Κι ο γιαλός είναι στραβός και στραβά αρμενίζουμε...

Αν κάποιος σεναριογράφος έγραφε ένα σενάριο για κάποια φανταστική χώρα στην οποία θα εξελίσσονταν σχεδόν ταυτόχρονα σκάνδαλα όπως αυτό της Siemens, του Βατοπεδίου, των ομολόγων, του Χρηματιστηρίου κ.λπ., σίγουρα θα λέγαμε ότι έχει φαντασία και βεβαίως θα ήταν μια συναρπαστική παραγωγή. Δυστυχώς, όλα αυτά δεν έγιναν σε φανταστική χώρα αλλά στη χώρα μας γιατί υπολειτουργούσαν οι θεσμοί, ενώ όλοι οι πολιτικοί που είχαν εμπλοκή σε αυτά τα σκάνδαλα μένουν στο απυρόβλητο γιατί οι συντάκτες του Συντάγματός μας φρόντισαν να παραγράφονται σχεδόν ακαριαία οι ποινικές ευθύνες πολιτικών προσώπων.

Αυτά βλέπει ο απλός πολίτης κι αναρωτιέται πού βαδίζουμε... Το οδυνηρό είναι ότι η σήψη άγγιξε κι άλλους θεσμούς που, αν λειτουργούσαν σωστά, θα αποτελούσαν ασφαλιστικές δικλίδες για το πολίτευμά μας. Ετσι, πριν από 5-6 χρόνια είχαμε αποκαλύψεις παραδικαστικών κυκλωμάτων στο χώρο της Δικαιοσύνης (πάντως, λειτουργεί καλύτερα από τους άλλους θεσμούς), ενώ ενδείξεις εκφυλιστικών φαινομένων είχαμε και σε άλλους ανεξάρτητους φορείς που θα μπορούσαν με τη σωστή λειτουργία τους να παραδειγματίζουν, δίνοντας τον τόνο λιτότητας και υπευθυνότητας στη δημόσια ζωή... Οι φορείς αυτοί στέλνουν λάθος μήνυμα στην κοινωνία αν π.χ. σε περίοδο κρίσης δαπανούν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για ανακαίνιση γραφείων και μάλιστα χωρίς δημόσιο διαγωνισμό ή αν σε ΑΕΙ χρησιμοποιούνται κονδύλια της «επιτροπής ερευνών» για να καλύπτονται επιμίσθια πρυτανικών αρχών ή υπερωρίες διοικητικών υπαλλήλων. Το νόμιμο δεν είναι πάντα και ηθικό...

Σε τέτοιες κρίσιμες περιόδους οι ηγέτες δεν μπορούν να δηλώνουν κυνικά σαν τον κ. Πάγκαλο ότι μαζί τα φάγαμε αλλά είναι ηγέτες αν λειτουργούν καθημερινά ως «λυχνία επί όρους κειμένη», έχοντας το θάρρος να αποφασίζουν και κόντρα στο ρεύμα με όποιο κόστος... Ταυτόχρονα εμείς ας συνειδητοποιήσουμε ότι είναι μύθος το αλάνθαστο πολιτικό μας ένστικτο, αρκεί να θυμηθούμε ότι η λαϊκή πλειοψηφία επέλεξε τον Γουλιμή αντί του Τρικούπη κι άφησε εκτός Βουλής τον Ε. Βενιζέλο όταν υλοποιούσε τα οράματα της φυλής…ενώ μερικούς από τους σημερινούς εκπροσώπους μας τους εκλέξαμε γιατί απλά χαμογελούσαν καλά, μας χτυπούσαν στην πλάτη και πήγαιναν σε πολλές εκδηλώσεις...

Αλλάζοντας λίγο τη λαϊκή παροιμία θα έλεγα ότι σήμερα «κι ο γιαλός είναι στραβός αλλά και στραβά αρμενίζουμε». Για να αρμενίσουμε σωστά, οφείλουμε να ενεργούμε καθημερινά ως ενεργοί πολίτες, επιλέγοντας μόνο με κριτήρια ήθους και αξίας τους κάθε λογής εκπροσώπους μας. Μόνο έτσι θα ανέβει το επίπεδο της πολιτικής μας ζωής και θα υπάρχει ελπίδα καλύτερου αύριο για τη χώρα.

* Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος

Δημοσιευθηκέ στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 30/3/2011

Γιατί ο Grivof έγινε Γρίβας

Εχω στα χέρια μου την υπ' αριθμ. 30/2010 απόφαση του Περιφερειακού Δικαστηρίου της πόλης Νόβα Ζαγόρα από τη Βουλγαρία και χαίρομαι γιατί αρκετές φορές η Δικαιοσύνη πρωτοπορεί και, αγνοώντας σκοπιμότητες, ανοίγει δρόμους. Η απόφαση είναι ιστορικής σημασίας γιατί ερμηνεύει τη βουλγαρική νομοθεσία υπό το πρίσμα της Eυρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, δίνει σύγχρονο ορισμό στον όρο μειονότητα και αναγνωρίζει σε μέλος μιας μειονότητας το δικαίωμα να έχει επίσημα το όνομα που έχει στο πλαίσιο της κοινωνικής του ζωής μέσα στην εθνική μειονότητα.

Για την Ελλάδα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί η απόφαση εκδόθηκε έπειτα από αίτηση του ελληνικής καταγωγής Σαρακατσάνου Ντίμιταρ Γριβώφ, ο οποίος αναφέρει ότι οι πρόγονοί του έφυγαν από το μέσον της Ελλάδας (Αγραφα-Πίνδος) πριν 200 χρόνια, ότι οι Σαρακατσάνοι έχουν μητρική γλώσσα την ελληνική, ότι κράτησαν μέχρι τώρα τη δική τους πολιτιστική ιδιαιτερότητα κι ότι αναγκάστηκαν στη Βουλγαρία αρχές του 20ού αιώνα να προσθέσουν «ωφ» η «εφ» στα επώνυμά τους, ενώ στις κοινωνικές τους σχέσεις χρησιμοποιούν και σήμερα ελληνικά ονοματεπώνυμα, ζητώντας πλέον να ονομάζεται επίσημα Δημήτριος Γρίβας.

Το δικαστήριο δέχθηκε αποδεδειγμένα τα πραγματικά γεγονότα (με κάποια λάθη) και επισημαίνει ότι ναι μεν η βουλγαρική νομοθεσία επέβαλε όλα τα επώνυμα να έχουν κατάληξη «ωφ»» η «εφ», αλλά προβλέπονται εξαιρέσεις αν το απαιτεί η οικογενειακή, εθνική και θρησκευτική παράδοση κάποιου. Επικαλείται την υπ΄αρ. 2/18-2-98 απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου που τονίζει ότι ακόμη κι αν δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο για εθνικές μειονότητες τα σημαντικότερα στοιχεία για αναγνώριση εθνικής μειονότητας είναι η γλώσσα, τα ονόματα, η παράδοση και η πολιτιστική κληρονομιά και ότι ο όρος πρέπει να ερμηνευθεί σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και την Ευρωπαϊκή Κοινωνική Χάρτα.

Η απόφαση επισημαίνει ότι το δικαίωμα στο όνομα είναι προσωπικό και αναφαίρετο, δέχεται ότι ο αιτών ανήκει στη μειονότητα των Σαρακατσάνων της Βουλγαρίας, της οποίας τα μέλη μεταξύ τους χρησιμοποιούν ελληνικά ονοματεπώνυμα, ότι έχουν ιδιαίτερες οικογενειακές και πολιτιστικές παραδόσεις και ότι έχει δικαίωμα να αποκαλείται με το όνομα με το οποίο είναι γνωστός στην εθνική ομάδα που ανήκει... Το δικαστήριο κρίνει ότι η πραγματική κατάσταση πρέπει να αναγνωρισθεί νομικά και να δοθεί η δυνατότητα στον Dimitar Grivof να γράφεται και αποκαλείται στο εξής Δημήτριος Γρίβας.

Η απόφαση είναι αξιοπρόσεκτη και αποδεικνύει ότι μάλλον αρχίζουν να «λιώνουν τα χιόνια» στη Βουλγαρία αλλά και αποκαλύπτει τις εκεί βαθιές ρίζες του ελληνισμού…

* Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 23/3/2011

Να μη ζούμε με ψέματα

Οι Ελληνες πολίτες αισθάνονται προδομένοι γιατί επί δεκαετίες οι ασκούντες την εξουσία υπερχρέωναν τη χώρα συνάπτοντας δάνεια με τα οποία απλά συντηρούσαν κλίμα ευδαιμονισμού, ενώ τα χρήματα της ΕΕ, αντί να στηρίξουν εκσυγχρονισμό αγροτικών καλλιεργειών, μοιράζονταν υπό μορφή επιδοτήσεων…

Ζούσαμε με ψέματα σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης και δυστυχώς ζούμε με ψέματα και σήμερα γιατί οι πολίτες δεν έχουν πλήρη εικόνα της κατάστασης. Η κυβέρνηση επέβαλε θυσίες (πάλι έμειναν στο απυρόβλητο οι ηγετικές τάξεις), καταργώντας ουσιαστικά το εργατικό δίκαιο με την υιοθέτηση των τάχα «ευέλικτων» μορφών εργασίας, ενώ καθημερινά αυξάνονται οι άνεργοι που κοντεύουν να γίνουν περισσότεροι από αυτούς που εργάζονται και οι νέοι έπαψαν να ονειρεύονται…

Ολα αυτά τα επέβαλε μέσω του μνημονίου για να περιστείλει τις δαπάνες, αλλά δυστυχώς δεν ασχολείται με το σκέλος της ανάπτυξης και μάλλον υποτιμά τη νοημοσύνη μας ισχυριζόμενη ότι με αυτά θα έλθει η ανάκαμψη. Ο απλός πολίτης, με την κοινή λογική, σκέφτεται ότι από χρόνο σε χρόνο μειώνεται το ΑΕΠ και αυξάνεται το χρέος, ενώ δε γίνεται τίποτα για την ανάπτυξη. Κι αναρωτιέται: αν μετά 5 χρόνια θα χρωστάμε σχεδόν τα διπλάσια, πώς θα τα ξοφλήσουμε τότε; αφού δε γίνεται καμία επένδυση, πώς θα αυξηθεί το ΑΕΠ; πώς θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας; Σε αυτά τα ερωτήματα δε δίνεται απάντηση, ενώ τα νέα δάνεια χρησιμοποιούνται για να εξοφληθούν τα παλιά… κι όχι για επενδύσεις.

Με λίγα λόγια, εξακολουθούμε ως χώρα να ζούμε με ψέματα μεταθέτοντας το πρόβλημα γιγαντωμένο στο μέλλον. Η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων δίνει ανάσα, αλλά δε λύνει το πρόβλημα. Γιατί η αλήθεια είναι ότι, αν μειώνεται ή δεν αυξάνεται το ΑΕΠ κι αντίθετα αυξάνεται το χρέος, θα είμαστε σιδηροδέσμιοι τουλάχιστον για δεκαετίες. Αν συνεχίσουμε να παίρνουμε δάνεια μόνο για να πληρώνουμε τα παλιά, δεν κάνουμε τίποτα γιατί, για να έχουμε μέλλον, χρειάζονται επενδύσεις, αύξηση του ΑΕΠ και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Σίγουρα δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις, αλλά επιτέλους πρέπει ο πολιτικός κόσμος να επεξεργαστεί και υλοποιήσει πρόγραμμα ανάπτυξης της χώρας μέσω νέων καινοτόμων επενδύσεων, αύξηση τουρισμού, αύξηση εξαγωγών, δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και πρωτογενών πλεονασμάτων. Αν δε γίνει αυτό, δεν έχουμε μέλλον. Πρέπει να πάψουμε να ζούμε με ψέματα και τα πολιτικά μας κόμματα, αντί να σκιαμαχούν «περί ανέμων και υδάτων», οφείλουν να πουν την αλήθεια και να πράξουν αυτό που επιτάσσει το εθνικό συμφέρον.

* Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος 

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιόφορος 16/3/2011

Το χρέος των πολιτικών μας ηγετών

Γίνονται ακόμη σχόλια για παλαιότερη δήλωση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, Θ. Πάγκαλου, ο οποίος, απαντώντας στις αιτιάσεις πολιτών για σπατάλες του Δημοσίου, είπε ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε», εννοώντας ότι και οι πολίτες δεν είναι άμοιροι ευθυνών γιατί πίεζαν τους πολιτικούς για πλεονάζοντες διορισμούς.

Είναι αλήθεια ότι μεγάλο μέρος των πολιτών δεν είναι «άγγελοι», με την έννοια ότι και ρουσφέτια ζητούσαν και επιδόματα «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία» διεκδικούσαν. Είναι αλήθεια επίσης ότι αυτοί οι πολίτες με την ψήφο τους έστελναν στη Βουλή συνήθως αυτούς που έκαναν τα περισσότερα ρουσφέτια.

Σίγουρα έχει πολλές αδυναμίες ο ελληνικός λαός που αρέσκεται να τον κολακεύουν οι εκπρόσωποί του υμνώντας το τάχα «αλάθητο λαϊκό ένστικτό» του, ξεχνώντας ότι η λαϊκή πλειοψηφία επέλεξε τον Γουλιμή αντί του Τρικούπη κι άφησε εκτός Βουλής τον Βενιζέλο την ώρα που υλοποιούσε τα οράματα της φυλής.

Είναι αλήθεια αυτά, αλλά όσοι φιλοδοξούν να εκπροσωπούν σε κάποιο επίπεδο τους πολίτες πρέπει να λειτουργούν ως πραγματικοί ηγέτες. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ξεπερνούν τον εαυτό τους υφιστάμενοι θυσίες, ενώ πρέπει να ξέρουν ότι, πέρα από τους νόμους, η ζωή τους πρέπει να διέπεται και από κάποιους άλλους ηθικούς κανόνες για να μπορούν να προσφέρουν στην ευρύτερη κοινωνία, δίνοντας κύρος στους θεσμούς, λειτουργώντας ως «λυχνία επί όρους κειμένη».

Οι ηγέτες δεν έχουν το δικαίωμα να απαντούν όπως ο κ. Πάγκαλος κυνικά στο λαό ότι «μαζί τα φάγαμε» ακόμη κι αν υπάρχει δόση αληθείας σε αυτό, γιατί, αντί να κολακεύουν και υπηρετούν τις αδυναμίες των πολιτών, οφείλουν, με οποιοδήποτε κόστος, να κάνουν αυτό που επιτάσσει το εθνικό συμφέρον και με το παράδειγμά τους να λειτουργούν ως πρότυπα ανεβάζοντας καθημερινά το ήθος της πολιτικής ζωής.

Με οδηγό αυτούς τους ηθικούς κανόνες πρέπει να έχουν προγραμματικό πλαίσιο-όραμα για το μέλλον της χώρας και για την κατάκτηση αυτού να έχουν το θάρρος λήψης δύσκολων αποφάσεων. Με απόλυτη ταύτιση λόγων και έργων στη ζωή τους θα έχουν ηθικό κύρος για να ζητούν από τους πολίτες θυσίες και αγώνες. Να θυμούνται πάντα ότι στην αρχαιότητα ο στρατηγός Βρασίδας με 150 Σπαρτιάτες νίκησε πολλαπλάσιο αθηναϊκό στρατό γιατί τους συνήγειρε μπαίνοντας μπροστά και λέγοντας, σύμφωνα με τον Θουκυδίδη: «Οσον αφορά το κατ' εμέ, θα αποδείξω ότι δεν είμαι καλύτερος εις το να προτρέπω άλλους παρ' ότι είμαι εις το να θέτω εις εφαρμογήν ο ίδιος τας προτροπάς μου…».

*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 9/3/2011

Οι εξελίξεις για την ελληνική μειονότητα στην Αλβανία

Τα προβλήματα και οι προοπτικές της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία απασχόλησαν τα ΜΜΕ με αφορμή την αλβανική αντίδραση σε δηλώσεις του Ελληνα προξένου στην Κορυτσά (ανεκλήθη στην Αθήνα) και εν όψει της επικείμενης -εντός του 2011- απογραφής πληθυσμού στην Αλβανία.

Είναι αλήθεια ότι ελληνική μειονότητα δεν υπήρχε μόνο στις χαρακτηρισμένες αυθαίρετα ως μειονοτικές ζώνες στην Αλβανία, αλλά σαφώς και σε άλλες περιοχές (Χιμάρα, Δυρράχιο, Αυλώνα, Κορυτσά κ.λπ.), αλλά στο παρελθόν, αν κάποιος ελληνικής καταγωγής κατοικούσε εκτός μειονοτικής ζώνης, έπαυε να θεωρείται Ελληνας… κι έτσι σε προηγούμενη απογραφή του 1989 απέγραψαν ως ελληνικής καταγωγής 59.000 άτομα μόνο στη μειονοτική ζώνη.

Τώρα είναι σημαντικό να δοθεί η δυνατότητα σε όλη την αλβανική επικράτεια να δηλώσουν οι κάτοικοι ποια είναι η εθνική τους καταγωγή για να δοθεί η πραγματική εικόνα. Ετσι θα μπορέσουν να δηλώσουν ότι έχουν ελληνική εθνική καταγωγή και κάτοικοι της Κορυτσάς, των Τιράνων, Ελβασάν, Αυλώνας κ.λπ. και θα καταγραφεί ελληνική μειονότητα πιθανόν και σε τριπλάσιο ποσοστό από αυτό που δέχεται επίσημα η Αλβανία, αλλά αλβανικοί εθνικιστικοί κύκλοι αντιδρούν υποστηρίζοντας ότι τα στοιχεία θα είναι πλασματικά γιατί για λόγους συμφέροντος θα δηλώσουν Ελληνες και αρκετοί που δεν είναι.

Αντιδράσεις εκδηλώθηκαν για την Κορυτσά γιατί είναι σήμερα η πλέον ελληνόφωνη πόλη της Αλβανίας (όλοι έχουν δουλέψει στην Ελλάδα), αλλά οι εθνικιστικοί κύκλοι της Αλβανίας τη θεωρούν «λίκνο του αλβανικού έθνους» και θεωρούν αδιανόητο γι' αυτούς να καταγραφεί υψηλό ποσοστό ελληνικής μειονότητας ειδικά σε αυτήν.

Η ελληνική μειονότητα είναι σήμερα δυστυχώς διασπασμένη σε 2-3 κομμάτια με διάφορους παράγοντες να αντιμάχονται ο ένας τον άλλον, με ισχνή πολιτική παρουσία και με τη Ρουμανία να διεκδικεί τους βλαχόφωνους μέσω παροχών με παρασκήνιο που θυμίζει εποχή του Μακεδονικού Αγώνα. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι πριν μερικά χρόνια, για να αποδυναμώσουν βουλευτή της ελληνικής μειονότητας, χορήγησε η Ρουμανία πλήρεις υποτροφίες για σπουδές στο Βουκουρέστι σε συγγενικά πρόσωπα στενών συνεργατών του.

Δεν μπορούμε να πούμε περισσότερα, αλλά επισημαίνω ότι σε τέτοια θέματα πρέπει με γνώση των θεμάτων (ο πολιτικός μας κόσμος δεν την έχει) να υπάρχει μακροπρόθεσμη στρατηγική και χειρισμός χωρίς κραυγές αλλά και ψυχραιμία. Σε κάθε περίπτωση είναι σημαντικό να δοθεί η δυνατότητα επίσημης καταγραφής, όλων αυτών που αισθάνονται Ελληνες όπου κι αν κατοικούν στην Αλβανία, δικαίωμα που στηρίζεται και σε διεθνείς συνθήκες, και γι' αυτό πρέπει να επιμένει η Ελλάδα μέσω και της ΕΕ.

*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 3/3/2011

Η Γενοκτονία του Ελληνισμού της Ανατολικής Μακεδονίας

Ομιλία στα πλαίσια της παρουσίασης του βιβλίου του Βασίλη Σ.Κάρτσιου "Η Γενοκτονία του Ελληνισμού της Ανατολικής Μακεδονίας" που πραγματοποιήθηκε στο Δημαρχιακό μέγαρο του Δήμου Θεσσαλονίκης στις 17.12.2010