Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

«Ετούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί..»

Με αφορμή τη γιορτή μνήμης της εθνεγερσίας ας ξεχάσουμε λίγο την οικονομική κρίση, την κακή λειτουργία των θεσμών και τη μιζέρια της πολιτικής μας ζωής και όπως έλεγε ο Κ.Παλαμάς «ας μεθύσουμε με το αθάνατο κρασί του 21» για να χαράξουμε την πορεία για το μέλλον.
Η εθνεγερσία του 21 δεν ήταν απλά ένα κίνημα ανεξαρτησίας, ούτε έγινε ξαφνικά αλλά ήρθε σαν αποτέλεσμα μακράς διεργασίας και αναβάπτισης του υπόδουλου λαού στις 
εθνικές ρίζες. Σίγουρα οι λόγιοι του υπόδουλου ΄Εθνους επηρεάστηκαν και από τα μηνύματα της Γαλλικής επανάστασης αλλά στην σκλαβωμένη Ελλάδα χρειάστηκε να προηγηθεί ο Πατροκοσμάς που περπάτησε τα ματωμένα χώματα βήμα-βήμα μιλώντας για την ανάγκη παιδείας και ζητώντας να γκρεμίζουν εκκλησιές και να κτίζουν σχολειά γιατί κατανοούσε αυτό που επιγραμματικά έλεγε αργότερα ο Οδυσσέας Ανδρούτσος σε γράμμα του στον Α.Κοραή: «αφ΄ης στιγμής σύ ήρχισας να περιγράφεις εις την γλώσσαν μας τα καλά, όσα η παιδεία προξενεί εις τον κόσμον, ήρχισαν και οι ομογενείς να υψώνωσι τον νουν των εις μαθήματα υψηλότερα».
Το υπόδουλο γένος μέσω της παιδείας άρχισε να έχει συναίσθηση της ιστορίας και της κληρονομιάς, συναίσθηση αυτογνωσίας, γι΄ αυτό στις 23 Μαρτίου του 1821 ο φλογερός Παπαφλέσσας γράφει σ΄ ένα γράμμα του στους πατριώτες του: «Μην καταδεχθείτε να σας κατηγορήσει ο κόσμος και η ιστορία…»
Σε ένα άλλο γράμμα του ο Ανδρούτσος προς τους Γαλαξιδιώτες στις 22 Μαρτίου 1821 γράφει μεταξύ άλλων, καλώντας τους να επαναστατήσουν: « Ας ρωτήσουμε την καρδιά μας κι΄ ότι μας απαντυχαίνει ας το βάλωμεν σε πράξη γλήγορα… Στά άρματα αδέλφια η να ξεσκλαβωθούμε η όλοι να πεθάνουμε».
Κάποιοι σήμερα προσπαθούν για κάποιες σκοπιμότητες να αναθεωρήσουν την ιστορία και να δώσουν μια άλλη εικόνα για τα γεγονότα της εποχής μιλώντας για Οθωμανική αυτοκρατορία που τάχα έδειχνε ανοχή κι΄ επέτρεπε στους υπόδουλους να προοδεύουν. Σ΄ αυτούς δίνει απάντηση με ένα γράμμα του που έστειλε στους Γαλαξιδιώτες στις 22 Μαρτίου 1821 Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος. Γράφει σ΄ αυτό το γράμμα με το οποίο τους καλούσε να επαναστατήσουν: «Αγαπημένοι μου Γαλαξιδιώτες. ΄Ητανε φαίνεται γραφτό ν΄ αδράξουμε τα΄ άρματα και να χυθούμε καταπάνω στους τυράννους μας που τόσα χρόνια ανελεήμονα μας τυραγνεύουν. Τι τη θέλουμε βρε αδέλφια αυτή την πολυπικραμένη ζωή να ζούμε κάτω από τη σκλαβιά και το σπαθί των Τούρκων ν΄ ακονιέται στα κεφάλια μας; Δεν τηράτε που τίποτα δεν μας απόμεινε; Οι εκκλησιές μας γινήκανε αχούρια των Τούρκων. Κανένας δεν μπορεί να πει πως τάχα έχει κάτι δικό του γιατί το ταχιά βρίσκεται φτωχός, σα διακονιάρης στη στράτα. Οι φαμελιές μας και τα παιδιά μας είναι στα χέρια και την διάκριση των Τούρκων. Τίποτα αδέρφια δεν μας έμεινε…»
Αυτή είναι η αλήθεια και μ΄ αυτό το πνεύμα έγινε η επανάσταση του 1821 και πέτυχε. Δεν μέτρησαν τους συσχετισμούς ούτε τη διεθνή κατάσταση. Ρώτησαν την καρδιά τους και αγωνίστηκαν για το όλον, για το ιδανικό, κι΄ έτσι σε μερικά χρόνια πέτυχαν αυτό που όλοι θεωρούσαν ανέφικτο…
Δεν έχει νόημα να πούμε περισσότερα. Η πατρίδα μας διανύει σήμερα περίοδο βαθιάς οικονομικής και πολιτικής κρίσης κι΄ έχει αρκετά μέτωπα ανοικτά στα εθνικά θέματα… Όλα μπορούν να διορθωθούν, μπορούμε να ξεφύγουμε από την κρίση και να διώξουμε τα σύννεφα από τον ορίζοντα της χώρας, αρκεί να ξεφύγουμε από τη μιζέρια της νεοελληνικής σκέψης, αρκεί να ξεδιψάσουμε από τις πηγές μας και να μπολιάσουμε την ψυχή μας με το πνεύμα του 21.
Ας θυμηθούμε τον Μακρυγιάννη και τα οράματα των αγωνιστών του 21 και με ανάταση ψυχής ας κοιταχθούμε στον καθρέφτη των ονείρων μας. Ας αγωνιστούμε όλοι μαζί για να διώξουμε τα σύννεφα από τον ορίζοντα της χώρας γιατί, όπως έλεγε κι΄ ο Μακρυγιάννης, «ετούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί…»

Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

Η βαριά μας βιομηχανία

Πριν από χρόνια, με επισκέφτηκε στο γραφείο μου πολιτικός από γειτονική χώρα, συνοδευόμενος από συμπατριώτη του ελληνικής καταγωγής, για να ενημερωθεί για τη διαδικασία αγοράς ακινήτου σε περιοχή του Στρυμωνικού κόλπου. Είχε επισκεφτεί την περιοχή, του άρεσε πολύ και του έκανε εντύπωση το ότι ήταν γεμάτη με αμυγδαλιές… Κι έτσι του ανέφερα ότι κατά την ελληνική μυθολογία, όταν επέστρεφε από την Τροία ο γιος του Θησέα, βγήκε με το καράβι στην παραλία της αρχαίας Αμφίπολης. Εκεί γνώρισε κι ερωτεύτηκε τη Φυλλίδα, κόρη του βασιλιά Βισάλτη, και της υποσχέθηκε ότι, αφού πάει στην Αθήνα, θα επιστρέψει σε αυτήν... Αλλά ήρθε η άνοιξη κι ο γιος του Θησέα δε γύρισε, ενώ η Φυλλίδα μάταια περίμενε στην ακρογιαλιά τον καλό της. Τότε τη λυπήθηκε ο Δίας και τη μεταμόρφωσε σε αμυγδαλιά, που μόλις περάσει ο χειμώνας ανθίζει, περιμένοντας με χαρά τον καλό της… Κι έτσι η μυθολογία έδινε τη δική της ερμηνεία στο γεγονός ότι το κλίμα της περιοχής ευνοούσε την αμυγδαλοκαλλιέργεια. Και σήμερα η περιοχή έχει χιλιάδες στρέμματα με αμυγδαλιές.
«Εχετε όμορφο κι ευλογημένο τόπο», παρατήρησε ο επισκέπτης, «η κάθε πέτρα συνοδεύεται από ένα μύθο... Αν τα προϊόντα σας τα προβάλλατε με το μύθο που τα συνοδεύει κι αν προβάλλατε την ιστορία κάθε περιοχής, δε θα χρειαζόταν τίποτε άλλο, γιατί όλοι θα ήθελαν να δουν τα μέρη όπου έζησε ο Θουκυδίδης, που περπάτησε ο Μέγας Αλέξανδρος ή ο Απόστολος Παύλος...».
Για μας που ζούμε σ' αυτόν τον ευλογημένο τόπο η βαριά μας βιομηχανία είναι η ομορφιά του, τα μνημεία και η ιστορία του. Τα 15 εκατομμύρια τουριστών ετησίως θα μπορούσαν να γίνουν 30 και μάλιστα με επισκέπτες υψηλού πολιτιστικού και οικονομικού επιπέδου και για όλο το χρόνο. Θα έπρεπε να γίνονται εκθέσεις σε συνεργασία με μεγάλα μουσεία του εξωτερικού, να προβάλλουμε σε ξένα ΜΜΕ τις παραστάσεις αρχαίου δράματος που παρουσιάζονται στους αρχαιολογικούς χώρους, την ομορφιά, τα μνημεία και την Ιστορία... Ετσι θα λυνόταν και το αγροτικό μας πρόβλημα με πραγματική παραγωγή, για να καλύψει αυξημένες ανάγκες, ενώ η συστηματική διεθνής προβολή της πραγματικής Ιστορίας θα θωράκιζε τη χώρα μας κι από άλλες απόψεις…
Αν κάποτε συνειδητοποιήσουν πραγματικά οι ιθύνοντες ότι ο πολιτισμός είναι η βαριά μας βιομηχανία, αν αποφασίσουν να αξιοποιήσουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, στο πλαίσιο εθνικής στρατηγικής, θα πρέπει το υπουργείο Πολιτισμού να είναι το «πρώτο τη τάξει» υπουργείο και τότε μπορεί να ξεπεραστεί η μιζέρια του ελλαδικού κράτους και να αρχίσει να ακτινοβολεί ο ελληνισμός.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος

Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

Να λειτουργούμε με προοπτική αιώνων


Αναντίρρητα η χώρα μας βιώνει δεινή οικονομική κρίση με πολλές παρενέργειες γιατί υπολειτουργούν και οι θεσμοί της χώρας με ευθύνη κυρίως του πολιτικού κόσμου της μεταπολίτευσης από τον οποίο έλειπε το θάρρος λήψης αποφάσεων και κυρίως το όραμα για έναν ευρύτερο Ελληνικό ρόλο στα Βαλκάνια κι΄ αντανακλαστικά στην Ευρώπη..
Γι΄ αυτό μετά το 1990 η χώρα μας έχασε την ιστορική ευκαιρία(τέτοιες ευκαιρίες παρουσιάζονται κάθε 100 χρόνια) δημιουργίας μιας άλλης προοπτικής με αναβάθμιση του ρόλου του Ελληνισμού στην ευρύτερη περιοχή γιατί συνήθως οι ασκούντες την εξουσία,
στερούμενοι οράματος, εξαντλούσαν την δραστηριότητά τους στην εσωτερική μικροπολιτική , συντηρώντας με δάνεια έναν άκρατο ευδαιμονισμό παρακμής στο Ελλαδικό κράτος…..
Η αλήθεια είναι όμως ότι ακόμα και τώρα η Ελλάδα είναι σε πολύ καλύτερο επίπεδο από τις γειτονικές χώρες και το επίπεδο ζωής του ΄Έλληνα πολίτη ασύγκριτα υψηλότερο από το επίπεδο ζωής των κάθε λογής γειτόνων και θα μπορούσε να κάνει κάποιες κινήσεις που τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα του Ελληνισμού επιβάλλουν.
Τα γράφω αυτά μετά από πρόσφατη συζήτηση με βλαχόφωνο πολιτικό από την Αλβανία ο οποίος μου ανέφερε ότι πριν 15 μέρες ιδιωτικό Πανεπιστήμιο στα Τίρανα διοργάνωσε συνέδριο για θέματα μειονοτήτων στο οποίο μίλησε και ο Πρεσβευτής της Ρουμανίας και δήλωσε ότι οι Βλάχοι δεν είναι αυτόχθονες αλλά Ρουμάνοι προκαλώντας βέβαια την αντίδραση του παρισταμένου πρώην Βουλευτή(με το κόμμα της Ελληνικής μειονότητας) και επί σειρά ετών προέδρου του συλλόγου Βλάχων Αλβανίας Χ.Γκότση …Παράλληλα ο συνομιλητής μου «μετά λόγου γνώσεως» μου ανέφερε ότι με έμμεση στήριξη της Ρουμανίας ιδρύθηκε πριν μερικούς μήνες νέο κόμμα στην Αλβανία με υποτιθέμενο στόχο την ισοτιμία δικαιωμάτων των μειονοτήτων κλπ. αλλά ουσιαστικά φιλοδοξεί να αποσπάσει από την Ελληνική μειονότητα και να συσπειρώσει τους βλαχόφωνους της Αλβανίας(περίπου 180.000) σε ρόλο εθνότητας που δεν έχει σχέση με τον Ελληνισμό….Βέβαια ήταν γνωστό και διασταυρωμένο από χρόνια ότι μετά το 1990 η εξαθλιωμένη Ρουμανία και στην Αλβανία, και στα Σκόπια ξοδεύει πάρα πολλά χρήματα σε μια προσπάθεια οικειοποίησης των βλαχοφώνων. Ενδεικτικά αναφέρω ότι το 2005 η Ρουμανία χορηγούσε 63 υποτροφίες ετησίως σε παιδιά βλαχοφώνων από τα Σκόπια για σπουδές σε Ρουμανικά ΑΕΙ και η Ελλάδα μόνο τρεις(3)για σπουδές σε Ελληνικά ΑΕΙ…ενώ παιδιά των Σαρακατσάνων από Βουλγαρία(με Ελληνική καταγωγή και συνείδηση) αναγκάζονταν να δηλώνουν «αλλογενείς» για να έρχονται εδώ για σπουδές με την ποσόστωση του 3% που ίσχυε για αλλογενείς..΄Εστω και έτσι την περίοδο 1991-2001 ήρθαν και σπούδασαν σε σχολές του ΑΠΘ και του ΠΑΜΑΚ περίπου 200 παιδιά Σαρακατσάνων από Βουλγαρία που τώρα διαπρέπουν στη Βουλγαρία ως στελέχη επιχειρήσεων και αποτελούν την ηγεσία στους 20 συλλόγους Σαρακατσάνων που λειτουργούν σε ισάριθμες Βουλγαρικές πόλεις κρατώντας πάντα ψηλά τη σημαία της Ελληνικής παράδοσης και μυώντας σε αυτή την παράδοση την νεολαία.
Η προσπάθεια της Ρουμανίας δεν θα είχε κανένα αποτέλεσμα ούτε στην Αλβανία, ούτε στη FYROM αν η Ελλάδα έκανε το 1/10 όσων κάνει η Ρουμανία, αλλά επειδή δεν ασχολείται όσο πρέπει η Ελλάδα η προσπάθεια της Ρουμανίας πιθανόν να έχει μερική επιτυχία. Βεβαίως υπάρχουν κάποιοι ιδιωτικοί φορείς από Ελλάδα που προσφέρουν όσο μπορούν στηρίζοντας κάποια φροντιστήρια Ελληνικής γλώσσας στην Αλβανία, στα Σκόπια και εν μέρει στη Βουλγαρία..αλλά η προσφορά αυτών δεν αρκεί…
Προς το παρόν δεν θέλω και δεν πρέπει να επεκταθώ περισσότερο. ΄Εχω επισκεφθεί κατ΄ επανάληψη όλες τις Βαλκανικές χώρες στο πλαίσιο δημιουργίας της « ένωσης βαλκανικών δικηγορικών συλλόγων» και συμμετέχοντας ως εισηγητής σε συνέδρια. «Μετά λόγου γνώσεως» μπορώ να πω ότι σε όλες της Βαλκανικές χώρες διαπρεπείς επιστήμονες η πολιτικοί με περηφάνια μιλούν για την Ελληνική καταγωγή τους και υπάρχει επιθυμία εκμάθησης της Ελληνικής γλώσσας και από αλλογενείς νέους. Πιστεύω ότι η Ελλάδα δεν έχει δικαίωμα να εγκαταλείψει τους Ελληνικής καταγωγής πληθυσμούς που ζουν σε γειτονικές χώρες ενώ μπορεί να γίνουν πολλά και με λίγα χρήματα αρκεί να υπάρχει στρατηγική. Το έχουμε ξαναπεί:αν από το 1990 είχαμε δημιουργήσει ένα φορέα διδασκαλίας Ελληνικής γλώσσας ,π.χ. κάτι σαν το Ινστιτούτο Γκαίτε που θα λειτουργούσε παραρτήματα σε Βαλκανικές πόλεις σήμερα η Ελληνική θα ήταν η γλώσσα εργασίας στην περιοχή…Αν υπήρχε τέτοιο κέντρο μου έλεγαν πριν μερικές μέρες στο ιστορικό Μοναστήρι των Σκοπίων οι περισσότεροι νέοι θα μάθαιναν Ελληνικά ενώ από το 1993 που δημιουργήθηκε στο Πανεπιστήμιο Σόφιας τμήμα Ελληνικής φιλολογίας υπάρχουν κάθε χρόνο 2.800 υποψήφιοι για 25 θέσεις ενώ για το τμήμα Αγγλικής φιλολογίας οι υποψήφιοι είναι πολύ λιγότεροι… και για τον λόγο ότι οι απόφοιτοι του τμήματος Ελληνικής φιλολογίας βρίσκουν αμέσως εργασία σε Τράπεζες και άλλες επιχειρήσεις Ελληνικών συμφερόντων που δραστηριοποιούνται εκεί.…
Τα λάθη έγιναν, τα χρόνια πέρασαν και η κρίση χειροτέρεψε τα πράγματα.. Το περίεργο είναι ότι άλλες χώρες σε χειρότερη οικονομική κατάσταση κάνουν δεκαπλάσια εν σχέσει με εμάς…Ας παραδειγματισθούμε και να μην ξεχνούμε ότι ως χώρα και κυρίως ως ΄Εθνος πρέπει να λειτουργούμε με προοπτική αιώνων…
Του Δημήτρη Γαρούφα
Δικηγόρου- πρώην προέδρου του Δ.Σ.Θ

*Δικηγόρος-πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης την περίοδο 2005-2008. Συγγραφέας ,μεταξύ άλλων, των βιβλίων «Οι Σαρακατσάνοι ομογενείς μας στη Βουλγαρία και την περιοχή Σκοπίων» (εκδ.οίκος Αφων Κυριακίδη 1992), «΄Οραμα και στρατηγική για τον Ελληνισμό στα Βαλκάνια»(εκδ.οίκος Κυρομάνος 1996) και «Με ανοιχτούς ορίζοντες» (εκδ.οίκος Ερωδιός-Θεσσαλονίκη 2006.


Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Για ταχύτερη απονομή Δικαιοσύνης

Προεισαγωγικά επισημαίνω ότι ο θεσμός της Δικαιοσύνης στη χώρα μας λειτουργεί καλύτερα από τους άλλους θεσμούς και στον χώρο αυτό(παρά το ότι στο παρελθόν υπήρξαν περιστατικά παραδικαστικών κυκλωμάτων)δεν παρατηρούνται τα φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής που παρατηρούνται στις άλλες εξουσίες. Βεβαίως, η αλήθεια είναι ότι η δικαιοσύνη απονέμεται με μεγάλη καθυστέρηση που δημιουργεί εικόνα αρνησιδικίας αλλά γι΄ αυτό την μεγαλύτερη ευθύνη φέρει το Υπουργείο Δικαιοσύνης που πρέπει να έχει το θάρρος αποφάσεων αλλά και εξασφάλισης της αναγκαίας υλικοτεχνικής υποδομής για να υπάρξει αποτέλεσμα.
Στο παρελθόν, με στόχο την ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης, ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης την περίοδο που ήμουν πρόεδρός του(2005-2008) είχε υποβάλλει συγκεκριμένες προτάσεις στον τότε Υπουργό Δικαιοσύνης και την ηγεσία της Δικαιοσύνης.
Ενδεικτικά αναφέρω ότι από το 2005 μεταξύ άλλων είχαμε προτείνει:
Α.- Την σμίκρυνση του χρόνου δικαστικών διακοπών από 3,5 μήνες σε 1,5 μήνα ,δηλαδή στον μήνα Αύγουστο και σε 7 μέρες την περίοδο εορτών Χριστουγέννων και 7 μέρες την περίοδο εορτών Πάσχα(τώρα υπολειτουργούν τα δικαστήρια 2,5 μήνες το καλοκαίρι ,15 μέρες την περίοδο εορτών των Χριστουγέννων και 15 μέρες την περίοδο του Πάσχα). Η πρόταση θεωρήθηκε εξαιρετική και ρηξικέλευθη γιατί η υλοποίησή της δεν έχει οικονομικό κόστος ενώ θα βελτίωνε την κατάσταση θεαματικά αλλά λόγω «γνωστών» αντιδράσεων δεν υλοποιήθηκε τότε αλλά ούτε και τα επόμενα χρόνια.
Β.- Την ανακατανομή των οργανικών θέσεων δικαστών και δικαστικών υπαλλήλων στα δικαστήρια της χώρας ανάλογα με τον πληθυσμό της περιοχής και τον αριθμό των υποθέσεων που εκδικάζονται σε κάθε δικαστήριο(σε ομοιόβαθμα δικαστήρια π.χ. στο ένα Πρωτοδικείο ο δικαστής που υπηρετεί εκδίδει 60 αποφάσεις το χρόνο ενώ σε άλλο εκδίδει 240) για να υπάρξει απονομή δικαιοσύνης τουλάχιστον με τους ίδιους ρυθμούς σε όλη τη χώρα …
Γ.- την πλήρη μηχανογράφηση δικαστικών υπηρεσιών, την ηλεκτρονική κατάθεση δικογράφων που πέραν της ταχύτητας θα αποτελέσει επανάσταση στην καθημερινότητα του νομικού κόσμου, την μαγνητοφώνηση των πρακτικών κλπ.
Για να υπάρξει λύση στο πρόβλημα πρέπει να υπάρχει θάρρος λήψης και υλοποίησης αποφάσεων, να υπάρχει συνείδηση ότι απευθύνονται σε συγκεκριμένο λαό με συγκεκριμένη ψυχολογία (γι΄ αυτό απέτυχε πλήρως ο καθιερωθείς με το άρθρο 214Α του Κ.Πολ.Δικ. θεσμός της εξώδικης επίλυσης διαφορών) κι΄ ότι η ταχύτητα δεν πρέπει να αποβαίνει εις βάρος της ποιότητας ( γι΄ αυτό π.χ ήταν λάθος η καθιέρωση Μονομελών Δικαστηρίων κακουργημάτων ) και προαπαιτούμενο όλων η εξασφάλιση της αναγκαίας υλικοτεχνικής υποδομής.

*Ο κ. Γαρούφας είναι δικηγόρος-πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης
 

Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Η υπερχρέωση των πολιτών

Στις 16 Νοεμβρίου 2006 ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης, του οποίου ήμουν τότε πρόεδρος, μετά από εισήγησή μου εξέδωσε ένα ψήφισμα στο οποίο μεταξύ άλλων λέγαμε ότι «το ΔΣ του ΔΣΘ με ανησυχία επισημαίνει τον υπερδανεισμό των Ελλήνων πολιτών από το εγχώριο τραπεζικό σύστημα με επιτόκια (ιδιαίτερα στα καταναλωτικά δάνεια) υπερδιπλάσια των επιτοκίων που ισχύουν σε άλλες χώρες της ΕΕ», στη συνέχεια επισημαίναμε την επικίνδυνη δραστηριοποίηση στα όρια της νομιμότητας των εισπρακτικών εταιριών με συμπεριφορά απαξιωτική για τους πολίτες και καλούσαμε την επίσημη Πολιτεία «να ασχοληθεί με το θέμα ενεργοποιώντας τους ελεγκτικούς μηχανισμούς αλλά και τις εισαγγελικές αρχές να προχωρήσουν σε έρευνα για το σύννομο των ενεργειών αυτών…».
Ξαναδιαβάζοντας μετά 7 χρόνια αυτό το ψήφισμα, αναρωτιέμαι πώς ήταν δυνατόν αυτό που βλέπαμε εμείς ως επερχόμενο, με βάση την κοινή λογική, να μην το βλέπουν οι «ιθύνοντες», με αποτελέσματα τραγικά για τη χώρα και για τους πολίτες… Γιατί όλοι θυμούνται ότι τότε οι τράπεζες με εκμαυλιστικές και παραπλανητικές διαφημίσεις στα ΜΜΕ καλούσαν τους πολίτες να πάρουν «διακοποδάνεια» και «εορτοδάνεια»…
Αυτά γίνονταν τότε, αλλά τα πληρώνουμε σήμερα. Τα τότε δάνεια έγιναν βραχνάς για τους πολίτες, ενώ οι τράπεζες, που παρέσυραν τους πολίτες σε άκρατο καταναλωτισμό, ίδρυσαν εισπρακτικές εταιρίες που με τρόπο απαξιωτικό για τους πολίτες τούς πιέζουν καθημερινά για εξόφληση αυτών των δανείων, οδηγώντας τους σε απόγνωση…
Δυστυχώς ο πολιτικός κόσμος δεν είχε επαφή με την πραγματικότητα τότε (θυμάμαι χαρακτηριστικά πως όταν εκδώσαμε αυτό το ψήφισμα σε τυχαία συνάντησή μου με κάποιον υπουργό μου παρατήρησε ότι «ανθεί η οικονομία»)… Φοβούμαι όμως πως δεν έχει επαφή και με την πραγματικότητα σήμερα, γιατί οι τραπεζίτες που τότε πίεζαν τους διευθυντές των τοπικών υποκαταστημάτων των τραπεζών να δίνουν πιστωτικές κάρτες σωρηδόν καλούνται σήμερα ως «σωτήρες» να σώσουν τη χώρα… επιβάλλοντας καθημερινά φόρους που ξεπερνούν τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών. Μάλλον δεν κατανοούν ότι το πρόβλημα της χώρας δε λύνεται με φόρους αλλά με ανάπτυξη... Αλλά η ανάπτυξη ακούγεται μόνο ως σύνθημα στη χώρα, γιατί δε βλέπουμε να υλοποιείται π.χ. κάποιο αναπτυξιακό σχέδιο με στόχευση τα 15 εκατομμύρια τουριστών να γίνουν 20, αναδιάρθρωση των αγροτικών καλλιεργειών για πραγματική παραγωγή και εξαγωγές, αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας κ.λπ.
Τέλος, και επιτέλους, θα πρέπει να λειτουργεί το κράτος και να δει άμεσα το θέμα μιας γενικότερης ρύθμισης και αντιμετώπισης των δανείων των πολιτών, αλλά και αυστηρής - καθημερινής εποπτείας των λεγόμενων εισπρακτικών εταιριών, που με τον τρόπο λειτουργίας των οδηγούν τους πολίτες σε απόγνωση.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
πρώην Προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος