Μνήμη θυμάτων βουλγαρικής κατοχής…

Η Ομοσπονδία Σερραϊκών Συλλόγων Θεσσαλονίκης και η Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία Σερρών - Μελενίκου διοργανώνουν σήμερα στις 7 το βράδυ εκδήλωση στην αίθουσα της ΕΜΣ με στόχο την προβολή του αιτήματος για καθιέρωση της 29ης Σεπτεμβρίου ως ημέρας μνήμης των θυμάτων της βουλγαρικής κατοχής 1916-1918 στους νομούς Σερρών, Δράμας και Καβάλας.

Ξανασχοληθήκαμε με το θέμα, γι' αυτό επιγραμματικά υπενθυμίζω ότι η Βουλγαρία, θέλοντας διέξοδο στο Αιγαίο, κάθε φορά που καταλάμβανε την Α. Μακεδονία προσπαθούσε με μεθόδους που είχαν χαρακτηριστικά γενοκτονίας να αλλοιώσει την πληθυσμιακή σύνθεση της περιοχής. Την περίοδο 1916-1918 οι βουλγαρικές αρχές στρατολόγησαν βίαια σχεδόν όλους τους νέους Ελληνες άνδρες και τους έστειλαν ως «ντουρντουβάκια» στα βάθη της Βουλγαρίας για να ανοίγουν ορυχεία ή να στρώνουν σιδηροδρομικές γραμμές, όπου από κακουχίες, ασιτία κ.λπ. πέθαναν οι μισοί, ενώ ταυτόχρονα καταπίεζαν τους υπόλοιπους για να τους αναγκάσουν να φύγουν και να αλλάξουν οι πληθυσμιακοί συσχετισμοί και με καημό οι Ελληνες τραγουδούσαν:

«της Βουλγαρίας τα βουνά θεέ μ' χαμήλωσέ τα,
να δούμε τα Ελληνόπουλα και πάλι ψήλωσέ τα…».

Ενδεικτικά αναφέρω ότι η πόλη των Σερρών τον Αύγουστο του 1916 είχε 35.000 κατοίκους περίπου. Το Φεβρουάριο του 1917 ο πληθυσμός είχε μειωθεί σε 23.093 άτομα και με τη λήξη της βουλγαρικής κατοχής τον Οκτώβριο του 1918 είχαν απομείνει μόνο 5.800 άτομα… Από τότε δημιουργήθηκε μεγάλη σερραϊκή παροικία στη Θεσσαλονίκη και δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι το 15% του πληθυσμού της έχει σερραϊκή καταγωγή. Τον Ιανουάριο του 1919 διασυμμαχική ανακριτική επιτροπή ερεύνησε το θέμα και σε έκθεσή της αναφέρει: «Είμαστε βέβαιοι ότι η Βουλγαρία είχε ένα συγκεκριμένο στόχο: την καταστροφή του ορθόδοξου ελληνικού πληθυσμού της Ανατολικής Μακεδονίας…».

Με τη Βουλγαρία σήμερα έχουμε φιλικότατες σχέσεις, δεν υπάρχουν εκατέρωθεν εδαφικές διεκδικήσεις και είμαστε μέλη της ΕΕ. Η χώρα μας οφείλει να μην ξεχνά την Ιστορία της και να καθιερώσει ημέρα μνήμης για τα θύματα αυτής της θηριωδίας, αλλά θα έπρεπε ταυτόχρονα η φίλη Βουλγαρία να επιστρέψει τα κειμήλια που κλάπηκαν από μοναστήρια μας την περίοδο των βουλγαρικών κατοχών και με δική της πρωτοβουλία να συμμετέχει σε εκδηλώσεις απόδοσης τιμής στα θύματα βουλγαρικών κατοχών, όπως ευφυώς κάνουν οι Γερμανοί για τα δικά τους θύματα.

Οι εκδηλώσεις μνήμης δεν έχουν σοβινιστικό χαρακτήρα ούτε αναζωπυρώνουν πάθη, ενώ η αναγνώριση των εγκλημάτων και η απόδοση τιμής στα θύματα από το κράτος – θύτη αποφορτίζει το κλίμα και θα δώσει ουσιαστικό περιεχόμενο στην ελληνοβουλγαρική φιλία…

* Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 28/9/2011

Το χρέος των πολιτών σήμερα

Αναγνώστρια της στήλης, με αφορμή προηγούμενο άρθρο, με σταμάτησε στο δρόμο και με ρώτησε τι πρέπει να κάνουν οι πολίτες σήμερα για να αλλάξουν τα πράγματα. Την απάντηση την έχουμε δώσει στο παρελθόν αλλά ας τα ξαναπούμε:

Για να αλλάξουν τα πράγματα πρέπει να αλλάξουμε εμείς, οι πολίτες. Πρέπει να γίνουμε ενεργοί πολίτες με την έννοια ότι πρέπει να θεωρούμε προσωπική μας υπόθεση καθετί που γίνεται στη δημόσια ζωή και να αντιμετωπίζουμε τα δημόσια πράγματα με την ίδια επιμέλεια που δείχνουμε για τις προσωπικές μας υποθέσεις. Ολοι μας, αν αντιμετωπίζουμε κάποιο ιατρικό πρόβλημα, θα αναζητήσουμε τον καλύτερο γιατρό. Αν έχουμε υπόθεση στα δικαστήρια, δε θα αναθέσουμε την υπόθεση σε κάποιον που δεν έχει πατήσει στα δικαστήρια αλλά σε δικηγόρο που έχει πείρα παρόμοιων υποθέσεων. Πολύ σωστά αναζητούμε τον καλύτερο για τις προσωπικές μας υποθέσεις αλλά, όταν πρόκειται να εκλέξουμε εκπροσώπους π.χ. στο Κοινοβούλιο αρκετές φορές «ελαφρά τη καρδία» επιλέγουμε με κριτήρια αναγνωρισιμότητας μοντέλα, ποδοσφαιριστές ή ανεπάγγελτους κοσμικούς τύπους και γόνους που δεν έχουν ιδέα από νομοθετικό έργο και δεν προσφέρουν τίποτα.

Οφείλουμε λοιπόν να ανεβάσουμε τον πήχη για να μη γίνονται υπουργοί άνθρωποι που δε δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους και για να μην μας εκπροσωπούν στο Κοινοβούλιο άνθρωποι που η μόνη δραστηριότητά τους είναι να τρέχουν από εκδήλωση σε εκδήλωση χωρίς παραγωγή ουσιαστικού έργου.

Το πρόβλημα της πολιτικής μας ζωής είναι ότι με λίγες εξαιρέσεις κυριαρχούν μέτριοι διαχειριστές σε όλα τα επίπεδα: πολιτική, τοπική αυτοδιοίκηση, συνδικαλισμός. Σπανίζουν οι οραματιστές και κυρίως οι άνθρωποι που έχουν θάρρος λήψης δύσκολων αποφάσεων, που θα τολμήσουν ρήξεις και τομές χωρίς να υπολογίζουν πολιτικό κόστος. Για την κυριαρχία των μετρίων φταίνε βέβαια και οι κομματικές ηγεσίες που τους βολεύει αυτή η κατάσταση της μετριοκρατίας αλλά κυρίως εμείς που έχουμε τον τελικό λόγο επιλογής.

Κλείνοντας υπενθυμίζω αυτά που έγραφε ο Τζον Κένεντι στον επίλογο του βιβλίου του με τίτλο «η σκιαγραφία των γενναίων» για το χρέος των πολιτών: «Σε μια δημοκρατία, κάθε πολίτης ασκεί κι αυτός ένα λειτούργημα κι υπέχει μια ευθύνη και σε τελική ανάλυση, το είδος της κυβερνήσεως που έχουμε εξαρτάται από το πώς εκπληρώνει ο καθένας τις υποχρεώσεις του. Εμείς, ο λαός, είμαστε τα αφεντικά και θα έχουμε την πολιτική ηγεσία, καλή ή κακή, που εμείς θέλουμε και αξίζουμε».

*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 21/9/2011

Το θάρρος της αλήθειας

«Μόνο μια άκρη της αλήθειας να σηκώσω
να ρίξω λίγο φως στην πλαστογραφημένη μας ζωή...»
Τίτος Πατρίκιος

Είναι αντικειμενικά δεκτό ότι επί 30-35 χρόνια στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης ζούσαμε σε μια εικονική πραγματικότητα που στηριζόταν στην πεισματική απόκρυψη της αλήθειας. Ολα αυτά τα χρόνια δε βγήκε κάποιος πρωθυπουργός να πει ορθά κοφτά τη θλιβερή αλήθεια: ότι η χώρα είναι καταχρεωμένη κι ότι η καταναλωτική ευδαιμονία στηρίχτηκε όχι σε δικούς μας πόρους, αλλά σε δάνεια που πρέπει κάποτε να πληρωθούν κι ότι έπρεπε να ανασκουμπωθούμε όλοι για να υπάρξει πραγματική ανάπτυξη. Πιθανόν, αν το έκανε, να μην είχε πολιτικό μέλλον -γιατί, όπως έλεγε ο Μακρυγιάννης, όποιος πει την αλήθεια κινδυνεύει- αλλά θα είχε υπηρετήσει το εθνικό συμφέρον. Αυτήν την αλήθεια την είπε ο Κ. Καραμανλής το 2009, αλλά ήταν πολύ αργά πλέον από κάθε άποψη.
Είναι αλήθεια, επίσης, ότι οι θυσίες του πολίτη δεν πιάνουν τόπο, γιατί τα χρήματα που μαζεύονται και τα δάνεια που παίρνουμε τώρα δεν πάνε για παραγωγικά έργα αλλά για να πληρωθούν δόσεις παλιών δανείων… και αυτό θα συνεχιστεί και στο μέλλον, αυξάνοντας υπέρμετρα το συνολικό χρέος…
Εχουν βαριά ευθύνη αυτοί που από ματαιοδοξία εισηγήθηκαν και επέβαλαν τους πολυέξοδους Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ μοιραίοι και άβουλοι παρακολουθούσαν τα χρέη να φουσκώνουν, αφήνοντας τη χώρα να ζει μια εικονική πραγματικότητα, μην τολμώντας να δυσαρεστήσουν τους πολίτες λέγοντας την αλήθεια… Τώρα, τουλάχιστον, οι πολιτικοί ηγέτες ας κάνουν αυτοκριτική και επιτέλους ας πουν την αλήθεια… παρουσιάζοντας και συγκεκριμένες προτάσεις για την ανάπτυξη της χώρας. Το κόμμα που κυβερνά ας εγκαταλείψει τις ανοησίες περί «τετάρτου δρόμου για το σοσιαλισμό» κι ας υιοθετήσει προτάσεις και της αντιπολίτευσης (π.χ. κάποιες του Α. Σαμαρά είναι αξιοπρόσεκτες) και κυρίως να αρχίσει να κυβερνά, να παίρνει αποφάσεις για εκσυγχρονισμό της χώρας αλλά με δίκαιη κατανομή των βαρών. Αν δεν μπορεί, ας εγκαταλείψει την εξουσία, γιατί διαφορετικά θα οδηγηθεί σε καταστροφή η χώρα.
Εχουν αλλάξει οι καιροί κι επιτέλους λίγο λίγο αλλάζουν κι οι πολίτες. Κανένα κόμμα πλέον δεν μπορεί να εμπνεύσει ελπίδα στον πολίτη με στελέχη που μπέρδεψαν τις έννοιες του νόμιμου και του ηθικού ούτε βέβαια με στελέχη που εκφέρουν ξύλινο λόγο. Για να έχουν μέλλον τα πολιτικά μας κόμματα, πρέπει να έχουν το θάρρος της αλήθειας, συγκεκριμένες προτάσεις, αλλά και να εκφράζονται σε όλα τα επίπεδα από πρόσωπα με ήθος που θα λειτουργούν «ως λυχνία επί όρους κείμενη».

*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος - συγγραφέας

 

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 14/9/2011

Γιατί απαξιώνεται ο πολιτικός κόσμος…

Φίλος βουλευτής μου εξέφρασε την πικρία του, γιατί όλοι καταφέρονται κατά των πολιτικών για όλα τα δεινά, ξεχνώντας ότι οι πολίτες τους πίεζαν για διορισμούς και για θέσπιση επιδομάτων «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία»… λέγοντας ουσιαστικά πιο ευγενικά όσα είχε πει δημόσια ο Πάγκαλος.

Η αλήθεια είναι ότι οι Ελληνες πολίτες δεν είναι άμοιροι ευθυνών, γιατί ιστορικά και διαχρονικά κάνανε μεγάλα λάθη επιλογών -αρκεί επιγραμματικά να θυμίσουμε ότι προτίμησαν τον Γουλιμή αντί του Τρικούπη και καταψήφισαν τον Βενιζέλο το 1920…- και είναι βέβαιο ότι με φορτικότητα πίεζαν τους βουλευτές για ρουσφέτια και αναπηρικές συντάξεις…

Η συμπεριφορά των πολιτών όμως δεν αποτελεί ελαφρυντικό για τους πολιτικούς. Γιατί ο ηγέτης είναι ηγέτης, όταν τολμά να πάει κόντρα στο ρεύμα, όταν τολμά να πει και «όχι» στους ψηφοφόρους, όταν έχει ήθος και αρχές... Δυστυχώς η πλειονότητα των πολιτικών μας μετά τη μεταπολίτευση ενδιαφέρονταν μόνο για την επανεκλογή και χάριν αυτού του στόχου έλεγαν «ας πάει και το παλιάμπελο» ή «Τσοβόλα, δώσ' τα όλα», υπερχρεώνοντας τη χώρα και θεσπίζοντας απίθανα επιδόματα.

Το πιο θλιβερό είναι ότι πολλοί ακόμη και τώρα δεν άλλαξαν συμπεριφορά. Υποστηρίζουν κάποια αιτήματα ακόμα κι αν είναι παράνομα, αρκεί να συγκινούν μερίδα πολιτών. Γι' αυτό βλέπουμε με θλίψη βουλευτές να κάνουν δηλώσεις - εκκλήσεις σωτηρίας της «τάδε ιστορικής ομάδας», παρά το γεγονός ότι η διοίκηση αυτής συνελήφθη να πλαστογραφεί και να κάνει χρήση πλαστών εγγράφων ή κάποιοι από αυτούς είναι φυγόποινοι… Και το κάνουν αυτό κάποιοι πολιτικοί μας μόνο και μόνο διεκδικώντας ψήφους ακραίων οπαδών… Ετσι όμως δε θα γίνει ποτέ κάθαρση στο ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό, γιατί για να γίνει κάθαρση θα έπρεπε να έχουν το στοιχειώδες θάρρος να απευθυνθούν σ' αυτούς τους οπαδούς και να τους πουν ορθά κοφτά ότι καλώς τιμωρείται η ομάδα τους, γιατί παρανόμησε…

Σαν να μη συνέβη τίποτα, εξακολουθούν να αμείβονται με πρόσθετη αμοιβή για συμμετοχή σε συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής και κάποιοι απ' αυτούς επικαλούνται ακόμα την βουλευτική ασυλία για εγκλήματα του κοινού Ποινικού Δικαίου.

Ο πολιτικός κόσμος απαξιώνεται καθημερινά στη συνείδηση των πολιτών με δική του ευθύνη και ταυτόχρονα απαξιώνεται και το πολιτικό μας σύστημα. Αν θέλουμε να υπάρχει προοπτική για τη χώρα, πρέπει ο πολιτικός κόσμος να έχει το θάρρος να λέει και «όχι», όταν πρέπει, να λειτουργεί ως «λυχνία επί όρους κειμένη», αποδεικνύοντας καθημερινά ότι υπηρετεί το εθνικό συμφέρον.

*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 7/9/2011