Στα σκοτεινά προχωρούμε…

«στα σκοτεινά πηγαίνουμε

στα σκοτεινά προχωρούμε..»

Γ. Σεφέρης

Πέρασαν αρκετές δεκαετίες από την εποχή που γράφτηκαν οι στίχοι του Σεφέρη, αλλά είναι σαν να αναφέρονται στη σημερινή Ελλάδα, που μοιάζει με τοπίο στην ομίχλη, γιατί κανείς δεν ξέρει πού βρισκόμαστε και πού βαδίζουμε, ενώ οι ιθύνοντες αυτοσχεδιάζουν χωρίς όραμα για το μέλλον.

Οι πολιτικοί της μεταπολίτευσης με τη συμπεριφορά τους έφθειραν τους θεσμούς. Η κρατούσα πολιτική ελίτ στηριζόταν στη διαιώνιση του συστήματος μέσω της οικογενειοκρατίας, με πρόθυμους υπηρέτες -συνήθως ανεπάγγελτους γόνους- που σιτίζονταν στην αυλή πολυεθνικών εταιριών, φτάνοντας στο σημείο να διεκδικούν «χορηγίες» από εκατομμύρια μέχρι και λεμονοστίφτες, ενώ είχαν εξασφαλισμένη την ατιμωρησία μέσω της συνταγματικά κατοχυρωμένης σχεδόν άμεσης παραγραφής των ποινικών ευθυνών τους και γι' αυτό κανείς πολιτικός δεν τιμωρήθηκε για τα σκάνδαλα της Siemens, των υποβρυχίων, του Βατοπεδίου, του xρηματιστηρίου κ.λπ.

Το θέμα είναι τι γίνεται τώρα. Δυστυχώς, ο πολιτικός κόσμος δείχνει σαν να μην κατάλαβε τίποτε. Υπάρχουν ακόμη σε καθοδηγητικά όργανα κομμάτων πρόσωπα που στο παρελθόν, χρησιμοποιώντας κομματικές ή κυβερνητικές θέσεις, πλούτισαν(αν δει κάποιος τι πελατολόγιο είχαν οι εταιρίες συγγενικών τους προσώπων, θα καταλάβει…). Παράλληλα, οι εκπρόσωποί μας δίνουν την εντύπωση ότι αγωνίζονται με νύχια και με δόντια να κρατήσουν κάποια προνόμια και δε σκέφτονται ότι δίπλα τους υπάρχουν άνεργοι κι εργαζόμενοι με 700 ευρώ το μήνα… Ετσι, εξακολουθούν να αμείβονται επιπρόσθετα οι βουλευτές για συμμετοχή σε συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής και εξακολουθούν να παίρνουν διπλή σύνταξη κι αυτοί αλλά και οι διατελέσαντες δήμαρχοι ή πρόεδροι κοινοτήτων για δύο θητείες.

Βεβαίως, δε θα σωθεί η Ελλάδα, αν μειωθούν τα προνόμια των πολιτικών ή αν μειωθούν οι αποδοχές κάποιων άλλων υψηλόμισθων λειτουργών, αλλά σίγουρα θα φανεί ότι συμμετέχουν πραγματικά στις θυσίες και θα μπορούν να διατηρήσουν κάποιο κύρος στη λαϊκή συνείδηση, για να μπορούν να λειτουργούν ως ηγέτες.

Η κρίση -οικονομική και θεσμική- θα μπορούσε να είχε λειτουργήσει ως σοκ και να είχε οδηγήσει σε βελτίωση των θεσμών, καθιέρωση διαφάνειας στην πολιτική ζωή, υλοποίηση προγράμματος εξόδου από την κρίση κ.λπ. Δυστυχώς, δε λειτούργησε έτσι και γι' αυτό η χώρα βαδίζει στα σκοτεινά… Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι κάθε λογής ηγέτες πρέπει να καταλάβουν ότι οφείλουν να δημιουργήσουν προοπτική για τη χώρα και να προσφέρουν ελπίδα στον πολίτη, γιατί διαφορετικά η απελπισία των πολιτών θα οδηγήσει σε μεγάλες κοινωνικές εκρήξεις, με περαιτέρω ενίσχυση και ριζοσπαστικοποίηση των άκρων, με κλυδωνισμούς και του πολιτεύματος.

*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 26/10/2011

Ανάγκη ελπίδας και οράματος

                             «στα σκοτεινά πηγαίνουμε

                               στα σκοτεινά προχωρούμε..»

                                       Γ.Σεφέρης

         Η Ελλάδα σήμερα μοιάζει με τοπίο στην ομίχλη με την έννοια ότι κανείς δεν ξέρει που βρισκόμαστε και  που βαδίζουμε ενώ οι ιθύνοντες  αυτοσχεδιάζουν  χωρίς όραμα για το μέλλον.

         Οι πολιτικοί της μεταπολίτευσης με την συμπεριφορά τους έφθειραν ανεπανόρθωτα τους θεσμούς . Η κρατούσα πολιτική ελίτ  στηριζόταν στην διαιώνιση του συστήματος μέσω της οικογενειοκρατίας, με πρόθυμους  υπηρέτες- συνήθως ανεπάγγελτους γόνους-  που σιτίζονταν στην αυλή πολυεθνικών εταιριών φτάνοντας στο σημείο  να διεκδικούν «χορηγίες» από εκατομμύρια μέχρι και λεμονοστίφτες …Δυστυχώς υπήρχε εξασφαλισμένη ατιμωρησία μέσω της  συνταγματικά κατοχυρωμένης σχεδόν άμεσης παραγραφής των  ποινικών ευθυνών τους και  γι΄ αυτό  κανείς πολιτικός δεν τιμωρήθηκε  για τα σκάνδαλα της SIEMENS,των υποβρυχίων, του Βατοπεδίου , του Χρηματιστηρίου κλπ. ΄Όποτε ζορίζονταν πολύ τα πράγματα το σύστημα θυσίαζε κάποιον  αναλώσιμο για να συνεχισθεί η  νομή της εξουσίας και γι΄ αυτό  έφτασε η χώρα σε   οικονομική και πολιτική χρεοκοπία.

          Το θέμα είναι τι γίνεται τώρα.

           Είχε μια ευκαιρία ο πολιτικός κόσμος κάνοντας γενναία αυτοκριτική  να λειτουργήσει ουσιαστικά τους θεσμούς και να δημιουργήσει νέα προοπτική για τη χώρα. Το φθινόπωρο του 2009 ανέλαβε πρωθυπουργός ο Γ.Παπανδρέου που επαγγέλθηκε  εκσυγχρονισμό της χώρας με καινοτόμες ιδέες και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο Α.Σαμαράς που ζώντας σε «πολιτική έρημο», εκτός συστήματος, για αρκετά χρόνια,  επελέγη από την λαϊκή βάση με εντολή  να αποκαθάρει και  ανανεώσει το κόμμα του  φιλοτεχνώντας νέο όραμα για  την Ελλάδα.

        Η αλήθεια είναι ότι  για την ενίσχυση των θεσμών που υπολειτουργούσαν  εξαγγέλθηκαν κάποιες πρωτοβουλίες    κι΄ από τον πρωθυπουργό (π.χ.  καθιέρωση δημοψηφισμάτων)  και από τον Α.Σαμαρά    (π.χ. προτάσεις  τολμηρής  αναθεώρησης του Συντάγματος) αλλά οι πολίτες με περίσκεψη τις αντιμετωπίζουν γιατί βλέπουν ακόμη στα καθοδηγητικά όργανα των κομμάτων   πρόσωπα διαβλητά.

          Για την  ανάκαμψη της οικονομίας όμως  η κυβέρνηση δεν κατάφερε να υλοποιήσει σχέδιο εξόδου από την κρίση μέσω ανάπτυξης  και από μέρα σε μέρα χειροτερεύει η κατάσταση. Ελλείψει χώρου δεν μπορούμε να πούμε πολλά αλλά βάσιμα  υπάρχει στους πολίτες η αίσθηση  ότι ως χώρα βαδίζουμε στα σκοτεινά χωρίς ελπίδα.…Κι΄ αυτό είναι το χειρότερο γιατί ακόμα και την περίοδο της Γερμανικής κατοχής οι πολίτες   ήλπιζαν στην απελευθέρωση…  Γι΄ αυτό  η ηγεσία της χώρας (πολιτική, οικονομική , πνευματική)οφείλει να προσφέρει πειστικό   όραμα και ελπίδα  για το μέλλον    γιατί διαφορετικά    θα έχουμε συρρίκνωση της μεσαίας τάξης με περαιτέρω  ριζοσπαστικοποίηση και ενίσχυση των άκρων με σοβαρούς κλυδωνισμούς του πολιτεύματος.

      *πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.

        

Για μια νέα προοπτική…

Η Ελλάδα της μεταπολίτευσης απέτυχε. Κυβερνήθηκε από πολιτικούς που-με λίγες εξαιρέσεις- δεν είχαν το θάρρος λήψης δύσκολων αποφάσεων και προτιμούσαν να κολακεύουν τους πολίτες εξαγοράζοντας την ψήφο τους με αθρόους διορισμούς στο δημόσιο και με επιδόματα τύπου «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία» ενώ μερικοί δυστυχώς λειτουργούσαν σχεδόν ως υπάλληλοι πολυεθνικών εταιριών των οποίων τα συμφέροντα εξυπηρετούσαν διεκδικώντας «χορηγίες» από εκατομμύρια μέχρι και «λεμονοστίφτες»…
.ενώ κάποιοι άλλοι χρησιμοποιούσαν τις κομματικές η κυβερνητικές θέσεις για να αναλαμβάνουν έργα του ευρύτερου δημόσιου τομέα και να πλουτίζουν εταιρίες στις οποίες συμμετείχαν συγγενικά τους πρόσωπα.
Αυτή η Ελλάδα απέτυχε και ξέπεσε με ευθύνη αυτών που άσκησαν εξουσία αλλά και με κάποια ευθύνη και των πολιτών που έστελναν στη Βουλή τέτοιους ανθρώπους. .Τώρα η Ελλάδα μαθαίνει τη σκληρή πραγματικότητα γιατί ήρθε η ώρα να πληρωθεί ο λογαριασμός.
Πληρώσαμε ακριβά το τίμημα κι η χώρα μας υπερχρεωμένη είναι δεμένη χειροπόδαρα από τους δανειστές της που με τα « μνημόνια» έχουν περιορίσει και την εθνική κυριαρχία.
Το κακό είναι ότι η καταστροφή δεν λειτούργησε ως «σόκ» για τη χώρα κι΄ ο πολιτικός κόσμος συμπεριφέρεται σαν να μην κατάλάβε τίποτα υπερασπιζόμενος με νύχια και με δόντια κάποια προνόμια που εξασφάλισε στο παρελθόν (π.χ. εξακολουθούν να αμείβονται επιπρόσθετα οι Βουλευτές για συμμετοχή σε συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής λές και δεν είναι στα καθήκοντά τους η συμμετοχή στις συνεδριάσεις ενώ εξακολουθούν να διατηρούνται τα προκλητικά προνόμια των υπαλλήλων της Βουλής, ίσως γιατί μέρος αυτών είναι πρώην συνεργάτες Βουλευτών, ) γι΄ αυτό και δεν ασχολείται με υπευθυνότητα και ουσιαστικά με το μέλλον με την έννοια της επεξεργασίας και υλοποίησης σχεδίου εξόδου από την κρίση και δημιουργίας προοπτικής με ανάπτυξη της χώρας..
Αναντίρρητα η χώρα μας με την προσδοκία «κουρέματος» του χρέους και την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους πήρε μια ανάσα . Τα μέτρα όμως που λήφθηκαν με τη λήξη του καλοκαιριού κατ΄ εντολήν της «τρόϊκας» είναι δυσβάσταχτα για τον μέσο πολίτη και δεν υπάρχει δίκαιος καταμερισμός βαρών ενώ είναι φανερό ότι έχει εξαντληθεί πλέον η φοροδοτική ικανότητα του μέσου ΄Έλληνα.
Γι΄ αυτό υπάρχει άμεση ανάγκη υλοποίησης σχεδίου εξόδου από την κρίση μέσω ανάπτυξης αλλά και αναδιάρθρωσης του πολιτικού μας συστήματος. Η χώρα διέρχεται κρίσιμες ώρες και η κυβέρνηση οφείλει να εγκαταλείψει τα ιδεολογήματα περί αναζήτησης και ανακάλυψης «τέταρτου δρόμου για τον σοσιαλισμό» και να υιοθετήσει και κάποιες από τις προτάσεις της αντιπολίτευσης(π.χ. οι προτάσεις που διατύπωσε ο κ .Σαμαράς για νέα συνταγματική αναθεώρηση είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτες) . Πρέπει παράλληλα οι πολιτικοί μας οικειοθελώς να στερηθούν κάποιων προκλητικών προνομίων τους(διπλή σύνταξη, αμοιβή για συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής κλπ.) για να αποδείξουν ότι έμπρακτα συμμετέχουν στις θυσίες και να ανακτήσουν μέρος της χαμένης αξιοπιστίας τους και να προετοιμάσουν τολμηρή συνταγματική αναθεώρηση για να εκσυγχρονισθούν και βελτιωθούν οι θεσμοί αποκτώντας ουσιαστικό περιεχόμενο, να θεσπισθούν κανόνες διαφάνειας στην δημόσια ζωή, να γίνει αξιοκρατική η διάρθρωση της δημόσιας διοίκησης και να γίνει πιο συμμετοχική η δημοκρατία μας με καθιέρωση και δημοψηφισμάτων υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις(αν το ζητά σημαντικός αριθμός πολιτών και για συγκεκριμένα θέματα που δεν θα άπτονται θεμάτων ανθρωπίνων δικαιωμάτων).
Τα πολιτικά μας κόμματα(οι πνεύμονες του πολιτεύματος)πρέπει επιτέλους να αποκτήσουν διαφάνεια στα οικονομικά τους αλλά και αξιοπιστία με άνοιγμα στην κοινωνία και με ριζικές αλλαγές του τρόπου οργάνωσής των ενώ πρέπει να καταλάβουν ότι πλέον δεν μπορούν να πείσουν και προσφέρουν όσο έχουν στα καθοδηγητικά όργανα πρόσωπα που προκάλεσαν την κοινή γνώμη γιατί χρησιμοποίησαν κομματικές η κυβερνητικές θέσεις για να πλουτίσουν άμεσα η έμμεσα…
Τέλος κι΄ εμείς πρέπει να γίνουμε ενεργοί πολίτες και εξοβελίζοντας τους ανεπάγγελτους γόνους που διαιωνίζουν το χρεοκοπημένο σύστημα, δείχνοντας την επιμέλεια που δείχνουμε στις προσωπικές μας υποθέσεις να αναζητήσουμε με κριτήριο τις ικανότητες αλλά και το ήθος πρόσωπα που διακρίθηκαν σε επαγγελματικούς στίβους για να μπορούν να λένε και όχι όταν πρέπει. Πρέπει να δημιουργήσουμε νέα προοπτική για τη χώρα αλλά για να γίνει αυτό πρέπει όλοι μας να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας και όπως έλεγε ο Γ.Σεφέρης: «λίγο ακόμα, να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα..»
* Δικηγόρος-πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης

Δημοσιεύθηκε στο blog Taxalia 13/10

Για ταχύτερη απονομή Δικαιοσύνης

Η Δικαιοσύνη ως θεσμός λειτουργεί σχετικά καλύτερα από τους άλλους στη χώρα μας (παρά τις προ ετών αποκαλύψεις για παραδικαστικά κυκλώματα και επίορκους δικαστές) αλλά δυστυχώς ως μηχανισμός απονομής δικαίου είναι αναποτελεσματικός γιατί κινείται με βραδείς ρυθμούς που δημιουργούν εικόνα αρνησιδικίας.
Οι εκάστοτε υπουργοί δικαιοσύνης προσπαθούν νομοθετικά να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις ταχύτερης απονομής της κι΄ έτσι στο παρελθόν υπήρξαν νομοθετήματα του Υπουργείου Δικαιοσύνης (π.χ. ν.3346/2005,ν.2915/2001 , ν.3160/2003 κλπ. ) με αυτή τη στόχευση αλλά τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα με ορατό επακόλουθο την συχνή τροποποίηση των κωδίκων πολιτικής και ποινικής δικονομίας και την αποσπασματική αντιμετώπιση των θεμάτων και φοβούμαι ότι αυτή την τύχη θα έχουν και οι εξαγγελίες του νέου υπουργού Δικαιοσύνης.
Ενδεικτικά αναφέρω ότι στο επίμονο αίτημα του δικηγορικού κόσμου για ύπαρξη μαγνητοφωνημένων πρακτικών σε όλες τις δίκες (μετά την επιτυχημένη εφαρμογή του συστήματος μαγνητοφωνημένων πρακτικών στην διαδικασία του Πολυμελούς Πρωτοδικείου) ως απάντηση υπήρξε στο άρθρο 9 του ν.3346/2005 αναφορά ότι «ενώπιον των δικαστηρίων που εκδικάζουν κακουργήματα μπορεί να εφαρμοστεί και το σύστημα τήρησης πρακτικών των συζητήσεων με φωνοληψία» χωρίς ακόμα να υλοποιηθεί στην πράξη η …ευχή του νομοθέτη για οικονομικούς λόγους ενώ υπήρξαν και κάποιες θετικές διατάξεις που έδωσαν την δυνατότητα να εκσυγχρονιστεί και να συμμορφωθεί προς διατάξεις της ΕΣΔΑ η νομοθεσία μας.
Επειδή από το Υπουργείο Δικαιοσύνης ξεκινά νέα προσπάθεια σ΄ αυτό τον τομέα κι΄ επειδή πρέπει να λέγεται η αλήθεια χωρίς ωραιοποιήσεις θα επαναλάβω ενδεικτικά κάποιες προτάσεις για τι θα μπορούσε να γίνει:
Προεισαγωγικά επισημαίνω ότι το Υπουργείο Δικαιοσύνης πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι πριν από οποιανδήποτε αλλαγή πρέπει να εξασφαλίζεται η αναγκαία υλικοτεχνική υποδομή. Αυτή η υποδομή έλειπε και γι΄ αυτό απέτυχαν οι προγενέστερες προσπάθειες και λείπει και σήμερα ενώ αναντίρρητα αποτελεί προαπαιτούμενο επιτυχίας κάθε προσπάθειας.
Α)- Για να υπάρξει απονομή της δικαιοσύνης τουλάχιστον με τους ίδιους ρυθμούς σε όλη τη χώρα χρειάζεται μια πραγματική ανακατανομή τουλάχιστον των οργανικών θέσεων των δικαστικών λειτουργών και των δικαστικών υπαλλήλων στα δικαστήρια της χώρας με βάση τον όγκο των υποθέσεων και τον πληθυσμό κάθε περιοχής. Σήμερα υπάρχουν δικαστήρια ( π.χ. στο Εφετείο Θεσσαλονίκης όπου σύμφωνα με στοιχεία από την υπ΄αριθμ.14/2007 απόφαση της Ολομέλειας του Εφετείου Θεσσαλονίκης οι προβλεπόμενες θέσεις δικαστών από το 1996 μέχρι το 2006 αυξήθηκαν μόνο κατά 15,5% ενώ στο ίδιο χρονικό διάστημα είχαμε αύξηση των εκδικαζομένων υποθέσεων κατά 113,73% στο Πενταμελές Εφετείο, κατά 82,10% στο Τριμελές Εφετείο κακουργημάτων ενώ αισθητή αύξηση υπήρξε και στις πολιτικές υποθέσεις)που λόγω μικρού αριθμού προβλεπομένων οργανικών θέσεων δικαστών, οι δικαστές «γονατίζουν» από τον όγκο εργασίας εκδίδοντας σχεδόν διπλάσιες αποφάσεις από δικαστές που υπηρετούν σε άλλα δικαστήρια της χώρας. Νομίζω ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης και η ηγεσία της Δικαιοσύνης πρέπει ξεπερνώντας τοπικιστικές αντιθέσεις να προχωρήσουν σε υλοποίηση σχεδίου ανακατανομής τουλάχιστον των οργανικών θέσεων των δικαστών και δικαστικών υπαλλήλων στα δικαστήρια της χώρας με βάση τις πραγματικές ανάγκες για να πετύχουμε σε πρώτη φάση απονομή δικαιοσύνης με τους ίδιους ρυθμούς σε όλη τη χώρα.
Β)- Αντί της διεύρυνσης του ωραρίου εκδίκασης ποινικών υποθέσεων μέχρι το απόγευμα η μέχρι 7-8 μ.μ., όπως επίμονα εισηγούνταν προηγούμενος Εισαγγελέας του Α.Π , πρέπει να εξεταστεί η δυνατότητα σμίκρυνσης του χρόνου των δικαστικών διακοπών δεδομένου ότι τα δικαστήρια υπολειτουργούν 3,5 μήνες κάθε χρόνο(2,5 μήνες το καλοκαίρι,15 μέρες τα Χριστούγεννα και 15 μέρες την περίοδο εορτών Πάσχα) και νομίζω ότι κάποιος περιορισμός των δικαστικών διακοπών(η πρόταση υπεβλήθη από τον ΔΣΘ στο Υπουργείο Δικαιοσύνης από το 2005,την περίοδο που ήμουν πρόεδρός του, και φυσικά συνάντησε αντιδράσεις)θα συνέβαλλε στην ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης.
Γ)- Παράλληλα με όλα αυτά πρέπει να προχωρήσει η μηχανογράφηση και ο εκσυγχρονισμός των δικαστικών υπηρεσιών. ΄Ήμουν μέλος της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής που συγκρότησε το 2007 ο τότε Υπουργός Δικαιοσύνης Α. Παπαληγούρας και ασχολήθηκε με το θέμα της ηλεκτρονικής κατάθεσης δικογράφων. ΄Ήδη στα τρία μεγάλα Πρωτοδικεία(Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Πειραιώς)υπήρχε από τότε υποδομή για να προχωρήσει η ηλεκτρονική κατάθεση των δικογράφων εφ΄ όσον ξεπεραστούν κάποια νομικά η τεχνικά προβλήματα γι΄ αυτό και είχαμε εισηγηθεί ψήφιση γενικής διάταξης που θα έδινε δυνατότητα στον Υπουργό Δικαιοσύνης να προχωρά σταδιακά με υπουργικές αποφάσεις στην ολοκλήρωση της διαδικασίας για την ηλεκτρονική κατάθεση δικογράφων.. Θα πρέπει από το Υπουργείο Δικαιοσύνης να δοθεί προτεραιότητα στο όλο θέμα για να δοθεί η δυνατότητα στο δικηγόρο από το γραφείο του να καταθέτει ηλεκτρονικά τα δικόγραφα, να λαμβάνει ηλεκτρονικά αντίγραφο της απόφασης που τον αφορά ταυτόχρονα με την δημοσίευσή της κλπ. ενώ θα μπορεί και ο πολίτης ηλεκτρονικά να μπορεί να παίρνει κάποια πιστοποιητικά. Σε όλα τα προβλήματα υπάρχουν λύσεις(αντί της επικόλλησης ενσήμων θα καταβάλλεται ηλεκτρονικά σε Τράπεζα η αξία τους) ενώ η δυνατότητα ηλεκτρονικής κατάθεσης δικογράφων θα αποτελέσει επανάσταση στην καθημερινότητα του νομικού κόσμου και θα συμβάλλει και στην ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης. Είναι θετική η εξαγγελία του Υπουργού αλλά προς το παρόν υποδομή υπάρχει μόνο στα τρία μεγάλα πρωτοδικεία της χώρας και θα χρειαστούν χρόνια για να δημιουργηθεί υποδομή σε όλα τα δικαστήρια της χώρας ,επομένως δεν πρέπει να αναμένουμε άμεσο αποτέλεσμα.
Δ) Η διαφαινόμενη πρόθεση του Υπουργείου Δικαιοσύνης για δήθεν αποσυμφόρηση των δικαστηρίων με μεταφορά υποθέσεων συναινετικών προσημειώσεων, Διαταγών πληρωμής, Συναινετικών διαζυγίων κλπ. σε Συμβολαιογράφους στηρίζεται σε λάθος πληροφόρησή του, δεν θα φέρει αποσυμφόρηση και θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα. Οι Συμβολαιογραφικοί σύλλογοι είχαν υποβάλλει και παλιότερα σχετικό αίτημα(θυμάμαι το θέμα που δημιουργήθηκε στο Πανελλήνιο Συμβολαιογραφικό συνέδριο στην Θεσσαλονίκη) αλλά ο τότε Υπουργός Δικαιοσύνης κ.Παπαληγούρας όταν ενημερώθηκε για το όλο θέμα πολύ ορθά το απέρριψε γιατί ουσιαστικά θα αποτελούσε ικανοποίηση ενός συντεχνιακού αιτήματος των Συμβολαιογράφων εις βάρος της Δικαιοσύνης και των πολιτών χωρίς να συμβάλλει σε αποσυμφόρηση των δικαστηρίων. Το να ισχυρίζεται ο Υπουργός Δικαιοσύνης προς την «τρόϊκα» ότι με αυτό τον τρόπο θα υπάρξει αποσυμφόρηση των δικαστηρίων αποτελεί απόπειρα εξαπάτησης των ξένων ενώ ήδη σε χαιρετισμό του στην τελετή υποδοχής νέων δικηγόρων στη Θεσσαλονίκη στις 3-10-2011 ο αντιπρόεδρος της ΄Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων κ.Γ.Ευστρατιάδης δήλωσε ότι με την τυχόν μεταφορά αυτών των υποθέσεων σε Συμβολαιογράφους δεν θα υπάρξει αποσυμφόρηση των δικαστηρίων γιατί αυτές οι υποθέσεις απασχολούν ελάχιστα τους δικαστές.
Ε).- Τελειώνοντας τονίζω ότι κατά καιρούς έχουν υποβληθεί πολλές προτάσεις ενδιαφέρουσες αλλά σημειώνω ότι για ψήφιση νομοθετημάτων που θα στοχεύουν στην καλύτερη και ταχύτερη-αποτελεσματικότερη λειτουργία της δικαιοσύνης πρέπει να λαμβάνεται υπ΄ όψιν η ψυχολογία του Ελληνικού λαού και να αποτελούν προϊόντα διαλόγου, απόσταγμα πράξης ,γόνιμη σύνθεση απόψεων για να υπάρξουν τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Τα επισημαίνω αυτά ακροθιγώς με αφορμή την ενσωμάτωση της οδηγίας για την διαμεσολάβηση-διαιτησία. Ενδεικτικά αναφέρω ότι ο θεσμός της συμβιβαστικής επίλυσης διαφορών πέτυχε στις χώρες που έχουν το Αγγλοσαξωνικό σύστημα γιατί εκεί για να συζητηθεί μια υπόθεση στο δικαστήριο πρέπει υποχρεωτικά να προηγηθούν τρεις(3) προσπάθειες συμβιβασμού της υπόθεσης ενώπιον δικαστού και μόνο αν αποτύχουν τότε επακολουθεί συζήτηση της υπόθεσης στο δικαστήριο ,κι΄ έτσι στην Αγγλία κλείνουν συμβιβαστικά σε ποσοστό 85% οι υποθέσεις.. Στην Ελλάδα επιχειρήθηκε παλιότερα με πρωτοβουλία του τότε υπουργού Δικαιοσύνης κ.Σταθόπουλου η προβλεπόμενη από το άρθρο 214Α του Κ.Πολ.Δ. εξώδικη επίλυση διαφορών με μηδενικά αποτελέσματα γιατί α) στην διαδικασία δεν εμπλέκονταν δικαστής και β)η ψυχολογία του ΄Έλληνα πολίτη είναι να θέλει κρίση από δικαστήριο(άλλωστε στην Κύπρο που έχουν Αγγλοσαξωνικό σύστημα αλλά… Ελληνική νοοτροπία το ποσοστό συμβιβασμών υποθέσεων είναι πολύ χαμηλότερο εν σχέσει με άλλες χώρες που επικρατεί το Αγγλοσαξωνικό σύστημα).
Καλή η προσπάθεια που γίνεται για προετοιμασία του νομικού κόσμου για τον θεσμό της διαμεσολάβησης αλλά ας μην είμαστε αιθεροβάμονες και κυρίως να μην καλλιεργείται στους νέους συναδέλφους η ψευδαίσθηση ότι θα έχουμε αύξηση δικηγορικής ύλης η επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης…Το Υπουργείο Δικαιοσύνης δεν πρέπει να τρέφει ψαιδεσθήσεις.Η ενσωμάτωση της οδηγίας με νομοθέτημα έπρεπε να γίνει, να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην προσπάθεια οι δικηγόροι , αλλά δεν θα λύσει κανένα από τα προβλήματα της δικαιοσύνης γιατί για τους λόγους που προαναφέραμε στο ορατό μέλλον λίγες υποθέσεις θα οδηγούνται στα κέντρα διαμεσολάβησης-διαιτησίας και γι΄ αυτό τα θεσμικά όργανα του δικηγορικού κόσμου λαμβάνοντας υπ΄ όψιν την πραγματικότητα πρέπει να πιέζουν με τεκμηριωμένες προτάσεις, στην θέσπιση μέτρων για ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης με εκσυγχρονισμό αυτής και δημιουργία της κατάλληλης υλικοτεχνικής υποδομής και με κάλυψη των προβλεπομένων οργανικών θέσεων δικαστών και δικαστικών υπαλλήλων.

* Ο Δημήτρης Γαρούφας διετέλεσε πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης την περίοδο 2005-2008. 

 

Δημοσιεύθηκε στο blog TaXalia