Σάββατο 31 Μαΐου 2014

Να εκσυγχρονιστεί η εκλογική διαδικασία

Η εκλογική διαδικασία αποτελεί ουσιαστική και πανηγυρική έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας και γι’ αυτό από την νομοθεσία προδιαγράφονται οι προϋποθέσεις για την ελεύθερη αποτύπωση της λαϊκής βούλησης. Έτσι ορίζεται ότι οι εκλογές γίνονται από Εφορευτικές επιτροπές στις οποίες προεδρεύουν δικαστικοί αντιπρόσωποι και ορίζονται οι κανόνες διεξαγωγής της ψηφοφορίας ενώ το σύνολο της διαδικασίας δείχνει ότι η χώρα μας βρίσκεται πολύ πίσω σ’ αυτό τον τομέα κι’ αν οι πολίτες έβλεπαν το σάκο με το εκλογικό υλικό που παραλαμβάνει ο δικαστικός αντιπρόσωπος θα καταλάβαιναν τι εννοώ.
Απορώ γιατί στο αρμόδιο υπουργείο δεν έκατσε κάποιος να ασχοληθεί συστηματικά μ’ αυτό το θέμα και μελετώντας τον τρόπο διεξαγωγής των εκλογών στο εξωτερικό, ακόμα και σε γειτονικές μας χώρες, αλλά αξιοποιώντας και την εμπειρία των δικηγόρων ως δικαστικών αντιπροσώπων να κάνει κάποιες βελτιώσεις που θα απλοποιήσουν τουλάχιστον τη διαδικασία. Θα έπρεπε να παραδειγματισθούν από το γεγονός ότι σε πολλές χώρες του εξωτερικού οι εκλογές γίνονται εργάσιμη ημέρα και μάλιστα χωρίς να παρακωλύεται η λειτουργία δημόσιων υπηρεσιών. Στη χώρα μας κάθε φορά κλείνουν τα δικαστήρια για αρκετές μέρες(πουθενά στον κόσμο δεν γίνεται αυτό) ενώ η διεξαγωγή των εκλογών αποτελεί ευκαιρία συνδικαλιστικής διεκδίκησης εκλογικού επιδόματος κι από κατηγορίες εργαζομένων που δεν έχουν καμία σχέση με τις εκλογές, η εμπλοκής σε αυτές και αναρμοδίων προσώπων μόνο και μόνο για είσπραξη της σχετικής αποζημίωσης. Έτσι ενώ αναφέρει η νομοθεσία ότι οι δικαστικοί αντιπρόσωποι έχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις ανακριτικού υπαλλήλου, δηλαδή πρέπει να έχουν τουλάχιστον νομικές γνώσεις που τις έχουν οι δικαστές και οι δικηγόροι, διορίζονται δικαστικοί αντιπρόσωποι και κάποιοι υπάλληλοι που δεν έχουν αυτές τις προϋποθέσεις.
Η Ελληνική πολιτεία πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η εποχή με τα βουλοκέρια, τα καρμπόν και τις σακοράφες έχει περάσει και επιβάλλεται πλέον εκτεταμένη χρήση της πληροφορικής στη σχετική διαδικασία. Είναι αδιανόητο να χρειάζονται 10-15 μέρες για να εκδοθούν αποτελέσματα σχετικά με το ποιοι έχουν εκλεγεί ως δημοτικοί ή περιφερειακοί σύμβουλοι ενώ στο εξωτερικό αυτό γίνεται γνωστό την επόμενη μέρα… Μπορεί ακόμη να αποφευχθεί η ταλαιπωρία των εφορευτικών επιτροπών αλλά και να εξαλειφθεί ο κίνδυνος λαθών αν απλουστευθεί η διαδικασία, αν πχ δίνονται προεκτυπωμένα τα βιβλία πράξεων εφορευτικής επιτροπής με τα ονόματα υποψηφίων κλπ.
Τέλος, επισημαίνουμε ότι καλό θα ήταν να προβλέπεται και μια- συμβολική έστω- αποζημίωση για τα μέλη των εφορευτικών επιτροπών που ταλαιπωρούνται για πολλές ώρες(στις πρόσφατες εκλογές χρειάστηκε να εργασθούν συνεχόμενα επί 20 ώρες)-χωρίς αυτό να αλλοιώνει τον λειτουργηματικό χαρακτήρα των καθηκόντων-γιατί σήμερα υπάρχει απροθυμία προσέλευσης των μελών εφορευτικών επιτροπών και πολλές φορές ο δικαστικός αντιπρόσωπος κάνει τις εκλογές μόνος του η με την άτυπη βοήθεια των αντιπροσώπων των κομμάτων.

*Ο κ. Γαρούφας είναι δικηγόρος- πρώην πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου Θεσσαλονίκης

Παρασκευή 30 Μαΐου 2014

Με το βλέμμα στο μέλλον - Δημήτρης Γαρούφας

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιανόςτο βιβλίο του Δημήτρη Γαρούφα με τίτλο, «Με το βλέμμα στο μέλλον».
Κείμενα (δοκίμια, μελέτες και άρθρα) για τον Ελληνισμό, τη δημοκρατία, την ελευθερία, τη δικαιοσύνη και τον ιστορικό ρόλο του Ελληνισμού στην εποχή μας. Ο συγγραφέας αναλύει τις παθογένειες του Ελληνικού κράτους στην περίοδο της μεταπολίτευσης και την εποχή που διανύουμε, τη γενίκευση της διαφθοράς που αποτελεί σύμπτωμα παρακμής, την έλλειψη αξιών, την εκκωφαντική απουσία της πνευματικής ηγεσίας, τα προβλήματα στο χώρο της δικαιοσύνης, την υπολειτουργία των θεσμών, τη μη λειτουργία της κοινωνίας των πολιτών, την υιοθέτηση προτύπωνζωής ασύμβατων με τον Ελληνικό τρόπο. Επισημαίνει ότι σε πιο δύσκολες ιστορικές περιόδους ο Ελληνισμόςξεπερνούσε τα αδιέξοδα γιατί διαμόρφωνε θεσμούς που εξασφάλιζαν επιβίωση και δημιουργούσαν προοπτική, θεσμούς που εμείς ξεχάσαμε αλλά έγκαιρα υιοθέτησε η Ευρώπη και τώρα επιβάλλονται από την Ε.Ε. στις χώρες μέλη της ως ευρωπαϊκοί.
«Μετά λόγου γνώσεως» αναλύει την ιστορική ευκαιρία που παρουσιάσθηκε για το Ελληνικό κράτος και τον Ελληνισμό μετά το 1989, με την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων στις γειτονικές χώρες και το άνοιγμα των συνόρων, για να αναδειχθεί σε πρωταγωνιστικό ρόλο στην περιοχή και αντανακλαστικά σε αναβαθμισμένο ρόλο στην Ε.Ε. Επισημαίνει την ανυπαρξία οράματος της ηγετικής ομάδας της χώρας, και τις παθογένειες του πολιτικού μας συστήματος, που όχι μόνο δεν επέτρεψαν αξιοποίηση της ιστορικής ευκαιρίας, αλλά οδήγησαν και τη χώρα στην παρακμή.
Ο συγγραφέας, ανιχνεύοντας τις ρίζες του Ελληνισμού, αντλεί από το παρελθόν, αναλύει το παρόν αλλά και προτείνει με το βλέμμα στο μέλλον, με πίστη στον ιστορικό ρόλο του Ελληνισμού. Πιστεύει ότι, με οδηγό τις αρχές του οικουμενικού Ελληνισμού, η με ευρεία έννοια ηγεσία της χώρας μπορεί, αν υπάρχει η βούληση, να ξεπεράσει τα σημερινά αδιέξοδα, δημιουργώντας νέα προοπτική για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό στο πλαίσιο της Ευρώπης, με στόχευση να αποτελέσει το προζύμι για νέα ζύμωση και αναγέννηση της Ευρώπης, για νέα πορεία συμβατή με τον ανθρωποκεντρικό πολιτισμό της. 
Ο Δημήτρης Α. Γαρούφας γεννήθηκε στην Αμφίπολη Σερρών και είναι δικηγόρος Θεσσαλονίκης, παντρεμένος, πατέρας δυο κοριτσιών. Διετέλεσε πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης (2005-2008) και του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (2007-2010). Αρθρογραφεί σε εβδομαδιαία βάση στην εφημερίδα «Αγγελιοφόρος» της Θεσσαλονίκης αλλά και σε εφημερίδες των Αθηνών, ενώ συμμετείχε με εισηγήσεις του για θέματα βαλκανικής συνεργασίας, δικαιοσύνης και πολιτισμού σε συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Με πλούσια κοινωνική προσφορά (μέλος της Επιτροπής Διάδοσης Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού, που συνεστήθη το 1994 από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, εταίρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, ιδρυτικό μέλος του Μουσείου των Σαρακατσάνων, μέλος Επιστημονικής Επιτροπής της Ομοσπονδίας Συλλόγων Σαρακατσάνων κ.λπ.) έχει τιμηθεί για την εθνική και κοινωνική του προσφορά με τιμητικές διακρίσεις από συλλόγους και φορείς στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Διετέλεσε μέλος της επιστημονικής επιτροπής του περιοδικού «Φιλελεύθερη έμφαση» του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κ. Καραμανλής» την περίοδο 1998-2006, μέλος του δ.σ. του Γενικού Περιφερειακού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης «Γ. Παπανικολάου» (1990-1992), της Δημοτικής Εταιρείας Πληροφόρησης του Δήμου Θεσσαλονίκης (1995-1998) και ήταν για 13 χρόνια (1995-2008) μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στην Ένωση Βαλκανικών Δικηγορικών Συλλόγων. Στο πλαίσιο ίδρυσης και λειτουργίας της Ένωσης Βαλκανικών Δικηγορικών Συλλόγων, έχει επισκεφθεί κατ’ επανάληψη όλες τις βαλκανικές χώρες, ενώ την περίοδο που ήταν πρόεδρος του Δ.Σ. του Κ.Θ.Β.Ε. υπογράφηκαν πρωτόκολλα συνεργασίας με ανταλλαγές παραστάσεων με τα εθνικά θέατρα βαλκανικών χωρών και με τη στήριξη του υπουργείου Πολιτισμού τότε υλοποιήθηκε απόφαση λειτουργίας Ένωσης Θεάτρων Ν.Α. Ευρώπης, με στόχο συνάντηση κάθε 2 χρόνια των εθνικών και κρατικών θεάτρων από τις βαλκανικές χώρες με παραστάσεις αρχαίου δράματος. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τα προβλήματα και την οργάνωση των ελληνικής καταγωγής πληθυσμών στις βαλκανικές χώρες και κυρίως με την οργάνωση των Ελλήνων Σαρακατσάνων που ζουν στη FYROM και τη Βουλγαρία, συμβάλλοντας στην ίδρυση και λειτουργία 18 πολιτιστικών συλλόγων σε ισάριθμες βουλγαρικές πόλεις. Έχουν εκδοθεί άλλα 5 βιβλία του: 1) «Ο λαϊκός μας πολιτισμός», εκδ. 1980, 2) «Η Σαρακατσάνικη παράδοση», εκδ. Αφών Κυριακίδη 1982, β΄ έκδοση 1999, 3) «Οι Σαρακατσάνοι ομογενείς μας στη Βουλγαρία και την περιοχή Σκοπίων», εκδ. Αφών Κυριακίδη 1992, 4) «Όραμα και στρατηγική για τον Ελληνισμό στα βαλκάνια», εκδ. «Κυρομάνος», 1996 και 5) «Με ανοιχτούς ορίζοντες», εκδ. «Ερωδιός», 2006.

Κυριακή 25 Μαΐου 2014

Αφετηρία εξελίξεων

Το φθινόπωρο του 2010 η Ελλάδα βίωνε ήδη οικονομική κρίση και εφαρμοζόταν το πρώτο μνημόνιο. Εκείνη την εποχή η Ομοσπονδία Συλλόγων Σαρακατσάνων Βουλγαρίας γιόρταζε τα 20 χρόνια από την ίδρυσή της και, στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων διοργάνωσε στην πόλη Σλίβεν μια ημερίδα. Προβληματίζονταν για το μέλλον τους, με το δεδομένο ότι η πατρογονική τους πατρίδα Ελλάδα ήταν μέλος της ΕΕ, ενώ και η Βουλγαρία όπου ζούσαν είχε γίνει μέλος της ΕΕ, και ήθελαν να συζητήσουν για το μέλλον τους στο πλαίσιο της κοινής ευρωπαϊκής προοπτικής Ελλάδας και Βουλγαρίας.
Ανέφερα το γεγονός όχι για να πω τι εισηγήθηκα (η εισήγησή μου δημοσιεύεται στο νέο βιβλίο μου με τίτλο «Με το βλέμμα στο μέλλον»- εκδ. «Ιανός», που πρόσφατα κυκλοφόρησε) αλλά για να επισημάνω ότι τους προβληματισμούς που είχε ένα εκτός συνόρων κομμάτι ελληνισμού δεν τους έχει ο πολιτικός κόσμος του ελλαδικού κράτους. Γι' αυτό προσερχόμαστε στις ευρωεκλογές αυτής της Κυριακής χωρίς να έχει γίνει καμιά συζήτηση για την πορεία της Ευρώπης, για το μέλλον της αλλά και για το ποια Ευρώπη θέλουμε. Κρίμα γιατί θα ήταν ευκαιρία να ξαναθυμηθούν κάποιοι και να το θυμίσουμε και σε κάποιους στην Ευρώπη ότι η Ευρώπη δεν είναι μόνο γεωγραφικός χώρος αλλά και τρόπος ζωής. Οτι η Ευρώπη διαχρονικά ήταν πάντα φορέας ανθρωποκεντρικού πολιτισμού που θέλει τον άνθρωπο πολίτη και πρέπει να έχει σημαία την ελευθερία και δημοκρατία αλλά και την κοινωνική αλληλεγγύη. Ευρώπη χωρίς τις αρχές αυτές δεν είναι πια Ευρώπη.
Δυστυχώς τα πολιτικά μας κόμματα αρέσκονται να σκιαμαχούν για το χτες και με κανόνες του χτες κι έτσι αγνόησαν πλήρως τη συζήτηση για την Ευρώπη που θέλουμε και σκιαμαχούν μόνο για το ποιο κόμμα θα έλθει πρώτο. Με στόχο τη διεκδίκηση κάθε ψήφου και μοναδικό κριτήριο την αναγνωρισιμότητα «κόσμησαν» τα ψηφοδέλτιά τους με πρόσωπα του lifestyle, ανεπάγγελτους γόνους, ποδοσφαιριστές κ.λπ. που δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν, απόδειξη κι αυτό του ευτελισμού της πολιτικής ζωής. Αλλά επειδή ταυτόχρονα ολοκληρώνεται και ο β' γύρος των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών και υπάρχουν ερωτήματα για το μήνυμα των εκλογών επισημαίνω ότι οι πολίτες αναζήτησαν σχήματα και πρόσωπα με πνεύμα ανεξαρτησίας και διάθεση προσφοράς. Τα κομματικά χρίσματα λειτούργησαν ως βαρίδιο κι έτσι η ΝΔ βρέθηκε να μην έχει δικό της υποψήφιο για το β' γύρο σε Αθήνα, ενώ και οι κομματικές υποψηφιότητες του ΣΥΡΙΖΑ μάλλον τον ζημίωσαν.
Ο πολιτικός κόσμος θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη την περαιτέρω ενίσχυση ακραίων πολιτικών δυνάμεων και να συνειδητοποιήσει ότι άλλη αντιμετώπιση χρειάζεται. Αν οι πολιτικοί μας γνώριζαν ιστορία ή είχαν διαβάσει Θουκυδίδη, θα καταλάβαιναν ότι πρέπει να εξαλείφουμε τις αιτίες που οδηγούν σε κάποιες καταστάσεις κι όχι να ασχολούμαστε με την καταπολέμηση των συμπτωμάτων. Τα άκρα πρέπει να αντιμετωπίζονται με πολιτικά επιχειρήματα και σωστή λειτουργία των θεσμών. Η σωστή απάντηση της δημοκρατίας στα άκρα είναι η σωστή λειτουργία των θεσμών με εμφανή συμμετοχή της ηγεσίας στις θυσίες των πολιτών. Γιατί αν ο πολίτης που φορολογείται από το πρώτο ευρώ βλέπει τις αποδοχές των εκπροσώπων του στο Κοινοβούλιο αφορολόγητες σε ποσοστό 75%, τότε «μαυρίζει» το μάτι του και λειτουργώντας με το θυμικό οδηγείται στα άκρα εκδικούμενος το πολιτικό σύστημα.
Φυσιολογικά αυτές οι εκλογές θα αποτελέσουν αφετηρία εξελίξεων. Σε κάθε περίπτωση η χώρα πρέπει να ξεφύγει από το τέλμα, αλλά γι' αυτό πρέπει να γίνουν ταυτόχρονα: α) τολμηρή συνταγματική αναθεώρηση που θα δώσει ουσιαστικό περιεχόμενο στους θεσμούς, β) εφαρμογή αξιοκρατικών κριτηρίων στη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού για να είναι αποτελεσματικός (σήμερα είναι αναποτελεσματικός γιατί στελεχώνεται με αποτυχόντες πολιτευτές, ανεπάγγελτους γόνους και κουμπάρους υπουργών) και γ) εκπόνηση και υλοποίηση άμεσα αναπτυξιακού σχεδίου που αντί επιβολής νέων φόρων θα στοχεύει σε αύξηση του ΑΕΠ.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Κυριακή 18 Μαΐου 2014

Επισημοποιείται το αδιέξοδο;

Μετά από μια άτονη προεκλογική περίοδο ψηφίζουμε αύριο για εκλογή δημοτικών και περιφερειακών αρχών και την άλλη Κυριακή για εκλογή ευρωβουλευτών… Τα δυο κόμματα εξουσίας (ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ) ερίζουν για το ποιο θα έλθει πρώτο, τα άλλα για να εξασφαλίσουν «μια θέση στον ήλιο» και τα «άκρα» για να κεφαλαιοποιήσουν την ψήφο διαμαρτυρίας. Φοβούμαι πως μάλλον έχει χαθεί η αίσθηση της πραγματικότητας, γιατί το να είσαι πρώτος με 20%-22%, όταν έχεις απέναντί σου το 80%, δε σημαίνει τίποτα ούτε μπορεί να επιχαίρει πρώην κόμμα εξουσίας, αν συγκεντρώσει 10%.
Σε ό,τι αφορά τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, υπάρχουν ενδείξεις ότι οι πολίτες αναζητούν υποψηφίους χωρίς κομματικά χρίσματα, ενώ για τις ευρωεκλογές φοβούμαι ότι οι πολίτες θα ψηφίσουν αρνητικά, με την έννοια ότι θα επιλέξουν ένα κόμμα από αντίδραση σε άλλο. Ετσι κάποιοι θα ψηφίσουν ΝΔ γιατί αισθάνονται ανασφαλείς με τυχόν πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, όχι για το νεφελώδες πρόγραμμά του, αλλά σαν διαμαρτυρία προς την κρατούσα κατάσταση, ενώ κάποιοι που λειτουργούν μόνο με το θυμικό θα ψηφίσουν ακραίες πολιτικές δυνάμεις εκδικούμενοι το πολιτικό σύστημα… Το τελικό αποτέλεσμα μάλλον θα είναι η επισημοποίηση του αδιεξόδου.
Το έχουμε ξαναπεί: η αντιπαράθεση των κομμάτων στη χώρα μας γίνεται ακόμη με όρους του χθες και για το χθες… Κανείς δεν παρουσίασε συγκροτημένο πρόγραμμα ανάπτυξης το οποίο θα εγγυάται αύξηση του ΑΕΠ, κι ότι τα 17 εκατομμύρια τουριστών ετησίως θα γίνουν 25, ότι τα 14 δισ. ευρώ ετησίως από εμπορική ναυτιλία θα γίνουν 20, ότι θα δημιουργηθεί κλίμα που θα προσελκύσει επενδύσεις στο χώρο της καινοτομίας κι ότι θα γίνει αναδιάρθρωση καλλιεργειών και θα έχουμε αγροτικό τομέα με πραγματική παραγωγή κι εξαγωγικό χαρακτήρα.
Οι κυβερνήσεις συνεργασίας ήταν κάτι άγνωστο στην Ελλάδα και θα μπορούσαν να αποτελέσουν την προοπτική του μέλλοντος, αν σηματοδοτούσαν και νέο ήθος. Οι πολίτες δεν περίμεναν από την κυβέρνηση συνεργασίας να λύσει διά μαγείας τα προβλήματα, αλλά σίγουρα περίμεναν αξιοκρατική στελέχωση του κρατικού μηχανισμού, με αναζήτηση των άξιων για να είναι αποτελεσματικός. Αντί αυτού είδαμε πάλι μοίρασμα των θέσεων μεταξύ των κομμάτων και στελέχωση με αποτυχημένους πολιτευτές, κουμπάρους υπουργών και ανεπάγγελτους γόνους, με αποτέλεσμα ο κρατικός μηχανισμός να είναι πάλι αναποτελεσματικός. Κι επειδή η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και πολιτική και θεσμική, περίμεναν οι πολίτες ουσιαστικό διάλογο για μια τολμηρή συνταγματική αναθεώρηση, που θα έδινε ουσιαστικό περιεχόμενο στους θεσμούς και θα εξασφάλιζε εύρυθμη λειτουργία. Δυστυχώς, παρότι από το Μάιο του 2013 μπορούσε να ξεκινήσει η διαδικασία αναθεώρησης, ο πρωθυπουργός, που σε ανύποπτο χρόνο είχε παρουσιάσει αξιοπρόσεκτες και τολμηρές προτάσεις, μίλησε για την αναθεώρηση με καθυστέρηση, στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.
Πέραν του στενού κομματικού πυρήνα των κομμάτων, η πλειοψηφία των πολιτών με βαριά καρδιά οδηγείται στην κάλπη. Σε ό,τι αφορά τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές έχει ευχέρεια επιλογής για άξια εκπροσώπηση, αλλά σε ό,τι αφορά τις ευρωεκλογές θα επιλέξει με κανόνες τους χθες, γιατί δεν έγινε καμιά συζήτηση για το ποια Ευρώπη θέλουμε και για την προοπτική μας σε αυτή, ενώ υποτιμώντας τους πολίτες τα κόμματα «κόσμησαν» τα ψηφοδέλτιά τους με ποδοσφαιριστές, επαγγελματίες αποτυχημένους πολιτευτές, πρόσωπα του life style κ.λπ., ενώ κάποια αξιόλογα πρόσωπα χάνονται στην πολιτική ομίχλη που καλύπτει τη χώρα.
Ζούμε το τέλος μιας εποχής και είναι βέβαιο ότι μετά τις ευρωεκλογές θα υπάρξουν διεργασίες, μετεξελίξεις κομμάτων, εμφάνιση νέων και μάλλον αναδιάρθρωση του πολιτικού σκηνικού. Για να έρθει κάτι καλύτερο, πρέπει πρωτίστως να αλλάξουμε εμείς οι πολίτες, που πρέπει να λειτουργούμε καθημερινά ως ενεργοί πολίτες, θεωρώντας προσωπική μας υπόθεση ό,τι γίνεται στη δημόσια ζωή. Αυτό είναι προαπαιτούμενο για αλλαγή προς το καλύτερο.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Δευτέρα 12 Μαΐου 2014

Το σύμπτωμα παρακμής του ελληνισμού

Αφορμή για το σημερινό σημείωμα ήταν εκδήλωση του πολιτιστικού φορέα «Παρέμβαση» στη Θεσσαλονίκη στις 5-5-2014 στη διάρκεια της οποίας παρουσιάστηκε βιβλίο του Γ. Σούρλα (γεν. γραμματέα για θέματα Διαφάνειας στο υπουργείο Δικαιοσύνης) με τίτλο «Για ένα νέο πολιτικό σύστημα» και μίλησε ο κ. Σούρλας για το θέμα της διαφθοράς στην Ελλάδα.
Γνωρίζω προσωπικά τον Γ. Σούρλα και τον εκτιμώ για το θάρρος και την εντιμότητά του. Είχε το θάρρος από το 1975 να ζητήσει δημοκρατικές διαδικασίες στη ΝΔ (επί Κων/νου Καραμανλή) και λειτουργία της ως κόμματος αρχών, με αποτέλεσμα τη διαγραφή του, ενώ ήταν ο μοναδικός βουλευτής που κατέθεσε έγκαιρα ερώτηση στη Βουλή ζητώντας έλεγχο των επιχειρήσεων Κοσκωτά και είχε το θάρρος να καταγγείλει την υπόθεση νοθείας καυσίμων στις Ενοπλες Δυνάμεις.
Η ομιλία του ήταν αποκαλυπτική αλλά και μελαγχολική. Επισήμανε ότι το σκάνδαλο Κοσκωτά από άποψη μεγέθους ήταν πταίσμα εν σχέσει με όσα ακολούθησαν, κι αναφέρθηκε στα σκάνδαλα του Χρηματιστηρίου, των εξοπλισμών, του λαθρεμπορίου καυσίμων, της νοθείας καυσίμων κ.λπ. Καυτηρίασε το γεγονός ότι και σήμερα από το Κοινοβούλιο ψηφίζονται τροπολογίες των οποίων οι ψηφίζοντες βουλευτές αγνοούν το περιεχόμενο και οι οποίες ευνοούν μεγάλα συμφέροντα (διαγραφή προστίμων εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ που αφορούσαν εταιρίες συγκεκριμένων επιχειρηματιών) και τον αγώνα που γίνεται καθημερινά για καθιέρωση κανόνων διαφάνειας, τονίζοντας ότι μια τολμηρή συνταγματική αναθεώρηση θα συμβάλει στη βελτίωση του κλίματος, εκθειάζοντας τις προτάσεις του κ. Σαμαρά προς αυτήν την κατεύθυνση, ενώ τόνισε ότι στην κοινωνία υπάρχει πλέον έκπτωση αξιών κι ότι χρειάζεται παλαϊκός συναγερμός για να αναστραφεί το κλίμα.
Στο βιβλίο μου με τίτλο «Με το βλέμμα στο μέλλον» (εκδ. «Ιανός») που τώρα κυκλοφόρησε, στο κεφάλαιο «Η διαχρονική παθογένεια της διαφθοράς στην Ελλάδα», με ιστορική αναδρομή και στοιχεία, αναλύω το πώς και γιατί η γενίκευση της διαφθοράς σηματοδοτούσε διαχρονικά παρακμή του Ελληνισμού, γιατί, όπως έλεγε ο Πολύβιος, «ήδη γαρ κατά την Ελλλάδα της δωροδοκίας επιπολαζούσης και μηδένα μηδέν δωρεάν πράττειν...», συμπεριλαμβάνοντας και προτάσεις για βελτίωση της κατάστασης. Από τον Τρωικό Πόλεμο ακόμη αναφέρονται περιστατικά διαφθοράς, δεδομένου ότι ο Αγαμέμνων κατηγορήθηκε ότι δωροδοκήθηκε από κάποιον νέο για να μην τον πάρει μαζί του στον Τρωικό Πόλεμο με αντάλλαγμα μια όμορφη φοράδα, ενώ δωροδοκούνταν και το Μαντείο των Δελφών, που μερικές φορές έδινε κατά παραγγελία χρησμούς και στον Φίλιππο υπεδείκνυε «αργυραίς λόγχες μάχου και πάντων κρατήσεις...», και οι άρχοντες της αυστηρής Σπάρτης, και όλοι οι ιστορικοί συμφωνούν ότι η διαφθορά ήταν κλασικό σύμπτωμα εκφυλισμού και παρακμής του Ελληνισμού.
Κι επειδή σημασία έχει το «διά ταύτα», νομίζω ότι για να βελτιωθεί η κατάσταση, χρειάζεται ισχυρή πολιτική βούληση και εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης με καθιέρωση αντικειμενικών κριτηρίων (όπως π.χ. η καθιέρωση συστήματος αντικειμενικής εκτίμησης αξίας ακινήτων). Χρειάζεται να αγρυπνούν καθημερινά οι ανεξάρτητοι επιστημονικοί φορείς, να παρακολουθούν τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού και όχι μόνο να καταγγέλλουν τυχόν παρεκτροπές, αλλά και να υποβάλλουν προτάσεις για βελτίωση της κατάστασης. Επιβάλλεται το Κοινοβούλιο να ελέγχει πραγματικά την εκτελεστική εξουσία, αρνούμενο να ψηφίζει νομοσχέδια και τροπολογίες το περιεχόμενο των οποίων αγνοεί, τροπολογίες με τις οποίες αποποινικοποιείται φωτογραφικά η παραβατική συμπεριφορά «επωνύμων».
Οι πολιτικοί μας αν είχαν διαβάσει Θουκυδίδη, θα καταλάβαιναν ακόμη πόσο το παράδειγμα του ηγέτη ανασύρει την κοινωνία από το τέλμα και την εξυψώνει και γι' αυτό πέρα από το νόμιμο οφείλουν να σέβονται και το ηθικό, κι ότι πρέπει να λειτουργούν ως «λυχνία επί όρους κειμένη».
Τελειώνοντας, θα ήθελα να πω σε έντιμους πολιτικούς μας ότι δεν φτάνει να είναι κάποιος έντιμος αλλά ταυτόχρονα οφείλει να μη δέχεται να συνυπάρχει με ανέντιμους. Αν οι έντιμοι δήλωναν στις ηγεσίες των κομμάτων ότι δεν δέχονται να συνυπάρχουν σε ψηφοδέλτια με αμφιβόλου ήθους συνυποψηφίους, θα είχαμε θεαματική βελτίωση της κατάστασης.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, πρώην προέδρου ΔΣΘ

Δευτέρα 5 Μαΐου 2014

Αναζητείται «από μηχανής θεός»

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, πρώην προέδρου ΔΣΘ

«Εκ των μελλόντων οι σοφοί τα προσερχόμενα αντιλαμβάνονται…
Η μυστική βοή τους έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων...»
Κ. Καβάφης

Η ελληνική πραγματικότητα διαψεύδει τον ποιητή, γιατί κανείς δεν ακούει τη μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων κι έτσι, παραμονές ευρωεκλογών, ο πολιτικός κόσμος σκιαμαχεί για δευτερεύοντα θέματα και λείπει η πολιτική αντιπαράθεση ουσίας για το μέλλον του τόπου. Για να γίνω κατανοητός, ενδεικτικά θα αναφερθώ σε ένα θέμα: συμφωνούν όλοι ότι η κρίση στην Ελλάδα δεν είναι μόνον οικονομική αλλά είναι και πολιτική και θεσμική με την έννοια ότι υπολειτουργούσαν οι θεσμοί κι όλοι συμφωνούσαν ότι πρέπει να γίνει μια τολμηρή συνταγματική αναθεώρηση για να αποκτήσουν ουσιαστικό περιεχόμενο οι θεσμοί, αλλά ισχυρίζονταν, πριν από μερικά χρόνια, ότι υπήρχε δέσμευση από το Σύνταγμα που επιβάλλει να περάσει πενταετία από την προηγούμενη συνταγματική αναθεώρηση για να ξεκινήσει νέα. Με βάση αυτό το σκεπτικό, θα έπρεπε όλες οι πολιτικές δυνάμεις να έχουν αποκρυσταλλώσει τις θέσεις τους και μόλις συμπληρωνόταν η πενταετία να ξεκινήσει η νέα διαδικασία... Αποδείχθηκε όμως ότι όλα αυτά ήταν προσχηματικά, διότι το Μάιο του 2013 συμπληρώθηκε πενταετία από την προηγούμενη συνταγματική αναθεώρηση και μπορούσε να ξεκινήσει νέα διαδικασία, αλλά το γεγονός αυτό φάνηκε να το ξέχασε η κυβέρνηση (παρά το ότι ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς είχε διατυπώσει στο παρελθόν αξιοπρόσεκτες προτάσεις και μπορούσε με αυτόν τον τρόπο να αλλάξει την πολιτική ατζέντα...) αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης…
Η ευθύνη για την καθυστέρηση έναρξης της σχετικής διαδικασίας βαρύνει όλο τον πολιτικό κόσμο, ίσως γιατί κάποιοι φοβούνται ότι με το κλίμα που υπάρχει τώρα στην κοινή γνώμη, αν ξεκινήσει η διαδικασία, θα αναγκαστούν να προχωρήσουν σε τολμηρή αναθεώρηση του Συντάγματος την οποία κάποιοι δεν θέλουν για να μπορούν και στο μέλλον να διορίζουν την ηγεσία της Δικαιοσύνης, να μένουν ατιμώρητοι -μέσω της σύντομης παραγραφής- επίορκοι πολιτικοί, να είναι υποβαθμισμένο το Κοινοβούλιο κ.λπ. Και βεβαίως μάλλον δεν είναι η κατάλληλη ώρα στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου να τίθεται ξαφνικά αυτό το θέμα, αλλά έστω και έτσι, είναι επιτακτική ανάγκη να ξεκινήσει η διαδικασία και να συμφωνήσουν όλοι σε μια τολμηρή συνταγματική αναθεώρηση που θα διασφαλίζει ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, αναβάθμιση του Κοινοβουλίου, διαφάνεια στη δημόσια ζωή, τιμωρία των επίορκων πολιτικών κ.λπ.
Επιπρόσθετα θα ήθελα να επισημάνω ότι βρισκόμαστε στην κορύφωση της άτονης προεκλογικής περιόδου, αλλά οι πολίτες αισθάνονται να βρίσκονται σε αδιέξοδο: δε συμφωνούν με βασικούς κυβερνητικούς χειρισμούς, αλλά ταυτόχρονα δεν βλέπουν να παρουσιάζονται από πλευράς αντιπολίτευσης αξιόπιστες προτάσεις για το μέλλον του τόπου… Δυστυχώς δεν διατυπώθηκε από καμιά πλευρά ολοκληρωμένη πρόταση εξόδου από την κρίση μέσω ανάπτυξης, ενώ η περαιτέρω αφαίμαξη των εισοδημάτων των πολιτών ουδέν θα αποδώσει, γιατί δεν υπάρχουν εισοδήματα να φορολογηθούν και θα έπρεπε οι προσπάθειες όλων να τείνουν στην ανάπτυξη και αύξηση του ΑΕΠ. Με απλά λόγια θα έπρεπε να μας πουν πως τα 17 εκατ. τουρίστες ετησίως θα γίνουν 25, πως τα 14 δισ. ευρώ ετησίως από την εμπορική ναυτιλία θα γίνουν 20, πως θα γίνει αναδιάρθρωση καλλιεργειών με εξαγωγικό χαρακτήρα, πως θα προσελκύσουμε καινοτόμες επενδύσεις υψηλής τεχνολογίας κ.λπ.
Δυστυχώς οδηγούμαστε στις ευρωεκλογές με ψηφοδέλτια τα οποία (με εξαιρέσεις βέβαια) «κοσμούν» ποδοσφαιριστές, μοντέλα και μερικοί επαγγελματίες πολιτευτές (αποτυχημένοι στον επαγγελματικό τους τομέα), που μάλλον έχουν εξάρτηση, γιατί δεν λείπουν από καμιά εκλογική αναμέτρηση παρά τις επανειλημμένες αποτυχίες τους... Κι ο πολίτης αναρωτιέται: με τέτοιους εκπροσώπους θα αγωνισθεί η χώρα για καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη;
Δυστυχώς οι πολιτικοί μας (με λίγες εξαιρέσεις) δεν ακούν τη «μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων» γι' αυτό, όπως έλεγε ο Σεφέρης, «στα σκοτεινά πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε», περιμένοντας, όπως στις αρχαίες τραγωδίες, από τον «από μηχανής θεό» να δώσει λύση...