Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Το μήνυμα της εθνεγερσίας

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, πρ.προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης 
Επέτειος της εθνεγερσίας σήμερα γι' αυτό ας ξεχάσουμε για λίγο την οικονομική κρίση, την κακή λειτουργία των θεσμών και την ανεπάρκεια κάποιων πολιτικών και «ας μεθύσουμε με τ΄αθάνατο κρασί του '21», όπως έλεγε ο Κ. Παλαμάς, για να αναζητήσουμε λύση στα σημερινά αδιέξοδά μας.
Οσο κι αν θέλουν κάποιοι να αποδομήσουν την εθνεγερσία αναδεικνύοντας τα λάθη και τις αδυναμίες κάποιων πρωταγωνιστών της, η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν ένα απλό κίνημα ανεξαρτησίας ούτε έγινε έτσι ξαφνικά. Χρειάστηκε να προηγηθούν οι δάσκαλοι του γένους που έβαλαν το ζυμάρι. Χρειάστηκε να προηγηθεί ο Ρήγας Βελεστινλής αλλά κι ο Πατροκοσμάς που μιλούσε για την ανάγκη παιδείας κι έλεγε «γκρεμίστε εκκλησιές και κτίστε σχολεία», ξέροντας ότι τα φώτα της παιδείας θα τονώσουν την εθνική συνείδηση και θα διώξουν τη σκλαβιά.
Το υπόδουλο γένος με την παιδεία απέκτησε συναίσθηση της ιστορίας, γι' αυτό στις 23 Μαρτίου του 1821 ο φλογερός Παπαφλέσσας γράφει στους συμπατριώτες του: «Μην καταδεχθείτε να σας κατηγορήσει ο κόσμος και η ιστορία…». Μια μέρα νωρίτερα, στις 22 Μαρτίου του 1821, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος γράφει στους Γαλαξιδιώτες: «Ο θεός μας έδωκε χέρια, νου και γνώση. Ας ρωτήσουμε την καρδιά μας κι ό,τι μας απαντυχαίνει ας το βάλωμεν σε πράξη γλήγορα... Στ' άρματα, αδέλφια, ή να ξεσκλαβωθούμε ή όλοι να πεθάνουμε…».
Οι αγωνιστές του 1821 δε μέτρησαν τους συσχετισμούς ούτε τη διεθνή κατάσταση. Ρώτησαν την καρδιά τους και αγωνίστηκαν για το όλον, για το ιδανικό κι έτσι σε μερικά χρόνια πέτυχαν το εφικτό…
Κάποιοι, θέλοντας να αποδομήσουν την εθνική μας ιστορία, τολμούν να πουν ότι το γένος δεν κακοπερνούσε υπό τον οθωμανικό ζυγό…Την απάντηση τη δίνει πάλι ο Οδυσσέας Ανδρούτσος στο γράμμα του στους Γαλαξιδιώτες που λέει: «Αγαπημένοι μου Γαλαξιδιώτες. Ητανε φαίνεται γραφτό ν' αδράξουμε τ' άρματα μια μέρα και να χυθούμε καταπάνω στους τυράννους μας που τόσα χρόνια ανελεήμονα μας τυραγνεύουν. Τι τη θέλαμε βρε αδέρφια αυτή την πολυπικραμένη ζωή, να ζούμε από κάτω στη σκλαβιά και το σπαθί των Τούρκων ν' ακονιέται στα κεφάλια μας; Δεν τηράτε που τίποτα δεν μας απόμεινε; Οι εκκλησιές μας γινήκανε αχούρια των Τούρκων. Κανένας δεν μπορεί να πει πως έχει κάτι δικό του γιατί το ταχιά βρίσκεται φτωχός, σα διακονιάρης στη στράτα. Οι φαμελιές μας και τα παιδιά μας είναι στη διάκριση των Τούρκων…».
Η πατρίδα μας σήμερα διανύει περίοδο κρίσης με όλα τα μέτωπα ανοιχτά. Οφείλουμε να βάλουμε το χέρι στην καρδιά και να συλλογισθούμε ότι πρέπει να λειτουργούμε με προοπτική αιώνων. Ετούτη την πατρίδα -όπως έλεγε ο Μακρυγιάννης- την έχουμε όλοι μαζί…γι΄ αυτό ας κοιταχθούμε στον καθρέφτη των ονείρων μας και μπολιάζοντας την ψυχή μας με το πνεύμα του '21, με ανάταση ψυχής να αγωνιστούμε για τη δημιουργία νέας προοπτικής για τη χώρα

Κυριακή 18 Μαρτίου 2012

Για τη γρήγορη απόδοση δικαιοσύνης

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ,
δικηγόρου, πρώην προέδρου ΔΣΘ 
Η χώρα μας βιώνει δεινή οικονομική αλλά και θεσμική κρίση, γιατί ο πολιτικός μας κόσμος δεν είχε το θάρρος λήψης αποφάσεων που θα βοηθούσαν στον εκσυγχρονισμό της χώρας και αυτή η ατολμία συνεχίζεται ακόμη και τώρα, που βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού.
Για παράδειγμα, πριν από μερικές μέρες ψηφίστηκε από τη Βουλή νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης, που κατά τους ισχυρισμούς του υπουργού Δικαιοσύνης θα φέρει ταχύτερη απονομή Δικαιοσύνης… Ο νέος νόμος έχει κάποιες διατάξεις που στην πράξη δε θα μπορούν να εφαρμοστούν, μερικές είναι επικίνδυνες (π.χ. η δημιουργία μονομελών δικαστηρίων κακουργημάτων) και κάποιες χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα (μεταφορά υποθέσεων από πρωτοδικεία σε ειρηνοδικεία). Κι αναρωτιέμαι: πιστεύει ο κ. υπουργός Δικαιοσύνης ότι επιταχύνεται η απονομή δικαιοσύνης, γιατί τα συναινετικά διαζύγια θα εκδίδονται με μία συζήτηση ή γιατί κάποιες υποθέσεις από το πρωτοδικείο μεταφέρονται στο ειρηνοδικείο;
Για ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης άλλα μέτρα πρέπει να ληφθούν. Ενδεικτικά, αναφέρω ότι έχουμε δικαστικές διακοπές για 2,5 μήνες το καλοκαίρι, 15 μέρες την περίοδο εορτών του Πάσχα και άλλες 15 την περίοδο εορτών των Χριστουγέννων, δηλαδή συνολικά 3,5 μήνες... Την περίοδο που ήμουν πρόεδρος του ΔΣΘ, με στόχο την ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης, είχαμε προτείνει περιορισμό του χρόνου των δικαστικών διακοπών το μήνα Αύγουστο, μια εβδομάδα τα Χριστούγεννα και μια εβδομάδα το Πάσχα. Είχαμε προτείνει, επίσης, την υλοποίηση ενός «δικαστηριακού Καποδίστρια», με την έννοια της ανακατανομής των οργανικών θέσεων των δικαστών και των δικαστικών υπαλλήλων στα δικαστήρια της χώρας ανάλογα με τον όγκο των υποθέσεων σε αυτά, για να απονέμεται τουλάχιστον δικαιοσύνη με τους ίδιους (σίγουρα ταχύτερους) ρυθμούς σε όλη την Ελλάδα και για να μην υπάρχουν π.χ δικαστήρια όπου ένας πρωτοδίκης εκδίδει μόνο 50 αποφάσεις το χρόνο, ενώ σε άλλα εκδίδει 250…
Οι προτάσεις μας κρίθηκαν ενδιαφέρουσες κι από τον τότε αλλά και τους μετέπειτα υπουργούς Δικαιοσύνης, αλλά από το φόβο αντιδράσεων δεν υλοποιήθηκαν (προς τιμήν του ο κ. Παπαληγούρας είχε λύσει επιτυχώς το θέμα των ειρηνοδικών, με την αξιοποίησή τους σε όλα τα ειρηνοδικεία της περιφέρειας του Πρωτοδικείου, γιατί μέχρι τότε είχαμε τοποθέτηση ειρηνοδικών σε έρημα ειρηνοδικεία, όπου δίκαζαν μόνο 15-20 υποθέσεις το χρόνο…).
Δυστυχώς, όχι μόνο δε θα λυθεί το θέμα της ταχύτερης απονομής δικαιοσύνης, αλλά ακόμη και τώρα ιδρύονται νέα εφετεία σε πόλεις που απέχουν 70-80 χιλιόμετρα η μία από την άλλη, μόνο και μόνο για να ικανοποιηθούν «ρουσφετολογικά» κάποια τοπικιστικά συμφέροντα...
Κι επειδή πρέπει να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους, η αλήθεια είναι ότι ακόμη και τώρα οι πολιτικοί μας στερούνται του θάρρους (ο Τ. Κένεντι στη «Σκιαγραφία των γενναίων» χαρακτηρίζει το θάρρος ως την πιο θαυμαστή ανθρώπινη αρετή) λήψης αποφάσεων για μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος
 

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

Ανάγκη ελπίδας…

 ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, πρ. προέδρου του ΔΣΘ 
Εγραφα πριν από 2 χρόνια στον «Α» ότι η κατάσταση στη χώρα είναι τραγική, ότι λαμβάνονται επώδυνα μέτρα οριζόντια χωρίς να θιγούν πραγματικά οι προνομιούχοι… Επισήμανα την αποβιομηχάνιση της χώρας, την εγκατάλειψη του αγροτικού τομέα, τη μη ύπαρξη αναπτυξιακού σχεδίου και τη βεβαιότητα ότι θα επακολουθήσει ύφεση και πιο επώδυνα μέτρα.
Στα δύο χρόνια που πέρασαν όλα εξελίχθηκαν προς το χειρότερο. Οδηγηθήκαμε άνοιξη του 2010 στο μνημόνιο που απέτυχε κυρίως γιατί έλειπε ο αναπτυξιακός χαρακτήρας, ενώ η αποτυχία εκείνης της συνταγής μας οδήγησε στη νέα δανειακή σύμβαση με γενναίο κούρεμα του χρέους και νέο δανεισμό με τη φιλοδοξία το 2020 να είμαστε εκεί που ήμασταν το 2009…
Είναι αλήθεια ότι με τη νέα δανειακή σύμβαση η Ελλάδα πήρε πίστωση χρόνου -μια βαθιά ανάσα, αλλά κι ο νέος δανεισμός δε θα φέρει τη λύτρωση γιατί λείπει ο αναπτυξιακός χαρακτήρας. Δεν υπάρχει -και φυσικά δεν υλοποιείται- κανένα αναπτυξιακό σχέδιο π.χ. με αναδιάρθρωση αγροτικών καλλιεργειών, με εκσυγχρονισμό δημόσιας διοίκησης, με αύξηση τουρισμού μέσω δημιουργίας υποδομών και προβολής μνημείων-πολιτισμού και φυσικής ομορφιάς της χώρας. Οχι μόνο δεν αξιοποιούνται οι πλουτοπαραγωγικές μας πηγές, αλλά δυστυχώς κάνουμε και τα αντίθετα από αυτά που πρέπει να γίνουν κι έτσι καταργήσαμε το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, ενώ είμαστε παγκοσμίως πρώτοι στην εμπορική ναυτιλία, και το υπουργείο Τουρισμού ενώ προσδοκούμε να ζήσουμε από τον τουρισμό…
Δεν ξέρω πώς αισθάνονται οι πολιτικοί μας σήμερα, αλλά το βέβαιο είναι ότι οι Ελληνες πολίτες αισθάνονται απελπισμένοι κι η νέα γενιά είναι οργισμένη γιατί ακυρώθηκαν τα όνειρά της. Η ανεργία καλπάζει κι οι νέοι, αν βρουν κάποτε δουλειά, θα αμείβονται εξευτελιστικά, ενώ οργίζονται περισσότερο γιατί βλέπουν να διατηρούνται κάποια προκλητικά προνόμια του πολιτικού κόσμου που δίνει την εντύπωση ότι δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα (π.χ. η παροχή διπλής σύνταξης σε βουλευτές, δημάρχους, μεγαλοσυνδικαλιστές, η επιπρόσθετη αμοιβή για τις συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής κ.λπ.)…
Σήμερα οι πολίτες αναζητούν απεγνωσμένα την ελπίδα ότι θα αλλάξουν τα πράγματα και θα έλθει ένα καλύτερο αύριο για να μπορούν να κρατηθούν από κάπου. Αυτήν την ελπίδα οφείλουν να την προσφέρουν στους πολίτες οι πολιτικοί μας. Αλλάζοντας συμπεριφορά να συμμετάσχουν εμφανώς στις θυσίες και ξεπερνώντας τη μικροπολιτική να επεξεργαστούν και υλοποιήσουν αναπτυξιακό σχέδιο για τη χώρα και παράλληλα να προχωρήσουν σε μεταρρυθμίσεις που θα φέρουν ουσιαστική λειτουργία των θεσμών και εν συνεχεία ριζική αναδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος. Αν δε δώσουν στους πολίτες αυτήν την ελπίδα αλλαγής, τότε οδηγούμαστε σε εκλογές διαμαρτυρίας και καταδίκης, σε αποσύνθεση του πολιτικού σκηνικού και σε κοινωνικές εκρήξεις με κινδύνους και για την ομαλή λειτουργία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.