H μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων

H μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων

Του Δημήτρη Γαρούφα*

«Εκ των μελλόντων οι σοφοί τα προσερχόμενα αντιλαμβάνονται…

Η μυστική βοή τους έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων..

Κ.Καβάφης

Η Ελληνική πραγματικότητα διαψεύδει τον ποιητή γιατί κανείς δεν ακούει την μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων κι΄ έτσι έχοντας ξεκινήσει η διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας ο πολιτικός κόσμος σκιαμαχεί για τις διαγραφόμενες εξελίξεις ενώ λείπει ο ψύχραιμος προβληματισμός και η αντιπαράθεση ουσίας για το μέλλον του τόπου.

Για να γίνω κατανοητός ,ενδεικτικά , θα αναφερθώ σε ένα θέμα: Συμφωνούν όλοι ότι η κρίση στην Ελλάδα δεν είναι μόνο οικονομική αλλά είναι και πολιτική και θεσμική με την έννοια ότι υπολειτουργούσαν οι θεσμοί κι΄ όλοι συμφωνούσαν ότι πρέπει να γίνει μια τολμηρή συνταγματική αναθεώρηση για να αποκτήσουν ουσιαστικό περιεχόμενο οι θεσμοί, αλλά ισχυρίζονταν , πριν μερικά χρόνια ,ότι υπήρχε δέσμευση από το Σύνταγμα που επιβάλλει να περάσει πενταετία από την προηγούμενη συνταγματική αναθεώρηση για να ξεκινήσει νέα . Με βάση αυτό το σκεπτικό θα έπρεπε όλες οι πολιτικές δυνάμεις να έχουν αποκρυσταλλώσει τις θέσεις τους και μόλις συμπληρώνονταν η πενταετία να ξεκινήσει η νέα διαδικασία..Αποδείχθηκε όμως ότι όλα αυτά ήταν προσχηματικά διότι τον Μάϊο του 2013 συμπληρώθηκε πενταετία από την προηγούμενη συνταγματική αναθεώρηση και μπορούσε να ξεκινήσει νέα διαδικασία αλλά το γεγονός αυτό φάνηκε να το ξέχασε η κυβέρνηση(παρά το ότι ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς είχε διατυπώσει στο παρελθόν αξιοπρόσεκτες προτάσεις και θα μπορούσε με αυτό τον τρόπο να αλλάξει την πολιτική ατζέντα..) αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης…

Η ευθύνη για την καθυστέρηση έναρξης της σχετικής διαδικασίας επομένως βαρύνει όλο τον πολιτικό κόσμο και δίνει την εντύπωση ότι η καθυστέρηση ήταν σκόπιμη πιθανόν γιατί κάποιοι φοβούνταν ότι με το κλίμα που υπάρχει τώρα στην κοινή γνώμη, αν ξεκινούσε έγκαιρα η διαδικασία, θα αναγκάζονταν να προχωρήσουν σε τολμηρή αναθεώρηση του Συντάγματος που κάποιοι μάλλον δεν την θέλουν για να μπορούν και στο μέλλον να διορίζουν την ηγεσία της δικαιοσύνης, να μένουν ατιμώρητοι-μέσω της σύντομης παραγραφής-επίορκοι πολιτικοί, να είναι υποβαθμισμένο το κοινοβούλιο κλπ.

Επιπρόσθετα επισημαίνω ότι βρισκόμαστε στην διαδικασία εκλογής Πρόεδρου της Δημοκρατίας και αν δεν εκλεγεί θα οδηγηθούμε σε εκλογές αλλά οι πολίτες αισθάνονται να βρίσκονται σε αδιέξοδο: Δεν συμφωνούν με αρκετούς κυβερνητικούς χειρισμούς αλλά ταυτόχρονα δεν βλέπουν να παρουσιάζονται από πλευράς αντιπολίτευσης αξιόπιστες προτάσεις για το μέλλον τόπου… Δεν διατυπώθηκε κάποια ολοκληρωμένη πρόταση ανάπτυξης, ενώ η περαιτέρω αφαίμαξη των εισοδημάτων των πολιτών ουδέν θα αποδώσει γιατί δεν υπάρχουν εισοδήματα να φορολογηθούν και θα έπρεπε οι προσπάθειες όλων να τείνουν στην ανάπτυξη, δημιουργία θέσεων εργασίας και αύξηση του ΑΕΠ. Με απλά λόγια θα έπρεπε να μας πουν πως θα έχουμε 25 εκατομ.τουρίστες υψηλού επιπέδου ετησίως ,πως τα 14 δισ.ΕΥΡΩ ετησίως από την Εμπορική ναυτιλία θα γίνουν 20,πως στον αγροτικό τομέα θα γίνει αναδιάρθρωση καλλιεργειών με πραγματική παραγωγή και εξαγωγικό χαρακτήρα, πως θα προσελκύσουμε καινοτόμες επενδύσεις υψηλής τεχνολογίας, πως θα αξιοποιήσουμε τον ορυκτό πλούτο της χώρας, πως θα στελεχώνεται αξιοκρατικά το δημόσιο, πως θα βελτιωθεί η καθημερινότητα του πολίτη κλπ.

Δυστυχώς στην «κοχλάζουσα» επικαιρότητα αντιπαράθεση προγραμμάτων δεν υπάρχει, ίσως γιατί δεν υπάρχουν προγράμματα, και ακούγοντας ο πολίτης από τα ΜΜΕ τις εκατέρωθεν κατηγορίες αισθάνεται ότι η χώρα εξακολουθεί να βρίσκεται σε τέλμα, χαμένη σε λαβύρινθο.

Αφοσιωμένοι στον μικρόκοσμο της μικροπολιτικής οι πολιτικοί μας(με λίγες εξαιρέσεις) δεν ακούν τη «μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων» γι΄ αυτό , όπως έλεγε ο Σεφέρης: «στα σκοτεινά πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε» περιμένοντας μοιρολατρικά , όπως στις αρχές τραγωδίες, από κάποιον «από μηχανής θεό» να δώσει λύση η μήπως και γίνει κάποιο θαύμα..

*Δικηγόρος-πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.

Olympia

Με αφορμή το δημοψήφισμα των δικηγόρων

Η ολομέλεια προέδρων των δικηγορικών συλλόγων της χώρας προκήρυξε και διενήργησε το διήμερο 2-3 Δεκεμβρίου 2014 πανελλήνιο δημοψήφισμα με μεγάλη συμμετοχή δικηγόρων για να εκφρασθεί η θέση των δικηγόρων απέναντι στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης με το οποίο τροποποιούνται διατάξεις του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας καθιστώντας επισφαλή την απονομή Δικαιοσύνης. Με το νομοσχέδιο επιδιώκεται η κατάργηση της αμεσότητας της δίκης και η εμμάρτυρη απόδειξη στην τακτική διαδικασία υιοθετώντας το νομοσχέδιο ως αποδεικτικό μέσο τις ένορκες βεβαιώσεις που στην πράξη αποτελούν έκθεση ιδεών που γράφουν οι δικηγόροι και υπογράφουν οι μάρτυρες. Ταυτόχρονα με το ίδιο νομοσχέδιο αλλάζει η διαδικασία πλειστηριασμών, ενώ στην κατανομή του εκπλειστηριάσματος καταργείται ουσιαστικά το προνόμιο του Δημοσίου, των εργαζομένων κ.λπ. και καθίσταται προνομιακή η θέση των τραπεζών που οι απαιτήσεις τους θα ικανοποιούνται προνομιακά με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολλά πολλά ερωτηματικά για το ποιος εισηγήθηκε τις αλλαγές και γιατί το Δημόσιο απεμπολεί δικαιώματά του υπέρ των Τραπεζών και εις βάρος των εργαζομένων.

Η αντίθεση του δικηγορικού σώματος είναι συντριπτική και έχει ιδιαίτερη σημασία αυτή η αντίθεση γιατί οι δικηγόροι σε αυτή τη φάση δεν αγωνίζονται για συντεχνιακά αιτήματα (έχουν πληγεί εξοντωτικά τα τελευταία χρόνια) αλλά συνεχίζοντας λαμπρές παραδόσεις του παρελθόντος προασπίζονται το δημόσιο συμφέρον και τα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών.

Το πανελλήνιο δημοψήφισμα ήταν μια πρωτοποριακή απόφαση(στη Θεσσαλονίκη είχε ξαναγίνει περίπου πριν από 30 χρόνια για την καθιέρωση του διανεμητικού λογαριασμού- κοινού Ταμείου) που ενδυναμώνει τη θέση των δικηγορικών συλλόγων ενώ ταυτόχρονα ενεργοποιεί τους δικηγόρους που λόγω απογοήτευσης σε μεγάλο ποσοστό απείχαν κι από τις εκλογές ανάδειξης διοικήσεων στους δικηγορικούς συλλόγους.

Θέλουμε να ελπίζουμε ότι η απόφαση αυτή θα έχει συνέχεια αλλά και ότι εν όψει αναθεώρησης του Συντάγματος θα ληφθεί απόφαση για καθιέρωση δημοψηφισμάτων υπό προϋποθέσεις σε σοβαρά θέματα για να αποκτήσουμε κοινωνία ενεργών πολιτών.

Πιστεύω ότι ο πολίτης δεν πρέπει να καλείται μόνο για να εκλέξει βουλευτές αλλά πρέπει να επιδιώκεται η συμμετοχή του στην άσκηση της εξουσίας σε μια διαρκή προσπάθεια να αποκτά το πολίτευμα χροιά άμεσης δημοκρατίας. Βεβαίως τεχνικά δεν είναι εφικτό και γι' αυτό σε άλλες ευνομούμενες χώρες προβλέπεται ο θεσμός των δημοψηφισμάτων υπό κάποιες προϋποθέσεις, σε ό,τι αφορά τα θέματα που τίθενται και τον αριθμό των πολιτών που πρέπει να συμμετάσχουν.

Δυστυχώς, τα πολιτικά μας κόμματα «φοβούνται» τα δημοψηφίσματα και γι' αυτό στο άρθρο 44 του Συντάγματος προβλέπεται ότι δημοψήφισμα μπορεί να προκηρυχθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για κρίσιμα εθνικά θέματα μόνο με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου και απόφαση με απόλυτη πλειοψηφία των βουλευτών και επίσης για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρά κοινωνικά ζητήματα εφόσον αποφασιστεί από τα τρία πέμπτα του συνόλου των βουλευτών μετά από πρόταση των δύο πέμπτων.

Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι η διάταξη θα μείνει σε αχρησία κι ότι δεν πρόκειται να προκηρυχθεί κανένα δημοψήφισμα με το ισχύον Σύνταγμα. Θα πρέπει με την επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος να προβλέπεται δυνατότητα προκήρυξης δημοψηφισμάτων, αν π.χ. μια πρόταση συγκεντρώνει υπογραφές 1.000.000 πολιτών, υπό τον όρο βέβαια ότι δεν πρόκειται για θέμα που άπτεται ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ότι θα γίνεται δημοψήφισμα μόνο μετά πάροδο έτους από το προηγούμενο, ότι για να είναι υποχρεωτικό το αποτέλεσμα πρέπει να συμμετάσχει τουλάχιστον το 50% των εχόντων δικαίωμα ψήφου πολιτών κ.λπ.

Τα ελληνικά πολιτικά κόμματα οφείλουν με τη νέα συνταγματική αναθεώρηση να αλλάξουν το άρθρο 44 του Συντάγματός μας, να το εκσυγχρονίσουν και να δώσουν δυνατότητα στον πολίτη στα μεγάλα θέματα να εκφέρει τη γνώμη του κάνοντας περισσότερο συμμετοχική τη δημοκρατία μας.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ

δικηγόρου, πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Αγγελιοφόρος

Ερωτηματικά για νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης

Στη χώρα μας, συνήθως, οι υπουργοί Δικαιοσύνης, θέλοντας να παρουσιάσουν θεσμικό έργο, επιχειρούν τροποποίηση βασικών νομοθετημάτων (Αστικός Κώδικας, Ποινικός Κώδικας, Κώδικας πολιτικής Δικονομίας, Ποινικής Δικονομίας κλπ.). Γι΄ αυτό έχουμε συχνή τροποποίηση των κωδίκων χωρίς να επιτυγχάνεται το σκοπούμενο αποτέλεσμα γιατί οι τροποποιήσεις γίνονται «στο πόδι» χωρίς προηγούμενο ουσιαστικό διάλογο με τους δικηγορικούς συλλόγους, δικαστικές ενώσεις κ.λπ.

Μάταια διαμαρτύρεται διαχρονικά ο νομικός κόσμος επισημαίνοντας ότι για να γίνουν αλλαγές στους Κώδικες πρέπει να προηγηθεί ουσιαστικός διάλογος, να μελετηθούν οι επιπτώσεις από τις αλλαγές και κυρίως να επιδιωχθεί συμφωνία δικαστών-δικηγόρων και εκπροσώπων νομικών σχολών για να επιτευχθεί σύζευξη θεωρίας και πράξης και κυρίως να εξασφαλίζεται προηγουμένως η αναγκαία υλικοτεχνική υποδομή.

Ακολουθώντας την τακτική προκατόχων του ο υπουργός Δικαιοσύνης κατέθεσε στη Βουλή νομοσχέδιο με το οποίο επέρχονται σοβαρές τροποποιήσεις στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας πετυχαίνοντας να ενώσει εναντίον του νομοσχεδίου τους δικαστές, τους δικηγόρους και γενικότερα όλο το νομικό κόσμο. Ενδεικτικά θα αναφέρω μόνο ότι στη Θεσσαλονίκη συνήλθαν προ μηνών σε κοινή συνεδρίαση οι υπηρετούντες δικαστές στο Εφετείο και το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης και ασχολήθηκαν με μελέτη των υπό ψήφιση διατάξεων του Κ.Πολ.Δικ. Με επιστημονική τεκμηρίωση επεσήμαναν ότι με την ψήφιση των διατάξεων αυτών πολλαπλά θα χειροτερεύσει η κατάσταση στη Δικαιοσύνη σε σημείο που κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι γίνεται πιο δύσκολη η σωστή απονομή δικαιοσύνης.

Στο πλαίσιο αυτού του σημειώματος δεν μπορούμε να πούμε πολλά. Επισημαίνουμε όμως ότι αποτελεί μέγιστο λάθος η κατάργηση της εμμάρτυρης απόδειξης και της αμεσότητας της δίκης στην τακτική διαδικασία. Αντί της εξέτασης του μάρτυρα στο ακροατήριο όπου αναζητείται η αλήθεια με υποβολή ερωτήσεων από το δικαστή και τους δικηγόρους των διαδίκων, προβλέπεται η προσκόμιση ενόρκων βεβαιώσεων από κάθε πλευρά. Αν ο υπουργός Δικαιοσύνης είχε δικηγορήσει μερικά χρόνια θα ήξερε ότι οι ένορκες βεβαιώσεις είναι εκθέσεις ιδεών που γράφονται από τους δικηγόρους και απλά υπογράφουν οι καταθέτοντες κι έτσι στην πράξη (και ορθώς) θεωρούνται μειωμένης αποδεικτικής αξίας από τα δικαστήρια... Η προτεινόμενη για ψήφιση διάταξη ουσιαστικά κάνει δυσκολότερη για το δικαστή την ανεύρεση της αλήθειας κι επομένως πιο επισφαλή την απονομή δικαιοσύνης.

Παράλληλα διατηρούνται τα υψηλά παράβολα για άσκηση ενδίκων μέσων κι έτσι μεγάλο μέρος των πολιτών λόγω οικονομικής αδυναμίας στερείται του συνταγματικού δικαιώματος πρόσβασης στην Δικαιοσύνη, ενώ είναι απορίας άξιο ποιος σκέφτηκε τις αλλαγές στο δίκαιο εκτέλεσης. Μέχρι τώρα στην κατανομή πλειστηριάσματος είχαν προτεραιότητα οι εργαζόμενοι, το Δημόσιο και οι οργανισμοί ασφάλισης αλλά τώρα περιέργως δίνεται προτεραιότητα στην ικανοποίηση των τραπεζών, γεγονός που καταγγέλθηκε και δημιουργεί πολλά πολλά ερωτηματικά στους πολίτες για το ποιος εισηγήθηκε τις αλλαγές.

Μέχρι τώρα υπήρχαν βουλευτές που έλεγαν ότι ψήφιζαν πράξεις νομοθετικού περιεχομένου ή νομοθετήματα με τα οποία δεν συμφωνούσαν, γιατί η χώρα διέρχεται περίοδο κρίσης και με τα νομοθετήματα υπηρετούνταν το δημόσιο συμφέρον. Τώρα θα κληθούν να ψηφίσουν νομοθέτημα με το οποίο το Δημόσιο απεμπολεί δικαιώματά του υπέρ των τραπεζών… και στο ερώτημα τι θα γίνει με τα χρήματα που θα απωλεσθούν για το Δημόσιο δίνεται η απάντηση ότι θα αναπληρωθούν από άλλους πόρους, δηλαδή από νέους φόρους. Θα ψηφίσουν τέτοια διάταξη;

Ολα αυτά γίνονται με στόχο, υποτίθεται, την ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης. Ενδεικτικά αναφέρω όμως ότι θα μπορούσαμε να πετύχουμε ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης (χωρίς η ταχύτητα να λειτουργεί εις βάρος της ποιότητας), αν γινόταν ανακατανομή των οργανικών θέσεων δικαστών και δικαστικών υπαλλήλων στα δικαστήρια ανάλογα με τον αριθμό υποθέσεων κάθε δικαστηρίου (για να μην παρατηρείται το φαινόμενο π.χ. πρωτοδίκης στην Θεσσαλονίκη να εκδίδει 220 αποφάσεις το χρόνο αλλά πρωτοδίκης σε άλλο δικαστήριο να εκδίδει 80) και αν γινόταν σύντμηση του χρόνου των δικαστικών διακοπών.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ

δικηγόρου, πρώην

προέδρου του ΔΣΘ

Αγγελιοφόρος

Ερωτηματικά για νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης

Του Δημήτρη Γαρούφα*

Στην χώρα μας ,συνήθως, οι υπουργοί δικαιοσύνης , θέλοντας να παρουσιάσουν θεσμικό έργο, επιχειρούν τροποποίηση βασικών νομοθετημάτων (Αστικός Κώδικας, Ποινικός Κώδικας, Κώδικας πολιτικής Δικονομίας, Ποινικής Δικονομίας κλπ.).Γι΄ αυτό έχουμε συχνή τροποποίηση των κωδίκων χωρίς να επιτυγχάνεται το σκοπούμενο αποτέλεσμα γιατί οι τροποποιήσεις γίνονται «στο πόδι» χωρίς προηγούμενο ουσιαστικό διάλογο με τους δικηγορικούς συλλόγους, δικαστικές ενώσεις κλπ.

Μάταια διαμαρτύρεται διαχρονικά ο νομικός κόσμος επισημαίνοντας ότι για να γίνουν αλλαγές στους Κώδικες πρέπει να προηγηθεί ουσιαστικός διάλογος ,να μελετηθούν οι επιπτώσεις από τις αλλαγές και κυρίως να επιδιωχθεί συμφωνία δικαστών-δικηγόρων και εκπροσώπων νομικών σχολών για να επιτευχθεί σύζευξη θεωρίας και πράξης και κυρίως να εξασφαλίζεται προηγουμένως η αναγκαία υλικοτεχνική υποδομή.

Ακολουθώντας την τακτική προκατόχων του ο Υπουργός Δικαιοσύνης κατέθεσε στη Βουλή νομοσχέδιο με το οποίο επέρχονται σοβαρές τροποποιήσεις στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας πετυχαίνοντας να ενώσει εναντίον του νομοσχεδίου τους δικαστές, τους δικηγόρους και γενικότερα όλο τον νομικό κόσμο. Ενδεικτικά θα αναφέρω μόνο ότι στην Θεσσαλονίκη συνήλθαν προ μηνών σε κοινή συνεδρίαση οι υπηρετούντες δικαστές στο Εφετείο και το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης και ασχολήθηκαν με μελέτη των υπό ψήφιση διατάξεων του Κ.Πολ.Δικ,. Με επιστημονική τεκμηρίωση επεσήμαναν ότι με την ψήφιση των διατάξεων αυτών πολλαπλά θα χειροτερεύσει η κατάσταση στη δικαιοσύνη σε σημείο που κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι γίνεται πιο δύσκολη η σωστή απονομή δικαιοσύνης.

Στο πλαίσιο αυτού του σημειώματος δεν μπορούμε να πούμε πολλά. Επισημαίνουμε όμως ότι αποτελεί μέγιστο λάθος η κατάργηση της εμμάρτυρης απόδειξης και της αμεσότητας της δίκης στην τακτική διαδικασία .Αντί της εξέτασης του μάρτυρα στο ακροατήριο όπου αναζητείται η αλήθεια με υποβολή ερωτήσεων από τον δικαστή και τους δικηγόρους των διαδίκων, προβλέπεται η προσκόμιση ενόρκων βεβαιώσεων από κάθε πλευρά …Αν ο υπουργός Δικαιοσύνης είχε δικηγορήσει μερικά χρόνια θα ήξερε ότι οι ένορκες βεβαιώσεις είναι εκθέσεις ιδεών που γράφονται από τους δικηγόρους και απλά υπογράφουν οι καταθέτοντες κι΄ έτσι στην πράξη(και ορθώς) θεωρούνται μειωμένης αποδεικτικής αξίας από τα δικαστήρια..Η προτεινόμενη για ψήφιση διάταξη ουσιαστικά κάνει δυσκολότερη για τον δικαστή την ανεύρεση της αλήθειας κι΄ επομένως πιο επισφαλή την απονομή δικαιοσύνης.

Παράλληλα διατηρούνται τα υψηλά παράβολα για άσκηση ενδίκων μέσων κι΄ έτσι μεγάλο μέρος των πολιτών λόγω οικονομικής αδυναμίας στερείται του συνταγματικού δικαιώματος πρόσβασης στην δικαιοσύνη ενώ είναι απορίας άξιο ποιος σκέφτηκε τις αλλαγές στο δίκαιο εκτέλεσης .Μέχρι τώρα στην κατανομή πλειστηριάσματος είχαν προτεραιότητα οι εργαζόμενοι ,το δημόσιο και οι οργανισμοί ασφάλισης αλλά τώρα περιέργως δίνεται προτεραιότητα στην ικανοποίηση των Τραπεζών…γεγονός που καταγγέλθηκε και δημιουργεί πολλά-πολλά ερωτηματικά στους πολίτες για το ποιος εισηγήθηκε τις αλλαγές.

Μέχρι τώρα υπήρχαν Βουλευτές που έλεγαν ότι ψήφιζαν πράξεις νομοθετικού περιεχομένου η νομοθετήματα με τα οποία δεν συμφωνούσαν ,γιατί η χώρα διέρχεται περίοδο κρίσης και με τα νομοθετήματα υπηρετούνταν το δημόσιο συμφέρον. Τώρα θα κληθούν να ψηφίσουν νομοθέτημα με το οποίο το δημόσιο απεμπολεί δικαιώματά του υπέρ των Τραπεζών…και στο ερώτημα τι θα γίνει με τα χρήματα που θα απωλεσθούν για το δημόσιο δίνεται η απάντηση ότι θα αναπληρωθούν από άλλους πόρους, δηλαδή από νέους φόρους..Θα ψηφίσουν τέτοια διάταξη;

Όλα αυτά γίνονται με στόχο ,υποτίθεται, την ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης. Ενδεικτικά αναφέρω όμως ότι θα μπορούσαμε να πετύχουμε ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης ( χωρίς η ταχύτητα να λειτουργεί εις βάρος της ποιότητας.) αν γίνονταν ανακατανομή των οργανικών θέσεων δικαστών και δικαστικών υπαλλήλων στα δικαστήρια ανάλογα με τον αριθμό υποθέσεων κάθε δικαστηρίου(για να μην παρατηρείται το φαινόμενο π.χ. Πρωτοδίκης στην Θεσσαλονίκη να εκδίδει 220 αποφάσεις το χρόνο αλλά Πρωτοδίκης σε άλλο δικαστήριο να εκδίδει 80) και αν γίνονταν σύντμηση του χρόνου των δικαστικών διακοπών

• Δικηγόρος-πρώην πρόεδρος του Δ.Σ.Θ. 

Δημοσιεύθηκε(30-11-2014) στο «ΠΑΡΟΝ της Κυριακής».

Το μέλλον έρχεται από το παρελθόν

Αφορμή για το σημερινό σημείωμα ήταν μια συγκινητική-τιμητική επιστολή που έλαβα από τον εκλεκτό διανοητή και πρόεδρο της ΕΜΣ Νίκο Μέρτζο, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου μου με τίτλο «Με το βλέμμα στο μέλλον» (εκδ. «Ιανός») στην οποία μεταξύ άλλων μου γράφει: «Επιβεβαιώνεις επιγραμματικά ότι το μέλλον έρχεται από το παρελθόν».

Με αφορμή αυτό θυμήθηκα πως ένας από τους σπάνιους οραματιστές πολιτικούς της Ελλάδας, ο Αντώνης Τρίτσης, απαντώντας σε κατηγορίες ότι ήταν «εθνικιστής» δήλωνε πριν 30 χρόνια: «Διαμόρφωσα την διεθνιστική συνείδησή μου αγωνιζόμενος με τους συντρόφους της Βολιβίας και βομβαρδιζόμενος με τους Παλαιστίνιους αντάρτες. Είμαι πολίτης της οικουμένης όπως ήταν από την εποχή του προγόνου μου, του Οδυσσέα, ο Ελληνας. Φαίνεται όμως πως στη σημερινή συγκυρία η επανάσταση περνάει μέσα από τη συντήρηση. Εννοιες και αξίες όπως της πατρίδας, του έθνους, της ελληνικής ταυτότητας, του πραγματικά λαϊκού, κινδυνεύουν να χαθούν. Πρέπει να διατηρηθούν και να ζωντανέψουν...» (βλ. Ν. Σούλιου «το τελευταίο αγώνισμα του δεκάθλου»- εκδ. «Σίσσυφος», σελ. 200).

Η σημερινή πολυεπίπεδη κρίση που βιώνει η χώρα δείχνει καθαρά ότι ο Ελληνισμός χρειάζεται μια αναγέννηση που μπορεί να έλθει μόνο αν θυμηθούμε και ζήσουμε με τις διαχρονικές ελληνικές αξίες. Πρέπει να αναζητήσουμε το πλαίσιο αρχών με βάση το οποίο ο Ελληνισμός σε δύσκολες στιγμές διαμόρφωνε θεσμούς που εξασφάλιζαν επιβίωση και δημιουργούσαν προοπτική. Πρέπει να θυμηθούμε τις ρίζες μας και να βιώσουμε τις διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού. Μόνο έτσι θα ξεθαμπώσει ο ορίζοντας, θα δούμε μπροστά και θα μπορέσουμε να εμπνευσθούμε και να υπηρετήσουμε το όραμα μιας νέας Ελλάδας που πρέπει να προσφέρει στην ταλανιζόμενη Ευρώπη τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα του πολιτισμού της ως τρόπο ζωής και σκέψης.

Υπενθυμίζω ότι την περίοδο της μεταπολίτευσης πέρασαν εκατοντάδες υπουργοί. Ελάχιστοι διασώζονται στην λαϊκή μνήμη: Ο Σ. Μπένος για την ίδρυση των ΚΕΠ, ο Α. Πεπονής για την θέσπιση του νόμου προσλήψεων στο Δημόσιο μέσω ΑΣΕΠ, ο Γ. Γεννηματάς για την ίδρυση του ΕΣΥ και ελάχιστοι άλλοι. Το πρόβλημα της χώρας ήταν ότι υπήρξαν ελάχιστοι οραματιστές πολιτικοί που αγωνίζονταν να πάνε τον ορίζοντα λίγο μπροστά, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία ήθελε και αρκούνταν στην γυμνή νομή της εξουσίας, κολακεύοντας τις αδυναμίες των πολιτών. Το πολιτικό σύστημα με νύχια και με δόντια αναζητούσε μέσω της οικογενειοκρατίας μετριότητες με ελαστική συνείδηση, πρόσωπα που απλά διαιώνιζαν την διαπλοκή και παρακμή ενώ οδηγούσε σε περιθωριοποίηση τους ελαχίστους οραματιστές, με ευθύνη και των πολιτών, οι οποίοι «καθοδηγούμενοι ως αμνοί» με την ψήφο τους τιμωρούσαν, κι έτσι π.χ. δεν εξελέγη στο Κοινοβούλιο ο Α. Πεπονής μετά την ψήφιση του νόμου για προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ.

Οι θεσμοί της σύγχρονης Ελλάδας ουσιαστικά δημιουργήθηκαν την διετία 1910-1912 γιατί υπήρξε οραματιστής πρωθυπουργός, ο Ελ. Βενιζέλος, που εξόπλισε τη χώρα με σύγχρονους δημοκρατικούς θεσμούς. Από εκεί και μετά (με λίγες εξαιρέσεις) είχαμε πολιτικούς που δεν είχαν θάρρος για ρήξεις και τομές και για μεταρρυθμίσεις που είχε ανάγκη η χώρα.

Γι' αυτό σήμερα πρέπει να ξαναθυμηθούμε το παρελθόν για να χρησιμοποιήσουμε ως εφαλτήριο για το μέλλον τις διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού: την ολιγάρκεια, την εργατικότητα, την αξιοκρατία, την πίστη στο θεσμό της οικογένειας, στο έθνος και τη δημοκρατία, την αίσθηση δικαιοσύνης σε όλα τα επίπεδα. Αυτές οι αρχές, αν βιωθούν, ως ζωογόνος άνεμος θα διαλύσουν την ομίχλη της διαφθοράς και την μετριοκρατία της μεταπολίτευσης και στην ζωή της χώρας θα πνεύσει άνεμος δημιουργίας. Αν μπολιαστούν οι νέοι μας με αυτές τις αρχές, θα καταλάβουν αυτό που έλεγε ο Α. Τρίτσης: «Η εθνική ανεξαρτησία δεν είναι ένα απλό τέλεξ προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Είναι να μπορεί η χώρα να στέκεται στα πόδια της σε όλους τους τομείς».

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Αγγελιοφόρος

Συνέντευξη στη Βεργίνα Τηλεόραση

Συμπτώματα εκφυλισμού και παρακμής

Αν παρακολουθήσει κάποιος την δραστηριότητα του πολιτικού κόσμου στη χώρα μας θα δει ότι την αντιμετωπίζουν σαν να είναι κράτος δημοσίων υπαλλήλων. Ετσι συχνά πυκνά γίνονται ανακοινώσεις κι ερωτήσεις στη Βουλή για τις περικοπές μισθών στους εργαζόμενους στον στενό πυρήνα του Δημοσίου, για τις αυξήσεις που πρέπει να δοθούν σε αμειβόμενους με ειδικά μισθολόγια αλλά σπάνια θυμούνται το δράμα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, που υπέστησαν οδυνηρές περικοπές αποδοχών κι εργάζονται υπερωρίες τις οποίες δεν πληρώνονται. Κανείς δεν μιλά για το γεγονός ότι ο μικροεπαγγελματίας πληρώνει 26% φόρο από το πρώτο ευρώ για τα ελάχιστα εισοδήματά του και κανείς δεν μιλά ακόμη για τις χιλιάδες νέων επιστημόνων (δικηγόρους κλπ.) που λόγω οικονομικής αδυναμίας μετέφεραν τα γραφεία τους στα σπίτια τους.

Ο πολιτικός κόσμος στο παρελθόν ήθελε μεγάλο δημόσιο τομέα, ίσως για να διορίζει την «κομματική πελατεία» και γι' αυτό ίσως θέσπιζε επιδόματα του τύπου «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία». Η κρίση άλλαξε τα δεδομένα κι έπρεπε να μειωθεί ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων, να αρχίσει αξιολόγηση αλλά και να περικοπούν προκλητικά προνόμια που δόθηκαν σε κάποιες κατηγορίες υπαλλήλων. Γιατί με αναξιοκρατικούς διορισμούς συνεργατών και συγγενών πολιτικών φτάσαμε να έχουμε τριπλάσιους εργαζόμενους στο κοινοβούλιό μας από ό,τι έχει η Γερμανία, ενώ ακόμη και τώρα υπάρχουν οργανισμοί του ευρύτερου δημόσιου τομέα που κάνουν προσλήψεις εργαζομένων χωρίς κριτήρια ΑΣΕΠ.

Φυσιολογικά λόγω της κρίσης που βιώνει η χώρα θα περίμενε κάποιος να έχει αλλάξει η νοοτροπία του πολιτικού κόσμου αλλά δυστυχώς κατά τη λαϊκή παροιμία «το παλιάλογο καινούργια περπατησιά δεν μαθαίνει», κι έτσι οι έχοντες αφορολόγητες σε ποσοστό 75% τις συνολικές αποδοχές τους εκπρόσωποί μας στο Κοινοβούλιο ψήφισαν να φορολογείται με 26% από το πρώτο ευρώ ο μικροεπαγγελματίας της γειτονιάς τους.

Η κρίση απέδειξε ακόμη ότι έχει αλλάξει η ψυχολογία και των Ελλήνων που «κατέχουν». Υπενθυμίζω ότι πριν 100 χρόνια οι πλούσιοι ομογενείς έκαναν δωρεές θωρηκτών στο ελληνικό κράτος κι έτσι αποκτήθηκε το θωρηκτό «Αβέρωφ» που εξασφάλισε κυριαρχία της Ελλάδας στο Αιγαίο την περίοδο των Βαλκανικών πολέμων. Σήμερα οι «κατέχοντες» αντί δωρεών κάνουν «πάρτι» στη Μύκονο και ιδρύουν offshore στο εξωτερικό. Ενδεικτικά μόνο αναφέρω ότι η ανασκαφή του τύμβου της Αμφίπολης, που απασχόλησε την παγκόσμια κοινή γνώμη και ξεκίνησε το 2012, για φέτος έπρεπε να ξεκινήσει τον Απρίλιο αλλά ξεκίνησε τέλη Ιουνίου 2014 για οικονομικούς λόγους (τώρα εξασφαλίσθηκε η συνέχιση λόγω χορηγιών από φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα). Δεν θα έπρεπε όμως να προσφερθεί ένας εφοπλιστής να αναλάβει το κόστος ως χορηγός; Δεν θα έπρεπε κάποιος άλλος να κάνει μια χορηγία για αποκάλυψη του αρχαίου θεάτρου της Αμφίπολης;

Δυστυχώς η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική. Το Σύνταγμα παραβιάζεται καθημερινά (το λέει σε βιβλίο του και τ. πρόεδρος του ΑΠ) αλλά τραυματίζεται το περί δικαίου αίσθημα των πολιτών όταν ακούνε π.χ. ότι η Δικαιοσύνη έκρινε αντισυνταγματικές μόνο τις περικοπές που έγιναν στα ειδικά μισθολόγια. Αραγε δεν παραβιάζεται το άρθρο 4 του Συντάγματος όταν κάποιοι φορολογούνται από το πρώτο ευρώ και οι άλλοι όχι; Τι να σκεφθεί ο εργαζόμενος των 600 ευρώ μηνιαίως όταν ακούει ότι δεν κρίθηκαν αντισυνταγματικές οι διατάξεις που ουσιαστικά κατήργησαν το Εργατικό Δίκαιο;

Ο ελληνισμός στην ιστορική του διαδρομή επέζησε γιατί στις κρίσιμες στιγμές διαμόρφωνε θεσμούς που εξασφάλιζαν την επιβίωση και δημιουργούσαν προοπτική. Σήμερα για να ξεπεράσουμε την κρίση πρέπει πρωτίστως να θυμηθούμε και να ξαναβιώσουμε τις διαχρονικές αξίες του ελληνισμού, την ολιγάρκεια ως τρόπο ζωής, την εργατικότητα, την αλληλεγγύη, την αξιοκρατία. Οφείλουμε όλοι, μα κυρίως οι ηγέτες μας, όπως έλεγε ο Σεφέρης: «Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα».

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Αγγελιοφόρος

Η μόνη λύση

Οσο πλησιάζει ο καιρός για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ζωηρεύει η σεναριολογία για τις πιθανές εξελίξεις. Το γενικότερο κλίμα είναι δύσκολο για τα κόμματα της συγκυβέρνησης και γι' αυτό κάποιοι υπουργοί και βουλευτές, μάλλον έχοντας χάσει την ψυχραιμία τους, κάνουν δηλώσεις, άλλος ότι αν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποσύρει τις καταθέσεις του από τις τράπεζες, άλλος ότι θα φύγει από την Ελλάδα κι άλλοι περιγράφουν τα μύρια κακά που θα πάθει η χώρα. Ταυτόχρονα οι του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να δώσουν εικόνα «καθωσπρέπει» με επισκέψεις σε μοναστήρια κι εκκλησίες και με σιωπητήριο στις «συνιστώσες».

Ολοι τους κινούνται λάθος. Οι Ελληνες δεν ενδιαφέρονται για το τι θα απογίνουν οι καταθέσεις του κ. Α. Γεωργιάδη, απλούστατα γιατί το 90% των πολιτών δεν έχουν πλέον καταθέσεις, και δεν πρόκειται να φύγουν αν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί η Ελλάδα είναι η πατρίδα τους, την αγαπούν κι εδώ θα μείνουν αγωνιζόμενοι. Επίσης είναι αλήθεια ότι οι πολίτες που προσανατολίζονται στον ΣΥΡΙΖΑ δεν το κάνουν για τις νεφελώδεις προτάσεις του αλλά κατευθύνονται εκεί απελπισμένοι, θέλοντας κάτι να αλλάξει. Αν ο πολιτικός κόσμος είχε επαφή με την πραγματικότητα, θα καταλάβαινε ότι οι πολίτες είναι απελπισμένοι κα αν δεν τους δώσει κάποιος πειστικό όραμα για το μέλλον θα ψηφίσουν αρνητικά, τιμωρώντας παρά επιλέγοντας.

Ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς είναι εργατικός και με καλές διεθνείς επαφές. Είχε δημοσιοποιήσει και κάποιες αξιοπρόσεκτες προτάσεις για αναδιάρθρωση του πολιτικού σκηνικού μέσω της αναθεώρησης του Συντάγματος και κάποιοι τον ψήφισαν γι' αυτό. Οι πολίτες αυτοί δεν περίμεναν να λύσει άμεσα το οικονομικό πρόβλημα, αλλά είχαν την ελπίδα ότι η κυβέρνηση συνεργασίας θα σηματοδοτούσε εποχή υψηλού ήθους. Ηλπιζαν π.χ. ότι θα στελεχώσει με τους καλύτερους Ελληνες τον κρατικό μηχανισμό για να είναι αποτελεσματικός, αλλά αντί αυτού, με ευθύνη και στενών συνεργατών του πρωθυπουργού, στελεχώθηκε (με εξαιρέσεις βέβαια) με κομματικές μετριότητες, συγγενείς υπουργών κι ανεπάγγελτους γόνους, με αποτέλεσμα να εξακολουθεί να είναι αναποτελεσματικός. Θα μπορούσε από 8-5-2013 να έχει ξεκινήσει η διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος με θέσπιση κανόνων διαφάνειας στην πολιτική ζωή, με παύση της ατιμωρησίας των πολιτικών, με θέσπιση ασυμβίβαστου υπουργού και βουλευτού για αναβάθμιση του Κοινοβουλίου κ.λπ. Θα μπορούσε αν ξεκινούσε η διαδικασία αναθεώρησης, να αλλάξει και η πολιτική «ατζέντα» αλλά δεν προχώρησε.

Σήμερα οι της κυβέρνησης οφείλουν να κατανοήσουν ότι ενσπείροντας το φόβο στους πολίτες ούτε τις εκλογές κερδίζουν, ενώ κάνουν ζημιά στην Ελλάδα. Αλλά και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι καιρός να προβληματιστούν για το ότι η επιρροή του αυξάνεται «αρνητικά» από κάποιους που θέλουν να τιμωρήσουν τους «άλλους», γιατί δεν παρουσίασαν πειστικό όραμα για το μέλλον και να συνειδητοποιήσουν ότι δεν υπάρχει περιθώριο για πειράματα.

Το ερώτημα είναι αν με τα δεδομένα αυτά μπορεί να δρομολογηθεί λύση προοπτικής για τη χώρα. Ο πρωθυπουργός θα μπορούσε πιθανόν να βελτιώσει το κλίμα αν, ξεπερνώντας συναισθηματισμούς, απομάκρυνε κάποια «βαρίδια» που τον περιβάλλουν και παρουσιάζοντας, έστω και αργά, όραμα αναγέννησης της Ελλάδας. Αν ξεκινούσε άμεσα τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος με τολμηρές προτάσεις που θα δημιουργήσουν προϋποθέσεις ουσιαστικής αναδιάρθρωσης της πολιτικής ζωής, αν αναζητούσε τους πιο άξιους Ελληνες πέρα από τα κανάλια της διαπλοκής, αν περιόριζε την οικογενειοκρατία που καταστρέφει τη χώρα και αν δημιουργούσε προϋποθέσεις ουσιαστικής λειτουργίας των θεσμών. Το πολιτικό μας σύστημα βρίσκεται σε αδιέξοδο. Η μόνη λύση είναι η αναδιάρθρωση του μέσω τολμηρής συνταγματικής αναθεώρησης που πρέπει να γίνει με κυβερνητική πρωτοβουλία αλλά και με το δυνατόν ευρύτερη πολιτική και κοινωνική συναίνεση. Διαφορετικά θα υπάρξουν εξελίξεις με απρόβλεπτο αποτέλεσμα, γιατί οι πολίτες κουράστηκαν πλέον με το σημερινό τέλμα κι αναζητούν τουλάχιστον ελπίδα αναγέννησης.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, πρώην
προέδρου του ΔΣΘ

Αγγελιοφόρος

Πρόσκληση σε βιβλιοπαρουσίαση

Η Αμφίπολη και η ανάπτυξη

Αρχισαν συζητήσεις για το πώς ο μοναδικός τύμβος της Αμφίπολης που προκάλεσε παγκόσμιο ενδιαφέρον θα αποτελέσει όχημα ανάπτυξης για την ευρύτερη περιοχή και μάλιστα είδα σε τηλεοπτικά ρεπορτάζ να ρωτούν τους κατοίκους αν παρουσιάστηκε επενδυτικό ενδιαφέρον στην περιοχή, εννοώντας μάλλον πωλήσεις αγροτεμαχίων και λειτουργία καντινών και ψησταριών.

Για την ιστορία αναφέρω ότι στην Αμφίπολη υπάρχει λιμάνι που κατασκευάσθηκε επί Μεταξά για να μεταφέρονται από εκεί στα βόρεια σύνορα υλικά κατασκευής των οχυρών, ενώ η ιδανική θέση του αρκετές φορές δημιούργησε σκέψεις αξιοποίησης. Ετσι αρχές δεκαετίας του 1960 είχε εξαγγελθεί δημιουργία βιομηχανίας φωσφορικών λιπασμάτων, το 1980-1982 κάποιοι σκέφθηκαν να μεταφέρεται εκεί το σιδηρομετάλλευμα από τη Χαλκιδική για εξαγωγή στο εξωτερικό (κάναμε αγώνες για χρόνια μαζί με τους κοινοτάρχες της περιοχής για να ματαιωθεί γιατί θα ήταν περιβαντολογικό έγκλημα).

Μια σωστή προσπάθεια ανάπτυξης της περιοχής έγινε όταν ήταν υπουργός Χωροταξίας ο οραματιστής Α. Τρίτσης και με την «επιχείρηση πολεοδομικής ανασυγκρότησης» -αν θυμάμαι καλά, προτάθηκε λειτουργία του λιμανιού της Αμφίπολης για τουριστικά σκάφη, η επίσκεψη στο αρχαιολογικό πάρκο να γίνεται με καραβάκια από τον Στρυμόνα, να γίνει ενοποίηση αρχαιολογικών χώρων, να αξιοποιηθούν ως παραδοσιακοί οικισμοί τα χωριά του Παγγαίου και να υπάρχει τελεφερίκ στο Ροδολίβος με το οποίο θα ανέβαιναν οι επισκέπτες στην κορυφή του Παγγαίου, να λειτουργήσει στην περιοχή Αμφίπολης τουριστικό χωριό με υποδομές πολιτιστικές κ.λπ. με στόχο το 2000 η Αμφίπολη να έχει 25.000 κατοίκους. Νομίζω ότι ήταν αξιοπρόσεκτη προσπάθεια που δυστυχώς εγκαταλείφθηκε όταν άλλαξε υπουργείο ο Α. Τρίτσης αλλά και λόγω αδιαφορίας των φορέων του Ν. Σερρών.

Πριν μερικά χρόνια, όταν ήμουν πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, πληροφορήθηκα ότι υπήρξε σχεδιασμός από μεγάλη τράπεζα για επενδυτικό σχέδιο 100 εκατομμυρίων ευρώ για δημιουργία τουριστικού χωριού κοντά στο Λιμάνι Αμφίπολης που θα λειτουργούσε ως μαρίνα για τουριστικά σκάφη, αλλά δεν προχώρησε κυρίως γιατί ακολούθησε η οικονομική κρίση.

Τα νέα δεδομένα είναι η λειτουργία της Εγνατίας οδού, η αναμενόμενη μαζική προσέλευση επισκεπτών λόγω της τεράστιας προβολής σε παγκόσμιο επίπεδο του μοναδικού ταφικού μνημείου που αποκαλύφθηκε στην Αμφίπολη σε συνδυασμό με τη λειτουργία του αρχαιολογικού Μουσείου και την ύπαρξη ενός σημαντικού αρχαιολογικού χώρου, η θέση της Αμφίπολης δίπλα στη θάλασσα και η δυνατότητα ανάπτυξης και θρησκευτικού τουρισμού.

Νομίζω ότι σε επίπεδο Περιφέρειας θα έπρεπε να ξαναδούν την πρόταση του Α. Τρίτση και λαμβάνοντας υπ' όψιν τα νέα δεδομένα να εκπονηθεί ολοκληρωμένη πρόταση ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής (φυσικά με χρηματοδότηση από ΕΕ) με προβολή και αξιοποίηση των αρχαιοτήτων των ακτών του Στρυμονικού κόλπου, του λιμανιού Αμφίπολης και του Παγγαίου αλλά με σχέδιο που θα επιδιώκει και ποιοτικό τουρισμό.

Και τώρα όμως σε τοπικό επίπεδο μπορούν να γίνουν κάποια πράγματα. Ενδεικτικά αναφέρω ότι είχα προτείνει παλιότερα στις τοπικές αρχές να αξιοποιηθεί το γεγονός ότι ο μέγιστος των ιστορικών ο Θουκυδίδης έζησε στην περιοχή και σε συνεργασία δήμου Αμφίπολης και τμήματος Διεθνών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (τότε είχε δείξει ενδιαφέρον) να γίνεται σε τακτά διαστήματα στην Αμφίπολη συνέδριο και εκδηλώσεις με συμμετοχή διεθνολόγων και προσωπικοτήτων από όλο τον κόσμο με ανάλυση των μηνυμάτων του Θουκυδίδη για κατανόηση και διαμόρφωση της σημερινής πραγματικότητας. Πιλοτικά έγινε στις 6-7-2012 μια ημερίδα στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του φεστιβάλ Αμφίπολης (με ομιλητές τον καθηγητή ΑΠΘ Κ. Χρυσόγονο, τον συγγραφέα Γ. Σκαμπαρδώνη, τον καθηγητή Διεθνών Σπουδών του ΠΑΜΑΚ Η. Κουσκουβέλη και τον γράφοντα) και νομίζω ότι θα μπορούσε να ξεκινήσει μια σταθερή συνεργασία του ΠΑΜΑΚ με το δήμο Αμφίπολης.

Τελειώνοντας επισημαίνω ότι η ιστορία μας, ο πολιτισμός και οι φυσικές ομορφιές είναι τα ισχυρά χαρτιά μας, που αν αξιοποιηθούν σωστά μπορούν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις μιας άλλης ανάπτυξης για τη χώρα μας.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Αγγελιοφόρος

Παρουσίαση βιβλίου Δημήτρη Γαρούφα "Με το βλέμμα στο μέλλον"

Με αφορμή τα 40 χρόνια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ

Συμπληρώθηκαν 40 χρόνια από την αποκατάσταση της δημοκρατίας, που συμπίπτει με τα 40 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, κομμάτων που άσκησαν την εξουσία αυτήν την περίοδο, γι' αυτό είναι χρήσιμο να γίνουν κάποιες επιγραμματικές παρατηρήσεις για την δράση τους.

Καταρρέοντας η δικτατορία το 1974 παρέδωσε την εξουσία στον Κ. Καραμανλή, που έκανε σωστές κινήσεις κλείνοντας το κεφάλαιο του εμφυλίου με νομιμοποίηση του ΚΚΕ και θεσπίζοντας ένα δημοκρατικό Σύνταγμα. Τον Σεπτέμβρη του 1974 ιδρύθηκε το ΠΑΣΟΚ και Οκτώβρη του 1974 η ΝΔ, ως κόμματα αρχών, αλλά πολύ γρήγορα ο Α. Παπανδρέου για να ελέγξει το ΠΑΣΟΚ διέγραψε τα μισά ιδρυτικά στελέχη, ενώ κι ο Κ. Καραμανλής αργότερα διέγραψε τα μέλη της «Κίνησης Βόλβης», που ζητούσαν δημοκρατικές διαδικασίες και αξιοκρατική στελέχωση του κρατικού μηχανισμού.

Επιγραμματικά επισημαίνω ότι η ΝΔ έχει στο ενεργητικό της την ψήφιση δημοκρατικού Συντάγματος και την εισδοχή της χώρας στην ΕΟΚ, στο ΠΑΣΟΚ οφείλονται κάποιες κινήσεις εκσυγχρονισμού, όπως η δημιουργία του ΕΣΥ, η ίδρυση των ΚΕΠ, ο νόμος για προσλήψεις στο Δημόσιο μέσω ΑΣΕΠ, ενώ στο ενεργητικό και των δυο κομμάτων είναι οι πρωτόγνωρες πολιτικές ελευθερίες για τους πολίτες και η σταθεροποίηση του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Τα δυο κόμματα όμως τα βαρύνουν και πολλά αρνητικά: οι χρηματοδοτήσεις της ΕΟΚ και της ΕΕ δεν αξιοποιήθηκαν για δημιουργία υποδομών αλλά διοχετεύονταν στην κατανάλωση. Παράλληλα (κυρίως από το ΠΑΣΟΚ) γινόταν εκμαυλισμός των πολιτών με αθρόους ρουσφετολογικούς διορισμούς στο Δημόσιο, με αποτέλεσμα γιγάντωση και αναποτελεσματικότητα αυτού, ενώ με δανεισμό δίνονταν υπέρογκες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και θεσπίζονταν επιδόματα του τύπου «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία» με καταστροφικά αποτελέσματα για τη χώρα. Οι πολιτικοί κι από τα δυο κόμματα (με λίγες εξαιρέσεις) δεν είχαν όραμα αλλά ούτε και το θάρρος για ρήξεις και τομές και υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που είχε ανάγκη η χώρα.

Ο ιστορικός του μέλλοντος γράφοντας γι' αυτήν την περίοδο θα σημειώσει την ψήφιση δημοκρατικού Συντάγματος και την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ, αλλά σίγουρα θα στιγματίσει τον ανεύθυνο πολιτικό λόγο και τον καλλιεργούμενο από τον πολιτικό κόσμο άκρατο καταναλωτισμό, που οδήγησε σε υπερχρέωση και χρεοκοπία της χώρας. Σίγουρα θα επισημάνει την υπολειτουργία των θεσμών αλλά και τη γενίκευση του φαινομένου της διαφθοράς με πολιτικούς που ίδρυαν ofshore εταιρίες για να μην πληρώνουν φόρους.

Ο τρόπος λειτουργίας των κομμάτων οδήγησε δυστυχώς στη σταδιακή απομάκρυνση των πιο ανιδιοτελών και οραματιστών από τα στελέχη, που στην πορεία είδαν ότι ο αγώνας ήταν «για ένα πουκάμισο αδειανό», και τα κόμματα έχασαν την επαφή με την κοινωνία.

Σίγουρα μπαίνει το ερώτημα αν μακροπρόθεσμα έχουν μέλλον. Νομίζω ότι για να έχουν μέλλον πρέπει να εκσυγχρονισθούν, να ανοιχτούν στην κοινωνία και να αποκτήσουν αξιοπιστία, εξοστρακίζοντας τα στελέχη τους που μπερδεύουν το νόμιμο με το ηθικό, να έχουν όραμα και να αγωνισθούν έμπρακτα για υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη η χώρα. Σήμερα έχει συρρικνωθεί μέχρι περιθωριοποίησης το ΠΑΣΟΚ και μειώθηκε η εκλογική επιρροή της ΝΔ και λόγω «μνημονίου» αλλά και γιατί «συγκυβερνώντας» λειτούργησαν με κανόνες του χτες (π.χ. αντί να αναζητήσουν τους ικανότερους Ελληνες για στελέχωση του κρατικού μηχανισμού για να είναι αποτελεσματικός, χρησιμοποίησαν αποτυχημένους πολιτευτές, ανεπάγγελτους γόνους κ.λπ. με αποτέλεσμα να είναι πάλι αναποτελεσματικός). Για να έχουν μέλλον πρέπει, πέραν της εξόδου από την κρίση, άμεσα να προχωρήσουν σε τολμηρή συνταγματική αναθεώρηση, που μπορεί να δημιουργήσει προϋποθέσεις αναγέννησης της χώρας, και να θυμούνται πάντα αυτό που είχε πει κάποτε ο γερουσιαστής των ΗΠΑ Α. Μπέβεριτζ: «Ενα κόμμα μόνο αναπτυσσόμενο ζει. Οταν πάψει να ανέχεται τις νέες ιδέες, πεθαίνει».

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Αγγελιοφόρος

Με αφορμή την Αμφίπολη

Με ενδιαφέρον, θαυμασμό και αγωνία η ελληνική κοινή γνώμη παρακολουθεί καθημερινά την πορεία των ανασκαφών στο ταφικό μνημείο στην Αμφίπολη… Ενδιαφέρον υπάρχει και σε διεθνές επίπεδο, όπου ΜΜΕ μεγάλων χωρών μιλούν για το μοναδικό ταφικό μνημείο της Αμφίπολης, ενώ στα Σκόπια με έκδηλη αμηχανία θέτουν άλλα ζητήματα. Ετσι, η εφημερίδα των Σκοπίων «Dnevnik» προ ημερών κατηγόρησε το BBC, την «Washington Post» και την «Ιnternational Business Τimes» ότι αγνοούν την ιστορία και αποκαλούν ελληνικό τον τάφο, ενώ είναι μακεδονικός.

Φίλος από τα Σκόπια, με τον οποίο κατά καιρούς συζητούμε για τις εξελίξεις στη γειτονική χώρα, μου ανέφερε ότι το ταφικό μνημείο στην Αμφίπολη δημιούργησε κλίμα αμηχανίας στα Σκόπια, όπου η «εκλαϊκευμένη» προπαγάνδα τους ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα «απεμπολεί» τον Μέγα Αλέξανδρο. Αν η Ελλάδα θεωρούσε δικό της τον Μ. Αλέξανδρο, λένε οι προπαγανδιστές των Σκοπίων, θα είχε στήσει άγαλμά του και στην πρωτεύουσα Αθήνα, ενώ τον θεωρεί Μακεδόνα και γι' αυτό έχει άγαλμά του στη Θεσσαλονίκη. Ανόητο, πολύ ανόητο το προπαγανδιστικό επιχείρημα των Σκοπίων, γιατί ο Μέγας Αλέξανδρος, λειτουργώντας με εξωστρέφεια και όραμα, ένωσε την Ελλάδα και οδήγησε τον ελληνισμό σε λαμπρή πορεία νίκης προς ανατολάς, διαδίδοντας και την ελληνική γλώσσα που μιλούσε στα πέρατα της γης.

Ο Μέγας Αλέξανδρος υπήρξε κατεξοχήν σύμβολο Ελληνισμού και απέδειξε πόσο πολλά μπορεί να πετύχει ενωμένος ο ελληνισμός. Γι' αυτό, βεβαίως, έπρεπε να υπάρχει άγαλμά του στην Αθήνα κι έχουν βαριά ευθύνη οι ελληνικές κυβερνήσεις που ολιγώρησαν, καθώς και οι διατελέσαντες δήμαρχοι Αθηνών. Επρεπε να υπάρχει άγαλμά του όχι προς απάντηση των ανιστόρητων από τα Σκόπια, αλλά γιατί σε δεδομένη χρονική στιγμή, μεταξύ άλλων, εκφράζοντας τις αρχές του οικουμενικού Ελληνισμού, οδήγησε σε στιγμές μεγαλείου τον Ελληνισμό και διέδωσε την ελληνική γλώσσα στα πέρατα της γης.

Με λύπη επισημαίνω, επίσης, ότι μερικές φορές αξιωματούχοι που διορίζονταν ή διορίζονται από την ελληνική κυβέρνηση σε θέσεις ευθύνης αγνοούσαν και αγνοούν «πολλά» και με αμετροεπείς δηλώσεις ενίσχυαν επιχειρήματα γειτόνων (αποκαλώντας π.χ. Τούρκους τους μουσουλμάνους της Θράκης η «μακεδονικό εθνικό θέατρο» το θέατρο των Σκοπίων), για να φανούν τάχα προοδευτικοί… Για ευνόητους λόγους δε θα πω περισσότερα, αλλά επισημαίνω ότι ο προοδευτικός άνθρωπος προσβλέπει στο μέλλον κι επιθυμεί φιλία και συνεργασία με σεβασμό της διαφορετικότητας αλλά και με σεβασμό της ιστορικής αλήθειας.

Το να αγαπάς την πατρίδα σου και να υπερασπίζεσαι την ιστορική αλήθεια το σέβονται και το κατανοούν όλοι και δε δημιουργεί πρόβλημα συνεργασίας. Διετέλεσα επί 13 χρόνια (ως πρόεδρος του ΔΣΘ, την περίοδο 2005-2008 αλλά και πριν ως μέλος στο δ.σ.) μέλος της αντιπροσωπείας μας στην Ενωση Βαλκανικών Δικηγορικών Συλλόγων, που με έδρα τη Θεσσαλονίκη για αρκετά χρόνια αγωνίστηκε για την επαφή των νομικών πολιτισμών της περιοχής, την άμβλυνση των διαφορών και την κατανόηση του διαφορετικού με προβολή της κοινής ευρωπαϊκής προοπτικής. Σε αυτήν την προσπάθεια συνεργαστήκαμε και με το δικηγορικό σύλλογο των Σκοπίων, χωρίς «εκπτώσεις», ξεκαθαρίζοντας ότι τους δεχόμαστε ως αντιπροσωπεία της FYROM -όπως τους αναγνωρίζει ο ΟΗΕ- και FYROM αποκάλεσα τη χώρα τους μιλώντας το Μάιο του 2005 σε αίθουσα του Κοινοβουλίου των Σκοπίων (όπου γιόρταζαν τα 50 χρόνια του δικηγορικού τους συλλόγου), παρόντος του Κ. Γκλιγκόροφ, της υπουργού Δικαιοσύνης και άλλων υπουργών τους, χωρίς διαταραχή της συνεργασίας.

Με αφορμή την αποκάλυψη του μοναδικού ταφικού μνημείου στην Αμφίπολη, θα ήθελα τελειώνοντας να επισημάνω ότι τα μνημεία αυτά είναι μνημεία πολιτισμού της ανθρωπότητας και «φθέγγονται» για την ιστορική αλήθεια. Μπροστά τους σκύβουν με θαυμασμό παγκόσμια ΜΜΕ, προβάλλουν την ιστορική αλήθεια και αντανακλαστικά τα επιχειρήματά μας που στηρίζονται σε αυτήν, και δημιουργούν τη δυνατότητα νέας προοπτικής.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Αγγελιοφόρος

Η Αμφίπολη ως «από μηχανής θεός»

Σύμπας ο ελληνισμός αλλά και ΜΜΕ από τα πέρατα της γης παρακολουθούν με προσοχή καθημερινά την πορεία των ανασκαφών στο ταφικό μνημείο που βρέθηκε στην Αμφίπολη, το μεγαλύτερο ταφικό μνημείο που έχει βρεθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Το μνημείο αυτό αποκαλύπτεται σε μια κρίσιμη περίοδο για τον ελληνισμό, σε εποχή που κάποιοι εκμεταλλευόμενοι την παρακμή του ελλαδικού κράτους οικειοποιούνται σύμβολα και την ιστορία μας, και «φθέγγεται» για τον «μακεδονικό ελληνισμό» και την Αμφίπολη που σε δεδομένη χρονική στιγμή εξέφρασε τους ανοιχτούς ορίζοντες του μακεδονικού ελληνισμού και αποτέλεσε το ορμητήριο για την μεγάλη, προς ανατολάς, πορεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Με αφορμή το ταφικό μνημείο, καλό είναι να θυμηθούμε και κάποια άλλα γεγονότα από την πορεία της Αμφίπολης που για πολλούς αιώνες ήταν μητροπολιτικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής. Ηταν η μοιραία πόλη για τον Θουκυδίδη, που μάλλον εξαιτίας της έγινε ιστορικός. Παραστατικά περιγράφει στην ιστορία του πως ο Σπαρτιάτης στρατηγός Βρασίδας ξεκίνησε ένα σούρουπο από τη Ρεντίνα και με ολονύκτια πορεία έφτασε ξημερώματα στην Αμφίπολη όπου κατέλαβε τη γέφυρα του Στρυμόνα και την έξω των τειχών πόλη, ενώ με μετριοπαθείς προτάσεις κατάφερε τους Αμφιπολίτες να του παραδώσουν την πόλη πριν προλάβει να τη διασώσει ο Θουκυδίδης ο οποίος αυτοεξορίσθηκε για 20 χρόνια στη Σκαπτή Υλη στο Παγγαίο όπου με άνεση χρόνου έγραψε την ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου.

Οταν το 422 π.Χ. οι Αθηναίοι έστειλαν το δημαγωγό Κλέωνα να ανακαταλάβει την Αμφίπολη, ο Βρασίδας συγκέντρωσε τη σπαρτιατική φρουρά κι αφού εμψύχωσε τους στρατιώτες του, με μια ομιλία που πρέπει να διδάσκεται σε όλες τις στρατιωτικές σχολές , διάλεξε 150 Σπαρτιάτες που τους συνήγειρε λέγοντας (σε μετ. Ε. Βενιζέλου): «Οσον το κατ' εμέ, θα αποδείξω ότι δεν είμαι καλύτερος εις το να προτρέπω άλλους παρ΄ ότι είμαι εις το να θέτω εις εφαρμογήν ο ίδιος τας προτροπάς μου..». Μπαίνοντας πρώτος στη μάχη με τους 150 Σπαρτιάτες, νίκησε χιλιάδες Αθηναίους κι έπεσε στη μάχη. Οπως γράφει ο Θουκυδίδης, οι Αμφιπολίτες τίμησαν το γενναίο στρατηγό και ήταν ο μόνος που επέτρεψαν να ταφεί εντός των τειχών στην αγορά. Ο τάφος του βρέθηκε (ταυτοποιήθηκε γιατί είναι ο μόνος τάφος της εποχής εκείνης εντός των τειχών) και οι επισκέπτες του αρχαιολογικού μουσείου Αμφίπολης μπορούν να δουν την ασημένια οστεοθήκη του που βρέθηκε στον τάφο του που είναι κάτω από το αρχαιολογικό μουσείο.

Η Αμφίπολη στέλνει ως διαχρονικό μήνυμα στους ηγέτες τα λόγια του Βρασίδα για το ρόλο του ηγέτη που πρέπει έμπρακτα να εφαρμόζει πρώτος όσα ζητά από τους άλλους. Ο ηγέτης πρέπει να είναι πρώτος στους αγώνες και τις θυσίες. Ο ηγέτης δεν πίνει νερό, όταν διψούν οι στρατιώτες του, ούτε κάνει διακοπές στις Αλπεις όταν αυτοκτονούν από απελπισία οι συμπολίτες του. Αυτή τη διδαχή έπρεπε να έχουν κατά νου οι Ελληνες πολιτικοί για να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να κρατούν σε ποσοστό 75% αφορολόγητες τις συνολικές αποδοχές τους, ενώ ταυτόχρονα επιβάλλουν φόρο 26% από το πρώτο ευρώ στους μικροεπαγγελματίες.

Στις αρχαίες τραγωδίες ερχόταν η κάθαρση, η λύση, από τον από μηχανής θεό. Στη δεδομένη χρονική στιγμή δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η Αμφίπολη με το ταφικό της μνημείο ήρθε σαν από μηχανής θεός να φωτίσει το δρόμο του ελληνισμού, να τονώσει το φρόνημα, να ενώσει τους Ελληνες και να υπενθυμίσει τα αυτονόητα σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο.

Σε μια εποχή παρακμής του ελλαδικού κράτους η Αμφίπολη σαν «από μηχανής θεός» με το ταφικό της μνημείο, σήμερα υπενθυμίζει σε μας τους Ελληνες τις ρίζες και το χρέος μας , αλλά και σε όλη την οικουμένη την ιστορική αλήθεια.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ

δικηγόρου, πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Αγγελιοφόρος

Μήνας ανεκπλήρωτων υποσχέσεων

Ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας της Θεσσαλονίκης, ταυτισμένος με τη ΔΕΘ, που παλιότερα ήταν το μεγάλο πανηγύρι της Θεσσαλονίκης, μια γιορτή που συνάρπαζε τις παιδικές καρδιές, τότε που πραγματικά ήταν Διεθνής Εκθεση με επίσημη και ουσιαστική συμμετοχή δεκάδων ξένων κρατών.

Τις μέρες των εγκαινίων η Θεσσαλονίκη ήταν το επίκεντρο της χώρας, γιατί από εδώ ο εκάστοτε πρωθυπουργός έδινε το στίγμα της πορείας για το μέλλον, ενώ πάντα οι πρωθυπουργοί έψαχναν κάτι να πουν και για τη Θεσσαλονίκη και μετά το 1990 για το ρόλο της στα Βαλκάνια (μετά το άνοιγμα των συνόρων που ακολούθησε την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων) κι έτσι ακούσαμε κατ΄ επανάληψη υποσχέσεις πως τάχα θα μεταβαλλόταν σε «Μητρόπολη των Βαλκανίων»... αλλά στην πράξη δεν έκαναν τίποτε για να γίνει πράξη η υπόσχεση.

Οι υποσχέσεις του Σεπτέμβρη μάλλον ξεχνιούνταν την επόμενη μέρα, γι' αυτό τον επόμενο Σεπτέμβρη ξανακούγαμε τα ίδια, για έργα που δεν άρχιζαν ποτέ ή, αν άρχιζαν, εξελίσσονταν σαν το «γεφύρι της Αρτας», γιατί από την κεντρική εξουσία δεν υπήρχε βούληση για κάτι περισσότερο. Οι εξ Αθηνών αξιωματούχοι (δυστυχώς, κάποιοι με καταγωγή από Θεσσαλονίκη) μας «δούλευαν» μιλώντας για την «όμορφη νύμφη του Θερμαϊκού», την τάχα «συμπρωτεύουσα», την «ερωτική Θεσσαλονίκη». Και κάθε χρόνο οι κάθε λογής εκπρόσωποι της πόλης παρακολουθούν (με κάποιες εξαιρέσεις) σκύβοντας μοιρολατρικά το κεφάλι και ακούγοντας για πολλοστή φορά για «τη σύντομη ολοκλήρωση και επέκταση του μετρό» (που έπρεπε να λειτουργεί εδώ και 2 χρόνια…), για τη «ζώνη καινοτομίας», για τη μετεγκατάσταση της ΔΕΘ...

Ολα αυτά τα χρόνια, που η πόλη «χόρταινε» με υποσχέσεις, εντεινόταν η αποβιομηχάνιση της Θεσσαλονίκης και η ανεργία έφτανε στα ύψη... Ακόμη και κάποια έργα που έγιναν, έγιναν με καθυστέρηση που ναρκοθετούσε την επιτυχή λειτουργία (π.χ. Διεθνές Πανεπιστήμιο), ενώ ακόμη δεν έχουν ολοκληρωθεί οι κάθετοι οδικοί άξονες που θα συνδέουν τη Θεσσαλονίκη με Σόφια, Σκόπια, Τίρανα και μπορούν να αναζωογονήσουν την πόλη.

Γι' αυτήν την κατάσταση φταίει πρωτίστως η κεντρική εξουσία αλλά και η υποτακτική στάση των εκπροσώπων της τοπικής εξουσίας. Ενδεικτικά, για τη νοοτροπία κάποιων τοπικών φορέων θα αναφέρω ξανά κάτι που έζησα ως πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης. Για χρόνια αγωνιζόμασταν να γίνει αποκέντρωση της Αθλητικής Δικαιοσύνης με λειτουργία αθλητικού δικαστηρίου στη Θεσσαλονίκη. Σε συνεργασία με τον τότε υφυπουργό Αθλητισμού κ. Ορφανό πετύχαμε νομοθετικά την ίδρυσή του και εγκαινιάστηκε αρχές Φεβρουαρίου 2006. Με τη λειτουργία του επιτυγχανόταν αποκέντρωση, αναδεικνυόταν ο μητροπολιτικός ρόλος της Θεσσαλονίκης (είχε αρμοδιότητα για Μακεδονία, Θράκη, Ηπειρο, Θεσσαλία) αλλά τον Αύγουστο του 2006, έπειτα από 6μηνη επιτυχή λειτουργία, η ΕΠΟ «ετσιθελικά» το κατήργησε, αγνοώντας το νόμο και το Κοινοβούλιο που τον ψήφισε. Οταν ζητήσαμε από τους αθλητικούς φορείς της πόλης να συμπαραταχθούν μαζί μας σε κινήσεις διαμαρτυρίας, με λίγες εξαιρέσεις, οι διοικούντες τις ΠΑΕ της πόλης και τα αθλητικά σωματεία «περιέργως σιώπησαν»…

Αυτήν τη μίζερη νοοτροπία και μοιρολατρία φορέων ή εκπροσώπων της πόλης, που συμπεριφέρονται σαν νικημένοι πριν αρχίσει ο αγώνας, τη θέλει η κεντρική εξουσία και συνήθως ανθρώπους αυτής της νοοτροπίας αναζητά ως εκπροσώπους ή για στελέχωση οργανισμών της πόλης. Η κατάσταση μπορεί να αλλάξει μόνον αν οι εκπρόσωποι της πόλης αλλάξουν νοοτροπία, μόνον αν οι ανεξάρτητοι φορείς της λειτουργήσουν με όραμα, αν διεκδικούν και πιέζουν την κεντρική εξουσία. Διαφορετικά, κάθε Σεπτέμβρη θα είμαστε θεατές στο ίδιο έργο…

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Αγγελιοφόρος

Τα τουρκικά σχέδια για τα Βαλκάνια

Σχεδόν απαρατήρητη πέρασε από τα ελληνικά ΜΜΕ η ανακοίνωση ότι πρωθυπουργός της Τουρκίας γίνεται ο μέχρι τώρα υπουργός Εξωτερικών Α. Νταβούτογλου, παρότι η εξέλιξη αυτή σηματοδοτεί εξελίξεις που άμεσα επηρεάζουν τη χώρα μας.

Οι θέσεις του Α. Νταβούτογλου για το μέλλον της Τουρκίας και τους στόχους της στην ευρύτερη περιοχή είναι γνωστές κι από τα βιβλία του αλλά κι από ομιλίες του στα ετήσια συνέδρια των Τούρκων διπλωματών. Ενδεικτικά αναφέρω ότι το Δεκέμβριο του 2012 στο ετήσιο συνέδριο Τούρκων διπλωματών που άρχισε στην Αγκυρα και συνεχίσθηκε στην Αδριανούπολη, δίνοντας το στίγμα του προχωρημένου νέου-Οθωμανισμού, ο Α. Νταβούτογλου στην εναρκτήρια ομιλία του τόνισε ότι οι πολιτικές που θα εφαρμόσει στο μέλλον η Τουρκία, μέχρι το 2023, στοχεύουν στην ενοποίηση του χώρου των Βαλκανίων, του Καυκάσου, της Κεντρικής Ασίας κλπ. που θα γίνει, όπως είπε, με ειρηνικό τρόπο και θα σημάνει επιστροφή της Τουρκίας στα Βαλκάνια μετά από έναν αιώνα, με βασικά εργαλεία για επίτευξη του στόχου αυτού την οικονομία, την ιστορία, τον πολιτισμό.

Για την επίτευξη του στόχου αυτού χρησιμοποιούνται και οι μουσουλμανικές μειονότητες που υπάρχουν σε βαλκανικές χώρες και επιδιώκεται η δημιουργία στο απώτερο μέλλον μιας «κοινοπολιτείας» των χωρών που ήταν τμήματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με την Τουρκία να λειτουργεί ως ισχυρή περιφερειακή δύναμη στην περιοχή. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η με συμβολικό τίμημα παραχώρηση σε τηλεοπτικά κανάλια βαλκανικών χωρών (τον Ιανουάριο του 2011 το αυστριακό περιοδικό «Der Standard» ανέφερε ότι παίζονταν σε βαλκανικά τηλεοπτικά κανάλια 70 τουρκικά σίριαλ, που συνήθως παρουσιάζουν μια εξιδανικευμένη εικόνα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Τουρκίας).

Ενδεικτικά τα ανέφερα αυτά γιατί υπάρχει πλέον ορατό τουρκικό σχέδιο που μεταξύ άλλων στοχεύει σε συγκυριαρχία στο Αιγαίο, σε πλήρη έλεγχο της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη και σε σταδιακή αδρανοποίηση της ελληνικής κοινής γνώμης.

Θέλω να ελπίζω (αμφιβάλλω βέβαια) ότι κάποιοι από τους ασκούντες εξουσία παρακολουθούν τις εξελίξεις και ότι θα υπάρχει κάποια εθνική στρατηγική (πάντως μη ορατή) που θα λειτουργεί αποτρεπτικά στους τουρκικούς σχεδιασμούς και θα υπηρετεί πολιτική θωράκισης του εθνικού μας χώρου αλλά και αξιοποίησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων μας λόγω συμμετοχής στην ΕΕ. Αμφιβάλλω για την ύπαρξη αυτής της στρατηγικής διότι διατηρώντας τακτική επαφή με τους ελληνικής καταγωγής πληθυσμούς στις βαλκανικές χώρες βλέπω δική μας απουσία αλλά και αδρά χρηματοδοτούμενη και αποτελεσματική τουρκική παρουσία.

Με θλίψη τα επισημαίνω όλα αυτά, γιατί η Ελλάδα μετά το 1990 είχε το συγκριτικό πλεονέκτημα στα Βαλκάνια και μπορούσε να είναι ο σημαιοφόρος της ευρωπαϊκής προοπτικής αναβαθμίζοντας και το δικό της ρόλο. Δυστυχώς ο πολιτικός μας κόσμος όχι μόνο δεν αξιοποίησε την ιστορική ευκαιρία αλλά οδήγησε την Ελλάδα στην οικονομική και πολιτική χρεοκοπία περιθωριοποιώντας την ακόμα και στα Βαλκάνια…

Τελειώνοντας επισημαίνω ότι ακόμα και το «σοκ» της οικονομικής κρίσης δεν βοήθησε στην αλλαγή νοοτροπίας του πολιτικού μας κόσμου. Ενδεικτικά μόνο αναφέρω, με αφορμή την αποκάλυψη του μοναδικού σε παγκόσμιο επίπεδο ταφικού μνημείου στην Αμφίπολη, ότι βλέπουμε ανακοινώσεις πολιτικών για το πόσο βοήθησε ο καθένας… Η αλήθεια είναι ότι όλα τα ποσά που δόθηκαν από όλους για την ανασκαφική έρευνα για το μνημείο όλα αυτά τα χρόνια δεν ξεπερνούν το ποσό των 350.000 ευρώ. Ξεχνούν να αναφέρουν ότι φέτος οι ανασκαφές ξεκίνησαν τέλη Ιουνίου 2014 (ενώ θα μπορούσαν να έχουν ξεκινήσει από Μάρτιο) ελλείψει χρημάτων. Δηλαδή για ένα μνημείο που προκάλεσε παγκόσμια δημοσιότητα και η ύπαρξη του οποίου ενισχύει τα ελληνικά επιχειρήματα σε διεθνές επίπεδο και θα αυξήσει θεαματικά τον τουρισμό, η Ελλάδα χρηματοδοτούσε την ανασκαφή με το σταγονόμετρο και σε κάποιο σημείο, για να μη σταματήσει, χρειάστηκε να δώσει χρήματα ο δήμος Αμφίπολης.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ

δικηγόρου, πρώην προέδρου ΔΣΘ

Αγγελιοφόρος

Το μήνυμα της Αμφίπολης

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αμφίπολη, ένα μικρό πανέμορφο χωριό κτισμένο πάνω στα ερείπια της αρχαίας Αμφίπολης... Στο δημοτικό σχολείο (δίπλα στην αρχαία ακρόπολη) συνήθως παίζαμε κρυφτό κοντά σε αρχαία μάρμαρα, ενώ τα καλοκαίρια προσπαθούσαμε να εξερευνήσουμε υπόγειες στοές ή σκαρφαλώναμε στο βυζαντινό πύργο.

Μεγαλώσαμε με θρύλους και παραδόσεις για αρχαίους βασιλείς και ήρωες και για τον «τρανό βασιλιά ή άρχοντα» που έπρεπε να είναι θαμμένος στον «Καστά» σε λόφο που έμοιαζε τεχνητός, ενώ στα χωράφια το αλέτρι έσπαγε συχνά από τις πολλές αρχαίες πέτρες. Οταν στο γυμνάσιο ανακαλύψαμε τον Θουκυδίδη, αναγνωρίσαμε τις τοποθεσίες που περιγράφει, τις τοποθεσίες όπου πολέμησε ο Βρασίδας κι ο Κλέων και κάναμε μπάνιο στη θάλασσα νότια του χωριού, δίπλα στην αρχαία Ηιόνα, που πρόλαβε και διέσωσε από τους Σπαρτιάτες ο Θουκυδίδης.

Ως φοιτητής Νομικής δούλεψα δυο καλοκαίρια στις ανασκαφές που έκανε ο αρχαιολόγος Δ. Λαζαρίδης και θυμάμαι πως όταν σκάβαμε στις «Θρακικές Πύλες» του αρχαίου τείχους, από όπου εξόρμησε ο Βρασίδας και νίκησε τους Αθηναίους, μας έδειχνε απέναντι στον «Καστά» το μικρό λόφο και μας έλεγε ότι εκεί πρέπει να είναι ο τάφος της Ρωξάνης. Συζητούσε με τους γέροντες λαμβάνοντας υπόψη και τις παραδόσεις και τα τοπωνύμια που είχαν αρχαίες καταβολές. Ετσι η κορυφή της ακρόπολης που είχε ορατά ερείπια παλαιοχριστιανικής βασιλικής λεγόταν «παλιονεκκλησιά», η τοποθεσία που ήταν τα αρχαία εργαστήρια κεραμικής «κούκλες» και υπήρχε τοποθεσία «σκαλάκια», εκεί που μάλλον βρίσκεται το αρχαίο θέατρο που ακόμα δεν έχει αποκαλυφθεί.

Η Αμφίπολη οφείλει ευγνωμοσύνη στον Δ. Λαζαρίδη, γιατί στα χρόνια της μεταπολίτευσης έγινε γενικός διευθυντής στο υπουργείο Πολιτισμού κι έτσι άρχισε η κατασκευή του Αρχαιολογικού Μουσείου Αμφίπολης που άρχισε να λειτουργεί το 1995 αλλά ο ίδιος δεν πρόλαβε –λόγω πρόωρου θανάτου- να ολοκληρώσει το έργο του.

Σήμερα συνεχίζει το έργο του η συνεργάτιδά του από τα φοιτητικά της χρόνια Κατερίνα Περιστέρη, που κάνοντας τομή στο λόφο «Καστά» από τα πλάγια πέτυχε τον κυκλικό περίβολο του ταφικού μνημείου που είναι μοναδικό στην Ευρώπη. Εχει περίβολο 500 μέτρα, ύψος 3 μ. κι επένδυση λευκού θασίτικου μαρμάρου. Η Κ. Περιστέρη θα μείνει στην ιστορία με την αποκάλυψη του μοναδικού ταφικού μνημείου, ανεξάρτητα με το ποιος έχει ταφεί εκεί, και το όνομά της θα ταυτιστεί με την Αμφίπολη.

Δε θα μπω στη σεναριολογία για το ποιος έχει ταφεί εκεί, γιατί ούτως ή άλλως είναι μοναδικό μνημείο παγκόσμιας εμβέλειας που η αποκάλυψή του σηματοδοτεί πολλά για τον ελληνισμό αλλά και την ανθρωπότητα. Πρώτα πρώτα ισχυροποιείται το φρόνημα και στέλνεται αποστομωτικό μήνυμα στα πέρατα της γης ότι στη μακεδονική γη η παρουσία του ελληνισμού είναι διαχρονική. Για το πώς τα μνημεία «επιδρούν» ενδεικτικά μόνο αναφέρω ότι στη διάρκεια της κατοχής (1941-1944) η Αμφίπολη ανήκε στην περιοχή που έδωσαν οι Γερμανοί στους Βουλγάρους, οι οποίοι πίεζαν τους κατοίκους, υποσχόμενοι οφέλη, να δηλώσουν Βούλγαροι, μα οι κάτοικοι απάντησαν στο Βούλγαρο αξιωματικό, που τους μιλούσε «για την ένδοξη Βουλγαρία», δείχνοντας τα αρχαία ερείπια: «Τα ονόματα και οι επιγραφές στα μάρμαρα είναι ελληνικά κι Ελληνες ήμασταν και θα είμαστε πάντα...». Επίσης η αποκάλυψη του μνημείου στην Αμφίπολη έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί ήταν η πόλη από όπου έγινε η μεγάλη εξόρμηση του Μ. Αλεξάνδρου, η πόλη όπου έδρευε το ναυτικό του με τον Νέαρχο, η πόλη που σε δεδομένη χρονική στιγμή εξέφρασε την εξόρμηση του ελληνισμού (με επικεφαλής τους Μακεδόνες) προς ανοιχτούς ορίζοντες.

Τέλος, η αποκάλυψη ενός τέτοιου μνημείου δίνει τη δυνατότητα πολλαπλής ωφέλειας για τη χώρα μας, με την έννοια ότι θα αυξήσει σημαντικά τον τουρισμό και θα δημιουργήσει διεθνώς συμπάθειες για τον ελληνισμό. Η μακεδονική γη της Αμφίπολης στέλνει διαχρονικό μήνυμα ελληνισμού, αλλά και μήνυμα αναγκαιότητας αναγέννησής του με βάση τις αρχές του οικουμενικού ελληνισμού.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Αγγελιοφόρος

Ο επίλογος της μεταπολίτευσης

Αν κάποιος μελετήσει την ελληνική ιστορία από το 1821, θα δει ότι υπήρξαν γεγονότα με μηνύματα μεγαλείου, αλλά αυτά αποτελούσαν στιγμές μόνο στην ιστορική διαδρομή. Ετσι θα δούμε ότι ουσιαστικά η οργάνωση νεοελληνικού κράτους με δημοκρατικούς θεσμούς, αποτελεσματικό κρατικό μηχανισμό και εξωτερική πολιτική επετεύχθη μέσα στη διετία 1910-1912, που με πρωθυπουργό τον Ελ. Βενιζέλο η χώρα εκσυγχρονίστηκε και κατάφερε, πέρα από τον διπλασιασμό της, την οργάνωση και λειτουργία σύγχρονου κράτους. Ακολούθησε ο διχασμός με καταστρεπτικά αποτελέσματα, δικτατορίες, το έπος του 1940, κατοχή και εμφύλιος που όχι μόνο δίχασε την ελληνική κοινωνία αλλά τα αποτελέσματά του επηρέασαν τις εξελίξεις μέχρι το 1974.

Το 1974 ο Κ. Καραμανλής ήλθε ως παράκλητος και μπορούσε να αναμορφώσει την ελληνική πολιτική ζωή δημιουργώντας προϋποθέσεις νέας εποχής. Προσέφερε τότε μέγιστο έργο, γιατί έκλεισε το κεφάλαιο του εμφυλίου, θεσπίστηκε δημοκρατικό Σύνταγμα και άρχισε περίοδος πραγματικών πολιτικών ελευθεριών... αλλά δυστυχώς δεν υπήρξε εμβάθυνση των θεσμών. Κι έτσι αντί ανανέωσης της πολιτικής ζωής, «συνταξιοδοτήθηκαν» οι πατέρες και ως δήθεν ανανέωση χρησιμοποιήθηκαν οι γόνοι (χειρότερης νοοτροπίας), ενώ δεν καθιερώθηκε ουσιαστική δημοκρατική οργάνωση κομμάτων και αξιοκρατική στελέχωση του κρατικού μηχανισμού. Ενδεικτικά υπενθυμίζω ότι με εισήγηση συμβούλου του, με μονοκονδυλιά, διαγράφηκε από την τότε ΝΔ μια στελεχιακή ομάδα (αποκληθείσα «κίνηση Βόλβης») γιατί ζητούσε «δημοκρατική οργάνωση κομμάτων και αξιοκρατία με κατάργηση της οικογενειοκρατίας». Ηταν μέγιστο επίτευγμα η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ, αλλά θα υπήρχαν καλύτερα αποτελέσματα αν είχαμε ταυτόχρονα εμβάθυνση θεσμών στη χώρα.

Το ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου έφερε μεν στο προσκήνιο «εαμογενείς» δυνάμεις που βρίσκονταν για δεκαετίες στο περιθώριο και συνετέλεσε να οργανωθούν μαζικά τα πολιτικά κόμματα, αλλά χωρίς βάθος, καθιερώνοντας έναν πρωτοφανή λαϊκισμό με καταστρεπτικά αποτελέσματα για τη χώρα μακροπρόθεσμα - παρότι υπήρξαν και πρωτοβουλίες στελεχών του (δημιουργία ΑΣΕΠ, ΕΣΥ, ΚΕΠ κ.λπ.) θετικές - ενώ την περίοδο των επιγόνων του είχαμε έξαρση διαφθοράς.

Επιγραμματικά μπορούμε να πούμε ότι ο ιστορικός του μέλλοντος αποτιμώντας την περίοδο μετά το 1974 θα επισημάνει το δημοκρατικό Σύνταγμα και την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος αλλά θα σταθεί και στα καταστρεπτικά αποτελέσματα του ανεύθυνου πολιτικού λόγου, της έλλειψης οράματος και της υπερχρέωσης της χώρας. Για αυτήν την περίοδο ο πανεπιστημιακός Β. Φίλιας στο βιβλίο του «Τα αξέχαστα και τα λησμονημένα» γράφει χαρακτηριστικά ότι «ποτέ στο παρελθόν -με εξαίρεση ίσως την περίοδο Βούλγαρη (του επιλεγόμενου Τσουμπέ), η ζωή του τόπου δεν είχε φτάσει σ΄ αυτό το σημείο κατάπτωσης... και κατάρρευσης όλων των διαχρονικών αξιών, που δίνουν το υπόβαθρο σε μια κοινωνία να λειτουργεί συγκροτημένα και να μην αποσυντίθεται».

Η νοοτροπία της μεταπολίτευσης επιζεί ακόμη, στη χειρότερη μορφή της, με έκπτωση του πολιτικού λόγου και την πλειονότητα των πολιτικών χωρίς όραμα να αρκούνται στη διαχείριση της εξουσίας, ενώ το υποβαθμισμένο Κοινοβούλιο ψηφίζει συχνά δυστυχώς και «φωτογραφικές» τροπολογίες που δεν το τιμούν.

Γεννάται το ερώτημα αν θα μπορούσε η σημερινή περίοδος να αποτελέσει αφετηρία εξελίξεων-μεταρρυθμίσεων που θα δημιουργήσουν νέα προοπτική για τη χώρα. Η απάντηση είναι ότι θα μπορούσε να γραφεί ο επίλογος της μεταπολίτευσης, αν γινόταν τολμηρή συνταγματική αναθεώρηση, που θα έδινε ουσιαστικό περιεχόμενο στους θεσμούς, αν θεσπίζονταν και λειτουργούσαν ουσιαστικά θεσμοί διαφάνειας κι αξιοκρατίας, αν το πολιτικό σύστημα παραμέριζε την οικογενειοκρατία, αν οι πολίτες λειτουργούσαν ως ενεργοί. Δυστυχώς για όλα αυτά αντιδρούν κατεστημένα συμφέροντα και μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου, που αγωνίζεται να παρατείνει το αρρωστημένο κλίμα της μεταπολίτευσης με τελματωμένη τη χώρα... Ενδεικτικά και μόνο αναφέρω ότι σχεδόν όλες οι πολιτικές δυνάμεις που στο παρελθόν μιλούσαν για αναγκαιότητα τολμηρής συνταγματικής αναθεώρησης, μάλλον έχουν ξεχάσει ότι η σχετική διαδικασία θα μπορούσε να έχει αρχίσει από το Μάιο του 2013…

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Αγγελιοφόρος

Τα αγάλματα και οι τριήρεις στα Σκόπια

Στα Σκόπια, αφού γέμισαν τις πλατείες με αρχαιοελληνικά αγάλματα (κατά προτίμηση αγάλματα του Μ. Αλεξάνδρου και του Φιλίππου), εγκατέστησαν και τριήρεις στις όχθες του Αξιού… προκαλώντας θυμηδία, απορία κι ερωτηματικά στους Ελληνες για το τι θέλουν να πετύχουν με αυτά.

Επιγραμματικά επισημαίνω ότι τα αγάλματα δε στήνονται ως διαπραγματευτικό όπλο έναντι της Ελλάδας για να αφαιρεθούν στο πλαίσιο κάποιας νέας συμφωνίας (όπως πιστεύουν κάποιοι στην Ελλάδα), αλλά τοποθετούνται στο πλαίσιο της προσπάθειας περαιτέρω «μακεδονοποίησης» του πληθυσμού.

Φίλοι από τα Σκόπια, με τους οποίους κατά καιρούς συζητώ, μου ανέφεραν ότι ο πρωθυπουργός τους υπηρετεί το όραμα του Μισίρκωφ. Ο Μισίρκωφ, εθναπόστολος των Σκοπίων, το 1903 μετά την επανάσταση του Ιλιντεν είχε γράψει ένα βιβλίο με τίτλο «Μακεδονικές υποθέσεις», στο οποίο έλεγε ότι πρέπει να ξεκόψουν από τη Βουλγαρία, να υιοθετήσουν τη διάλεκτο Μοναστηρίου-Περλεπέ, την οποία να ονομάσουν και καθιερώσουν ως «μακεδονική γλώσσα», και με συγκεκριμένες ενέργειες, σε βάθος χρόνου, να δημιουργηθεί έθνος με «μακεδονική συνείδηση».

Σήμερα, επειδή η Βουλγαρία υλοποιεί μακροπρόθεσμο σχέδιο «εκβουλγαρισμού» των Σκοπίων (δίνοντας βουλγαρική υπηκοότητα σε κατοίκους της FYROM, υποτροφίες σε παιδιά για σπουδές σε βουλγαρικά ΑΕΙ κ.λπ.), η σημερινή ηγεσία των Σκοπίων αντιδρώντας και θέλοντας να εξοβελίσει τις βουλγαρικές ρίζες προσπαθεί μέσω της υιοθέτησης προσώπων και γεγονότων του Μακεδονικού Ελληνισμού να «μακεδονοποιήσει» τον πληθυσμό, καλλιεργώντας αίσθημα περηφάνιας για την ένδοξη αλλά... κλεμμένη ιστορία τους. Ταυτόχρονα επειδή η νεολαία, λόγω παγκοσμιοποίησης, εύκολα θα αποδεχόταν κάποιο συμβιβασμό, προσπαθεί να αναχαιτίσει την συμβιβαστική τάση τονώνοντας το φρόνημα μέσω του –κλεμμένου- ενδόξου παρελθόντος. Τα αγάλματα μπαίνουν για να μείνουν, για να μεγαλώσει η σημερινή γενιά με αυτά και να τα θεωρεί τμήμα της ιστορίας τους.

Δυστυχώς στη χώρα μας η κοινή γνώμη (και πολλοί πολιτικοί μας και στελέχη του κρατικού μηχανισμού) αγνοούν και την ιστορία αλλά και τις εξελίξεις του θέματος τις οποίες αντιμετωπίζουμε, όπως πάντα, χωρίς στρατηγική.

Στην αντιμετώπιση του θέματος υπήρξαν διαχρονικά πολλά λάθη. Μπορεί η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών από την ίδρυσή της (και πολύ περισσότερο τα τελευταία χρόνια) να τεκμηρίωνε επιστημονικά τις ελληνικές θέσεις αλλά δυστυχώς οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έβλεπαν μακριά. Το μετεμφυλιακό κλίμα και η εξάρτηση της χώρας από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ ανάγκαζαν την ηγεσία της να κρατά χαμηλούς τόνους έναντι του «αδέσμευτου» Τίτο, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι σε διεθνές επίπεδο αναγνωριζόταν η ενιαία Γιουγκοσλαβία. Στο πλαίσιο σωστής στρατηγικής από τότε έπρεπε σε διεθνές επίπεδο να προβάλλεται η ιστορική αλήθεια και να χρησιμοποιείται ο όρος Μακεδονία και Μακεδονικό στην επωνυμία φορέων με διεθνή παρουσία. Θα μπορούσε π.χ. από το 1950 να έχουμε Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, ενώ όταν ιδρύθηκε το ΚΘΒΕ το 1961 από τον Κ. Καραμανλή θα μπορούσε να ονομαστεί «Θέατρο Μακεδονίας-Θράκης» (για να μην προβάλλεται διεθνώς το «Μακεδονικό Εθνικό Θέατρο» των Σκοπίων) και έπρεπε να υπάρχει από τότε το «Πανεπιστήμιο Μακεδονίας».

Θα μπορούσαμε πολλά να πούμε και για σημερινά λάθη αλλά δεν πρέπει και δεν έχει νόημα. Με έμφαση επισημαίνω όμως ότι η FYROM, με τη σημερινή ηγεσία της, λειτουργεί αποσταθεροποιητικά στην περιοχή και η χώρα μας αντί της σιωπής οφείλει καθημερινά να το υπενθυμίζει στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ και να χαράξει μακροπρόθεσμη στρατηγική. Η οικονομική κρίση δεν αποτελεί «άλλοθι» διότι χώρες εξαθλιωμένες, όπως π.χ. η Ρουμανία, δαπανούν δεκαπλάσια από εμάς στην προσπάθειά τους να κερδίσουν τους βλαχόφωνους των Σκοπίων.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι χώρες που έχουν ιστορία και θέλουν να έχουν προοπτική, πρέπει να λειτουργούν με όραμα και στρατηγική παρακολουθώντας αλλά και επηρεάζοντας τις εξελίξεις. Δυστυχώς η χώρα μας δίνει την εντύπωση ότι αντιμετωπίζει το όλο θέμα υποτονικά, σαν «αγγαρεία», και όπως έλεγε ο Θουκυδίδης, εμπιστεύεται στην απερίσκεπτο ελπίδα εκείνο που επιθυμεί.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ

δικηγόρου, πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Αγγελιοφόρος

Οι αλλαγές στη βαλκανική μας γειτονιά...

Για επαγγελματικούς λόγους επισκέφτηκα πρόσφατα την Κορυτσά, όπου ξαναείδα μετά από χρόνια τον αγαπητό συνάδελφο από τα Τίρανα Σπύρο Πέτσι (πρώην υπουργό Δικαιοσύνης της Αλβανίας) και ενημερώθηκα για τις εξελίξεις στη γειτονική χώρα... Οποιος έχει καιρό να επισκεφτεί την Κορυτσά θα δει αρκετές αλλαγές. Την τελευταία δεκαετία υπήρξε ανοικοδόμηση, ενώ έχουν εξαφανιστεί και τα χιλιάδες πολυβολεία της εποχής Χότζα (μου ανέφεραν ότι τα γκρέμισαν πολίτες για να πάρουν τα σίδερα...) και μόνο το οδικό δίκτυο (παρά τις μικρές βελτιώσεις) εξακολουθεί να θυμίζει την Αλβανία του 1990.

Εκτιμούν σε 120.000 τους οικονομικούς μετανάστες που επέστρεψαν από Ελλάδα στην Αλβανία και πιστεύουν ότι η κρίση επιδεινώνεται, γιατί λιγόστεψαν τα εμβάσματα από τους εργαζόμενους στο εξωτερικό και αυξήθηκε και η ανεργία. Παλιές εκκρεμότητες (όπως η επιστροφή περιουσιών που είχε δημεύσει το κομμουνιστικό καθεστώς, για τις οποίες η προθεσμία υποβολής αιτήσεων τελειώνει το 2014) ταλανίζουν την Αλβανία, ενώ στις συζητήσεις κυριαρχεί η προενταξιακή πορεία της στην ΕΕ και η νέα γεωγραφική διαίρεση (κάτι σαν αλβανικό σχέδιο «Καλλικράτης»), όπου με τη μεθοδευμένη κατανομή των χωριών δε θα μπορεί να ελέγχει σχεδόν καμιά περιοχή η ελληνική μειονότητα, που έχει μειωθεί πολύ λόγω μόνιμης εγκατάστασης στην Ελλάδα των βορειοηπειρωτών.

Η Κορυτσά υπήρξε στο παρελθόν κέντρο ελληνισμού αλλά και λίκνο του αλβανικού εθνικισμού, γιατί από εδώ ξεκίνησαν τα κινήματα αλβανικής αναγέννησης. Σήμερα είναι η κατεξοχήν ελληνόφωνη μεγάλη πόλη της Αλβανίας (όλοι έχουν εργαστεί στην Ελλάδα) και έχει δεσμούς με τη Θεσσαλονίκη. Στο παρελθόν έφτασε να εκλέγει δύο βουλευτές με το κόμμα της ελληνικής μειονότητας, λειτουργεί ελληνικό σχολείο και οι κάτοικοι παρακολουθούν και τα όσα γίνονται στην Ελλάδα.

Αντίστοιχο κλίμα συνάντησα και στο Μοναστήρι των Σκοπίων, όπου δε λειτουργεί μεν ελληνικό σχολείο, αλλά έχει τρία φροντιστήρια Ελληνικής Γλώσσας και υπάρχει ζωηρό ενδιαφέρον για εκμάθησή της, ενώ το ίδιο ενδιαφέρον υπάρχει και σε πόλεις άλλων βαλκανικών χωρών. Ενδεικτικά υπενθυμίζω ότι στο τμήμα Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Σόφιας κάθε χρόνο υπάρχουν 2.800 υποψήφιοι για 25 θέσεις, ενώ για το αντίστοιχο Τμήμα Αγγλικής φιλολογίας υπάρχουν πολύ λιγότεροι υποψήφιοι, γιατί οι πτυχιούχοι του Τμήματος Νεοελληνικής Φιλολογίας ήταν περιζήτητοι σε ελληνικές επιχειρήσεις.

Η οικονομική κρίση ταλανίζει όλες τις βαλκανικές χώρες (περισσότερο τη Βουλγαρία, όπου το τραπεζικό σύστημα ελεγχόταν από θυγατρικές ελληνικών τραπεζών), ενώ στην Αλβανία η κρίση επιδεινώνεται, γιατί στέρεψαν τα εμβάσματα από τους μετανάστες στην Ελλάδα και τα Σκόπια (μέχρι φέτος δίνονταν αφειδώς δάνεια για αγορά κατοικίας και η μεγαλύτερη κατασκευαστική επιχείρηση είναι ελληνική) υπάρχουν εμφανή σημάδια ύφεσης.

Η Ελλάδα έχασε ιστορική ευκαιρία το 1990 να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στα Βαλκάνια και κατ' επέκταση στην ΕΕ, προβάλλοντας τη δημοκρατική ευρωπαϊκή προοπτική της περιοχής. Λόγω έλλειψης στρατηγικής και της οικονομικής κρίσης, η ελληνική παρουσία πολλαπλά υποβαθμίζεται, ενώ δυστυχώς το κενό το καλύπτει μεθοδικά η Τουρκία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται μακροπρόθεσμα.

Η μεγάλη ευκαιρία έφυγε ανεπιστρεπτί, αλλά ακόμη και τώρα μπορούν να γίνουν κάποια απλά πράγματα: σε αυτές τις χώρες το 10% - 12% του πληθυσμού έχει υψηλό βιοτικό επίπεδο και από αυτούς προέρχεται το τουριστικό ρεύμα στην Ελλάδα. Αν η περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας ή ο δήμος Θεσσαλονίκης είχε ένα γραφείο που να ενημερώνει σε εβδομαδιαία βάση τα ΜΜΕ των χωρών αυτών στη γλώσσα κάθε χώρας π.χ. για το ωράριο αγοράς στη Θεσσαλονίκη, το ωράριο των μουσείων, το πρόγραμμα πολιτιστικών εκδηλώσεων, τα μνημεία της κ.λπ., είναι βέβαιο ότι σε μερικούς μήνες θα αυξανόταν θεαματικά ο αριθμός επισκεπτών στη Θεσσαλονίκη. Αν, μάλιστα, ολοκληρωθεί η κατασκευή των καθέτων οδικών αξόνων από Θεσσαλονίκη προς Τίρανα, Σκόπια, Σόφια, τα αποτελέσματα θα είναι θεαματικά και η πόλη θα αναζωογονηθεί, λειτουργώντας ως σημαντικό εμπορικό και πνευματικό κέντρο της ευρύτερης βαλκανικής περιοχής.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Aγγελιοφόρος

Πολίτες β΄ κατηγορίας

Ακουγα πριν από μέρες νέο δικηγόρο με λαμπρές σπουδές, που αγωνίζεται ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες, απελπισμένο να λέει ότι η εφορία με τα τεκμήρια τού ζητά να πληρώσει ως φόρο σχεδόν όσα -λίγα- έβγαλε πέρυσι…Την ίδια μέρα στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων σε υπόθεση με 7 κατηγορουμένους, και επαπειλούμενες βαριές ποινές κάθειρξης, μόνον οι 2 εκ των κατηγορουμένων είχαν ορίσει δικηγόρο ενώ οι υπόλοιποι 5 λόγω οικονομικής αδυναμίας ζήτησαν να τους ορίσει αυτεπαγγέλτως το δικαστήριο συνήγορο υπεράσπισης, ενώ μάρτυρας στη δίκη μάς περιέγραφε στο διάδρομο ότι είναι «τυχερός» που έχει δουλειά και παίρνει 700 ευρώ μηνιαίως αλλά αντί 8 ωρών δουλεύει 10 ώρες καθημερινά χωρίς να πληρώνεται υπερωρίες.

Αυτές είναι εικόνες από την καθημερινή ζωή που δείχνουν ότι οι πολίτες έχουν φτάσει σε αδιέξοδο, ότι στερούνται πλέον, λόγω οικονομικής αδυναμίας, της συνταγματικά κατοχυρωμένης πρόσβασης στη Δικαιοσύνη, κι ότι αισθάνονται απροστάτευτοι ζώντας με το άγχος αν αύριο θα έχουν φαγητό ή αν θα σώσουν το σπίτι πληρώνοντας το δάνειο... Αυτές οι εικόνες μάλλον είναι άγνωστες στον πολιτικό μας κόσμο και την κυβέρνηση γι΄ αυτό βλέπουμε συχνά πυκνά στο Κοινοβούλιο τους βουλευτές να κονταροχτυπιούνται για την αναγκαιότητα να δοθούν αυξήσεις μόνο στους υπαγόμενους στα λεγόμενα «ειδικά μισθολόγια».

Κάποιοι πολιτικοί μας (και κάποιοι στην κυβέρνηση) ζουν σε χωριά «Ποτέμκιν», στα καφέ του Κολωνακίου, μάλλον κι αγνοούν την πραγματικότητα. Αγνοούν ότι υπάρχουν εκατομμύρια ανέργων, ότι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα φυτοζωούν και εργάζονται υπερωρίες που δεν πληρώνονται, ότι κάποιοι επιζούν με τα συσσίτια των εκκλησιών κι ότι οι νέοι ελευθεροεπαγγελματίες καλούνται να πληρώσουν φόρο μεγαλύτερο από το ύψος των ισχνών εισοδημάτων τους. Αυτό το κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, που δυστυχώς είναι το μεγαλύτερο, αισθάνεται ότι δεν εκπροσωπείται στο Κοινοβούλιο γιατί οι Βουλευτές που ψήφισαν να φορολογείται από το πρώτο ευρώ με 26% ο ελευθεροεπαγγελματίας φρόντισαν να έχουν αφορολόγητες σε ποσοστό 75% τις συνολικές αποδοχές τους.

Αισθάνονται ότι ζουν σε άλλη χώρα όταν ακούνε ότι δεν είναι αντισυνταγματικό το ότι φορολογούνται -μόνοι αυτοί-με 26% από το πρώτο ευρώ, αλλά είναι αντισυνταγματικές μόνο οι περικοπές που έγιναν στα ειδικά μισθολόγια…Μήπως κάποιοι ξέχασαν το άρθρο 4 του Συντάγματος που ορίζει ότι οι Ελληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου και συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους; Μήπως πρέπει κάποιοι ανεξάρτητοι φορείς, όπως οι δικηγορικοί σύλλογοι, να υπενθυμίσουν τα αυτονόητα;

Γράφω με θλίψη γιατί βλέπω να παραβιάζεται το Σύνταγμα χωρίς να αντιδρούν αυτοί που έπρεπε να αγρυπνούν... Ο πολιτικός κόσμος αισθάνεται πιο κοντά στους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα... κι αναζητά τρόπους να ξαναδώσει πίσω με την πρώτη ευκαιρία όσα προνόμια αναγκάστηκε να τους αφαιρέσει... Ασφαλώς και δικαιούνται αξιοπρεπών αμοιβών οι εργαζόμενοι του Δημοσίου για να εργάζονται απερίσπαστοι, αλλά τώρα το ενδιαφέρον της Πολιτείας θα έπρεπε πρωτίστως να στραφεί στους ανέργους και στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα μέσω ανάπτυξης...

Αν λειτουργούσαν με την κοινή λογική κάποιοι πολιτικοί μας, θα καταλάβαιναν ότι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα έστω και με περικοπές έχουν κάθε μήνα σταθερές αποδοχές αλλά οι άλλοι του ιδιωτικού τομέα βρίσκονται σε «πέλαγος απελπισίας», κινδυνεύοντας κάθε μέρα να βρεθούν χωρίς δουλειά, κι ότι όσοι –τυχεροί- δουλεύουν αμείβονται με μισθούς Βουλγαρίας, ενώ -το χειρότερο- υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες νέοι απελπισμένοι, άνεργοι που βλέπουν κλειστούς ορίζοντες στη ζωή τους και ζουν με το χαρτζιλίκι των γονέων.

Δεν έχει νόημα να πούμε περισσότερα. Η ελληνική κοινωνία δε βιώνει μόνο οικονομική κρίση. Το χειρότερο είναι ότι οδηγείται σε διχασμό -και λόγω αψυχολόγητης συμπεριφοράς του πολιτικού κόσμου- και δυστυχώς σε ενίσχυση ακραίων πολιτικών δυνάμεων γιατί οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, οι νέοι ελευθεροεπαγγελματίες, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες αισθάνονται ξεχασμένοι από το πολιτικό σύστημα που τους αντιμετωπίζει σαν πολίτες β' κατηγορίας.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ

δικηγόρου-πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Αγγελιοφόρος

Με αφορμή τα 100 χρόνια του ΔΣΘ

Αφορμή για το σημερινό σημείωμα ήταν η έκδοση ενδιαφέροντος βιβλίου του επίτιμου δικηγόρου Σερρών Γ. Παπανίκου για το Δικηγορικό Σύλλογο Σερρών, που συμπλήρωσε 100 χρόνια ζωής. Υπενθυμίζω ότι με την απελευθέρωση της Μακεδονίας το 1912-1913 δημιουργήθηκε θέμα και δικηγορικών συλλόγων. Ετσι εκδόθηκε Β.Δ. «περί ορισμού ημέρας προς συγκρότηση των δικηγορικών συλλόγων εις τας νέας χώρας» (ΦΕΚ 138/23-5-1914) στο οποίο οριζόταν ότι στις 15-6-1914 ημέρα Κυριακή και ώρα 10 π.μ. θα συνέρχονταν οι δικηγόροι κάθε Πρωτοδικείου στην αίθουσα συνεδριάσεων του Πρωτοδικείου και με προεδρεύοντα τον αρχαιότερο θα εξέλεγαν Δ.Σ.

Στις 15-6-1914 λοιπόν ιδρύθηκαν οι Δικηγορικοί Σύλλογοι στις λεγόμενες «νέες χώρες» και φυσικά και ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης με πρώτο πρόεδρο τον Νικόλαο Δημητριάδη... και νομίζω ότι η επέτειος αυτή είναι ευκαιρία απολογισμού, υπόμνησης αγώνων και προβληματισμού για το μέλλον.

Ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης, που στις 15-6-2014 συμπλήρωσε 100 χρόνια ζωής ως ΝΠΔΔ σωματειακού χαρακτήρα, σε αρκετές περιπτώσεις (ανάλογα με τα πρόσωπα που τον διοικούσαν) υπήρξε πρωτοπόρος με αισθητή την παρουσία του στην πόλη και την Ελλάδα, με ψηφίσματα, πρωτοβουλίες κ.λπ.

Ενδεικτικά υπενθυμίζω ότι στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής ο ΔΣΘ με στόχο τη σωτηρία των Εβραίων της Θεσσαλονίκης επεξεργάστηκε σχέδιο που υπεβλήθη στις γερμανικές αρχές, με το οποίο ζητούσε να μη σταλούν οι Εβραίοι σε Γερμανία-Πολωνία, αλλά να τους εγκαταστήσουν σε νησί του Αιγαίου μέχρι πέρατος πολέμου, όπου θα διατρέφονταν από τις περιουσίες τους…Το αίτημα απορρίφθηκε από τους Γερμανούς και το έγγραφο (ενημέρωσα πριν χρόνια τον πρόεδρο της Ισραηλιτικής Κοινότητας) βρέθηκε στα γερμανικά αρχεία από τον Π. Ενεπεκίδη… Την ίδια εποχή (όπως περιγράφει ο Τζων Θωμάς στον Α' τόμο σελ. 39 του βιβλίου του «συμβολή στην ιστορία του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης») με πρωτοβουλία του Προέδρου Πρωτοδικών Αγγελου Κουτσουμάρη, για να διασωθούν παιδιά Εβραίων, σε συνεννόηση με τους δικηγόρους (οι περισσότεροι κατέβαλαν εξ ιδίων τα έξοδα) γίνονταν σε έκτακτες δικασίμους καθημερινά υιοθεσίες παιδιών Εβραίων από χριστιανικές οικογένειες. Κι έτσι σε 15 μέρες έγιναν 400 υιοθεσίες. Το ανακάλυψαν οι Γερμανοί και αναζήτησαν τους υπευθύνους. Ο Δικαστής αυτός παρουσιάστηκε οικειοθελώς στο Γερμανό στρατιωτικό Διοικητή, παρόντος και του Μάξ Μέρτεν, και δήλωσε ότι αυτός ήταν εμπνευστής του σχεδίου για να σώσει τα παιδιά των Εβραίων, ότι αναλαμβάνει την ευθύνη και ζητά να μη διωχθούν οι δικηγόροι. Οι Γερμανοί θαύμασαν το θάρρος του και τον άφησαν ελεύθερο… Με την ευκαιρία θα ήθελα να επισημάνω ότι αυτόν τον ηρωικό δικαστή τον ξέχασαν όλοι και δεν τίμησε τη μνήμη του ούτε η εβραϊκή κοινότητα, ούτε ο δήμος Θεσσαλονίκης ούτε κάποια δικαστική ένωση. Την ίδια εποχή της κατοχής ο ΔΣΘ φιλοξένησε στη Θεσσαλονίκη πολλούς δικηγόρους που είχαν διώξει από Σέρρες, Δράμα, Καβάλα οι Βούλγαροι, υπέβαλε υπόμνημα στη διεθνή διάσκεψη το 1945 ζητώντας ικανοποίηση των εθνικών μας δικαίων κι ήταν από τους πρώτους φορείς που μεταπολεμικά ζήτησαν πλήρη εκλογικά δικαιώματα για τις γυναίκες.

Υπήρξα πρόεδρος του ΔΣΘ την περίοδο 2005-2008 και μερικά από τα ψηφίσματα της περιόδου αυτής με διαχρονικό ενδιαφέρον, ως «επίμετρο» συμπεριλήφθηκαν στο βιβλίο μου «Με το βλέμμα στο μέλλον» κι ενδεικτικά υπενθυμίζω ότι στις 16-11-2006 καταγγείλαμε «προφητικά» την υπερχρέωση των Ελλήνων πολιτών, στις 8-4-2005 την «προσμέτρηση των λευκών ψηφοδελτίων μόνο στην Κεντρική Μακεδονία», στις 28-3-2005 ζητήσαμε και πετύχαμε αλλαγή του τρόπου επιθεώρησης δικαστηρίων, στις 27-1-2006 καταγγείλαμε τεκμηριωμένα την αποβιομηχάνιση της Θεσσαλονίκης και στις 6-7-2007 την εξέλιξη της υπόθεσης Βατοπεδίου.

Κλείνοντας θα ήθελα να πω επιγραμματικά στους νέους συναδέλφους, που βιώνουν περισσότερο τη θύελλα της κρίσης, να θυμούνται πως ο ρόλος των δικηγορικών συλλόγων είναι να λειτουργούν ως ανάχωμα στην αυθαιρεσία της εξουσίας προστατεύοντας τα συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών, κι ότι ρόλος του δικηγόρου διαχρονικά είναι να υπερασπίζεται τα δικαιώματα του μερμηγκιού απέναντι στον ελέφαντα.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
πρώην προέδρου ΔΣΘ

Αγγελιοφόρος

Ο διχασμός της ελληνικής κοινωνίας

Το έχουμε ξαναπεί και από αυτήν τη στήλη (αναλύεται στο τελευταίο βιβλίο μου «Με το βλέμμα στο μέλλον», εκδ. «Ιανός») ότι η σημερινή δεινή κρίση της χώρας θα μπορούσε να αποτελεί ένα απλό επεισόδιο στην ιστορία του Ελληνισμού. Ο Ελληνισμός πέρασε δυσκολότερες μπόρες και κατάφερε να επιζήσει και με 400 χρόνια τουρκικής σκλαβιάς, γιατί πάντοτε στις κρίσιμες ιστορικές περιόδους διαμόρφωνε θεσμούς που εξασφάλιζαν επιβίωση αλλά και δημιουργούσαν προοπτική. Γι' αυτό στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας άνθησαν οι ελληνικές κοινότητες, γι' αυτό δημιουργήθηκαν ως αναγκαίος θεσμός τα τσελιγκάτα και άλλοι συνεργατικοί θεσμοί και γι' αυτό έφτασε ο Πατροκοσμάς να λέει: «Γκρεμίστε εκκλησιές και φτιάχτε σχολεία». Πάντα, όμως, ο Ελληνισμός κρατιόταν από τις ρίζες του και πορευόταν με οδηγό προαιώνιες αρχές. Μια από αυτές τις αρχές ήταν η αλληλεγγύη και η φροντίδα αυτών που ατύχησαν… Ενδεικτικά αναφέρω ότι στα σαρακατσάνικα τσελιγκάτα, αν κάποιος από ασθένεια ή θεομηνία έχανε το κοπάδι του, δεν τον παράταγαν στους δρόμους. Αμέσως μαζώνονταν οι αρχηγοί των οικογενειών και του χάριζαν ζωντανά από τα δικά τους -ανάλογα με τη δύναμη του καθενός- και του ξανάφτιαχναν κοπάδι.

Σήμερα το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι ο Ελληνισμός δείχνει να έχει απαρνηθεί αυτές τις αρχές. Αυτοκτονούν χιλιάδες πολίτες από απελπισία λόγω οικονομικής κρίσης αλλά κανείς δε συγκινείται. Η κυβέρνηση, που έδωσε δεκάδες ή εκατοντάδες δισ. ευρώ στις τράπεζες για ανακεφαλαιοποίηση, δεν ασκεί την πρέπουσα εποπτεία κι επιτρέπει σε κάποιες εισπρακτικές εταιρίες (μερικές είναι θυγατρικές των τραπεζών) να πιέζουν καθημερινά τους πολίτες, οδηγώντας τους σε απονενοημένα διαβήματα.

Παλιά ο επιχειρηματικός κόσμος μέρος των κερδών το επένδυε στην πατρίδα κι έτσι έγιναν περικαλλή κτίρια στο κέντρο της Αθήνας ή αγοράστηκαν θωρηκτά που έδωσαν νίκες στον ελληνικό στρατό. Σήμερα (με εξαιρέσεις, βέβαια) οι «έχοντες και κατέχοντες» ιδρύουν Off shore εταιρίες σε «φορολογικούς παραδείσους» κι αδιαφορούν για τα πάτρια εδάφη. Σήμερα, δυστυχώς, οι ηγετικές τάξεις (πολιτικοί, επιχειρηματίες, πνευματική ηγεσία κ.λπ.) δε λειτουργούν ηγετικά, με την έννοια ότι ζητούν θυσίες από το λαό στις οποίες δε συμμετέχουν. Ετσι, οι βουλευτές μας ψηφίζουν να φορολογείται ο ελεύθερος επαγγελματίας από το πρώτο ευρώ αλλά οι ίδιοι έχουν αφορολόγητες σε ποσοστό σχεδόν 75% τις συνολικές αποδοχές τους και εισπράττουν επιπρόσθετη αμοιβή για να μετέχουν στις συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής. Να θυμίσω, ακόμη, ότι οι πολίτες τρίβουν τα μάτια τους ακούγοντας ότι δεν είναι αντισυνταγματική η απόλυση καθαριστριών και η φορολόγηση του περιπτερά από το πρώτο ευρώ, αλλά είναι αντισυνταγματική η περικοπή αποδοχών αυτών που αμείβονταν με ειδικά μισθολόγια (δικαστές, πανεπιστημιακοί, ένστολοι κ.λπ.). Κι αναρωτιούνται: πώς γίνεται να κρίνονται αντισυνταγματικές μόνον οι διατάξεις που θίγουν τα ειδικά μισθολόγια;

Δυστυχώς, ο πολιτικός κόσμος δεν έχει επαφή με την κοινωνία κι έτσι δεν ακούει και δε βλέπει το δράμα των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων, αυτών που δεν έχουν να πληρώσουν τη ΔΕΗ και ζουν με το βραχνά ότι θα χάσουν το σπίτι τους. Οι πολιτικοί μας δείχνουν να ενδιαφέρονται κυρίως για τους αποτελούντες το στενό δημόσιο τομέα (δικαστές, ένστολοι, πανεπιστημιακοί κ.λπ.), δίνοντας την εντύπωση ότι μάλλον δεν πολυνοιάζονται για την τύχη των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.

Με θλίψη τα επισημαίνω, γνωρίζοντας ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, γιατί η χώρα απεμπόλησε τις αρχές και αξίες που βίωνε στη μακρόχρονη ιστορία του ο Ελληνισμός. Λυπούμαι, όμως, γιατί το περί δικαίου λαϊκό συναίσθημα τραυματίζεται καθημερινά, όταν ο άνεργος ή ο -τυχερός- εργαζόμενος με 600 ευρώ το μήνα ακούει ότι οι αποφάσεις που ουσιαστικά έχουν καταργήσει το εργατικό δίκαιο δεν κρίθηκαν αντισυνταγματικές, αλλά κρίθηκαν αντισυνταγματικές μόνον οι διατάξεις που θίγουν τα ειδικά μισθολόγια.

Δεν έχει νόημα να πούμε περισσότερα. Ο κοινωνικός ιστός έχει διαρραγεί και η ελληνική κοινωνία οδηγείται σε διχασμό, και, δυστυχώς, σε περαιτέρω ενίσχυση ακραίων πολιτικών δυνάμεων, γεγονός που μακροπρόθεσμα εγκυμονεί κινδύνους για το δημοκρατικό μας πολίτευμα.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Αγγελιοφόρος

«Εκ παραδρομής»; τροπολογίες ντροπής

Πριν από μερικές μέρες δυο βουλευτές της ΝΔ (Κ. Τζαβάρας και Φ. Πιπιλή) κατήγγειλαν ότι είχε ψηφιστεί τροπολογία (ίσχυσε για 20 μέρες, και ακυρώθηκε με νεότερη) με την οποία εξαλειφόταν ή περιοριζόταν -κατά τους καταγγέλλοντες-, η ποινική ευθύνη για το αδίκημα της δωροδοκίας αξιωματούχων ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ που επιχορηγούνται από το κράτος. Μάλιστα, σε δηλώσεις του ο κ. Τζαβάρας δήλωσε ότι η συγκεκριμένη διάταξη κάλυψε και κατηγορουμένους για την υπόθεση Siemens και ότι απευθύνθηκε στον υπουργό Δικαιοσύνης, κ. Αθανασίου, ο οποίος παραδέχτηκε ότι εισήχθη και ψηφίστηκε «εκ παραδρομής» η τροπολογία και γι' αυτό με νεότερη καταργήθηκε.

Oλα αυτά φαίνονται περίεργα. Καταρχήν για να εισαχθεί και ψηφιστεί τροπολογία στο συγκεκριμένο πολυνομοσχέδιο έπρεπε να περάσει από πολλαπλό έλεγχο: από την κεντρική νομοπαρασκευαστική επιτροπή, το γραφείο υπουργού, το υπουργείο Οικονομικών που συνέπραξε και τη γενική γραμματεία της κυβέρνησης. Αρα, ήταν δύσκολο να εισαχθεί και ψηφιστεί διάταξη εκ παραδρομής.

Γεννώνται επίσης πολλά ερωτηματικά γιατί ενώ η καταγγελία έγινε από βουλευτές της ΝΔ που συγκυβερνά, τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν ύψωσαν τους τόνους, γεγονός που δημιουργεί εύλογες απορίες για το τι πράγματι συνέβη, ενώ παράλληλα υπήρξαν και διαμαρτυρίες δικαστικών ενώσεων που άφηναν αιχμές για περίεργες νομοθετικές ρυθμίσεις που προβλέπουν επιεική μεταχείριση των καταχραστών του Δημοσίου. Τέλος, ο κ.Τζαβάρας ζήτησε από τον εισαγγελέα του ΑΠ να διατάξει έρευνα για να φανεί αν κάποιοι ωφελήθηκαν από την τροπολογία ή ποιοι ωφελούνται (γιατί ευεργετικός νόμος ακόμη κι αν ισχύσει για μια μέρα, μπορεί να ωφελήσει πολλούς).

Βεβαίως, ο υπουργός Δικαιοσύνης, κ. Αθανασίου, με κατηγορηματικές δηλώσεις του τόνισε ότι η κυβέρνηση με πρόσφατο νόμο αυστηροποίησε τις ποινικές διατάξεις για ενεργητική ή παθητική δωροδοκία αξιωματούχων του Δημοσίου κι ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν ευεργετικές διατάξεις για τους καταχραστές του Δημοσίου.

Από την εξέλιξη της υπόθεσης μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι ευτυχώς υπάρχουν και κάποιοι (λίγοι δυστυχώς) βουλευτές που δεν περιορίζονται μόνο στο να ψηφίζουν, αλλά έχουν το θάρρος να επισημάνουν και καταγγείλουν τα λάθη και έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι οι καταγγελίες έγιναν από βουλευτές της συγκυβέρνησης. Ταυτόχρονα, οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι η αντιπολίτευση μάλλον δεν ελέγχει αποτελεσματικά την εξουσία, ενώ το θέμα θα έπρεπε να έχει απασχολήσει τους δικηγορικούς συλλόγους και τα ΜΜΕ.

Εύχομαι να μη συνέβη τίποτε, αλλά επειδή το να εισαχθεί και ψηφιστεί διάταξη εκ παραδρομής δημιουργεί πολλά ερωτηματικά καλό θα είναι να γίνει δεκτή η πρόταση-αίτηση του κ. Τζαβάρα και η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου να ελέγξει για να φανεί αν ωφελήθηκαν κάποιοι και ποιοι από την επί 20 μέρες ισχύ της τροπολογίας αυτής που ως ευεργετική διάταξη σίγουρα κάποιους ωφέλησε.

Με την ευκαιρία θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι δυστυχώς πολλές φορές στο παρελθόν το Κοινοβούλιο ψήφισε τροπολογίες που είχαν το χαρακτήρα επέμβασης στο έργο της Δικαιοσύνης. Ετσι ενδεικτικά αναφέρω ότι το 1996 με τροποποίηση του άρθρου 242 του ΠΚ μπήκαν στο αρχείο εκατοντάδες κακουργήματα (παράνομες μεταγραφές φοιτητών από σχολές του εξωτερικού με ψευδείς βεβαιώσεις πανεπιστημιακών γιατρών ότι έπασχαν από ανίατα νοσήματα) για τα οποία είχε ολοκληρωθεί η ανάκριση και βρίσκονταν στη φάση του προσδιορισμού, πριν ένα χρόνο ψηφίστηκε τροπολογία (ευτυχώς ανακλήθηκε) που έλεγε ότι δώρα προς δημόσιους λειτουργούς δε συνιστούν δωροδοκία αν γίνονται «σε έκφραση ευγνωμοσύνης» και πριν από μερικούς μήνες είχε εισαχθεί άλλη τροπολογία με την οποία προβλεπόταν ότι δε θα υπήρχαν ποινικές ευθύνες για αξιωματούχους ΝΠΔ ή ΝΠΙΔ αν στις συμβάσεις για εκτέλεση ενός έργου δεν κατασκεύαζαν αυτό αλλά κάτι άλλο παρεμφερές.

Τελειώνοντας θα ήθελα να εξάρω τη στάση των δύο βουλευτών της ΝΔ, που είχαν το θάρρος (κάτι πολύ σπάνιο για το ελληνικό Κοινοβούλιο) να επισημάνουν και καταγγείλουν ένα λάθος της κυβέρνησης που στηρίζουν. Αν όλοι οι βουλευτές λειτουργούσαν με τον ίδιο τρόπο σίγουρα θα είχαμε καλύτερο Κοινοβούλιο.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Αγγελιοφόρος