«Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κι΄ αψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη..»
Κ. Καβάφης
Με θλίψη γράφω το σημερινό σημείωμα γιατί βλέπω καθημερινά τη ζωή μας να αλλάζει προς το χειρότερο οικονομικά αλλά και γιατί ανεπαίσθητα αλλά σταθερά αποδυναμώνονται ή αλλοιώνονται θεσμοί που αποτέλεσαν στηρίγματα της ελληνικής κοινωνίας.
Για να γίνω κατανοητός, ενδεικτικά αναφέρω ότι οι δικηγορικοί σύλλογοι πέρα από το συνδικαλισμό ήταν φρουροί των δικαιωμάτων του πολίτη, ανεξάρτητες φωνές που στηλίτευαν αυθαιρεσίες της εκτελεστικής εξουσίας... Κι αυτό γιατί, σύμφωνα με το άρθρο 199 του Κώδικα περί Δικηγόρων, είχαν αρμοδιότητα να εκφέρουν άποψη και να παρεμβαίνουν σε κάθε μεγάλο εθνικό και κοινωνικό θέμα, ενώ είχαν οικονομική ανεξαρτησία έναντι της κεντρικής εξουσίας, κι έτσι μπορέσαμε π.χ. ως ΔΣΘ να καταδικάσουμε την εξέλιξη της υπόθεσης Βατοπεδίου ή την απόφαση προσμέτρησης των «λευκών» ψηφοδελτίων…
Δύναμη των δικηγορικών συλλόγων ήταν το κύρος τους στην κοινωνία και η οικονομική ανεξαρτησία. Το κύρος αυτό δεν το χρησιμοποίησαν ποτέ συντεχνιακά (έπειτα από 40 χρόνια δικηγορίας έπαιρναν σύνταξη κατώτερη όλων των δημόσιων υπαλλήλων), ενώ τα τελευταία χρόνια εν ονόματι της «τρόικας» ήρθαν διατάξεις που εξαθλιώνουν οικονομικά το δικηγορικό σώμα, ενώ φημολογείται ότι επίκεινται κι άλλες που θα αλλάξουν εντελώς τη λειτουργηματική μορφή της δικηγορίας που ξέραμε με κατάργηση των ελάχιστων ορίων αμοιβών, κατάργηση των τετραπλοτύπων κ.λπ., με συνεπακόλουθο κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων, αλλά και περιθωριοποίηση των δικηγορικών συλλόγων.
Είναι αλήθεια ότι έκανε λάθη το δικηγορικό σώμα και οι δικηγορικοί σύλλογοι (μερικές φορές γινόταν κακή χρήση της οικονομικής ανεξαρτησίας που προκαλούσε), ενώ έπρεπε να προλαβαίνει τα γεγονότα, να βρίσκεται στην πρωτοπορία με πρωτοβουλία κινήσεων έναντι της εκτελεστικής εξουσίας, πάντα με συγκεκριμένες προτάσεις για ταχύτερη και καλύτερη απονομή δικαιοσύνης αλλά και καλύτερη λειτουργία του πολιτεύματος...
Από αυτή τη στήλη ελλείψει χώρου δεν μπορούμε να πούμε περισσότερα για τα εγκληματικά λάθη που έγιναν στη Δικαιοσύνη... Το δικηγορικό σώμα οφείλει να σταθεί στο ύψος των παραδόσεών του, αλλά να θυμάται ότι μόνον όταν έχει τεκμηριωμένες προτάσεις διαμορφώνει γεγονότα κι εξελίξεις (από τις 8 προτάσεις που υποβάλλαμε τον Απρίλιο του 2005 στην Πολιτεία οι 6 υιοθετήθηκαν κι έγιναν νόμοι κι έτσι βελτιώθηκε ο τρόπος επιθεώρησης των δικαστηρίων, το θεσμικό πλαίσιο της Σχολής Δικαστών, απομακρύνθηκαν ανεπαρκείς δικαστές κ.λπ.). Αλλά και η Πολιτεία οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι η εν ονόματι της «τρόικας» αποδυνάμωση της μεσαίας τάξης και των ανεξαρτήτων φορέων που εξασφαλίζουν ισορροπία στη λειτουργία του πολιτεύματος αποτελεί νάρκη στα θεμέλια της Δημοκρατίας μας.
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ,πρώην προέδρου του ΔΣΘ
μεγάλα κι΄ αψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη..»
Κ. Καβάφης
Με θλίψη γράφω το σημερινό σημείωμα γιατί βλέπω καθημερινά τη ζωή μας να αλλάζει προς το χειρότερο οικονομικά αλλά και γιατί ανεπαίσθητα αλλά σταθερά αποδυναμώνονται ή αλλοιώνονται θεσμοί που αποτέλεσαν στηρίγματα της ελληνικής κοινωνίας.
Για να γίνω κατανοητός, ενδεικτικά αναφέρω ότι οι δικηγορικοί σύλλογοι πέρα από το συνδικαλισμό ήταν φρουροί των δικαιωμάτων του πολίτη, ανεξάρτητες φωνές που στηλίτευαν αυθαιρεσίες της εκτελεστικής εξουσίας... Κι αυτό γιατί, σύμφωνα με το άρθρο 199 του Κώδικα περί Δικηγόρων, είχαν αρμοδιότητα να εκφέρουν άποψη και να παρεμβαίνουν σε κάθε μεγάλο εθνικό και κοινωνικό θέμα, ενώ είχαν οικονομική ανεξαρτησία έναντι της κεντρικής εξουσίας, κι έτσι μπορέσαμε π.χ. ως ΔΣΘ να καταδικάσουμε την εξέλιξη της υπόθεσης Βατοπεδίου ή την απόφαση προσμέτρησης των «λευκών» ψηφοδελτίων…
Δύναμη των δικηγορικών συλλόγων ήταν το κύρος τους στην κοινωνία και η οικονομική ανεξαρτησία. Το κύρος αυτό δεν το χρησιμοποίησαν ποτέ συντεχνιακά (έπειτα από 40 χρόνια δικηγορίας έπαιρναν σύνταξη κατώτερη όλων των δημόσιων υπαλλήλων), ενώ τα τελευταία χρόνια εν ονόματι της «τρόικας» ήρθαν διατάξεις που εξαθλιώνουν οικονομικά το δικηγορικό σώμα, ενώ φημολογείται ότι επίκεινται κι άλλες που θα αλλάξουν εντελώς τη λειτουργηματική μορφή της δικηγορίας που ξέραμε με κατάργηση των ελάχιστων ορίων αμοιβών, κατάργηση των τετραπλοτύπων κ.λπ., με συνεπακόλουθο κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων, αλλά και περιθωριοποίηση των δικηγορικών συλλόγων.
Είναι αλήθεια ότι έκανε λάθη το δικηγορικό σώμα και οι δικηγορικοί σύλλογοι (μερικές φορές γινόταν κακή χρήση της οικονομικής ανεξαρτησίας που προκαλούσε), ενώ έπρεπε να προλαβαίνει τα γεγονότα, να βρίσκεται στην πρωτοπορία με πρωτοβουλία κινήσεων έναντι της εκτελεστικής εξουσίας, πάντα με συγκεκριμένες προτάσεις για ταχύτερη και καλύτερη απονομή δικαιοσύνης αλλά και καλύτερη λειτουργία του πολιτεύματος...
Από αυτή τη στήλη ελλείψει χώρου δεν μπορούμε να πούμε περισσότερα για τα εγκληματικά λάθη που έγιναν στη Δικαιοσύνη... Το δικηγορικό σώμα οφείλει να σταθεί στο ύψος των παραδόσεών του, αλλά να θυμάται ότι μόνον όταν έχει τεκμηριωμένες προτάσεις διαμορφώνει γεγονότα κι εξελίξεις (από τις 8 προτάσεις που υποβάλλαμε τον Απρίλιο του 2005 στην Πολιτεία οι 6 υιοθετήθηκαν κι έγιναν νόμοι κι έτσι βελτιώθηκε ο τρόπος επιθεώρησης των δικαστηρίων, το θεσμικό πλαίσιο της Σχολής Δικαστών, απομακρύνθηκαν ανεπαρκείς δικαστές κ.λπ.). Αλλά και η Πολιτεία οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι η εν ονόματι της «τρόικας» αποδυνάμωση της μεσαίας τάξης και των ανεξαρτήτων φορέων που εξασφαλίζουν ισορροπία στη λειτουργία του πολιτεύματος αποτελεί νάρκη στα θεμέλια της Δημοκρατίας μας.
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ,πρώην προέδρου του ΔΣΘ
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 21/11/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου