Το έχουμε ξαναπεί και από αυτήν τη στήλη (αναλύεται στο τελευταίο βιβλίο μου «Με το βλέμμα στο μέλλον», εκδ. «Ιανός») ότι η σημερινή δεινή κρίση της χώρας θα μπορούσε να αποτελεί ένα απλό επεισόδιο στην ιστορία του Ελληνισμού. Ο Ελληνισμός πέρασε δυσκολότερες μπόρες και κατάφερε να επιζήσει και με 400 χρόνια τουρκικής σκλαβιάς, γιατί πάντοτε στις κρίσιμες ιστορικές περιόδους διαμόρφωνε θεσμούς που εξασφάλιζαν επιβίωση αλλά και δημιουργούσαν προοπτική. Γι' αυτό στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας άνθησαν οι ελληνικές κοινότητες, γι' αυτό δημιουργήθηκαν ως αναγκαίος θεσμός τα τσελιγκάτα και άλλοι συνεργατικοί θεσμοί και γι' αυτό έφτασε ο Πατροκοσμάς να λέει: «Γκρεμίστε εκκλησιές και φτιάχτε σχολεία». Πάντα, όμως, ο Ελληνισμός κρατιόταν από τις ρίζες του και πορευόταν με οδηγό προαιώνιες αρχές. Μια από αυτές τις αρχές ήταν η αλληλεγγύη και η φροντίδα αυτών που ατύχησαν… Ενδεικτικά αναφέρω ότι στα σαρακατσάνικα τσελιγκάτα, αν κάποιος από ασθένεια ή θεομηνία έχανε το κοπάδι του, δεν τον παράταγαν στους δρόμους. Αμέσως μαζώνονταν οι αρχηγοί των οικογενειών και του χάριζαν ζωντανά από τα δικά τους -ανάλογα με τη δύναμη του καθενός- και του ξανάφτιαχναν κοπάδι.
Σήμερα το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι ο Ελληνισμός δείχνει να έχει απαρνηθεί αυτές τις αρχές. Αυτοκτονούν χιλιάδες πολίτες από απελπισία λόγω οικονομικής κρίσης αλλά κανείς δε συγκινείται. Η κυβέρνηση, που έδωσε δεκάδες ή εκατοντάδες δισ. ευρώ στις τράπεζες για ανακεφαλαιοποίηση, δεν ασκεί την πρέπουσα εποπτεία κι επιτρέπει σε κάποιες εισπρακτικές εταιρίες (μερικές είναι θυγατρικές των τραπεζών) να πιέζουν καθημερινά τους πολίτες, οδηγώντας τους σε απονενοημένα διαβήματα.
Παλιά ο επιχειρηματικός κόσμος μέρος των κερδών το επένδυε στην πατρίδα κι έτσι έγιναν περικαλλή κτίρια στο κέντρο της Αθήνας ή αγοράστηκαν θωρηκτά που έδωσαν νίκες στον ελληνικό στρατό. Σήμερα (με εξαιρέσεις, βέβαια) οι «έχοντες και κατέχοντες» ιδρύουν Off shore εταιρίες σε «φορολογικούς παραδείσους» κι αδιαφορούν για τα πάτρια εδάφη. Σήμερα, δυστυχώς, οι ηγετικές τάξεις (πολιτικοί, επιχειρηματίες, πνευματική ηγεσία κ.λπ.) δε λειτουργούν ηγετικά, με την έννοια ότι ζητούν θυσίες από το λαό στις οποίες δε συμμετέχουν. Ετσι, οι βουλευτές μας ψηφίζουν να φορολογείται ο ελεύθερος επαγγελματίας από το πρώτο ευρώ αλλά οι ίδιοι έχουν αφορολόγητες σε ποσοστό σχεδόν 75% τις συνολικές αποδοχές τους και εισπράττουν επιπρόσθετη αμοιβή για να μετέχουν στις συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής. Να θυμίσω, ακόμη, ότι οι πολίτες τρίβουν τα μάτια τους ακούγοντας ότι δεν είναι αντισυνταγματική η απόλυση καθαριστριών και η φορολόγηση του περιπτερά από το πρώτο ευρώ, αλλά είναι αντισυνταγματική η περικοπή αποδοχών αυτών που αμείβονταν με ειδικά μισθολόγια (δικαστές, πανεπιστημιακοί, ένστολοι κ.λπ.). Κι αναρωτιούνται: πώς γίνεται να κρίνονται αντισυνταγματικές μόνον οι διατάξεις που θίγουν τα ειδικά μισθολόγια;
Δυστυχώς, ο πολιτικός κόσμος δεν έχει επαφή με την κοινωνία κι έτσι δεν ακούει και δε βλέπει το δράμα των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων, αυτών που δεν έχουν να πληρώσουν τη ΔΕΗ και ζουν με το βραχνά ότι θα χάσουν το σπίτι τους. Οι πολιτικοί μας δείχνουν να ενδιαφέρονται κυρίως για τους αποτελούντες το στενό δημόσιο τομέα (δικαστές, ένστολοι, πανεπιστημιακοί κ.λπ.), δίνοντας την εντύπωση ότι μάλλον δεν πολυνοιάζονται για την τύχη των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.
Με θλίψη τα επισημαίνω, γνωρίζοντας ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, γιατί η χώρα απεμπόλησε τις αρχές και αξίες που βίωνε στη μακρόχρονη ιστορία του ο Ελληνισμός. Λυπούμαι, όμως, γιατί το περί δικαίου λαϊκό συναίσθημα τραυματίζεται καθημερινά, όταν ο άνεργος ή ο -τυχερός- εργαζόμενος με 600 ευρώ το μήνα ακούει ότι οι αποφάσεις που ουσιαστικά έχουν καταργήσει το εργατικό δίκαιο δεν κρίθηκαν αντισυνταγματικές, αλλά κρίθηκαν αντισυνταγματικές μόνον οι διατάξεις που θίγουν τα ειδικά μισθολόγια.
Δεν έχει νόημα να πούμε περισσότερα. Ο κοινωνικός ιστός έχει διαρραγεί και η ελληνική κοινωνία οδηγείται σε διχασμό, και, δυστυχώς, σε περαιτέρω ενίσχυση ακραίων πολιτικών δυνάμεων, γεγονός που μακροπρόθεσμα εγκυμονεί κινδύνους για το δημοκρατικό μας πολίτευμα.
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, πρώην προέδρου του ΔΣΘ
