Ο Ελληνισμός και τα αδιέξοδα

Ο Ελληνισμός στην ιστορική του διαδρομή πέρασε από πολλές συμπληγάδες και επιβίωσε και μετά 400 χρόνια σκλαβιάς στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Στις πιο δύσκολες στιγμές του διαμόρφωνε θεσμούς που εξασφάλιζαν την επιβίωση αλλά και δημιουργούσαν προοπτική για το μέλλον. ΄Ενδεικτικά μόνο να θυμηθούμε ότι οι ορεσίβιοι Σαρακατσάνοι εκδιώχθηκαν από τα ΄Αγραφα λίγο πριν την επανάσταση του 1821 και σκόρπισαν σχεδόν σε όλα τα Βαλκάνια και επέζησαν ως ΄Ελληνες αποκομμένοι στη Βουλγαρία και τα Σκόπια κρατώντας «με νύχια και με δόντια» σαν φυλακτό και οδηγό τις αρχαιοελληνικές ρίζες και παραδόσεις. .Τελειοποίησαν το θεσμό του «τσελιγκάτου», που ήταν και συνεταιρισμός αλλά και κοινότητα, χρησιμοποιώντας τα «σ΄ναφικά» δικαστήρια για να επιλύουν τις διαφορές τους, ενώ διαμόρφωσαν κανόνες ύψιστης κοινωνικής αλληλεγγύης κι΄ έτσι αν κάποιος π.χ. από θεομηνία η άλλο γεγονός έχανε το κοπάδι του αμέσως μαζεύονταν οι αρχηγοί οικογενειών και όλοι ανάλογα με την δυνατότητα του καθενός πρόσφεραν ζώα από τα δικά τους κοπάδια για να δώσουν την δυνατότητα σ΄ αυτόν που έχασε τα πάντα να κάνει μια καινούργια αρχή..
Τα αναφέρω αυτά ενδεικτικά για να θυμίσω ότι ο Ελληνισμός πέρασε πολύ πιο δύσκολες περιόδους στην ιστορία του αλλά πάντα επιβίωνε γιατί λειτουργούσαν κανόνες ζωής στηριγμένοι στις αρχαιοελληνικές ρίζες που εξασφάλιζαν επιβίωση και δημιουργούσαν προοπτική.
Σήμερα ο Ελληνισμός βιώνει δεινή οικονομική και πολιτική κρίση. Η κρίση αυτή είναι πιο επικίνδυνη γιατί το πολιτικό μοντέλο της μεταπολίτευσης που επέβαλλε το πολιτικό μας σύστημα, εν ονόματι ενός ψεύτικου κοσμοπολιτισμού ,προσπάθησε να αποκόψει τον Ελληνισμό από τις ρίζες του καλλιεργώντας ένα καθαρά ωφελιμιστικό πλαίσιο αρχών νεοπλουτισμού. ΄Ετσι η υποχρέωση στρατιωτικής θητείας των νέων έφτασε στο σημείο να θεωρείται «βάρος» και από τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης…ενώ την εκπλήρωση αυτής της θητείας απέφυγαν με διάφορους τρόπους πλείστοι πολιτικοί μας. Το ήθος θεωρήθηκε αδυναμία και το θράσος αρετή ενώ η εντιμότητα μειονέκτημα. Τα κόμματα εξουσίας αντί να αναζητούν ανθρώπους με προσωπικότητα και ήθος επέλεγαν κι΄ επιλέγουν για την στελέχωσή τους πρόσωπα διαβλητά και μετριότητες που ήξεραν να σκύβουν καλά το κεφάλι για να διαιωνίζεται το τέλμα και η διαπλοκή.
Ακόμη και η πανάρχαια αρχή της κοινωνικής αλληλεγγύης ξεχάστηκε και, με εξαίρεση την Εκκλησία, οι «έχοντες και κατέχοντες» αντί να βοηθούν ατυχήσαντες πολίτες ασχολούνταν και ασχολούνται με την εξασφάλιση των κεφαλαίων τους σε «φορολογικούς παραδείσους» ενώ σιωπούν τώρα ακόμα και οι εφοπλιστές που σε άλλους καιρούς στήριξαν έμπρακτα και γενναία εθνικές προσπάθειες. Ακόμη και ο πνευματικός κόσμος που θα μπορούσε να ηγηθεί μιας ανανεωτικής προσπάθειας σιωπά εκκωφαντικά και οι πολίτες πελαγοδρομούν.
Τώρα χρειάζεται μια ανασύνταξη, μια αναγέννηση του Ελληνισμού για να υπάρξει διέξοδος στα αδιέξοδα του Ελλαδικού κράτους. Να βγει μπροστά ο πνευματικός κόσμος ,η εκκλησία και οι υγιείς δυνάμεις του ΄Εθνους ενώ και οι απλοί πολίτες οφείλουν να λειτουργούν πλέον ως ενεργοί πολίτες. Οφείλουμε όλοι ξεπερνώντας τις διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος , με οδηγό πανάρχαιες Ελληνικές αρχές και κανόνες ζωής να συναντηθούμε στην κοινή προοπτική των ανοιχτών οριζόντων του οικουμενικού Ελληνισμού. Με ολιγάρκεια ως τρόπο ζωής, με εργατικότητα και μεθοδικότητα, με αυτογνωσία και οδηγό τις αρχές του οικουμενικού Ελληνισμού να αξιοποιήσουμε και τα συγκριτικά πλεονεκτήματά του Ελλαδικού κράτους και με ανοιχτούς ορίζοντες στη σκέψη και τη δράση μας να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις αναγέννησης και νέας προοπτικής για τον Ελληνισμό που μπορεί να αποτελέσει το προζύμι για μια νέα κατεύθυνση της Ευρώπης σε αντιστοιχία με τον ανθρωποκεντρικό πολιτισμό της.

*Δημήτρης Γαρούφας Δικηγόρος-πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.

 

Δημοσιεύθηκε στο Olympia.gr

Ομιλία: Ο Ελληνισμός στην Χερσόνησο του Αίμου

«Το παλιάλογο καινούρια περπατησιά δεν μαθαίνει…»

Αναντίρρητα η χώρα μας βιώνει δεινή οικονομική κρίση που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην υπολειτουργία των θεσμών και σε συμπτώματα διαφθοράς που ταλανίζουν την πολιτική μας ζωή για δεκαετίες και ναρκοθετούν την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος. Γι΄ αυτό από πολλές πλευρές αναφέρεται ως επιτακτική ανάγκη η θέσπιση κανόνων διαφάνειας στην πολιτική μας ζωή με στόχο την ουσιαστική λειτουργία των θεσμών και φυσικά την απομάκρυνση από τον κρατικό μηχανισμό των επίορκων υπαλλήλων.
Κι΄ ενώ συμβαίνουν όλα αυτά και καλύπτουν την επικαιρότητα διώξεις κατά πολιτικών προσώπων για «προμήθειες» και δίκες «επίορκων» υπαλλήλων, το Ελληνικό κοινοβούλιο πριν μερικές μέρες ψήφισε τον νόμο 4139/2013 που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 74 τχ Α/19-3-13 με τίτλο «νόμος περί εξαρτησιογόνων ουσιών και άλλες διατάξεις». Το άρθρο 68 του νόμου αυτού αναφέρεται στην παθητική δωροδοκία δημοσίων υπαλλήλων(γιατρών του δημοσίου, εφοριακών, υπαλλήλων πολεοδομίας κλπ.) και ενώ υποτίθεται ότι αυστηροποιεί την ποινική μεταχείριση αυτών, στην παρ.3 του άρθρου αυτού αναφέρεται επί λέξει «δεν συνιστά δωροδοκία η απλή υλική παροχή προς έκφραση ευγνωμοσύνης».
Δηλαδή με απλά λόγια δεν θα αποτελεί αδίκημα το να δίνει κάποιος κάποιο ποσό σε υπάλληλο του δημοσίου και αυτός να το δέχεται , αν γίνεται «προς έκφραση ευγνωμοσύνης…»Απορώ με το σκεπτικό του συντάκτη της σχετικής διάταξης αλλά και με την «επιπολαιότητα» των Βουλευτών που ψήφισαν τη σχετική διάταξη…Σε μια χώρα που πασχίζει για κάθαρση, απομάκρυνση επίορκων κλπ. ουσιαστικά νομιμοποιείται η δωροδοκία και δωροληψία που πλέον θα βαπτίζεται ως «παροχή προς έκφραση ευγνωμοσύνης»…
Αυτοί που ψήφισαν τη σχετική διάταξη κατανοούν τι θα γίνει; Κατανοούν τι μήνυμα στέλνουν στην κοινωνία;
Φοβούμαι πως η σχετική διάταξη θα οδηγήσει σε γενίκευση της διαφθοράς με δωροδοκίες δημοσίων υπαλλήλων που θα ζητούν και θα λαμβάνουν(χωρίς φόβο τιμωρίας πλέον) υλικές παροχές με το πρόσχημα «έκφρασης ευγνωμοσύνης»των πολιτών προς αυτούς.
Στο χωριό μου λένε πως «το παλιάλογο καινούργια περπατησιά δεν μαθαίνει» και η ψήφιση τέτοιων διατάξεων δίνει την εντύπωση πως το πολιτικό μας προσωπικό δεν έβαλε μυαλό και σε μια εποχή γενικευμένης κρίσης ενδιαφέρεται να προστατέψει και νομοθετικά κάποιους επίορκους υπαλλήλους.
Τι νόημα έχει να συζητούμε και να προτείνουμε τολμηρή συνταγματική αναθεώρηση για να γίνει πιο συμμετοχική η δημοκρατία μας και να αποκτήσουν ουσιαστικό περιεχόμενο οι θεσμοί και τι νόημα έχει να μιλούν οι πολιτικοί μας για υψηλά ιδανικά και διαφάνεια όταν με διάταξη προστατεύουν τους επίορκους κρατικούς λειτουργούς οι οποίοι θα μπορούν πλέον ατιμώρητοι να ζητούν και να εισπράττουν υλικές παροχές από τους πολίτες «προς έκφραση ευγνωμοσύνης»;

 

O κ. Γαρούφας είναι δικηγόρος, πρώην πρόεδρος δικηγορικού συλλόγου Θεσσαλονίκης

 

Karfitsa 

 

 

«Φακελάκια ευγνωμοσύνης»

Αναντίρρητα η χώρα μας βιώνει δεινή οικονομική κρίση που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην υπολειτουργία των θεσμών και σε συμπτώματα διαφθοράς που ταλανίζουν την πολιτική μας ζωή για δεκαετίες και ναρκοθετούν την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος. Γι΄ αυτό από πολλές πλευρές αναφέρεται ως επιτακτική ανάγκη η θέσπιση κανόνων διαφάνειας στην πολιτική μας ζωή με στόχο την ουσιαστική λειτουργία των θεσμών και φυσικά την απομάκρυνση από τον κρατικό μηχανισμό των επίορκων υπαλλήλων.
Κι΄ ενώ συμβαίνουν όλα αυτά και καλύπτουν την επικαιρότητα διώξεις κατά πολιτικών προσώπων για «προμήθειες» και δίκες «επίορκων» υπαλλήλων, το Ελληνικό κοινοβούλιο πριν μερικές μέρες ψήφισε τον νόμο 4139/2013 που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 74 τχ Α/19-3-13 με τίτλο «νόμος περί εξαρτησιογόνων ουσιών και άλλες διατάξεις». Το άρθρο 68 του νόμου αυτού αναφέρεται στην παθητική δωροδοκία δημοσίων υπαλλήλων(γιατρών του δημοσίου, εφοριακών, υπαλλήλων πολεοδομίας κλπ.) και ενώ υποτίθεται ότι αυστηροποιεί την ποινική μεταχείριση αυτών, στην παρ.3 του άρθρου αυτού αναφέρεται επί λέξει «δεν συνιστά δωροδοκία η απλή υλική παροχή προς έκφραση ευγνωμοσύνης».
Δηλαδή με απλά λόγια δεν θα αποτελεί αδίκημα το να δίνει κάποιος κάποιο ποσό σε υπάλληλο του δημοσίου και αυτός να το δέχεται , αν γίνεται «προς έκφραση ευγνωμοσύνης..».Απορώ με το σκεπτικό του συντάκτη της σχετικής διάταξης αλλά και με την «επιπολαιότητα» των Βουλευτών που ψήφισαν τη σχετική διάταξη…Σε μια χώρα που πασχίζει για κάθαρση, απομάκρυνση επίορκων κλπ. ουσιαστικά νομιμοποιείται η δωροδοκία και δωροληψία που πλέον θα βαπτίζεται ως «παροχή προς έκφραση ευγνωμοσύνης»…Αυτοί που ψήφισαν τη σχετική διάταξη κατανοούν τι θα γίνει; Κατανοούν τι μήνυμα στέλνουν στην κοινωνία;
Φοβούμαι πως η σχετική διάταξη θα οδηγήσει σε γενίκευση της διαφθοράς με δωροδοκίες δημοσίων υπαλλήλων που θα ζητούν και θα λαμβάνουν(χωρίς φόβο τιμωρίας πλέον) υλικές παροχές με το πρόσχημα «έκφρασης ευγνωμοσύνης»των πολιτών προς αυτούς.
Στο χωριό μου λένε πως «το παλιάλογο καινούργια περπατησιά δεν μαθαίνει» και η ψήφιση τέτοιων διατάξεων δίνει την εντύπωση πως το πολιτικό μας προσωπικό δεν έβαλε μυαλό και σε μια εποχή γενικευμένης κρίσης ενδιαφέρεται να προστατέψει και νομοθετικά κάποιους επίορκους υπαλλήλους. Τι νόημα έχει να συζητούμε και να προτείνουμε τολμηρή συνταγματική αναθεώρηση για να γίνει πιο συμμετοχική η δημοκρατία μας και να αποκτήσουν ουσιαστικό περιεχόμενο οι θεσμοί και τι νόημα έχει να μιλούν οι πολιτικοί μας για υψηλά ιδανικά και διαφάνεια όταν με διάταξη προστατεύουν τους επίορκους κρατικούς λειτουργούς οι οποίοι θα μπορούν πλέον ατιμώρητοι να ζητούν και να εισπράττουν υλικές παροχές από τους πολίτες «προς έκφραση ευγνωμοσύνης»;

Του Δημήτρη Γαρούφα
Δικηγόρου-πρώην προέδρου του Δ.Σ.Θ 

 

Δημοσιεύθηκε στο Olympia

Η διαφθορά που καταστρέφει την Ελλάδα…

Οι αποκαλύψεις σκανδάλων με συμμετοχή πολιτικών προσώπων που δέχονταν «επιχορηγήσεις» για να ευνοούν συγκεκριμένους επιχειρηματίες με βλάβη των συμφερόντων του δημοσίου ταλανίζουν και απαξιώνουν την πολιτική μας ζωή τα τελευταία χρόνια.
Για να είμαστε αντικειμενικοί δεν πρέπει να είμαστε ισοπεδωτικοί γιατί υπάρχουν ευτυχώς και αρκετοί πολιτικοί μας με ήθος που θα έπρεπε όμως αυτοί να πρωτοστατούν στον εξοστρακισμό από την πολιτική των επίορκων συναδέλφων τους (δυστυχώς ανέχονταν η ανέχονται συνήθως να συνυπάρχουν στα κόμματά τους με αυτούς ) σε συνδυασμό με επιμονή τους σε λήψη μέτρων που θα θωρακίσουν το πολίτευμα με κανόνες διαφάνειας.
Το φαινόμενο της διαφθοράς και δωροδοκίας των αξιωματούχων δεν είναι τωρινό καθότι στο «άθλημα» επιδίδονταν και οι αρχαίοι πρόγονοί μας που είχαν και κακές στιγμές..
Ενδεικτικά αναφέρω ότι ο Βασιλεύς της Μακεδονίας Φίλιππος που γνώριζε καλά τους Αθηναίους που έρχονταν ως πρέσβεις στην Πέλλα, απεφάνθη: «μηδείς Αθηναίος αδωροδόκητος πλην Ξενοκράτους…» (Διογένους Λαερτίου, Βίοι Φιλοσόφων, Ξενοκράτης 9) καθότι «ως μόνος είη Ξενοκράτης των προς αυτόν αφιγμένων αδωροδόκητος».
Ο Θουκυδίδης στην ιστορία του εκθειάζει την εντιμότητα του Περικλή: «χρημάτων τε διαφανώς αδωρότατος γενόμενος»(Βιβλ.Β,κεφ.65,8) ενώ ο Αριστοτέλης αναφέρει κι΄ αυτός άλλον ηγέτη που δεν δωροδοκούνταν, τον Εφιάλτη, που το 462 π.χ. μεταρρύθμισε το πολίτευμα της Αθήνας και γράφει ότι «γενόμενος του Δήμου προστάτης Εφιάλτης ο Σοφωνίδου, δοκών και αδωροδόκητος είναι και δίκαιος προς την πολιτείαν..»(Αθηναίων πολιτεία-κεφ.ΧΧΩ,Ι) ενώ ως αδωροδόκητο ανέφεραν και τον στρατηγό Φωκίωνα.

Στην αρχαιότητα για δωροδοκία κατηγορήθηκε ακόμα και το Μαντείο των Δελφών και… η Πυθία, που έδωσε στον Φίλιππο το χρησμό «αργυραίς λόγχαις μάχου και πάντων κρατήσεις…»και βεβαίως ,ερμηνεύοντας σωστά από ότι αποδείχθηκε τον χρησμό ο Φίλιππος, και τις αργυρές λόγχες-δωροδοκίες χρησιμοποίησε κατά κόρον για να επικρατήσει και ενώσει όλη την Ελλάδα ,ενώ όπως γράφει στο θαυμάσιο βιβλίο του « δίκη περί όνου σκιάς» ο καθηγητής μου στη Νομική Σχολή ΑΠΘ Τηλέμαχος Φιλιππίδης με δωροδοκία εξασφαλιζόταν μερικές φορές η σιωπή των μαρτύρων στα δικαστήρια για τους οποίους λέγανε ότι φέρουν «βουν επί γλώσσης» γιατί το αττικό δίδραχμο είχε στη μια όψη του παράσταση βοδιού, ενώ αναφέρει και την περίπτωση του ρήτορα Δημάδη που παινευόταν ο ίδιος ότι δωροδοκήθηκε με 10 τάλαντα από τον Φίλιππο για την «εύγλωττη σιωπή του».
Το ότι οι ιστορικοί και φιλόσοφοι της αρχαιότητας ανέφεραν εγκωμιαστικά λίγους μόνο αδωροδόκητους ηγέτες της αρχαιότητας(ήταν ηγέτες σε περιόδους ακμής του Ελληνισμού) δείχνει ότι το «άθλημα» έχει μακρά ιστορία, ότι η δωροδοκία των ηγετών ήταν γενικευμένος κανόνας στις περιόδους παρακμής του Ελληνισμού κι΄ ότι χαρακτηριστικό σύμπτωμα της παρακμής ήταν πάντα η διαφθορά…
Το γεγονός όμως ότι μένουν στην ιστορία ευφήμως οι ασκούντες διαχρονικά την εξουσία με ήθος και στιγματίζεται στους αιώνες η μνήμη των υπολοίπων θα πρέπει να παραδειγματίζει τους εκάστοτε ασκούντες την εξουσία…Θα ήταν καλύτερο για τους ίδιους αλλά και τον τόπο να θυμούνται πάντα τον Ν.Πλαστήρα που ενώ ήταν πρωθυπουργός κοιμόταν σε λιτό στρατιωτικό κρεβάτι εκστρατείας και όταν πέθανε βρήκαν στην τσέπη του μόνο ένα μόνο δολάριο…. Κυρίως όμως να θυμούνται ότι η αρχαία Ελλάδα παρήκμασε και καταστράφηκε κυρίως λόγω διαφθοράς διότι όπως έγραφε ο Πολύβιος (Πολυβίου ιστορ.ΙΗ κεφ.34,7-8): «ήδη γάρ κατά την Ελλάδα της δωροδοκίας επιπολαζούσης και μηδένα μηδέν δωρεάν πράττειν…».

* Ο κ. Γαρούφας είναι δικηγόρος- συγγραφέας, πρώην πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου Θεσσαλονίκης

 

Δημοσιεύθηκε στη Karfitsa