες ρουσφετολογικούς διορισμούς στο Κοινοβούλιο, ούτε από τα παχυλά επιδόματα και εφάπαξ που έπαιρναν αυτοί οι μετρημένοι υπάλληλοι, τα «χαϊδεμένα παιδιά» του πολιτικού κόσμου.
Η αλήθεια είναι, όμως, ότι τέτοιες συμπεριφορές κατέστρεψαν την Ελλάδα, με βαριά ευθύνη των πολιτικών ηγετών, που συμφωνούσαν ή έκαναν πως δεν έβλεπαν το τι γινόταν. Γιατί με τέτοιες συμπεριφορές το Κοινοβούλιο έστελνε στην κοινωνία μηνύματα αναξιοκρατίας και φαυλότητας, μήνυμα να ζητούν όλοι απίθανα επιδόματα του τύπου «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία» και διορισμούς από «το παράθυρο»... Εχουν βαριά ευθύνη οι διατελέσαντες πρόεδροι της Βουλής (φρόντισαν και μετά την αποχώρησή τους να έχουν δικαίωμα διορισμού μετακλητών υπαλλήλων και γραφείο στη Βουλή), οι διατελέσαντες πρωθυπουργοί αλλά και όλος ο πολιτικός κόσμος γι' αυτά τα φαινόμενα, γιατί, αντί ο ναός της δημοκρατίας να στέλνει προς τα έξω μηνύματα αξιοκρατίας και λιτότητας, έστελνε μηνύματα οικογενειοκρατίας, ρουσφετολογίας και σπατάλης, συμβάλλοντας έτσι στην παρακμή της χώρας.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ, πρώην προέδρου του ΔΣΘ
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 14/11/2012

Η μοναδική μας ελπίδα

«Κι αν ο αγέρας φυσά δεν μας δροσίζει
κι ο ίσκιος μένει στενός κάτω απ' τα κυπαρίσσια
κι όλο τριγύρω ανήφοροι στα βουνά».
Γ. Σεφέρης

Η Ελλάδα βιώνει μια κρίσιμη εβδομάδα κι οι στίχοι του Σεφέρη αποδίδουν την ελληνική πραγματικότητα. Το Κοινοβούλιό μας θα ψηφίσει σκληρά μέτρα λιτότητας, ο πρωθυπουργός διαβεβαιώνει ότι είναι τα τελευταία κι ότι ακολουθεί η ανάπτυξη… αλλά οι πολίτες δυσπιστούν, γιατί θυμούνται ότι κι ο προηγούμενος πρωθυπουργός υποσχόταν προ διετίας ότι το 2012 θα αρχίσει η ανάπτυξη, αλλά χειροτέρεψε η κατάσταση.
Το Κοινοβούλιο, με κάποιες διαρροές, θα ψηφίσει τα μέτρα για να πάρουμε τη δόση, αλλά το πρόβλημά μας δε θα λυθεί, αν δεν υλοποιηθεί σχέδιο ανάπτυξης… Θα έπρεπε παράλληλα με τις περικοπές η κυβέρνηση να εκπονήσει και υλοποιήσει σχέδιο αξιοποίησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας με στόχευση π.χ. τα 15 εκατομμύρια τουριστών ετησίως να γίνουν 20 για να αυξηθούν τα έσοδα από τον τουρισμό, τα 14 δισ. ευρώ από την Εμπορική Ναυτιλία να γίνουν 20, η γεωργία μας να στραφεί σε νέες καλλιέργειες για πραγματική παραγωγή και εξαγωγές. Δυστυχώς τέτοιο σχέδιο δεν υλοποιείται, ενώ δε γίνονται πραγματικές μεταρρυθμίσεις στη χώρα, αν και για κάποιες δεν απαιτούνται χρήματα. Ενδεικτικά αναφέρω ότι στη χώρα μας έχουμε απονομή δικαιοσύνης με μεγάλη καθυστέρηση αλλά ταυτόχρονα έχουμε δικαστικές διακοπές 3,5 μήνες ετησίως. Αν γινόταν περιορισμός των δικαστικών διακοπών μόνο στον Αύγουστο και σε μια εβδομάδα την περίοδο των Χριστουγέννων και άλλη μία εβδομάδα την περίοδο εορτών του Πάσχα, θα είχαμε ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης. Οι δικαστές μας πρέπει να αμείβονται καλά για να είναι απερίσπαστοι στο έργο τους, αλλά δεν υπάρχει λόγος να είναι κλειστά τα δικαστήρια 2,5 μήνες το καλοκαίρι, 15 μέρες τα Χριστούγεννα και 15 μέρες το Πάσχα…
Σ' αυτές τις κρίσιμες ώρες και μέρες ο πολιτικός κόσμος ζητώντας θυσίες από τους πολίτες πρέπει να δώσει το καλό παράδειγμα θυσιάζοντας κάποια προκλητικά προνόμια, όπως π.χ. τη διπλή-παχυλή σύνταξη, την επιπρόσθετη αμοιβή για συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής και να συνειδητοποιήσει ότι είναι έγκλημα να έχει η Βουλή μας περισσότερους υπαλλήλους από τη Βουλή της Γερμανίας και να απασχολεί κάθε βουλευτής 5-6 δημόσιους υπαλλήλους ή να δημιουργούνται θέσεις για να βολευτούν οι κουμπάροι κάποιων υπουργών. Σήμερα οι ηγέτες μας οφείλουν να εκπονήσουν και να υλοποιήσουν τάχιστα σχέδιο ανάπτυξης με αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων της χώρας, για να αυξηθεί το ΑΕΠ και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, γιατί αυτό αποτελεί τη μοναδική ελπίδα εξόδου της χώρας από την κρίση.

Του Δημήτρη Γαρούφα, πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 7/11/2012