Κυριακή 21 Ιουλίου 2013

Η ανοιχτή πληγή μας…

«Αν μας έβλεπες μητέρα όταν ήρθε το κακό,
Αν μας έβλεπες πως περιμέναμε την Ελλάδα..»
Κ. Μόντης 

Συμπληρώθηκαν 39 χρόνια από την 20-7-1974 που τουρκικά στρατεύματα εισέβαλαν στη βόρεια Κύπρο καταλαμβάνοντας μικρή έκταση στην αρχή αλλά πολύ μεγαλύτερη τον Αύγουστο του 1974 την οποία κατέχουν ακόμη.
Πριν χρόνια άρχισαν να δημοσιοποιούνται αρχεία και απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες του τότε υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Χ .Κίσινγκερ από όπου (σε συνδυασμό βέβαια με γεγονότα και μαρτυρίες άλλων) εικάζεται ότι τουλάχιστον ήταν γνώστης σχεδίου που πρόβλεπε: πραξικόπημα ανατροπής του Μακαρίου από τον «αόρατο» δικτάτορα Δ. Ιωαννίδη τον οποίο κάποιοι (ποιοι άραγε;) είχαν διαβεβαιώσει ότι θα πετύχει ένωση της Κύπρου με Ελλάδα, εισβολή των Τούρκων και κατάληψη από αυτούς της βόρειας Κύπρου και εν συνεχεία αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα ως αντίδοτου για να απαλυνθούν τα αισθήματα ταπείνωσης των Ελλήνων. Έτσι προανήγγειλε ο ίδιος κατάρρευση της δικτατορίας και αλλαγή καθεστώτος στην Ελλάδα δυο μέρες πριν γίνει, προκύπτει ότι ήξερε μέχρι που θα φτάσουν οι Τούρκοι, αφήνοντας να εννοηθεί ότι με την τουρκική εισβολή και τον «Αττίλα 2» θα λύνονταν το Κυπριακό σε «ρεαλιστική» βάση…
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε αλλά το Έθνος δεν έμαθε ακόμη όλη την αλήθεια. Οι πρωταγωνιστές των γεγονότων πέθαναν οι περισσότεροι ενώ και όσοι μίλησαν είπαν μισές αλήθειες (για το πώς εξελίσσονταν τα γεγονότα ο μοιραίος τότε Α.Ε.Δ Γ. Μπονάνος στο βιβλίο του «ΑΛΗΘΕΙΑ» σ. 298 γράφει: «μου εδημιουργήθη πολλάκις η εντύπωσις ότι εγώ μεν είχα την πρωτοβουλίαν, εγώ απεφάσισα, αλλά άλλοι είχαν στήσει εν αγνοία μου μίαν παράστασιν κατευθύνοντες τα πράγματα τόσον από κοντά όσον και από μακράν…») ενώ ο Α. Παπανδρέου μιλώντας στις 30-10-75 στη Βουλή είπε ευθέως ότι οι Ένοπλες δυνάμεις το1974 προδόθηκαν από την ηγεσία των που δεν υπερασπίστηκε το Έθνος και τον Ελληνικό λαό αλλά ξένα συμφέροντα…
Η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο το 1974 είναι ανοιχτή πληγή για το Έθνος. Γιατί δεν επήλθε η κάθαρση με τιμωρία των υπευθύνων, γιατί δεν μάθαμε τι πραγματικά έγινε, γιατί, πως και με ποιους υποκινητές, ποιοι έφταιξαν και πόσο. Η προσπάθεια ανοίγματος του «φακέλου» της Κύπρου δεν ολοκληρώθηκε με έκδοση πορίσματος, γιατί κρίθηκε ότι θα διατάρασσε τις σχέσεις με τις ΗΠΑ… Όμως η γνώση της αλήθειας εξυπηρετεί πάντα το εθνικό συμφέρον και πρέπει επιτέλους να μάθουμε την αλήθεια πέρα από μύθους και σκοπιμότητες, για να διδαχθούμε από τα λάθη μας, αλλά και για να μάθουν οι μητέρες των στρατιωτών που έπεσαν στην Κύπρο τουλάχιστον για ποιο λόγο σκοτώθηκαν τα παιδιά τους που μάταια περίμεναν την Ελλάδα όπως λέει κι ο ποιητής Κ.Μόντης, μια Ελλάδα που, δυστυχώς χωρίς ντροπή, απαντούσε ότι «η Κύπρος κείται μακράν..»
*Ο κ. Γαρούφας είναι δικηγόρος και πρώην πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου Θεσσαλονίκης

Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013

Η αλήθεια του μύθου


Στη δεκαετία του 1960 ήμουν μαθητής στο Δημοτικό Σχολείο Αμφίπολης και τα καλοκαίρια όλα τα παιδιά βοηθούσαμε στις αγροτικές δουλειές (είχαμε το «προνόμιο» να δουλεύουμε από 10 χρονών ενώ η λέξη διακοπές ήταν άγνωστη..).Θυμάμαι τη γιαγιά Κώσταινα που ο μοναχογιός της είχε δουλειές στα χωράφια κι΄ έτσι έβγαζε αυτή για βοσκή το κοπάδι με τα πρόβατα που τα «στάλιζε» κοντά σε δικό μας χωράφι κι΄ ερχόταν για κουβεντολόϊ..
΄Ελεγε σε μας τα παιδιά σαν παραμύθι πως υπήρχε ένας βασιλιάς στον τόπο αυτό που είχε μια όμορφη κόρη που την ήθελαν δυό βασιλόπουλα, παλικάρια θεόρατα σαν δράκοι, κι΄ επειδή δεν μπορούσε να διαλέξει γαμπρό τα έβαλε να ρίξουν από μια πέτρα..αλλά τις έριξαν στο ίδιο σημείο και μας έδειχνε τις «δρακόπετρες» δυό μεγάλες πέτρες κοντά στο νεκροταφείο του χωριού και κατέληγε ότι τα δυό βασιλόπουλα πάλαιψαν, μονομάχησαν και σκοτώθηκαν και τα δυό γι΄αυτό η η βασιλοπούλα Φωτεινή μελαγχόλησε κι΄έγινε καλογριά και γι΄ αυτό υπάρχει το ξωκλήσι της Αγίας Φωτεινής με το αγίασμα που βγαίνει από πηγάδι…Αυτή την παράδοση με ευχάριστη έκπληξη είδα να την έχει καταγράψει σχεδόν έναν αιώνα πριν ο Αστέριος Γούσιος, που εργάστηκε ως δάσκαλος στα γειτονικά της Αμφίπολης «Λακοβίκια», 20-25 χρόνια πριν την απελευθέρωση της Μακεδονίας, στο βιβλίο του «η κατά Παγγαίον χώρα» που εκδόθηκε στη Λειψία το 1894 στο οποίο δίνει λεπτομερείς περιγραφές και στοιχεία για όλα τα χωριά του Παγγαίου, όλα με πληθυσμό Ελληνικό και Ελληνικά σχολεία με λίγους μουσουλμάνους σε μερικά από αυτά.
Μας έδειχνε ακόμη η γιαγιά Κώσταινα λίγο παραπέρα στην τοποθεσία «Καστά» ,όπου ήταν τα καπνοχώραφά μας, έναν λόφο που φαινόταν ότι ήταν τεχνητός κι΄ έλεγε «εκεί είναι θαμμένος ο πιο τρανός Βασιλιάς ..είναι στοιχειωμένο το μέρος και δεν στέκουν ούτε τα πρόβατα να βοσκήσουν..».Κι΄ εμείς τα ακούγαμε σαν παραμύθια…
Αρκετά χρόνια αργότερα ως φοιτητής δούλευα στις ανασκαφές που έκανε ο αρχαιολόγος Δ.Λαζαρίδης και τον θυμάμαι όταν αποκαλύπταμε τις «Θρακικές πύλες» στο , που περιγράφει ο Θουκυδίδης ότι από εκεί έγινε η επίθεση του Βρασίδα στους Αθηναίους,στο αρχαίο τείχος, να μας δείχνει απέναντι το λόφο, στην τοποθεσία «Καστά», που η γιαγιά με τα πρόβατα μας έλεγε πως ήταν θαμμένος ένας «τρανός βασιλιάς», και να λέει ότι μάλλον εκεί πρέπει να είναι ο τάφος της Ρωξάνης και του γιού του Μεγάλου Αλεξάνδρου. …
Ο Δ.Λαζαρίδης ξεκίνησε τις ανασκαφές αλλά από την κορυφή του λόφου προς τα κάτω, πέθανε σχετικά νέος, κι΄ έτσι δεν ευτύχησε να αποκαλύψει το ταφικό μνημείο. Τώρα η τότε μαθήτριά του έφορος αρχαιοτήτων Κ.Περιστέρη στάθηκε τυχερή γιατί ξεκινώντας από τα πλάγια του τεχνητού λόφου βρήκε τον περίβολο του κυκλικού ταφικού μνημείου μήκους περίπου 500 μέτρων τον οποίο έχει αποκαλύψει κατά τα ¾ περίπου.. ενώ με επιστημονική τεκμηρίωση υποστηρίζει ότι και το λιοντάρι της Αμφίπολης ήταν τοποθετημένο πάνω στο μνημείο…Σε κάθε περίπτωση υπάρχει ένα κυκλικό ταφικό μνημείο με περίβολο περίπου 500 μέτρων και ύψους περίπου 3 μέτρων, κτισμένο με πωρόλιθο κι΄ επικάλυψη λευκού μαρμάρου από τη Θάσο…είναι κάτι μοναδικό και σίγουρα όταν αποκαλυφθεί το εσωτερικό του μνημείου θα υπάρξει παγκόσμιο ενδιαφέρον…
Οι ανασκαφές απέδειξαν πως το παραμύθι της γιαγιάς Κώσταινας είχε πυρήνα αλήθειας κι΄ ότι η λαϊκή παράδοση πάντα στηρίζεται σε αληθινά γεγονότα που μπορεί να τα μεγεθύνει και να τα ερμηνεύει διαφορετικά αλλά πάντα διασώζει κάποια αλήθεια, κάποια πραγματικότητα.
Ζούμε σε μια ευλογημένη χώρα που κάθε πέτρα και κάθε δένδρο έχει τον μύθο του..έτσι οι επισκέπτες του ταφικού μνημείου στην Αμφίπολη θα παρατηρήσουν ότι στην ευρύτερη περιοχή της Αμφίπολης υπάρχουν πολλές αμυγδαλιές…ο αρχαιοελληνικός μύθος δίνει εξήγηση: γυρνώντας από την Τροία ο γιός του Θησέα βγήκε με το καράβι του στην παραλία της Αμφίπολης. Εκεί γνώρισε κι΄ ερωτεύθηκε την Φυλλίδα κόρη του βασιλιά Βισάλτη. Της υποσχέθηκε ότι θα πάει Αθήνα αλλά θα επιστρέψει να την πάρει..΄Εφυγε για Αθήνα αλλά δεν γύρισε και η Φυλλίδα μόλις έμπαινε η άνοιξη πήγαινε στην παραλία και περίμενε τον καλό της…Ο Δίας την λυπήθηκε και την μεταμόρφωσε σε αμυγδαλιά που μόλις μπει η άνοιξη ανθίζει από χαρά προσμένοντας τον αγαπημένο της…Γι΄ αυτό κι΄η περιοχή λέγεται επαρχία Φυλλίδας ενώ ο μύθος έδινε μια υπερφυσική εξήγηση στο γεγονός ότι το μικροκλίμα της περιοχής ευνοεί την καλλιέργεια αμυγδαλιάς..…
Τελειώνοντας θέλω να επισημάνω δυό πράγματα :α) την αξία της λαϊκής παράδοσης στη ζωή μας γιατί , πέραν των άλλων, με υπερβολή και υπερφυσική ερμηνεία διασώζει μυθοπλαστικά τη μνήμη κάποιου γεγονότος και συμβάλλει διαχρονικά στην διάσωση της ιστορικής αλήθειας ενώ λειτουργεί και ηθοπλαστικά τονώνοντας το εθνικό φρόνημα , και β) ότι το πραγματικά μοναδικό συγκριτικό πλεονέκτημα για τη χώρα μας είναι η ιστορία της, οι μύθοι, τα μνημεία, ο πολιτισμός. ΄Όλα αυτά είναι η κληρονομιά από τους προγόνους μας που, αν την αξιοποιήσουμε σωστά στο πλαίσιο μιας συγκροτημένης πολιτικής , σίγουρα μπορεί να δημιουργηθεί μια άλλη προοπτική για τη χώρα…

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

Νέο ξεκίνημα αλλά με αλλαγή νοοτροπίας

Συνάντησα τυχαία στο δρόμο συνταξιούχο πρόεδρο Εφετών και, αφού χαιρετηθήκαμε και μου έκανε τα παράπονά του για τη σύνταξή του που μειώθηκε πάνω από 60%, όταν τον ρώτησα τη γνώμη του για τις πρόσφατες εξελίξεις (θέμα ΕΡΤ κ.λπ.), παρατήρησε: «Οταν οι πολιτικοί ζητούν από τη Δικαιοσύνη να λύσει πολιτικά προβλήματα, σημαίνει ότι μάλλον έχουν παραιτηθεί του ρόλου τους και υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στη λειτουργία του πολιτεύματος...».
Μάλλον έχει δίκιο, γιατί ο πολιτικός κόσμος δεν μπορεί να περιμένει τη λύση πολιτικών προβλημάτων από τη Δικαιοσύνη (π.χ. θέμα ΕΡΤ) ούτε να αρκείται στην απλή διαχείριση. Πρέπει να έχει όραμα για τη χώρα, σχέδιο που θα κάνει το όραμα πράξη και να τολμά ανοίγοντας νέους ορίζοντες για τη χώρα...
Το όραμα μιας Ελλάδας που θα είναι δυνατή και με τη δική της φωνή στην ενωμένη Ευρώπη, σημαίνει ότι πρέπει να εκπονηθεί και να υλοποιηθεί άμεσα σχέδιο ανάπτυξης με αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας. Σημαίνει ότι θα έπρεπε ήδη να έχει αρχίσει διάλογος για τολμηρή συνταγματική αναθεώρηση, που θα κάνει λειτουργικούς τους θεσμούς, θα επιβάλει τη διαφάνεια και αξιοκρατία στη δημόσια ζωή και θα κάνει πιο συμμετοχική τη δημοκρατία μας, με καθιέρωση δημοψηφισμάτων κ.λπ. Παράλληλα, θα έπρεπε ήδη να υλοποιείται αναπτυξιακό σχέδιο με αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας και με στόχευση τα 15 εκατ. τουριστών ετησίως να γίνουν 25, τα 14 δισ. ευρώ από την εμπορική ναυτιλία να γίνουν 20, να αξιοποιηθεί ο ορυκτός μας πλούτος και ο αγροτικός τομέας να έχει πραγματική παραγωγή και εξαγωγικό χαρακτήρα.
Η αλήθεια είναι πικρή, αλλά πρέπει να την πούμε. Υπάρχει μια αγωνιώδης προσπάθεια του πρωθυπουργού για ανάκτηση της αξιοπιστίας της χώρας στο εξωτερικό και προσέλκυσης επενδύσεων, αλλά στο εσωτερικό η κυβέρνηση είναι σαν να μην υπάρχει και αρκετοί υπουργοί, κατώτεροι των περιστάσεων, αρκούνται στη μικροπολιτική διαχείριση της εξουσίας. Η κυβέρνηση συνεργασίας αντί να αναζητήσει και να επιστρατεύσει τους καλύτερους Ελληνες σε μια προσπάθεια εθνικής σωτηρίας, δυστυχώς συνέχισε την παλαιοκομματική νοοτροπία στελέχωσης του κρατικού μηχανισμού με κομματικές μετριότητες, συγγενείς υπουργών και πρόσωπα που δε δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους, με αποτελέσματα καταστροφικά..
Ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς στο συνέδριο της ΝΔ μίλησε για νέο ξεκίνημα, για μια νέα Ελλάδα. Το νέο ξεκίνημα χρειάζεται για τη χώρα (χρειαζόταν από χρόνια), αλλά πρέπει να συνδυαστεί με αλλαγή νοοτροπίας, με τολμηρή συνταγματική αναθεώρηση, προβολή και υλοποίηση αναπτυξιακού οράματος και αξιοποίηση των καλύτερων Ελλήνων. Μόνον έτσι μπορούν να δημιουργηθούν προϋποθέσεις νέας προοπτικής για τη χώρα.