Με αφορμή τις εξελίξεις για το Βατοπέδι

Οι εξελίξεις στην υπόθεση Βατοπεδίου κάλυψαν την επικαιρότητα με αφορμή την απόφαση για προσωρινή κράτηση (προφυλάκιση) του ηγουμένου της μονής. Υπενθυμίζω ότι μετά την απολογία του υπήρξε διαφωνία ανακρίτριας και εισαγγελέα, διότι η ανακρίτρια ζήτησε την προσωρινή κράτησή του, ο δε εισαγγελέας να αφεθεί ελεύθερος με εγγυοδοσία 200.000 ευρώ και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα. Την διαφωνία έλυσε το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο, που αποφάσισε την προσωρινή κράτηση του ηγουμένου.

Συνοπτικά επισημαίνω ότι προσωρινή κράτηση διατάσσεται κατά τον Κ. Ποιν. Δικ. (άρθρο 282) μόνον όταν προκύπτουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής του κατηγορουμένου και είναι ύποπτος φυγής ή κρίνεται αιτιολογημένα ότι, αν αφεθεί ελεύθερος, είναι πολύ πιθανό (όπως προκύπτει από περιστατικά της προηγούμενης ζωής του ή από συγκεκριμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξης για την οποία κατηγορείται) να διαπράξει και άλλα εγκλήματα.

Η προσωρινή κράτηση δεν αποτελεί προκαταβολή ποινής… κι επιβάλλεται υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Σε κάθε περίπτωση για να εκφέρει κάποιος θετική ή αρνητική άποψη για την απόφαση του δικαστικού συμβουλίου θα έπρεπε να την έχει διαβάσει και να γνωρίζει τα στοιχεία της δικογραφίας γι' αυτό όσοι βιαστικά εξέφρασαν άποψη ουσιαστικά κάναν συζήτηση καφενείου...

Κι επειδή ρωτήθηκα πώς είναι δυνατό να συλλαμβάνεται ένας γέροντας - ηγούμενος και να μένουν ατιμώρητοι οι πολιτικοί: απαντώ ότι οι πολιτικοί μας κατάφεραν μέσω του Συντάγματος (τη σχετική διάταξη δεν την άλλαξαν παρότι αναθεωρήθηκε αρκετές φορές το Σύνταγμά μας) να υπάρχει σχεδόν άμεση παραγραφή των ποινικών ευθυνών τους… κι έτσι βλέπουμε π.χ. ότι στις 21-12-11 στη Γερμανία τιμωρήθηκαν δύο άτομα γιατί δωροδόκησαν κάποιους στην Ελλάδα και Πορτογαλία για να αγοραστούν υποβρύχια… αλλά οι δωροδοκηθέντες στην Ελλάδα μένουν ατιμώρητοι. Μάλιστα ο πρόεδρος του γερμανικού δικαστηρίου είπε χαρακτηριστικά: τα υποβρύχια δεν τα αγοράζουν ιδιώτες αλλά πολιτικοί για τις χώρες τους… Δυστυχώς εξακολουθεί η σήψη του πολιτικού μας συστήματος.

Σε ό,τι αφορά την υπόθεση Βατοπεδίου, για την οποία επισημαίνω ότι δεν έχουν φωτιστεί όλες οι πλευρές της: ήμουν πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, όταν με εισήγησή μου στις 5-7-2007 εκδώσαμε ένα ιστορικό ψήφισμα που έλεγε έγκαιρα και προφητικά όσα είπε μετά 14 μήνες ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Σανιδάς. Εμείς τότε υπερασπίσαμε το δημόσιο συμφέρον και διασώσαμε κάποιες εκτάσεις του Δημοσίου περιμετρικά της Θεσσαλονίκης που θα μπορούν στο μέλλον να γίνουν χώροι πρασίνου, πλατείες κ.λπ., αλλά δυστυχώς αυτοί που έπρεπε να μας ακούσουν δε μας άκουσαν. Αν μας άκουγαν, πολλά θα είχαν προληφθεί και πιθανώς να είχαν άλλη τροπή και οι πολιτικές εξελίξεις.

*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος

 

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 28/12/2011

Το παράδειγμα της ηγεσίας…

Μιλήσαμε σε προηγούμενο άρθρο για τα «αναδρομικά» των βουλευτών και την υποκρισία του πολιτικού κόσμου στο συγκεκριμένο θέμα. Δε θέλω να πω περισσότερα, αλλά τονίζω ότι η μεθόδευση καταβολής αναδρομικών εξ αντανακλάσεως μέσω αυξήσεων που δίνονται στους δικαστές τραυματίζει το κύρος του πολιτικού κόσμου στη συνείδηση των πολιτών.
Επανέρχομαι στο θέμα με αφορμή δηλώσεις νυν και πρώην βουλευτών περί παραίτησής τους από τη διεκδίκηση αναδρομικών… Επισημαίνω ότι η παραίτηση δε γίνεται με δήλωση στα ΜΜΕ που πρόσκαιρα εκτονώνει τη λαϊκή οργή, αλλά για να ισχύει ως παραίτηση πρέπει να γίνει με συγκεκριμένες νομικές ενέργειες. Με την ευκαιρία θέλω να επισημάνω μια σωστή ενέργεια της ΝΔ, η οποία διά του κ. Μιχελάκη δήλωσε ότι στα ψηφοδέλτια της ΝΔ δε θα υπάρχει κανείς υποψήφιος από αυτούς που διεκδικούν αναδρομικά, αν δεν έχει παραιτηθεί της διεκδίκησης.
Στη σημερινή συγκυρία οι πολιτικοί μας θα βελτίωναν την εικόνα τους αν: α) αποφάσιζαν την κατάργηση προκλητικών προνομίων τους όπως της διπλής σύνταξης (για βουλευτές, δημάρχους κ.λπ.), την κατάργηση της πρόσθετης αμοιβής για συμμετοχή σε συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής, τον περιορισμό σε 2 των αποσπασμένων υπαλλήλων σε κάθε βουλευτή κ.λπ. και β) αν ουσιαστικά συζητούσαν, αποφάσιζαν και άρχιζαν να υλοποιούν πρόγραμμα εξόδου από την κρίση. Γιατί ενώ στο παρελθόν ήταν ιδιαίτερα εφευρετικοί στη θέσπιση επιδομάτων τύπου «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία» με διασπάθιση του δημοσίου χρήματος και τώρα στη θέσπιση φόρων σε οτιδήποτε κινείται στη χώρα, δυστυχώς δε δείχνουν να ασχολούνται επαρκώς με το πώς θα ξεφύγουμε από την κρίση.

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι δε σώζεται η Ελλάδα με την κατάργηση κάποιων προκλητικών προνομίων των πολιτικών. Φυσικά και δε σώζεται, αλλά οι συγκεκριμένες ενέργειες θα είχαν τεράστια συμβολική αξία, γιατί θα αποδείκνυαν ότι οι πολιτικοί μας λειτουργούν ως ηγέτες, δε ζητούν μόνο θυσίες από τους πολίτες αλλά υποβάλλονται κι αυτοί σε αυτές.
Σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο μετρά το παράδειγμα της ηγεσίας. Επιβάλλεται να συμμετέχει στις θυσίες και να λειτουργεί με ήθος και θάρρος ως «λυχνία επί όρους κειμένη». Να είναι έτοιμοι οι κάθε λογής ηγέτες να πουν αυτό που είπε στην αρχαία Αμφίπολη ο Σπαρτιάτης στρατηγός Βρασίδας, που επικεφαλής 150 Σπαρτιατών νίκησε χιλιάδες Αθηναίους, γιατί μπήκε μπροστά ως ηγέτης λέγοντας: «Οσον αφορά το κατ' εμέ, θα αποδείξω ότι δεν είμαι καλλίτερος εις το να προτρέπω άλλους παρ' ότι είμαι εις το να θέτω εις εφαρμογήν ο ίδιος τας προτροπάς μου…».
* Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος

 Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 21/12/2011

Οι βουλευτές και τα «αναδρομικά» τους

Με θλίψη διάβασα σε ΜΜΕ ονόματα νυν και πρώην βουλευτών που κατέθεσαν αγωγές κατά του ελληνικού Δημοσίου ζητώντας αναδρομικά περίπου 240.000 ευρώ ο καθένας. Η ιστορία είναι παλιά: οι δικαστές βρήκαν ότι ο πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών είχε αποδοχές υψηλότερες του προέδρου του Αρείου Πάγου. Κατέθεσαν αγωγές διεκδικώντας εξίσωση, το «μισθοδικείο» τούς δικαίωσε… και διεκδίκησαν «αναδρομικά» που δεσμεύτηκε ότι θα δώσει η κυβέρνηση, ενώ οι βουλευτές περίμεναν με τη σειρά τους να καταθέσουν αγωγές διεκδικώντας να πάρουν ό,τι πήραν κι οι δικαστές…
Το αίτημά τους είναι νόμιμο αλλά δεν είναι ηθικό. Γιατί δεν μπορούν να ψηφίζουν νόμους επιβάλλοντας φόρους στον αγρότη που παίρνει σύνταξη 360 ευρώ μηνιαίως και ταυτόχρονα να διεκδικούν για τον εαυτό τους 240.000 ευρώ για «αναδρομικά»… Αναρωτιέμαι πώς θα αντικρίσουν τον άνεργο εργάτη ή τον αγρότη που παίρνει σύνταξη 360 ευρώ μηνιαίως.
Σε περίοδο κρίσης, για να μη διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός, στις θυσίες πρέπει να συμμετέχουν κυρίως οι ηγετικές τάξεις και πρωτίστως οι πολιτικοί. Δεν επιτρέπεται να αμείβονται επιπρόσθετα για συμμετοχή σε συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής οι βουλευτές, ούτε να φορολογείται ο συνταξιούχος αγρότης των 360 ευρώ μηνιαίως για να λειτουργεί γυμναστήριο στη Βουλή…
Δυστυχώς δίνεται η εντύπωση ότι με νύχια και με δόντια επιχειρείται η διατήρηση κάποιων προκλητικών προνομίων των βουλευτών και γι' αυτό απαξιώνονται στη συνείδηση του πολίτη, ο οποίος με αηδία βλέπει ταυτόχρονα να επιλέγονται από τους ηγέτες σε κομματικά αξιώματα πρόσωπα που μπέρδεψαν το νόμιμο με το ηθικό. Κι αναρωτιέται: μ' αυτά τα πρόσωπα μπορεί να δημιουργηθεί προοπτική για τη χώρα;
Οι βουλευτές μας σήμερα, αν λειτουργούσαν ως πραγματικοί ηγέτες, έπρεπε οικειοθελώς να πουν ότι αντί 4 αποσπασμένων υπαλλήλων στα γραφεία τους θέλουν 2, ότι δε θέλουν γυμναστήρια και πολυτελή αυτοκίνητα κι ότι παραιτούνται της διπλής σύνταξης… αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι συμμετέχουν στις θυσίες κι ότι λειτουργούν «ως λυχνία επί όρους κειμένη». Οι πολιτικοί που σε περίοδο κρίσης ασχολούνται με τη διεκδίκηση «αναδρομικών» στέλνουν λάθος μηνύματα και δεν προσφέρουν στη χώρα.
Τελειώνοντας, για να δείξω πόσο επηρεάζει το παράδειγμα του ηγέτη, υπενθυμίζω ότι στην αρχαία Αμφίπολη ο στρατηγός Βρασίδας με 150 Σπαρτιάτες νίκησε χιλιάδες Αθηναίων γιατί ως ηγέτης μπήκε μπροστά λέγοντας σύμφωνα με τον Θουκυδίδη (μετ. Ε. Βενιζέλου): «Οσον αφορά το κατ' εμέ θα αποδείξω ότι δεν είμαι καλλίτερος εις το να προτρέπω άλλους παρ' ότι είμαι εις το να θέτω εις εφαρμογήν ο ίδιος τας προτροπάς μου...».

* Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 14/12/2011

Εμείς και τα Σκόπια

Από διαρροές του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών ξέραμε ποια θα ήταν η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης που -αν και αναμενόμενη- ήταν δυσάρεστη για την Ελλάδα.
Το θέμα των Σκοπίων το αντιμετωπίσαμε διαχρονικά με κυκλοθυμική συμπεριφορά κι έτσι μετά τον Εμφύλιο υποτιμήσαμε το πρόβλημα, γιατί στις διεθνείς σχέσεις το κρατίδιο εκπροσωπούνταν από τη Γιουγκοσλαβία, ενώ σιωπηλά ανεχτήκαμε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε ελληνικούς πληθυσμούς, καθώς και καλλιέργεια αλυτρωτισμού κι έτσι π.χ. μετά από δήμευση κοπαδιών και υποχρεωτικές αλλαγές ονοματεπωνύμων αναγκάστηκαν να φύγουν την περίοδο 1955-1968 ως φανατικοί Ελληνες οι Σαρακατσάνοι που ζούσαν στο κρατίδιο (εγκαταστάθηκαν κυρίως στο Ν. Κορδελιό Θεσσαλονίκης). Μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του κρατιδίου το 1991 είχαμε δύο επιλογές. Είτε να ασκήσουμε ισχυρή πίεση με «καρότο και μαστίγιο» ευαισθητοποιώντας ταυτόχρονα τη διεθνή κοινή γνώμη ή να κάνουμε επενδύσεις στο κρατίδιο επιδιώκοντας συνεργασία και έμμεσα κάποιας μορφής δορυφοροποίησή του.
Πρόσκαιρα και χωρίς συνέπεια δοκιμάσαμε και τις δύο μεθόδους, και τη σκληρή (εμπάργκο) και την ήπια (ενδιάμεση συμφωνία), αλλά χωρίς αποτέλεσμα, ίσως γιατί η καλλιέργεια επί δεκαετίες «μακεδονικής συνείδησης» στον πληθυσμό είχε χαρακτηριστικά πλύσης εγκεφάλου κι έτσι, για να γίνει αλλαγή συνείδησης, πρέπει να αλλάξει η εκπαιδευτική πολιτική των Σκοπίων και να περάσουν δυο γενιές.
Ολα αυτά τα χρόνια μου δόθηκε η δυνατότητα να επισκεφτώ αρκετές φορές τα Σκόπια, αλλά και να συζητήσω το θέμα με πνευματικούς ανθρώπους, διπλωμάτες και πολιτικούς από Βουλγαρία και Σκόπια και με λύπη έβλεπα την έλλειψη στρατηγικής από τη χώρα μας... εν αντιθέσει με τη Βουλγαρία, που υλοποιεί μακρόχρονο σχέδιο «εκβουλγαρισμού» της ανατολικής FYROM (δίνει υποτροφίες σε πολλά παιδιά για σπουδές σε βουλγαρικά ΑΕΙ, στηρίζει αδελφοποιήσεις βουλγαρικών πόλεων με πόλεις της ανατολικής FYROM, δίνει βουλγαρική υπηκοότητα σε όσους επικαλούνται βουλγαρική καταγωγή κ.λπ.). Ταυτόχρονα η Ρουμανία επιδιώκοντας οικειοποίηση των Βλαχοφώνων του κρατιδίου δίνει πολλές υποτροφίες για σπουδές σε ρουμανικά ΑΕΙ (το 2005 η Ρουμανία έδινε 65 υποτροφίες και η Ελλάδα μόνο τρεις...).
Δε θα επεκταθώ περισσότερο. Στη FYROM υπάρχουν διαλυτικές τάσεις που υποθάλπουν οι Αλβανοί των Σκοπίων (στο μέλλον πιθανόν και οι Βούλγαροι) αλλά «αντέχει» γιατί στηρίζεται από ΗΠΑ... ενώ μόνο με ελληνική στήριξη μπορεί να μακροημερεύσει. Δεν μπορούμε να αφήσουμε στην τύχη και το χρόνο τη λύση του προβλήματος. Σταθμίζοντας τις διεθνείς εξελίξεις , αλλά και τις αλβανικές και βουλγαρικές κινήσεις, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι θέλουμε κι επιτέλους να χαράξουμε μακρόχρονη εθνική στρατηγική για την αντιμετώπιση του προβλήματος...

*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος 

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 7/12/2011

Για να μη «βουλιάζει» η Δικαιοσύνη

 «Η Δικαιοσύνη βουλιάζει όλο και περισσότερο στη συνείδηση των πολιτών, αφού βραδυπορεί και οι υποθέσεις παραγράφονται…», δήλωσε σε συνέλευση της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων ο υπουργός Δικαιοσύνης, Μ. Παπαϊωάννου, απαριθμώντας τις αδυναμίες της σε ό,τι αφορά το χρόνο εκδίκασης των υποθέσεων.

Προεισαγωγικά επισημαίνω ότι ο θεσμός της Δικαιοσύνης στη χώρα μας λειτουργεί καλύτερα από τους άλλους θεσμούς και στο χώρο αυτό (παρότι στο παρελθόν υπήρξαν περιστατικά παραδικαστικών κυκλωμάτων) δεν παρατηρούνται τα φαινόμενα διαφθοράς που παρατηρούνται στις άλλες εξουσίες.

Βεβαίως η αλήθεια είναι ότι η δικαιοσύνη απονέμεται με μεγάλη καθυστέρηση, που δημιουργεί εικόνα αρνησιδικίας, αλλά γι' αυτό τη μεγαλύτερη ευθύνη φέρει το υπουργείο Δικαιοσύνης, που πρέπει να έχει το θάρρος αποφάσεων αλλά και εξασφάλισης της αναγκαίας υλικοτεχνικής υποδομής για να υπάρξει αποτέλεσμα.

Στο παρελθόν, με στόχο την ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης, ο ΔΣΘ την περίοδο που ήμουν πρόεδρός του (2005-2008) είχε υποβάλει συγκεκριμένες προτάσεις στον τότε υπουργό Δικαιοσύνης και την ηγεσία της Δικαιοσύνης.

Ενδεικτικά αναφέρω ότι το 2005 μεταξύ άλλων είχαμε προτείνει:

Α. Τη σμίκρυνση του χρόνου δικαστικών διακοπών από 3,5 μήνες σε 1,5 μήνα, δηλαδή στο μήνα Αύγουστο και σε 7 μέρες την περίοδο εορτών Χριστουγέννων και 7 μέρες την περίοδο εορτών Πάσχα (τώρα υπολειτουργούν τα δικαστήρια 2,5 μήνες το καλοκαίρι, 15 μέρες τα Χριστούγεννα και 15 μέρες την περίοδο του Πάσχα). Η πρόταση θεωρήθηκε εξαιρετική, γιατί θα βελτίωνε την κατάσταση, αλλά λόγω αντιδράσεων δεν υιοθετήθηκε.

Β. Την ανακατανομή των οργανικών θέσεων δικαστών και δικαστικών υπαλλήλων στα δικαστήρια της χώρας ανάλογα με τον πληθυσμό της περιοχής και τον αριθμό των υποθέσεων που εκδικάζονται σε κάθε δικαστήριο για να υπάρξει απονομή δικαιοσύνης με τους ίδιους ρυθμούς σε όλη τη χώρα, ενώ μάλλον πρέπει να καταργηθούν κάποια δικαστήρια που εκδίδουν ελάχιστες αποφάσεις…

Γ. Την πλήρη μηχανογράφηση δικαστικών υπηρεσιών, την ηλεκτρονική κατάθεση δικογράφων, που πέραν της ταχύτητας θα αποτελέσει επανάσταση στην καθημερινότητα του νομικού κόσμου, τη μαγνητοφώνηση των πρακτικών κ.λπ.

Για να υπάρξει λύση στο πρόβλημα πρέπει να υπάρχει θάρρος λήψης και υλοποίησης αποφάσεων, να υπάρχει συνείδηση ότι απευθύνονται σε συγκεκριμένο λαό με συγκεκριμένη ψυχολογία (γι' αυτό απέτυχε πλήρως ο καθιερωθείς με το άρθρο 214Α του Κ. Πολ. Δικ. θεσμός της εξώδικης επίλυσης διαφορών) κι ότι η ταχύτητα δεν πρέπει να αποβαίνει εις βάρος της ποιότητας (γι' αυτό π.χ θα είναι τραγικό λάθος η καθιέρωση Μονομελών Δικαστηρίων κακουργημάτων) και προαπαιτούμενο όλων η εξασφάλιση της αναγκαίας υλικοτεχνικής υποδομής.

*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 30/11/2011

Διάλογος κι αποφάσεις για το μέλλον

Η οικονομική κρίση πλήττει πλέον και μεγάλες χώρες της Ευρώπης (Ιταλία-Ισπανία) με παραγωγική βάση αλλά, αν σε αυτές φέρνει βήχα, στην Ελλάδα έφερε πνευμονία... Γιατί στην Ελλάδα το οικοδόμημα ήταν σαθρό, αλλά και γιατί η κρίση στην Ελλάδα είναι οικονομική και πολιτική.
Κάνοντας κάποιος μια αναδρομή στην πολιτική μας ζωή στα χρόνια της μεταπολίτευσης θα δει ότι υπάρχουν κάποιες αποφάσεις που μας κάνουν περήφανους (π.χ. η επιτυχία του Κ. Σημίτη για ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, η επιτυχία του Κ. Καραμανλή για μη ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ κ.λπ.), αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν πολύ περισσότερα πράγματα και καταστάσεις που μας κάνουν να ντρεπόμαστε.
Δε θα ξεχάσουμε ποτέ ότι αυτήν την περίοδο έρρευσαν πακτωλοί χρημάτων από την ΕΕ στη χώρα μας, αλλά οι ασκούντες την εξουσία προτιμούσαν τις επιδοτήσεις αντί αναδιάρθρωσης καλλιεργειών και αντί καινοτόμων επενδύσεων το Κοινοβούλιό μας χωρίς ντροπή ψήφιζε τροπολογίες για επιδόματα τύπου «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία…».
Δε θα ξεχάσουμε ότι έγιναν απανωτές αναθεωρήσεις συνταγματικών διατάξεων, αλλά κανένας ηγέτης δε ζήτησε να αλλάξουν οι διατάξεις που στην πράξη προστάτευαν επίορκους πολιτικούς με τη σχεδόν άμεση παραγραφή των ποινικών ευθυνών τους κι έτσι σχεδόν κανένας πολιτικός δεν τιμωρήθηκε για τα σκάνδαλα του Χρηματιστηρίου, των ομολόγων, του Βατοπεδίου, των υποβρυχίων κ.λπ.
Ντρεπόμαστε ακόμη γιατί αυτά τα χρόνια περίσσεψαν οι ξύλινοι λόγοι και βερμπαλισμοί περί ενιαίου αμυντικού χώρου με την Κύπρο και περί εθνικής ανεξαρτησίας, αλλά δεν τολμήσαμε να βάλουμε τους πυραύλους στην Κύπρο και δεν τολμούμε ακόμη και τώρα να οριοθετήσουμε τις ΑΟΖ.
Δεν έχει νόημα να πούμε περισσότερα. Δυστυχώς ακόμη και τώρα ο πολιτικός μας κόσμος δεν ξεχνά τις κακές του συνήθειες κι έτσι η σημερινή κυβέρνηση ευρύτερης στήριξης έχει τριπλάσιους υπουργούς από ό,τι έχει η αντίστοιχη ιταλική…
Διανύουμε κρίσιμη περίοδο κι επειδή το πρόβλημα δεν είναι μόνον οικονομικό, αλλά κυρίως πολιτικό, επιβάλλεται να ειπωθεί όλη η αλήθεια στους πολίτες, αλλά και να ανοίξει άμεσα διάλογος για το μέλλον του τόπου, με στόχο πέρα από την κατάρτιση σχεδίου εξόδου από την κρίση να προχωρήσουμε σε καλύτερη λειτουργία των θεσμών και του πολιτικού συστήματος, γιατί η ουσιαστική αναδιάρθρωσή του μέσω τολμηρής συνταγματικής αναθεώρησης (δημοσιοποιήθηκαν μερικές ενδιαφέρουσες προτάσεις από τη ΝΔ) θα αργήσει, γιατί αν η διαδικασία ξεκινήσει από την επόμενη Βουλή με τη διαδικασία του άρθρου 110 του Συντάγματος, θα ολοκληρωθεί δυστυχώς μετά το 2016.

*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 23/11/2011

Εκδήλωση Ελληνισμού στη Βουλγαρία..

Σήμερα, ξεφεύγοντας λίγο από τη μίζερη δική μας πολιτική πραγματικότητα, θα αναφερθώ σε μια εκδήλωση που παρακολούθησα το Σαββατοκύριακο 12-13 Νοεμβρίου 2011, προσκεκλημένος από την Παμβουλγαρική Ομοσπονδία Συλλόγων Σαρακατσάνων, στο Μπόροβιτς της Βουλγαρίας (δίπλα στην πόλη Σαμοκόβ), όπου διοργάνωσε φεστιβάλ παραδοσιακών ελληνικών χορών, με συμμετοχή χορευτικών ομίλων των εκεί συλλόγων Σαρακατσάνων.

Η εκδήλωση είναι η δεύτερη μεγάλη που διοργανώνουν κάθε χρόνο οι σύλλογοι Σαρακατσάνων της Βουλγαρίας και είναι μια ευκαιρία «ανταμώματος» των Σαρακατσάνων που ζουν στη δυτική Βουλγαρία (Ντούπνιτσα, Σαμοκόβ, Μπερκόβιτσα, Μοντάνα, Σόφια, Κάρλοβο κ.λπ.). Ηταν συγκινητικό να βλέπει κάποιος εκατοντάδες παιδιά ηλικίας από 7 μέχρι 18 χρόνων απ' όλη τη Βουλγαρία να χορεύουν και να τραγουδούν για τα Αγραφα και τον Κατσαντώνη, για τις ελληνικές θάλασσες, την Πόλη και το «μαρμαρωμένο βασιλιά»…

Ζουν στη Βουλγαρία εδώ και 180 χρόνια αλλά, χαράσσοντας τη δική τους πορεία, κρατούν με πείσμα την ελληνική γλώσσα, κρατούν τις παραδόσεις, έχουν συνείδηση της ελληνικής καταγωγής και διαπρέπουν σήμερα στη Βουλγαρία, αρχίζοντας να μπαίνουν δυναμικά στον κόσμο των επιχειρήσεων… Είδα ανθρώπους που πριν από 20 χρόνια δούλευαν ως εργάτες στην Ελλάδα να είναι τώρα ιδιοκτήτες ξενοδοχείων, ενώ κάποιοι άλλοι, που από τότε άρχισαν εμπόριο εισάγοντας στη Βουλγαρία βρώσιμη ελιά και ξηρούς καρπούς από την Ελλάδα, τώρα χτίζουν εμπορικά κέντρα και τουριστικά συγκροτήματα στη Μαύρη Θάλασσα.

Τα ονοματεπώνυμά τους τα άλλαξε βίαια η βουλγαρική κυβέρνηση το 1958 αλλά οι ίδιοι τα διατηρούν στις κοινωνικές σχέσεις, ενώ ο διακριτικός τίτλος των επιχειρήσεών τους είναι συνήθως το ελληνικό επώνυμο του ιδιοκτήτη ή ονόματα από την ελληνική μυθολογία… κι έτσι στις εκδηλώσεις, όταν αναφέρονται οι χορηγοί, αναφέρονται εταιρίες με διακριτικό τίτλο «Οδυσσέας», «Πηνελόπη» κ.λπ.

Παρακολουθούν με ενδιαφέρον τις ελληνικές εξελίξεις και κάνουν κριτική για τους Ελληνες πολιτικούς. Με πληροφορούν ότι, πέραν της... Ελβετίας, μεγάλα ποσά από Ελλάδα κατατέθηκαν σε βουλγαρικές τράπεζες το τελευταίο εξάμηνο, ότι οι μεγάλες ελληνικές εταιρίες στη Βουλγαρία ακμάζουν, αλλά επισήμαναν ότι, «όταν η Ελλάδα βήχει, η Βουλγαρία παθαίνει πνευμονία»…

Ζώντας εκτός Ελλάδας, έχουν άλλη οπτική, είναι αισιόδοξοι για τον Ελληνισμό... Γι' αυτό, συζητώντας για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, μας διέκοψε κάποιος γέροντας Σαρακατσάνος, για να μας πει με τη γλώσσα του Μακρυγιάννη: «Μη σκιάζεστε... Είμαστε τρανό έθνος κι έχουμε πολιτισμό που σαν τ' αλάτι νοστιμεύει όλο τον κόσμο. Γι' αυτό κι ο Θεός δεν αφήνει να χαθούμε. Η Ελλάδα κοντανασαίνει τώρα στον ανήφορο αλλά θα βρει την καλή τη στράτα...».

 *Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 16/11/2011

Αναζητώντας ελπίδα...

«θα περάσουν από πάνω μας όλοι οι τροχοί

στο τέλος τα ίδια τα όνειρά μας θα μας σώσουν...»

Ν. Καρούζος

Ο Ελληνας πολίτης άφωνος παρακολουθεί τις τελευταίες μέρες όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στη χώρα. Ζει με το άγχος της ανεργίας, αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του και νιώθει τη ζωή του να υποβαθμίζεται καθημερινά.

Περίμενε, αυτές τις μέρες τουλάχιστον, από τον πολιτικό κόσμο τη γλώσσα της αλήθειας, για να καταλάβει τι τον περιμένει. Δεν έχει καλή πληροφόρηση, αλλά άρχισε να διαισθάνεται ότι υπήρξε θύμα κι ότι στο παρελθόν με την ψήφο του εξυπηρέτησε μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Περίμενε, τώρα τουλάχιστον, να ακούσει αυτοκριτική, να παραδεχτούν κάποιοι ότι αυτό που γίνεται τώρα έπρεπε να γίνει αρχές του 2009. Θα ήταν πιο αληθινός ο κ. Παπανδρέου, αν έλεγε ότι ήταν λάθος του που πίεζε από αρχές 2009 για εκλογές, γιατί ήξερε την κατάσταση και θα είχε δικαιωθεί, αν καλούσε τον τότε πρωθυπουργό και του έλεγε ότι «η χώρα κατρακυλά, έλα να δούμε μαζί με τι πρόγραμμα θα αντιμετωπίσουμε την κατάσταση». Θα ήταν γενναίος, αν έλεγε ότι μετάνιωσε για το «λεφτά υπάρχουν» που είπε το Σεπτέμβρη του 2009 κι ότι μετάνιωσε για πρόσφατους χειρισμούς. Οπως επίσης θα ήταν πιο αληθινοί οι εκπρόσωποι της ΝΔ, αν παραδέχονταν ότι «ναι, φταίει και η ΝΔ, γιατί έπρεπε να είχε πάρει μέτρα τουλάχιστον από το 2007».

Υπό την πίεση των Βρυξελλών επετεύχθη κάποια συναίνεση και σχηματίστηκε μεταβατική κυβέρνηση, για να υπογράψει τη δανειακή σύμβαση. Η συναίνεση όμως, για να δημιουργήσει προοπτική, θα έπρεπε να επεκταθεί και σε συμφωνία συνταγματικής αναθεώρησης, για να αποκτήσουν ουσιαστικό περιεχόμενο οι θεσμοί και να πάψει η συνταγματική κατοχύρωση της ατιμωρησίας επίορκων πολιτικών, και σε θέσπιση νομικού πλαισίου, που θα φέρει τη διαφάνεια στην πολιτική μας ζωή.

Ας ελπίσουμε ότι αυτή η συμφωνία, που έγινε στο χείλος του γκρεμού, θα δημιουργήσει άλλο κλίμα. Σ' αυτό το πλαίσιο τώρα οφείλουν οι ηγέτες να πουν την αλήθεια στον πολίτη: ότι τον περιμένουν μαύρες μέρες, ότι θα υπάρξουν κι άλλα βάρη τα προσεχή χρόνια και κυρίως να πουν τι είδους ανάπτυξη οραματίζονται που θα μας βγάλει από την κρίση.

Τέλος κι εμείς οι πολίτες ας συνειδητοποιήσουμε πλέον ότι θα βοηθήσουμε τη χώρα μόνον αν γίνουμε ενεργοί πολίτες. Τα όνειρά μας, η θέλησή μας για μια καλύτερη, ισχυρή και ανεξάρτητη Ελλάδα θα είναι το προζύμι της ελπίδας, που θα μας βοηθήσει να αντέξουμε την κρίση.

*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 9/11/2011

Δυσαρμονία λαού-πολιτικών;

Ηταν θλιβερά τα όσα συνέβησαν στις 28 Οκτωβρίου 2011 στη Θεσσαλονίκη, με τη ματαίωση της παρέλασης για την επέτειο του ΟΧΙ λόγω αποδοκιμασιών κάποιων πολιτών προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Τέτοια επεισόδια θα ήταν αδιανόητα πριν από 2-3 χρόνια, γιατί οι πρωταίτιοι πάραυτα θα απομονώνονταν από τους πολίτες. Φέτος οι πολίτες όχι μόνο δεν απομόνωσαν τους ταραξίες, αλλά κάποιοι τους χειροκρότησαν, ενώ η μεγάλη μάζα έμεινε αδιάφορη. Αυτό δείχνει ότι η δυσαρμονία μεταξύ λαού και κυβέρνησης παίρνει μάλλον και χαρακτηριστικά δυσαρμονίας μεταξύ λαού και πολιτικού κόσμου…
Οι πολίτες επιρρίπτουν ευθύνες στους πολιτικούς για την κατρακύλα της χώρας, για την ανεργία των νέων, για τη συμμετοχή σε σκάνδαλα κάποιων πολιτικών και τη σκανδαλώδη ατιμωρησία των, τη με πείσμα διατήρηση ακόμη και τώρα κάποιων προκλητικών προνομίων και την ύπαρξη σε καθοδηγητικά όργανα κομμάτων διαβλητών προσώπων.
Δυστυχώς ο πολιτικός κόσμος στη μεταπολίτευση δεν έδειξε θάρρος γενναίων αποφάσεων, που θα ανέβαζαν το ήθος της πολιτικής ζωής. Λίγοι βουλευτές τόλμησαν να καταγγείλουν σκάνδαλα και μετρημένοι αυτοί που κατήγγειλαν σκάνδαλα στα οποία εμπλεκόταν το κόμμα τους. Ενδεικτικά μόνο αναφέρω ότι, όταν πριν από περίπου 25 χρόνια μεσουρανούσε ο Κοσκωτάς, όλοι αναρωτιόνταν για την πηγή των χρημάτων, αλλά η πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου, πνευματικοί άνθρωποι κ.λπ. προτιμούσαν να σιωπούν κάνοντας πως δε βλέπουν... Βρέθηκε τότε μόνο ένας βουλευτής της ΝΔ, ο Γ. Σούρλας, που έγκαιρα τόλμησε και έκανε μια ερώτηση στη Βουλή, αλλά έμεινε μόνος... απ' όλο τον πολιτικό κόσμο, που επιμελώς σιωπούσε κι ευτυχώς κάποιοι δημοσιογράφοι της ερευνητικής δημοσιογραφίας αποκάλυψαν κάποιες πτυχές του σκανδάλου (όχι όλες…).
Δυστυχώς το «κάνε πως δε βλέπεις» ήταν διακομματική αρχή επιβίωσης για την πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου… Το έζησα ο ίδιος το 2007, όταν ως πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης εισηγήθηκα στο δ.σ. (κατά πλειοψηφία δέχθηκε την εισήγηση) την καταγγελία της υπόθεσης Βατοπεδίου με στόχο τη διάσωση εκτάσεων του Δημοσίου στο νομό Θεσσαλονίκης που δίνονταν στη Μονή Βατοπεδίου… Οταν απόρησα για τη σιωπή κάποιων «αρμοδίων», μου είπαν: «δίκιο έχεις, αλλά κάνε πως δε βλέπεις, αν θες να πας μπροστά…».
Αυτό το «κάνε πως δε βλέπεις», που είχαν ως αρχή οι περισσότεροι πολιτικοί μας, πληρώνουμε σήμερα. Γιατί έκαναν πως δε βλέπουν το διογκούμενο χρέος και ψήφιζαν επιδόματα «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία»… Τώρα όμως έφτασε ο κόμπος στο χτένι. Οφείλουν να βλέπουν… και να δημιουργήσουν προοπτική για τη χώρα, γιατί διαφορετικά θα έχουμε συχνές κοινωνικές εκρήξεις με απρόβλεπτες συνέπειες.

*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 2/11/2011

Στα σκοτεινά προχωρούμε…

«στα σκοτεινά πηγαίνουμε

στα σκοτεινά προχωρούμε..»

Γ. Σεφέρης

Πέρασαν αρκετές δεκαετίες από την εποχή που γράφτηκαν οι στίχοι του Σεφέρη, αλλά είναι σαν να αναφέρονται στη σημερινή Ελλάδα, που μοιάζει με τοπίο στην ομίχλη, γιατί κανείς δεν ξέρει πού βρισκόμαστε και πού βαδίζουμε, ενώ οι ιθύνοντες αυτοσχεδιάζουν χωρίς όραμα για το μέλλον.

Οι πολιτικοί της μεταπολίτευσης με τη συμπεριφορά τους έφθειραν τους θεσμούς. Η κρατούσα πολιτική ελίτ στηριζόταν στη διαιώνιση του συστήματος μέσω της οικογενειοκρατίας, με πρόθυμους υπηρέτες -συνήθως ανεπάγγελτους γόνους- που σιτίζονταν στην αυλή πολυεθνικών εταιριών, φτάνοντας στο σημείο να διεκδικούν «χορηγίες» από εκατομμύρια μέχρι και λεμονοστίφτες, ενώ είχαν εξασφαλισμένη την ατιμωρησία μέσω της συνταγματικά κατοχυρωμένης σχεδόν άμεσης παραγραφής των ποινικών ευθυνών τους και γι' αυτό κανείς πολιτικός δεν τιμωρήθηκε για τα σκάνδαλα της Siemens, των υποβρυχίων, του Βατοπεδίου, του xρηματιστηρίου κ.λπ.

Το θέμα είναι τι γίνεται τώρα. Δυστυχώς, ο πολιτικός κόσμος δείχνει σαν να μην κατάλαβε τίποτε. Υπάρχουν ακόμη σε καθοδηγητικά όργανα κομμάτων πρόσωπα που στο παρελθόν, χρησιμοποιώντας κομματικές ή κυβερνητικές θέσεις, πλούτισαν(αν δει κάποιος τι πελατολόγιο είχαν οι εταιρίες συγγενικών τους προσώπων, θα καταλάβει…). Παράλληλα, οι εκπρόσωποί μας δίνουν την εντύπωση ότι αγωνίζονται με νύχια και με δόντια να κρατήσουν κάποια προνόμια και δε σκέφτονται ότι δίπλα τους υπάρχουν άνεργοι κι εργαζόμενοι με 700 ευρώ το μήνα… Ετσι, εξακολουθούν να αμείβονται επιπρόσθετα οι βουλευτές για συμμετοχή σε συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής και εξακολουθούν να παίρνουν διπλή σύνταξη κι αυτοί αλλά και οι διατελέσαντες δήμαρχοι ή πρόεδροι κοινοτήτων για δύο θητείες.

Βεβαίως, δε θα σωθεί η Ελλάδα, αν μειωθούν τα προνόμια των πολιτικών ή αν μειωθούν οι αποδοχές κάποιων άλλων υψηλόμισθων λειτουργών, αλλά σίγουρα θα φανεί ότι συμμετέχουν πραγματικά στις θυσίες και θα μπορούν να διατηρήσουν κάποιο κύρος στη λαϊκή συνείδηση, για να μπορούν να λειτουργούν ως ηγέτες.

Η κρίση -οικονομική και θεσμική- θα μπορούσε να είχε λειτουργήσει ως σοκ και να είχε οδηγήσει σε βελτίωση των θεσμών, καθιέρωση διαφάνειας στην πολιτική ζωή, υλοποίηση προγράμματος εξόδου από την κρίση κ.λπ. Δυστυχώς, δε λειτούργησε έτσι και γι' αυτό η χώρα βαδίζει στα σκοτεινά… Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι κάθε λογής ηγέτες πρέπει να καταλάβουν ότι οφείλουν να δημιουργήσουν προοπτική για τη χώρα και να προσφέρουν ελπίδα στον πολίτη, γιατί διαφορετικά η απελπισία των πολιτών θα οδηγήσει σε μεγάλες κοινωνικές εκρήξεις, με περαιτέρω ενίσχυση και ριζοσπαστικοποίηση των άκρων, με κλυδωνισμούς και του πολιτεύματος.

*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 26/10/2011

Ανάγκη ελπίδας και οράματος

                             «στα σκοτεινά πηγαίνουμε

                               στα σκοτεινά προχωρούμε..»

                                       Γ.Σεφέρης

         Η Ελλάδα σήμερα μοιάζει με τοπίο στην ομίχλη με την έννοια ότι κανείς δεν ξέρει που βρισκόμαστε και  που βαδίζουμε ενώ οι ιθύνοντες  αυτοσχεδιάζουν  χωρίς όραμα για το μέλλον.

         Οι πολιτικοί της μεταπολίτευσης με την συμπεριφορά τους έφθειραν ανεπανόρθωτα τους θεσμούς . Η κρατούσα πολιτική ελίτ  στηριζόταν στην διαιώνιση του συστήματος μέσω της οικογενειοκρατίας, με πρόθυμους  υπηρέτες- συνήθως ανεπάγγελτους γόνους-  που σιτίζονταν στην αυλή πολυεθνικών εταιριών φτάνοντας στο σημείο  να διεκδικούν «χορηγίες» από εκατομμύρια μέχρι και λεμονοστίφτες …Δυστυχώς υπήρχε εξασφαλισμένη ατιμωρησία μέσω της  συνταγματικά κατοχυρωμένης σχεδόν άμεσης παραγραφής των  ποινικών ευθυνών τους και  γι΄ αυτό  κανείς πολιτικός δεν τιμωρήθηκε  για τα σκάνδαλα της SIEMENS,των υποβρυχίων, του Βατοπεδίου , του Χρηματιστηρίου κλπ. ΄Όποτε ζορίζονταν πολύ τα πράγματα το σύστημα θυσίαζε κάποιον  αναλώσιμο για να συνεχισθεί η  νομή της εξουσίας και γι΄ αυτό  έφτασε η χώρα σε   οικονομική και πολιτική χρεοκοπία.

          Το θέμα είναι τι γίνεται τώρα.

           Είχε μια ευκαιρία ο πολιτικός κόσμος κάνοντας γενναία αυτοκριτική  να λειτουργήσει ουσιαστικά τους θεσμούς και να δημιουργήσει νέα προοπτική για τη χώρα. Το φθινόπωρο του 2009 ανέλαβε πρωθυπουργός ο Γ.Παπανδρέου που επαγγέλθηκε  εκσυγχρονισμό της χώρας με καινοτόμες ιδέες και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο Α.Σαμαράς που ζώντας σε «πολιτική έρημο», εκτός συστήματος, για αρκετά χρόνια,  επελέγη από την λαϊκή βάση με εντολή  να αποκαθάρει και  ανανεώσει το κόμμα του  φιλοτεχνώντας νέο όραμα για  την Ελλάδα.

        Η αλήθεια είναι ότι  για την ενίσχυση των θεσμών που υπολειτουργούσαν  εξαγγέλθηκαν κάποιες πρωτοβουλίες    κι΄ από τον πρωθυπουργό (π.χ.  καθιέρωση δημοψηφισμάτων)  και από τον Α.Σαμαρά    (π.χ. προτάσεις  τολμηρής  αναθεώρησης του Συντάγματος) αλλά οι πολίτες με περίσκεψη τις αντιμετωπίζουν γιατί βλέπουν ακόμη στα καθοδηγητικά όργανα των κομμάτων   πρόσωπα διαβλητά.

          Για την  ανάκαμψη της οικονομίας όμως  η κυβέρνηση δεν κατάφερε να υλοποιήσει σχέδιο εξόδου από την κρίση μέσω ανάπτυξης  και από μέρα σε μέρα χειροτερεύει η κατάσταση. Ελλείψει χώρου δεν μπορούμε να πούμε πολλά αλλά βάσιμα  υπάρχει στους πολίτες η αίσθηση  ότι ως χώρα βαδίζουμε στα σκοτεινά χωρίς ελπίδα.…Κι΄ αυτό είναι το χειρότερο γιατί ακόμα και την περίοδο της Γερμανικής κατοχής οι πολίτες   ήλπιζαν στην απελευθέρωση…  Γι΄ αυτό  η ηγεσία της χώρας (πολιτική, οικονομική , πνευματική)οφείλει να προσφέρει πειστικό   όραμα και ελπίδα  για το μέλλον    γιατί διαφορετικά    θα έχουμε συρρίκνωση της μεσαίας τάξης με περαιτέρω  ριζοσπαστικοποίηση και ενίσχυση των άκρων με σοβαρούς κλυδωνισμούς του πολιτεύματος.

      *πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.

        

Για μια νέα προοπτική…

Η Ελλάδα της μεταπολίτευσης απέτυχε. Κυβερνήθηκε από πολιτικούς που-με λίγες εξαιρέσεις- δεν είχαν το θάρρος λήψης δύσκολων αποφάσεων και προτιμούσαν να κολακεύουν τους πολίτες εξαγοράζοντας την ψήφο τους με αθρόους διορισμούς στο δημόσιο και με επιδόματα τύπου «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία» ενώ μερικοί δυστυχώς λειτουργούσαν σχεδόν ως υπάλληλοι πολυεθνικών εταιριών των οποίων τα συμφέροντα εξυπηρετούσαν διεκδικώντας «χορηγίες» από εκατομμύρια μέχρι και «λεμονοστίφτες»…
.ενώ κάποιοι άλλοι χρησιμοποιούσαν τις κομματικές η κυβερνητικές θέσεις για να αναλαμβάνουν έργα του ευρύτερου δημόσιου τομέα και να πλουτίζουν εταιρίες στις οποίες συμμετείχαν συγγενικά τους πρόσωπα.
Αυτή η Ελλάδα απέτυχε και ξέπεσε με ευθύνη αυτών που άσκησαν εξουσία αλλά και με κάποια ευθύνη και των πολιτών που έστελναν στη Βουλή τέτοιους ανθρώπους. .Τώρα η Ελλάδα μαθαίνει τη σκληρή πραγματικότητα γιατί ήρθε η ώρα να πληρωθεί ο λογαριασμός.
Πληρώσαμε ακριβά το τίμημα κι η χώρα μας υπερχρεωμένη είναι δεμένη χειροπόδαρα από τους δανειστές της που με τα « μνημόνια» έχουν περιορίσει και την εθνική κυριαρχία.
Το κακό είναι ότι η καταστροφή δεν λειτούργησε ως «σόκ» για τη χώρα κι΄ ο πολιτικός κόσμος συμπεριφέρεται σαν να μην κατάλάβε τίποτα υπερασπιζόμενος με νύχια και με δόντια κάποια προνόμια που εξασφάλισε στο παρελθόν (π.χ. εξακολουθούν να αμείβονται επιπρόσθετα οι Βουλευτές για συμμετοχή σε συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής λές και δεν είναι στα καθήκοντά τους η συμμετοχή στις συνεδριάσεις ενώ εξακολουθούν να διατηρούνται τα προκλητικά προνόμια των υπαλλήλων της Βουλής, ίσως γιατί μέρος αυτών είναι πρώην συνεργάτες Βουλευτών, ) γι΄ αυτό και δεν ασχολείται με υπευθυνότητα και ουσιαστικά με το μέλλον με την έννοια της επεξεργασίας και υλοποίησης σχεδίου εξόδου από την κρίση και δημιουργίας προοπτικής με ανάπτυξη της χώρας..
Αναντίρρητα η χώρα μας με την προσδοκία «κουρέματος» του χρέους και την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους πήρε μια ανάσα . Τα μέτρα όμως που λήφθηκαν με τη λήξη του καλοκαιριού κατ΄ εντολήν της «τρόϊκας» είναι δυσβάσταχτα για τον μέσο πολίτη και δεν υπάρχει δίκαιος καταμερισμός βαρών ενώ είναι φανερό ότι έχει εξαντληθεί πλέον η φοροδοτική ικανότητα του μέσου ΄Έλληνα.
Γι΄ αυτό υπάρχει άμεση ανάγκη υλοποίησης σχεδίου εξόδου από την κρίση μέσω ανάπτυξης αλλά και αναδιάρθρωσης του πολιτικού μας συστήματος. Η χώρα διέρχεται κρίσιμες ώρες και η κυβέρνηση οφείλει να εγκαταλείψει τα ιδεολογήματα περί αναζήτησης και ανακάλυψης «τέταρτου δρόμου για τον σοσιαλισμό» και να υιοθετήσει και κάποιες από τις προτάσεις της αντιπολίτευσης(π.χ. οι προτάσεις που διατύπωσε ο κ .Σαμαράς για νέα συνταγματική αναθεώρηση είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτες) . Πρέπει παράλληλα οι πολιτικοί μας οικειοθελώς να στερηθούν κάποιων προκλητικών προνομίων τους(διπλή σύνταξη, αμοιβή για συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής κλπ.) για να αποδείξουν ότι έμπρακτα συμμετέχουν στις θυσίες και να ανακτήσουν μέρος της χαμένης αξιοπιστίας τους και να προετοιμάσουν τολμηρή συνταγματική αναθεώρηση για να εκσυγχρονισθούν και βελτιωθούν οι θεσμοί αποκτώντας ουσιαστικό περιεχόμενο, να θεσπισθούν κανόνες διαφάνειας στην δημόσια ζωή, να γίνει αξιοκρατική η διάρθρωση της δημόσιας διοίκησης και να γίνει πιο συμμετοχική η δημοκρατία μας με καθιέρωση και δημοψηφισμάτων υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις(αν το ζητά σημαντικός αριθμός πολιτών και για συγκεκριμένα θέματα που δεν θα άπτονται θεμάτων ανθρωπίνων δικαιωμάτων).
Τα πολιτικά μας κόμματα(οι πνεύμονες του πολιτεύματος)πρέπει επιτέλους να αποκτήσουν διαφάνεια στα οικονομικά τους αλλά και αξιοπιστία με άνοιγμα στην κοινωνία και με ριζικές αλλαγές του τρόπου οργάνωσής των ενώ πρέπει να καταλάβουν ότι πλέον δεν μπορούν να πείσουν και προσφέρουν όσο έχουν στα καθοδηγητικά όργανα πρόσωπα που προκάλεσαν την κοινή γνώμη γιατί χρησιμοποίησαν κομματικές η κυβερνητικές θέσεις για να πλουτίσουν άμεσα η έμμεσα…
Τέλος κι΄ εμείς πρέπει να γίνουμε ενεργοί πολίτες και εξοβελίζοντας τους ανεπάγγελτους γόνους που διαιωνίζουν το χρεοκοπημένο σύστημα, δείχνοντας την επιμέλεια που δείχνουμε στις προσωπικές μας υποθέσεις να αναζητήσουμε με κριτήριο τις ικανότητες αλλά και το ήθος πρόσωπα που διακρίθηκαν σε επαγγελματικούς στίβους για να μπορούν να λένε και όχι όταν πρέπει. Πρέπει να δημιουργήσουμε νέα προοπτική για τη χώρα αλλά για να γίνει αυτό πρέπει όλοι μας να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας και όπως έλεγε ο Γ.Σεφέρης: «λίγο ακόμα, να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα..»
* Δικηγόρος-πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης

Δημοσιεύθηκε στο blog Taxalia 13/10

Για ταχύτερη απονομή Δικαιοσύνης

Η Δικαιοσύνη ως θεσμός λειτουργεί σχετικά καλύτερα από τους άλλους στη χώρα μας (παρά τις προ ετών αποκαλύψεις για παραδικαστικά κυκλώματα και επίορκους δικαστές) αλλά δυστυχώς ως μηχανισμός απονομής δικαίου είναι αναποτελεσματικός γιατί κινείται με βραδείς ρυθμούς που δημιουργούν εικόνα αρνησιδικίας.
Οι εκάστοτε υπουργοί δικαιοσύνης προσπαθούν νομοθετικά να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις ταχύτερης απονομής της κι΄ έτσι στο παρελθόν υπήρξαν νομοθετήματα του Υπουργείου Δικαιοσύνης (π.χ. ν.3346/2005,ν.2915/2001 , ν.3160/2003 κλπ. ) με αυτή τη στόχευση αλλά τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα με ορατό επακόλουθο την συχνή τροποποίηση των κωδίκων πολιτικής και ποινικής δικονομίας και την αποσπασματική αντιμετώπιση των θεμάτων και φοβούμαι ότι αυτή την τύχη θα έχουν και οι εξαγγελίες του νέου υπουργού Δικαιοσύνης.
Ενδεικτικά αναφέρω ότι στο επίμονο αίτημα του δικηγορικού κόσμου για ύπαρξη μαγνητοφωνημένων πρακτικών σε όλες τις δίκες (μετά την επιτυχημένη εφαρμογή του συστήματος μαγνητοφωνημένων πρακτικών στην διαδικασία του Πολυμελούς Πρωτοδικείου) ως απάντηση υπήρξε στο άρθρο 9 του ν.3346/2005 αναφορά ότι «ενώπιον των δικαστηρίων που εκδικάζουν κακουργήματα μπορεί να εφαρμοστεί και το σύστημα τήρησης πρακτικών των συζητήσεων με φωνοληψία» χωρίς ακόμα να υλοποιηθεί στην πράξη η …ευχή του νομοθέτη για οικονομικούς λόγους ενώ υπήρξαν και κάποιες θετικές διατάξεις που έδωσαν την δυνατότητα να εκσυγχρονιστεί και να συμμορφωθεί προς διατάξεις της ΕΣΔΑ η νομοθεσία μας.
Επειδή από το Υπουργείο Δικαιοσύνης ξεκινά νέα προσπάθεια σ΄ αυτό τον τομέα κι΄ επειδή πρέπει να λέγεται η αλήθεια χωρίς ωραιοποιήσεις θα επαναλάβω ενδεικτικά κάποιες προτάσεις για τι θα μπορούσε να γίνει:
Προεισαγωγικά επισημαίνω ότι το Υπουργείο Δικαιοσύνης πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι πριν από οποιανδήποτε αλλαγή πρέπει να εξασφαλίζεται η αναγκαία υλικοτεχνική υποδομή. Αυτή η υποδομή έλειπε και γι΄ αυτό απέτυχαν οι προγενέστερες προσπάθειες και λείπει και σήμερα ενώ αναντίρρητα αποτελεί προαπαιτούμενο επιτυχίας κάθε προσπάθειας.
Α)- Για να υπάρξει απονομή της δικαιοσύνης τουλάχιστον με τους ίδιους ρυθμούς σε όλη τη χώρα χρειάζεται μια πραγματική ανακατανομή τουλάχιστον των οργανικών θέσεων των δικαστικών λειτουργών και των δικαστικών υπαλλήλων στα δικαστήρια της χώρας με βάση τον όγκο των υποθέσεων και τον πληθυσμό κάθε περιοχής. Σήμερα υπάρχουν δικαστήρια ( π.χ. στο Εφετείο Θεσσαλονίκης όπου σύμφωνα με στοιχεία από την υπ΄αριθμ.14/2007 απόφαση της Ολομέλειας του Εφετείου Θεσσαλονίκης οι προβλεπόμενες θέσεις δικαστών από το 1996 μέχρι το 2006 αυξήθηκαν μόνο κατά 15,5% ενώ στο ίδιο χρονικό διάστημα είχαμε αύξηση των εκδικαζομένων υποθέσεων κατά 113,73% στο Πενταμελές Εφετείο, κατά 82,10% στο Τριμελές Εφετείο κακουργημάτων ενώ αισθητή αύξηση υπήρξε και στις πολιτικές υποθέσεις)που λόγω μικρού αριθμού προβλεπομένων οργανικών θέσεων δικαστών, οι δικαστές «γονατίζουν» από τον όγκο εργασίας εκδίδοντας σχεδόν διπλάσιες αποφάσεις από δικαστές που υπηρετούν σε άλλα δικαστήρια της χώρας. Νομίζω ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης και η ηγεσία της Δικαιοσύνης πρέπει ξεπερνώντας τοπικιστικές αντιθέσεις να προχωρήσουν σε υλοποίηση σχεδίου ανακατανομής τουλάχιστον των οργανικών θέσεων των δικαστών και δικαστικών υπαλλήλων στα δικαστήρια της χώρας με βάση τις πραγματικές ανάγκες για να πετύχουμε σε πρώτη φάση απονομή δικαιοσύνης με τους ίδιους ρυθμούς σε όλη τη χώρα.
Β)- Αντί της διεύρυνσης του ωραρίου εκδίκασης ποινικών υποθέσεων μέχρι το απόγευμα η μέχρι 7-8 μ.μ., όπως επίμονα εισηγούνταν προηγούμενος Εισαγγελέας του Α.Π , πρέπει να εξεταστεί η δυνατότητα σμίκρυνσης του χρόνου των δικαστικών διακοπών δεδομένου ότι τα δικαστήρια υπολειτουργούν 3,5 μήνες κάθε χρόνο(2,5 μήνες το καλοκαίρι,15 μέρες τα Χριστούγεννα και 15 μέρες την περίοδο εορτών Πάσχα) και νομίζω ότι κάποιος περιορισμός των δικαστικών διακοπών(η πρόταση υπεβλήθη από τον ΔΣΘ στο Υπουργείο Δικαιοσύνης από το 2005,την περίοδο που ήμουν πρόεδρός του, και φυσικά συνάντησε αντιδράσεις)θα συνέβαλλε στην ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης.
Γ)- Παράλληλα με όλα αυτά πρέπει να προχωρήσει η μηχανογράφηση και ο εκσυγχρονισμός των δικαστικών υπηρεσιών. ΄Ήμουν μέλος της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής που συγκρότησε το 2007 ο τότε Υπουργός Δικαιοσύνης Α. Παπαληγούρας και ασχολήθηκε με το θέμα της ηλεκτρονικής κατάθεσης δικογράφων. ΄Ήδη στα τρία μεγάλα Πρωτοδικεία(Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Πειραιώς)υπήρχε από τότε υποδομή για να προχωρήσει η ηλεκτρονική κατάθεση των δικογράφων εφ΄ όσον ξεπεραστούν κάποια νομικά η τεχνικά προβλήματα γι΄ αυτό και είχαμε εισηγηθεί ψήφιση γενικής διάταξης που θα έδινε δυνατότητα στον Υπουργό Δικαιοσύνης να προχωρά σταδιακά με υπουργικές αποφάσεις στην ολοκλήρωση της διαδικασίας για την ηλεκτρονική κατάθεση δικογράφων.. Θα πρέπει από το Υπουργείο Δικαιοσύνης να δοθεί προτεραιότητα στο όλο θέμα για να δοθεί η δυνατότητα στο δικηγόρο από το γραφείο του να καταθέτει ηλεκτρονικά τα δικόγραφα, να λαμβάνει ηλεκτρονικά αντίγραφο της απόφασης που τον αφορά ταυτόχρονα με την δημοσίευσή της κλπ. ενώ θα μπορεί και ο πολίτης ηλεκτρονικά να μπορεί να παίρνει κάποια πιστοποιητικά. Σε όλα τα προβλήματα υπάρχουν λύσεις(αντί της επικόλλησης ενσήμων θα καταβάλλεται ηλεκτρονικά σε Τράπεζα η αξία τους) ενώ η δυνατότητα ηλεκτρονικής κατάθεσης δικογράφων θα αποτελέσει επανάσταση στην καθημερινότητα του νομικού κόσμου και θα συμβάλλει και στην ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης. Είναι θετική η εξαγγελία του Υπουργού αλλά προς το παρόν υποδομή υπάρχει μόνο στα τρία μεγάλα πρωτοδικεία της χώρας και θα χρειαστούν χρόνια για να δημιουργηθεί υποδομή σε όλα τα δικαστήρια της χώρας ,επομένως δεν πρέπει να αναμένουμε άμεσο αποτέλεσμα.
Δ) Η διαφαινόμενη πρόθεση του Υπουργείου Δικαιοσύνης για δήθεν αποσυμφόρηση των δικαστηρίων με μεταφορά υποθέσεων συναινετικών προσημειώσεων, Διαταγών πληρωμής, Συναινετικών διαζυγίων κλπ. σε Συμβολαιογράφους στηρίζεται σε λάθος πληροφόρησή του, δεν θα φέρει αποσυμφόρηση και θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα. Οι Συμβολαιογραφικοί σύλλογοι είχαν υποβάλλει και παλιότερα σχετικό αίτημα(θυμάμαι το θέμα που δημιουργήθηκε στο Πανελλήνιο Συμβολαιογραφικό συνέδριο στην Θεσσαλονίκη) αλλά ο τότε Υπουργός Δικαιοσύνης κ.Παπαληγούρας όταν ενημερώθηκε για το όλο θέμα πολύ ορθά το απέρριψε γιατί ουσιαστικά θα αποτελούσε ικανοποίηση ενός συντεχνιακού αιτήματος των Συμβολαιογράφων εις βάρος της Δικαιοσύνης και των πολιτών χωρίς να συμβάλλει σε αποσυμφόρηση των δικαστηρίων. Το να ισχυρίζεται ο Υπουργός Δικαιοσύνης προς την «τρόϊκα» ότι με αυτό τον τρόπο θα υπάρξει αποσυμφόρηση των δικαστηρίων αποτελεί απόπειρα εξαπάτησης των ξένων ενώ ήδη σε χαιρετισμό του στην τελετή υποδοχής νέων δικηγόρων στη Θεσσαλονίκη στις 3-10-2011 ο αντιπρόεδρος της ΄Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων κ.Γ.Ευστρατιάδης δήλωσε ότι με την τυχόν μεταφορά αυτών των υποθέσεων σε Συμβολαιογράφους δεν θα υπάρξει αποσυμφόρηση των δικαστηρίων γιατί αυτές οι υποθέσεις απασχολούν ελάχιστα τους δικαστές.
Ε).- Τελειώνοντας τονίζω ότι κατά καιρούς έχουν υποβληθεί πολλές προτάσεις ενδιαφέρουσες αλλά σημειώνω ότι για ψήφιση νομοθετημάτων που θα στοχεύουν στην καλύτερη και ταχύτερη-αποτελεσματικότερη λειτουργία της δικαιοσύνης πρέπει να λαμβάνεται υπ΄ όψιν η ψυχολογία του Ελληνικού λαού και να αποτελούν προϊόντα διαλόγου, απόσταγμα πράξης ,γόνιμη σύνθεση απόψεων για να υπάρξουν τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Τα επισημαίνω αυτά ακροθιγώς με αφορμή την ενσωμάτωση της οδηγίας για την διαμεσολάβηση-διαιτησία. Ενδεικτικά αναφέρω ότι ο θεσμός της συμβιβαστικής επίλυσης διαφορών πέτυχε στις χώρες που έχουν το Αγγλοσαξωνικό σύστημα γιατί εκεί για να συζητηθεί μια υπόθεση στο δικαστήριο πρέπει υποχρεωτικά να προηγηθούν τρεις(3) προσπάθειες συμβιβασμού της υπόθεσης ενώπιον δικαστού και μόνο αν αποτύχουν τότε επακολουθεί συζήτηση της υπόθεσης στο δικαστήριο ,κι΄ έτσι στην Αγγλία κλείνουν συμβιβαστικά σε ποσοστό 85% οι υποθέσεις.. Στην Ελλάδα επιχειρήθηκε παλιότερα με πρωτοβουλία του τότε υπουργού Δικαιοσύνης κ.Σταθόπουλου η προβλεπόμενη από το άρθρο 214Α του Κ.Πολ.Δ. εξώδικη επίλυση διαφορών με μηδενικά αποτελέσματα γιατί α) στην διαδικασία δεν εμπλέκονταν δικαστής και β)η ψυχολογία του ΄Έλληνα πολίτη είναι να θέλει κρίση από δικαστήριο(άλλωστε στην Κύπρο που έχουν Αγγλοσαξωνικό σύστημα αλλά… Ελληνική νοοτροπία το ποσοστό συμβιβασμών υποθέσεων είναι πολύ χαμηλότερο εν σχέσει με άλλες χώρες που επικρατεί το Αγγλοσαξωνικό σύστημα).
Καλή η προσπάθεια που γίνεται για προετοιμασία του νομικού κόσμου για τον θεσμό της διαμεσολάβησης αλλά ας μην είμαστε αιθεροβάμονες και κυρίως να μην καλλιεργείται στους νέους συναδέλφους η ψευδαίσθηση ότι θα έχουμε αύξηση δικηγορικής ύλης η επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης…Το Υπουργείο Δικαιοσύνης δεν πρέπει να τρέφει ψαιδεσθήσεις.Η ενσωμάτωση της οδηγίας με νομοθέτημα έπρεπε να γίνει, να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην προσπάθεια οι δικηγόροι , αλλά δεν θα λύσει κανένα από τα προβλήματα της δικαιοσύνης γιατί για τους λόγους που προαναφέραμε στο ορατό μέλλον λίγες υποθέσεις θα οδηγούνται στα κέντρα διαμεσολάβησης-διαιτησίας και γι΄ αυτό τα θεσμικά όργανα του δικηγορικού κόσμου λαμβάνοντας υπ΄ όψιν την πραγματικότητα πρέπει να πιέζουν με τεκμηριωμένες προτάσεις, στην θέσπιση μέτρων για ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης με εκσυγχρονισμό αυτής και δημιουργία της κατάλληλης υλικοτεχνικής υποδομής και με κάλυψη των προβλεπομένων οργανικών θέσεων δικαστών και δικαστικών υπαλλήλων.

* Ο Δημήτρης Γαρούφας διετέλεσε πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης την περίοδο 2005-2008. 

 

Δημοσιεύθηκε στο blog TaXalia

Μνήμη θυμάτων βουλγαρικής κατοχής…

Η Ομοσπονδία Σερραϊκών Συλλόγων Θεσσαλονίκης και η Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία Σερρών - Μελενίκου διοργανώνουν σήμερα στις 7 το βράδυ εκδήλωση στην αίθουσα της ΕΜΣ με στόχο την προβολή του αιτήματος για καθιέρωση της 29ης Σεπτεμβρίου ως ημέρας μνήμης των θυμάτων της βουλγαρικής κατοχής 1916-1918 στους νομούς Σερρών, Δράμας και Καβάλας.

Ξανασχοληθήκαμε με το θέμα, γι' αυτό επιγραμματικά υπενθυμίζω ότι η Βουλγαρία, θέλοντας διέξοδο στο Αιγαίο, κάθε φορά που καταλάμβανε την Α. Μακεδονία προσπαθούσε με μεθόδους που είχαν χαρακτηριστικά γενοκτονίας να αλλοιώσει την πληθυσμιακή σύνθεση της περιοχής. Την περίοδο 1916-1918 οι βουλγαρικές αρχές στρατολόγησαν βίαια σχεδόν όλους τους νέους Ελληνες άνδρες και τους έστειλαν ως «ντουρντουβάκια» στα βάθη της Βουλγαρίας για να ανοίγουν ορυχεία ή να στρώνουν σιδηροδρομικές γραμμές, όπου από κακουχίες, ασιτία κ.λπ. πέθαναν οι μισοί, ενώ ταυτόχρονα καταπίεζαν τους υπόλοιπους για να τους αναγκάσουν να φύγουν και να αλλάξουν οι πληθυσμιακοί συσχετισμοί και με καημό οι Ελληνες τραγουδούσαν:

«της Βουλγαρίας τα βουνά θεέ μ' χαμήλωσέ τα,
να δούμε τα Ελληνόπουλα και πάλι ψήλωσέ τα…».

Ενδεικτικά αναφέρω ότι η πόλη των Σερρών τον Αύγουστο του 1916 είχε 35.000 κατοίκους περίπου. Το Φεβρουάριο του 1917 ο πληθυσμός είχε μειωθεί σε 23.093 άτομα και με τη λήξη της βουλγαρικής κατοχής τον Οκτώβριο του 1918 είχαν απομείνει μόνο 5.800 άτομα… Από τότε δημιουργήθηκε μεγάλη σερραϊκή παροικία στη Θεσσαλονίκη και δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι το 15% του πληθυσμού της έχει σερραϊκή καταγωγή. Τον Ιανουάριο του 1919 διασυμμαχική ανακριτική επιτροπή ερεύνησε το θέμα και σε έκθεσή της αναφέρει: «Είμαστε βέβαιοι ότι η Βουλγαρία είχε ένα συγκεκριμένο στόχο: την καταστροφή του ορθόδοξου ελληνικού πληθυσμού της Ανατολικής Μακεδονίας…».

Με τη Βουλγαρία σήμερα έχουμε φιλικότατες σχέσεις, δεν υπάρχουν εκατέρωθεν εδαφικές διεκδικήσεις και είμαστε μέλη της ΕΕ. Η χώρα μας οφείλει να μην ξεχνά την Ιστορία της και να καθιερώσει ημέρα μνήμης για τα θύματα αυτής της θηριωδίας, αλλά θα έπρεπε ταυτόχρονα η φίλη Βουλγαρία να επιστρέψει τα κειμήλια που κλάπηκαν από μοναστήρια μας την περίοδο των βουλγαρικών κατοχών και με δική της πρωτοβουλία να συμμετέχει σε εκδηλώσεις απόδοσης τιμής στα θύματα βουλγαρικών κατοχών, όπως ευφυώς κάνουν οι Γερμανοί για τα δικά τους θύματα.

Οι εκδηλώσεις μνήμης δεν έχουν σοβινιστικό χαρακτήρα ούτε αναζωπυρώνουν πάθη, ενώ η αναγνώριση των εγκλημάτων και η απόδοση τιμής στα θύματα από το κράτος – θύτη αποφορτίζει το κλίμα και θα δώσει ουσιαστικό περιεχόμενο στην ελληνοβουλγαρική φιλία…

* Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 28/9/2011

Το χρέος των πολιτών σήμερα

Αναγνώστρια της στήλης, με αφορμή προηγούμενο άρθρο, με σταμάτησε στο δρόμο και με ρώτησε τι πρέπει να κάνουν οι πολίτες σήμερα για να αλλάξουν τα πράγματα. Την απάντηση την έχουμε δώσει στο παρελθόν αλλά ας τα ξαναπούμε:

Για να αλλάξουν τα πράγματα πρέπει να αλλάξουμε εμείς, οι πολίτες. Πρέπει να γίνουμε ενεργοί πολίτες με την έννοια ότι πρέπει να θεωρούμε προσωπική μας υπόθεση καθετί που γίνεται στη δημόσια ζωή και να αντιμετωπίζουμε τα δημόσια πράγματα με την ίδια επιμέλεια που δείχνουμε για τις προσωπικές μας υποθέσεις. Ολοι μας, αν αντιμετωπίζουμε κάποιο ιατρικό πρόβλημα, θα αναζητήσουμε τον καλύτερο γιατρό. Αν έχουμε υπόθεση στα δικαστήρια, δε θα αναθέσουμε την υπόθεση σε κάποιον που δεν έχει πατήσει στα δικαστήρια αλλά σε δικηγόρο που έχει πείρα παρόμοιων υποθέσεων. Πολύ σωστά αναζητούμε τον καλύτερο για τις προσωπικές μας υποθέσεις αλλά, όταν πρόκειται να εκλέξουμε εκπροσώπους π.χ. στο Κοινοβούλιο αρκετές φορές «ελαφρά τη καρδία» επιλέγουμε με κριτήρια αναγνωρισιμότητας μοντέλα, ποδοσφαιριστές ή ανεπάγγελτους κοσμικούς τύπους και γόνους που δεν έχουν ιδέα από νομοθετικό έργο και δεν προσφέρουν τίποτα.

Οφείλουμε λοιπόν να ανεβάσουμε τον πήχη για να μη γίνονται υπουργοί άνθρωποι που δε δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους και για να μην μας εκπροσωπούν στο Κοινοβούλιο άνθρωποι που η μόνη δραστηριότητά τους είναι να τρέχουν από εκδήλωση σε εκδήλωση χωρίς παραγωγή ουσιαστικού έργου.

Το πρόβλημα της πολιτικής μας ζωής είναι ότι με λίγες εξαιρέσεις κυριαρχούν μέτριοι διαχειριστές σε όλα τα επίπεδα: πολιτική, τοπική αυτοδιοίκηση, συνδικαλισμός. Σπανίζουν οι οραματιστές και κυρίως οι άνθρωποι που έχουν θάρρος λήψης δύσκολων αποφάσεων, που θα τολμήσουν ρήξεις και τομές χωρίς να υπολογίζουν πολιτικό κόστος. Για την κυριαρχία των μετρίων φταίνε βέβαια και οι κομματικές ηγεσίες που τους βολεύει αυτή η κατάσταση της μετριοκρατίας αλλά κυρίως εμείς που έχουμε τον τελικό λόγο επιλογής.

Κλείνοντας υπενθυμίζω αυτά που έγραφε ο Τζον Κένεντι στον επίλογο του βιβλίου του με τίτλο «η σκιαγραφία των γενναίων» για το χρέος των πολιτών: «Σε μια δημοκρατία, κάθε πολίτης ασκεί κι αυτός ένα λειτούργημα κι υπέχει μια ευθύνη και σε τελική ανάλυση, το είδος της κυβερνήσεως που έχουμε εξαρτάται από το πώς εκπληρώνει ο καθένας τις υποχρεώσεις του. Εμείς, ο λαός, είμαστε τα αφεντικά και θα έχουμε την πολιτική ηγεσία, καλή ή κακή, που εμείς θέλουμε και αξίζουμε».

*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 21/9/2011

Το θάρρος της αλήθειας

«Μόνο μια άκρη της αλήθειας να σηκώσω
να ρίξω λίγο φως στην πλαστογραφημένη μας ζωή...»
Τίτος Πατρίκιος

Είναι αντικειμενικά δεκτό ότι επί 30-35 χρόνια στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης ζούσαμε σε μια εικονική πραγματικότητα που στηριζόταν στην πεισματική απόκρυψη της αλήθειας. Ολα αυτά τα χρόνια δε βγήκε κάποιος πρωθυπουργός να πει ορθά κοφτά τη θλιβερή αλήθεια: ότι η χώρα είναι καταχρεωμένη κι ότι η καταναλωτική ευδαιμονία στηρίχτηκε όχι σε δικούς μας πόρους, αλλά σε δάνεια που πρέπει κάποτε να πληρωθούν κι ότι έπρεπε να ανασκουμπωθούμε όλοι για να υπάρξει πραγματική ανάπτυξη. Πιθανόν, αν το έκανε, να μην είχε πολιτικό μέλλον -γιατί, όπως έλεγε ο Μακρυγιάννης, όποιος πει την αλήθεια κινδυνεύει- αλλά θα είχε υπηρετήσει το εθνικό συμφέρον. Αυτήν την αλήθεια την είπε ο Κ. Καραμανλής το 2009, αλλά ήταν πολύ αργά πλέον από κάθε άποψη.
Είναι αλήθεια, επίσης, ότι οι θυσίες του πολίτη δεν πιάνουν τόπο, γιατί τα χρήματα που μαζεύονται και τα δάνεια που παίρνουμε τώρα δεν πάνε για παραγωγικά έργα αλλά για να πληρωθούν δόσεις παλιών δανείων… και αυτό θα συνεχιστεί και στο μέλλον, αυξάνοντας υπέρμετρα το συνολικό χρέος…
Εχουν βαριά ευθύνη αυτοί που από ματαιοδοξία εισηγήθηκαν και επέβαλαν τους πολυέξοδους Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ μοιραίοι και άβουλοι παρακολουθούσαν τα χρέη να φουσκώνουν, αφήνοντας τη χώρα να ζει μια εικονική πραγματικότητα, μην τολμώντας να δυσαρεστήσουν τους πολίτες λέγοντας την αλήθεια… Τώρα, τουλάχιστον, οι πολιτικοί ηγέτες ας κάνουν αυτοκριτική και επιτέλους ας πουν την αλήθεια… παρουσιάζοντας και συγκεκριμένες προτάσεις για την ανάπτυξη της χώρας. Το κόμμα που κυβερνά ας εγκαταλείψει τις ανοησίες περί «τετάρτου δρόμου για το σοσιαλισμό» κι ας υιοθετήσει προτάσεις και της αντιπολίτευσης (π.χ. κάποιες του Α. Σαμαρά είναι αξιοπρόσεκτες) και κυρίως να αρχίσει να κυβερνά, να παίρνει αποφάσεις για εκσυγχρονισμό της χώρας αλλά με δίκαιη κατανομή των βαρών. Αν δεν μπορεί, ας εγκαταλείψει την εξουσία, γιατί διαφορετικά θα οδηγηθεί σε καταστροφή η χώρα.
Εχουν αλλάξει οι καιροί κι επιτέλους λίγο λίγο αλλάζουν κι οι πολίτες. Κανένα κόμμα πλέον δεν μπορεί να εμπνεύσει ελπίδα στον πολίτη με στελέχη που μπέρδεψαν τις έννοιες του νόμιμου και του ηθικού ούτε βέβαια με στελέχη που εκφέρουν ξύλινο λόγο. Για να έχουν μέλλον τα πολιτικά μας κόμματα, πρέπει να έχουν το θάρρος της αλήθειας, συγκεκριμένες προτάσεις, αλλά και να εκφράζονται σε όλα τα επίπεδα από πρόσωπα με ήθος που θα λειτουργούν «ως λυχνία επί όρους κείμενη».

*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος - συγγραφέας

 

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 14/9/2011

Γιατί απαξιώνεται ο πολιτικός κόσμος…

Φίλος βουλευτής μου εξέφρασε την πικρία του, γιατί όλοι καταφέρονται κατά των πολιτικών για όλα τα δεινά, ξεχνώντας ότι οι πολίτες τους πίεζαν για διορισμούς και για θέσπιση επιδομάτων «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία»… λέγοντας ουσιαστικά πιο ευγενικά όσα είχε πει δημόσια ο Πάγκαλος.

Η αλήθεια είναι ότι οι Ελληνες πολίτες δεν είναι άμοιροι ευθυνών, γιατί ιστορικά και διαχρονικά κάνανε μεγάλα λάθη επιλογών -αρκεί επιγραμματικά να θυμίσουμε ότι προτίμησαν τον Γουλιμή αντί του Τρικούπη και καταψήφισαν τον Βενιζέλο το 1920…- και είναι βέβαιο ότι με φορτικότητα πίεζαν τους βουλευτές για ρουσφέτια και αναπηρικές συντάξεις…

Η συμπεριφορά των πολιτών όμως δεν αποτελεί ελαφρυντικό για τους πολιτικούς. Γιατί ο ηγέτης είναι ηγέτης, όταν τολμά να πάει κόντρα στο ρεύμα, όταν τολμά να πει και «όχι» στους ψηφοφόρους, όταν έχει ήθος και αρχές... Δυστυχώς η πλειονότητα των πολιτικών μας μετά τη μεταπολίτευση ενδιαφέρονταν μόνο για την επανεκλογή και χάριν αυτού του στόχου έλεγαν «ας πάει και το παλιάμπελο» ή «Τσοβόλα, δώσ' τα όλα», υπερχρεώνοντας τη χώρα και θεσπίζοντας απίθανα επιδόματα.

Το πιο θλιβερό είναι ότι πολλοί ακόμη και τώρα δεν άλλαξαν συμπεριφορά. Υποστηρίζουν κάποια αιτήματα ακόμα κι αν είναι παράνομα, αρκεί να συγκινούν μερίδα πολιτών. Γι' αυτό βλέπουμε με θλίψη βουλευτές να κάνουν δηλώσεις - εκκλήσεις σωτηρίας της «τάδε ιστορικής ομάδας», παρά το γεγονός ότι η διοίκηση αυτής συνελήφθη να πλαστογραφεί και να κάνει χρήση πλαστών εγγράφων ή κάποιοι από αυτούς είναι φυγόποινοι… Και το κάνουν αυτό κάποιοι πολιτικοί μας μόνο και μόνο διεκδικώντας ψήφους ακραίων οπαδών… Ετσι όμως δε θα γίνει ποτέ κάθαρση στο ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό, γιατί για να γίνει κάθαρση θα έπρεπε να έχουν το στοιχειώδες θάρρος να απευθυνθούν σ' αυτούς τους οπαδούς και να τους πουν ορθά κοφτά ότι καλώς τιμωρείται η ομάδα τους, γιατί παρανόμησε…

Σαν να μη συνέβη τίποτα, εξακολουθούν να αμείβονται με πρόσθετη αμοιβή για συμμετοχή σε συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής και κάποιοι απ' αυτούς επικαλούνται ακόμα την βουλευτική ασυλία για εγκλήματα του κοινού Ποινικού Δικαίου.

Ο πολιτικός κόσμος απαξιώνεται καθημερινά στη συνείδηση των πολιτών με δική του ευθύνη και ταυτόχρονα απαξιώνεται και το πολιτικό μας σύστημα. Αν θέλουμε να υπάρχει προοπτική για τη χώρα, πρέπει ο πολιτικός κόσμος να έχει το θάρρος να λέει και «όχι», όταν πρέπει, να λειτουργεί ως «λυχνία επί όρους κειμένη», αποδεικνύοντας καθημερινά ότι υπηρετεί το εθνικό συμφέρον.

*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 7/9/2011