Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Αναλαμπή του δικομματισμού…

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
πρώην προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης
Εντείνεται ο προεκλογικός αγώνας για τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012 με κύριο χαρακτηριστικό συναγωνισμό και πόλωση μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για το ποιο κόμμα θα βγει πρώτο λαμβάνοντας το δώρο των 50 εδρών, με αποτέλεσμα να πιέζουν συρρικνώνοντας συγγενικές πολιτικές δυνάμεις δεξιά κι αριστερά τους.
Η πόλωση αυτή οδηγεί σε κάποιο βαθμό σε ψήφο που δεν εκφράζει άμεσα τον πολίτη γιατί αναγκάζεται να επιλέξει κάποιο από τα δύο πρώτα κόμματα με κριτήριο ποιο κόμμα θέλει να αποτελεί τον κορμό της κυβέρνησης που θα προκύψει από αυτές τις εκλογές… Ταυτόχρονα η πόλωση έχει ως αποτέλεσμα να αναβιώνουν παλιές εποχές κομματικού φανατισμού όπου στη συνείδηση κάποιων πολιτών ο «δικός μας» ήταν καλός έστω κι αν μπέρδευε το νόμιμο με το ηθικό… Αυτός ο φανατισμός της μεταπολίτευσης επέτρεψε να επιπλέουν, στα κόμματα εξουσίας τουλάχιστον, πρόσωπα διαβλητά χωρίς ικανότητες που απλά ήξεραν να σκύβουν το κεφάλι και να κάνουν ότι δε βλέπουν τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, ενώ σπάνια εμφανίζονταν πρόσωπα με θάρρος και ήθος που θα τολμούσαν να καταγγείλουν σκάνδαλα του κόμματός τους… Δυστυχώς όμως, ακόμη και τώρα, σε ψηφοδέλτια κομμάτων συμπεριλαμβάνονται πρόσωπα που κατηγορήθηκαν ότι μπέρδεψαν το νόμιμο και το ηθικό και δεν υπηρέτησαν το δημόσιο συμφέρον.
Παρενέργεια της πόλωσης είναι και η απουσία διαλόγου για την ανάπτυξη της χώρας. Δε βλέπουμε π.χ. συζητήσεις και τεκμηριωμένες προτάσεις για το πώς θα αυξηθεί ο τουρισμός, για το πώς θα αξιοποιηθεί η εμπορική μας ναυτιλία, για αναδιαρθρώσεις αγροτικών καλλιεργειών ή για το πώς θα αξιοποιηθεί ο ορυκτός μας πλούτος και άλλες πλουτοπαραγωγικές μας πηγές. Η λέξη «ανάπτυξη» ακούγεται μόνον ως σύνθημα, ενώ παράλληλα προβάλλονται ψευτοδιλήμματα όπως ευρώ ή δραχμή (την ώρα που το 80% του λαού είναι υπέρ του ευρώ).
Στις επικείμενες εκλογές θα έχουμε μια αναλαμπή του δικομματισμού με τα δύο μεγαλύτερα κόμματα να φτάνουν αθροιστικά λόγω πόλωσης περίπου το 55% (παλιά ο δικομματισμός άγγιζε το 80%) αλλά μπορούμε να πούμε ότι η εποχή της μεταπολίτευσης τελειώνει και μετεκλογικά θα αρχίσει αναδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος εν όψει και της διαδικασίας συνταγματικής αναθεώρησης που τυπικά μπορεί να αρχίσει το 2013.
Εχουν αλλάξει οι καιροί, οι πολίτες βλέπουν πλέον ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός» , και αρχίζουν να λειτουργούν ως ενεργοί πολίτες αναζητώντας ουσιαστική λειτουργία των θεσμών και πολιτική με αρχές... Αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουν τα παραδοσιακά πολιτικά μας κόμματα και, αν θέλουν να έχουν μέλλον, οφείλουν να εκσυγχρονιστούν.
 

Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

Ψευτοδιλήμματα, συνθήματα κι οφθαλμαπάτες

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Ο ελληνικός λαός σύρεται σε νέες εκλογές στις 17 Ιουνίου 2012, γιατί, ενώ η πλειονότητα των πολιτικών μας κομμάτων ζητά απλή αναλογική, όταν έρχεται η ώρα της συνεργασίας, υπερτονίζουν όσα τους χωρίζουν, αποκλείοντας τη δυνατότητα κυβερνήσεων συνεργασίας.
Οι εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 έγιναν ουσιαστικά με την ανάδειξη του διλήμματος «μνημονιακοί ή αντιμνημονιακοί», ενώ σε σημαντικό βαθμό υπήρξε και ψήφος εκδίκησης σε ένα πολιτικό σύστημα που παραπαίει. Οι νέες εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012 επιδιώκεται να γίνουν με βάση το δίλημμα «παραμονή στο ευρώ και την ευρωζώνη ή δραχμή και αποχώρηση από την ευρωζώνη».
Πρόκειται για ψευτοδίλημμα, γιατί ο ελληνικός λαός στη συντριπτική του πλειονότητα θέλει το ευρώ και την παραμονή μας στην ευρωζώνη αλλά ταυτόχρονα θέλει βελτίωση των όρων του μνημονίου και κυρίως θέλει ανάπτυξη της χώρας. Βεβαίως, υπάρχουν κάποιες περιθωριακές πολιτικές δυνάμεις που ονειρεύονται επιστροφή στη δραχμή (μεταξύ αυτών και κάποιες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ) αλλά και ο πολιτικός κόσμος ως επί το πλείστον θεωρεί αδιαπραγμάτευτη την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και το ευρώ…
Επομένως, δεν υπάρχει πραγματικό δίλημμα για ευρώ ή δραχμή και παραμονής ή εξόδου από την ευρωζώνη. Ταυτόχρονα, και οι ξένοι πλέον κατανοούν ότι το μνημόνιο ως δανειακή σύμβαση δίνει ανάσες στην Ελλάδα αλλά δεν εξασφαλίζει ανάπτυξη και δικαιολογημένα οι περισσότεροι Ελληνες πολίτες είναι κατά του μνημονίου, επιθυμώντας ακύρωση κάποιων διατάξεων ταπεινωτικών για τη χώρα και βελτίωση κάποιων άλλων, σε συνδυασμό με χρηματοδότηση αναπτυξιακού σχεδίου. Ουσιαστικά, λοιπόν, θα έπρεπε να γίνει μια συζήτηση για το πώς αλλάζοντας το μνημόνιο μπορούν να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ανάπτυξης για τη χώρα.
Θα έπρεπε, δηλαδή, τα πολιτικά μας κόμματα να μας παρουσιάσουν σχέδια αξιοποίησης των «ισχυρών χαρτιών μας», δηλαδή σχέδια για το πώς θα αυξήσουμε τους τουρίστες με προβολή και αξιοποίηση των μνημείων, της ιστορίας και του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας, πώς θα αυξήσουμε το συνάλλαγμα από την εμπορική ναυτιλία, πώς θα γίνει αναδιάρθρωση αγροτικών καλλιεργειών και αξιοποίηση των φυσικών πλουτοπαραγωγικών πηγών μας, πώς θα γίνουν (με τι κίνητρα και σε ποιους τομείς) νέες επενδύσεις…
Δυστυχώς, αντί διαλόγου για σχέδια ανάπτυξης της χώρας κυριαρχούν συνθήματα, κραυγές και άκομψες παρεμβάσεις από το εξωτερικό που επιτείνουν τα αδιέξοδα και δημιουργούν οφθαλμαπάτες. Αλλά, για να σωθεί η Ελλάδα, υπάρχει ανάγκη ανάπτυξης και τολμηρών θεσμικών μεταρρυθμίσεων, γι' αυτό εμείς οι πολίτες οφείλουμε να ασχοληθούμε με την ουσία της πολιτικής, συζητώντας και αναζητώντας για επιλογή κόμμα που θα έχει σχετικά αξιόπιστο αναπτυξιακό πρόγραμμα και όραμα θεσμικών μεταρρυθμίσεων.
 

Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Βαρύς πολιτικός χειμώνας…

του ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
πρώην προέδρου του ΔΣΘ
«Θα περάσουν από πάνω μας όλοι οι τροχοί
τα ίδια τα όνειρά μας θα μας σώσουν...»
στο τέλος
Ν.Καρούζος
Ο γράφων δεν ανήκει σε αυτούς που πιστεύουν ότι ο λαός έχει πάντα δίκιο. Αυτός ο λαός σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές φάνηκε κατώτερος των περιστάσεων κι ενδεικτικά αναφέρω ότι μεταξύ του Τρικούπη και του ασήμαντου Γουλιμή προτίμησε τον Γουλιμή, ενώ καταψήφισε τον Ευ. Βενιζέλο την επομένη της δημιουργίας της Μεγάλης Ελλάδας.
Τώρα όμως έχει δίκιο. Οι ηγέτες του για 30 χρόνια τον αποκοίμιζαν λέγοντάς του ότι όλα πάνε καλά μοιράζοντας αφειδώς παροχές με δάνεια... Στην άνομη μοιρασιά του δημόσιου πλούτου συμμετείχαν και πολίτες αλλά αυτό δε δημιουργεί δικαίωμα σε κάποιους πολιτικούς να λένε: μαζί τα φάγαμε. Ακόμα κι αν είναι εν μέρει αληθές, η ευθύνη βαρύνει αυτούς που άσκησαν εξουσία… Ο ηγέτης είναι πραγματικός ηγέτης αν έχει το θάρρος να λέει «όχι», όταν πρέπει, αν έχει το θάρρος να πηγαίνει και κόντρα στο ρεύμα. Ηγέτης είναι όταν τολμά, όπως ο Ευ. Βενιζέλος, να μιλά σε λαοθάλασσα που ζητά Συντακτική Συνέλευση κι αυτός απαντά επιτακτικά: «Είπα, αναθεωρητική».
Δυστυχώς, στη μεταπολίτευση δεν είχαμε αρκετούς πολιτικούς οπλισμένους με θάρρος (που ο Τ. Κένεντι χαρακτήριζε σαν την πιο θαυμαστή ανθρώπινη αρετή) που να τολμούν να λένε και όχι. Δυστυχώς, η πλειοψηφία τους ψήφισε ένα Σύνταγμα που κατοχύρωνε την ατιμωρησία των πολιτικών κι έδιναν τον τόνο της σπατάλης οι ίδιοι φροντίζοντας χωρίς ντροπή μέσα σε 10 χρόνια να υπερδιπλασιάσουν το προσωπικό της Βουλής για να βολευτούν συγγενείς και συνεργάτες τους ενώ εξακολουθούν να παίρνουν διπλή-παχυλή σύνταξη την ώρα που πετσοκόβουν τις συντάξεις των πολιτών.
Γι' αυτό δεν πρέπει ν' απορούν γιατί οι πολίτες ψήφισαν όπως ψήφισαν στις 6 Μαΐου 2012. Πρέπει να καταλάβουν ότι μαύρισε η ψυχή του Ελληνα πολίτη… σιχάθηκε κάποιες συμπεριφορές και αντέδρασε με ψήφο εκδίκησης.
Η διαδικασία των διερευνητικών εντολών έδειξε ότι βασιλεύει η μικροπολιτική και γι' αυτό πληθαίνουν τα αδιέξοδα για την Ελλάδα είτε πάμε σε εκλογές άμεσα είτε όχι... Βαρύς πολιτικός χειμώνας σκιάζει τη χώρα και πρέπει οι πολίτες να γίνουν τα χελιδόνια που θα φέρουν μήνυμα άνοιξης... Αντί να είναι θεατές που εκδικούνται με τυφλή ψήφο εκδίκησης, να αρχίσουν να λειτουργούν καθημερινά ως ενεργοί πολίτες παλεύοντας με σημαία τα όνειρά τους. Μόνον έτσι μπορεί να γεννηθεί η ελπίδα νέας προοπτικής για τη χώρα.

Τετάρτη 9 Μαΐου 2012

Για να υπάρχει ελπίδα προοπτικής…

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
πρώην προέδρου του ΔΣΘ
Επανειλημμένα τον τελευταίο καιρό είχα επισημάνει (βλ. ενδεικτικά άρθρα μου στον «Αγγελιοφόρο» 08.04.12, 22.04.12, 26.04.12, 02.05.12 κ.λπ.) ότι στο λαό υπήρχε δικαιολογημένη οργή και αγανάκτηση, που θα εκφράζονταν στην κάλπη. Είχα τονίσει ότι ήταν εγκληματικό λάθος των λεγόμενων κομμάτων εξουσίας το γεγονός ότι δε φρόντισαν για κάποια αποφόρτιση του κλίματος με συμβολικές κινήσεις, όπως π.χ. μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 200, κατάργηση της διπλής σύνταξης κ.λπ., επισημαίνοντας ότι διαφορετικά το εκλογικό αποτέλεσμα ως αποτέλεσμα οργής θα είναι απρόβλεπτο…
Δυστυχώς, τα κόμματα αυτά συμπεριφέρθηκαν σαν να έλεγαν στους πολίτες: «Ο,τι κι αν κάνουμε, θα μας ξαναψηφίσετε»... Δεν παρουσίασαν όραμα για το μέλλον ούτε σχέδιο εξόδου από την κρίση, ενώ ακόμη και κάποιες αξιοπρόσεκτες προτάσεις της ΝΔ για τη συνταγματική αναθεώρηση δεν προβλήθηκαν έγκαιρα. Και το κερασάκι στην τούρτα... ήταν το γεγονός ότι σε ψηφοδέλτιά τους συμπεριέλαβαν πρόσωπα που κατηγορήθηκαν για εμπλοκή σε σκάνδαλα.
Ο Α. Σαμαράς είχε εκλεγεί το 2009 με κινηματικά χαρακτηριστικά. Αν είχε προκαλέσει εκλογές το φθινόπωρο του 2011, θα τις κέρδιζε, αλλά μετέπειτα οι πολίτες δεν πείστηκαν για την αναγκαιότητα στήριξης της κυβέρνησης Παπαδήμου, γιατί και η νέα δανειακή σύμβαση δε δημιουργεί ορατές προϋποθέσεις ανάπτυξης της χώρας κι έτσι προήλθε η επιτυχία των Ανεξάρτητων Ελλήνων... Το ΠΑΣΟΚ τιμωρήθηκε για τη δημαγωγία του 2009 και τους μετέπειτα ερασιτεχνισμούς, ενώ ο Α. Τσίπρας είχε την εξυπνάδα να προβάλλει επιθετικά εναλλακτική (έστω και ανέφικτη) πρόταση για κυβέρνηση της Αριστεράς, κάνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ πόλο συσπείρωσης… Τέλος, οι πλέον εκδικητικοί για το πολιτικό σύστημα έδωσαν 7% στη Χρυσή Αυγή… Ενδεικτικά αναφέρω πως, όταν ρώτησα κάποιον γιατί θα ψηφίσει Χρυσή Αυγή, απάντησε ότι την ψηφίζει για να εκδικηθεί τους διπρόσωπους πολιτικούς, που, ενώ κόβουν συντάξεις και μειώνουν το επίδομα ανεργίας, ταυτόχρονα σπαταλούν χρήματα από το υστέρημα των πολιτών για να λειτουργεί στο υπόγειο της Βουλής για τους βουλευτές γυμναστήριο με σάουνες κ.λπ.
Τα μηνύματα ήταν απανωτά, αλλά αυτοί που έπρεπε να ακούσουν δεν άκουγαν… Το θέμα είναι τι γίνεται τώρα. Τα αδιέξοδα για τη χώρα πληθαίνουν, δεν υπάρχει ορατό σχέδιο εξόδου από την κρίση και οι μετεκλογικές δηλώσεις κάποιων πολιτικών δείχνουν ότι μάλλον δεν υπάρχει επαφή με την πραγματικότητα... Δε θα πω περισσότερα. Οφείλουν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και να βρουν λύση, δρομολογώντας ταυτόχρονα εκσυγχρονιστική αναδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος, που θα ολοκληρωθεί με τολμηρή συνταγματική μεταρρύθμιση. Μόνον έτσι μπορεί να υπάρχει ελπίδα προοπτικής για τη χώρα…

Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

Το χρέος των πολιτών σήμερα

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
πρώην προέδρου του ΔΣΘ 
Οι εξελίξεις των τελευταίων ετών έχουν φέρει τα πάνω κάτω στη χώρα και γι' αυτό οι εκλογές αυτές θα μπορούσαν να αποβούν καθοριστικές για το μέλλον της, σηματοδοτώντας την έναρξη διαδικασίας σταδιακής αναδιάρθρωσης του πολιτικού συστήματος με ολοκλήρωση αυτής με τη συνταγματική αναθεώρηση, αν οι πολίτες, αντικειμενικά ενημερωμένοι, αποφάσιζαν για το μέλλον της.
Φοβούμαι πως δεν υπάρχουν αυτές οι προϋποθέσεις, γιατί οι εκλογές γίνονται σε φορτισμένο κλίμα, και οι πολίτες θα ψηφίσουν μάλλον με το θυμικό κι όχι με τη λογική, με ευθύνη κυρίως των πολιτικών κομμάτων που μπορούσαν με κατάλληλες κινήσεις να αποφορτίσουν το κλίμα. Θα μπορούσαν π.χ. να δείξουν ότι πήραν το μήνυμα λιτότητας, αν μειώνονταν οι βουλευτές από 300 σε 200, αν γίνονταν θεσμικές μεταρρυθμίσεις κ.λπ. Δυστυχώς όχι μόνο δεν έγινε τίποτε προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά, ενώ μιλούν για διαφάνεια, συμπεριέλαβαν στα ψηφοδέλτιά τους πρόσωπα που κατηγορήθηκαν για εμπλοκή σε σκάνδαλα (Βατοπέδι, Siemens κ.λπ.)… Γι' αυτό, σημαντικό μέρος των πολιτών θα αντιδράσει πεισματικά με ψήφο εκδίκησης προς το πολιτικό κατεστημένο, γεγονός που θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες.
Στις εκλογές αυτές θα φανούν και οι παρενέργειες του εκλογικού νόμου. Αυτός ο εκλογικός νόμος έγινε την εποχή που βασίλευε ο δικομματισμός (τα εναλλασσόμενα στην εξουσία κόμματα έπαιρναν 80% των ψήφων), αλλά τώρα άλλαξαν τα δεδομένα και η κατανομή των βουλευτικών εδρών π.χ. θα είναι τραγελαφική, σε σημείο που θα βλέπει κάποιος το πρώτο κόμμα να παίρνει ελάχιστες έδρες σε μεγάλες περιφέρειες και να παίρνει σχεδόν το σύνολο των εδρών στις τετραεδρικές…
Στην προεκλογική περίοδο παρουσιάστηκαν κάποιες αξιοπρόσεκτες προτάσεις για μελλοντικές μεταρρυθμίσεις, όπως π.χ. οι προτάσεις του Α. Σαμαρά για αναθεώρηση του Συντάγματος, αλλά δεν συζητήθηκαν ούτε παρουσιάστηκαν ολοκληρωμένα σχέδια ανάπτυξης της χώρας κι έτσι η χώρα θα πορευθεί προς το άγνωστο και μετά τις εκλογές…
Δεν έχει νόημα να πούμε περισσότερα, άλλωστε έγκαιρα προειδοποιήσαμε (εις ώτα μη ακουόντων όμως) για τα μελλούμενα... Σε ό,τι αφορά το χρέος των πολιτών σήμερα, υπενθυμίζω αυτά που είχε γράψει ο Τζον Κένεντι στον επίλογο του βιβλίου του με τίτλο «Σκιαγραφία των γενναίων»: «Σε μια Δημοκρατία, κάθε πολίτης, άσχετα με το ενδιαφέρον που έχει για την πολιτική, ασκεί κι αυτός ένα λειτούργημα και υπέχει μια ευθύνη, και σε τελική ανάλυση το είδος της κυβερνήσεως που έχουμε εξαρτάται κυρίως από το πώς εκπληρώνει ο καθένας τις υποχρεώσεις του. Εμείς, ο λαός, είμαστε τα αφεντικά και θα έχουμε την πολιτική ηγεσία, καλή ή κακή, που εμείς θέλουμε και αξίζουμε».