Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

Η ευθύνη του πολιτικού κόσμου

Από αυτήν τη στήλη επισημάναμε πολλές φορές πόσο σε περιόδους κρίσης βοηθά το παράδειγμα της ηγεσίας που με το παράδειγμά της μπορεί να συνεγείρει το λαό και να δημιουργήσει πνεύμα ψυχικής ανάτασης αλλά δυστυχώς σήμερα που η χώρα βιώνει δεινή κρίση ο πολιτικός κόσμος δίνει την εντύπωση ότι έχει παραιτηθεί από τον ηγετικό ρόλο στέλνοντας λάθος μηνύματα στους πολίτες.
Αυτό το παράπονο υπάρχει σε όλους τους πολίτες και εκφράστηκε δημόσια κι από εκπροσώπους δικαστικών ενώσεων που άφησαν να εννοηθεί ότι παραπονιούνται και καταγγέλλουν τη συμπεριφορά της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας διότι επέβαλλαν βάρβαρες περικοπές στις αποδοχές όλων των Ελλήνων πολιτών πλην των δικών τους…Υπενθυμίζω και επισημαίνω ότι τη χρονιά που πέρασε είχαμε το πρωτοφανές σε παγκόσμιο επίπεδο γεγονός της αποχής των δικαστικών λειτουργών από τα καθήκοντά τους δεδομένου ότι επί 3 μήνες δίκαζαν ουσιαστικά μόνο για μια ώρα 9-10 π.μ., με αποτέλεσμα περαιτέρω συσσώρευση υποθέσεων και απονομή της δικαιοσύνης στο μέλλον με μεγαλύτερη καθυστέρηση.
Τα ανέφερα όλα αυτά για να επισημάνω για πολλοστή φορά ότι ο πολιτικός κόσμος, πέραν του ότι με τη ρουσφετολογική και ανεύθυνη συμπεριφορά του οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία, δυστυχώς και τώρα δεν κάνει αυτά που πρέπει για να ξεφύγουμε από την κρίση και κυρίως δε λειτουργεί ηγετικά, δε συμμετέχει εμφανώς στις θυσίες, κι έτσι τη στιγμή που επέβαλλε θυσίες και άγρια φορολογία σε όλους, φρόντιζε ώστε το 75% των κάθε μορφής αποδοχών των βουλευτών να είναι αφορολόγητες… ενώ εκατοντάδες πρώην βουλευτές και δήμαρχοι λαμβάνουν ακόμη διπλή-παχυλή σύνταξη.
Εχουμε αναφέρει από εδώ πολλές φορές το παράδειγμα του Σπαρτιάτη στρατηγού Βρασίδα, ο οποίος στην αρχαία Αμφίπολη διάλεξε 150 Σπαρτιάτες και μπαίνοντας επικεφαλής νίκησε χιλιάδες Αθηναίους γιατί, όπως γράφει ο Θουκυδίδης, τους συνήγειρε λέγοντας: «Θα αποδείξω ότι δεν είμαι καλύτερος εις το να προτρέπω άλλους παρ΄ ότι είμαι εις το να θέτω εις εφαρμογήν ο ίδιος τας προτροπάς μου...».
Ο Βρασίδας με 150 Σπαρτιάτες νίκησε γιατί διάλεξε τους καλύτερους αλλά κυρίως γιατί μπήκε μπροστά ο ίδιος…ενώ σήμερα οι πολιτικοί μας προτρέπουν και υποχρεώνουν τους πολίτες σε θυσίες από τις οποίες εξαιρούν τον εαυτό τους…με συνέπεια να μην μπορούν να λειτουργήσουν ηγετικά, απαξιωμένοι στη συνείδηση των πολιτών. Οι καιροί απαιτούν αντιστροφή πορείας με ανάπτυξη και άλματα προς τα εμπρός για να υπάρχει προοπτική για τη χώρα αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται ενεργοποίηση της κοινωνίας με πνεύμα εθνικής ανάτασης από ηγεσίες που θα εμπνέουν.
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ δικηγόρου, πρώην προέδρου του ΔΣΘ

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Ανάγκη υπέρβασης

Το 2012 οδεύει προς τη δύση του και αναμφίβολα δεν ήταν καλή χρονιά για την Ελλάδα... Το βιοτικό επίπεδο χειροτέρεψε, η ανεργία αυξήθηκε και οι νέοι μας αισθάνονται να ακυρώνονται τα ονειρά τους. Το 2012 είχαμε δύο εκλογικές αναμετρήσεις, εγκαινιάστηκε η περίοδος κυβερνήσεων συνεργασίας, πήραμε τη «δόση» από την ΕΕ, αλλά ταυτόχρονα έγινε πιο βαθιά η ύφεση και η χώρα βιώνει κατάθλιψη...
Δεν έχει νόημα να ανασκαλεύουμε το παρελθόν και να ενθυμούμαστε τα λάθη του πολιτικού κόσμου που οδήγησαν τη χώρα στην παρακμή. Είμαστε όμως υποχρεωμένοι να επισημάνουμε ότι ο πολιτικός κόσμος μάλλον δεν έβαλε μυαλό και στέλνει λάθος μηνύματα ιδιοτέλειας, γιατί, ενώ επί 2 χρόνια πετσόκοβε συντάξεις και μισθούς κι επέβαλλε δυσβάστακτους φόρους, ταυτόχρονα φρόντιζε ώστε το 75% των αποδοχών των βουλευτών να είναι αφορολόγητο… Οι πολιτικοί μας δίνουν δικαίωμα σε κάποιους να λένε ότι «το παλιάλογο καινούργια περπατησιά δε μαθαίνει», ενώ με τέτοια καμώματα απαξιώνονται ολοένα και περισσότερο στη συνείδηση των πολιτών με επικίνδυνη ενίσχυση των άκρων από απελπισμένους πολίτες που «μαύρισε» το μάτι τους και θέλουν να εκδικηθούν το πολιτικό σύστημα.
Η χρονιά τελειώνει, και με εξαίρεση την προσπάθεια του πρωθυπουργού να ανακτήσει διεθνώς την αξιοπιστία της η χώρα, βλέπουμε τέλμα. Αντί νομοθετικού έργου, έχουμε πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, νέους φόρους δυσβάστακτους για τους πολίτες, Κοινοβούλιο υποβαθμισμένο που περί άλλα τυρβάζει και τους ρουσφετολογικά διορισμένους υπαλλήλους της Βουλής να απειλούν να το κλείσουν κάθε φορά που αισθάνονται κίνδυνο να θιγούν τα «κεκτημένα» τους…
Η χρονιά τελειώνει, και νομίζω ότι ο πρωθυπουργός πρέπει τώρα να κάνει πράξη το σύνθημα της «υπέρβασης» που είχε λανσάρει πριν από 19 χρόνια ως αρχηγός της «ΠΟΛΑΝ». Το πολιτικό μας σύστημα πρέπει να υπερβεί τον εαυτό του και τη μικροπολιτική, και να ασχοληθεί με την ανάπτυξη της χώρας. Η λέξη «ανάπτυξη» να πάψει να είναι σύνθημα αλλά να αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο. Η κυβέρνηση, αλλά και όλος ο πολιτικός κόσμος πρέπει να δουν πώς τα 15 εκατομμύρια τουρίστες ετησίως θα γίνουν 20, πώς τα 14 δισ. ευρώ από την εμπορική ναυτιλία θα γίνουν 20, πώς θα γίνει αναδιάρθρωση καλλιεργειών με στόχο πραγματική παραγωγή αγροτικών προϊόντων. Οι βουλευτές μας πρέπει κι αυτοί να υπερβούν τον εαυτό τους κι αντί να ασχολούνται με τα «αφορολόγητά» τους και το ύψος της αμοιβής για να πηγαίνουν σε συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής, να λειτουργήσουν ως πραγματικοί ηγέτες, συμμετέχοντας εμφανώς στις θυσίες των πολιτών και, όταν ψηφίζουν, να ενθυμούνται ότι υπάρχει και Σύνταγμα.
 ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου - πρώην προέδρου του ΔΣΘ
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 19/12/2012 
 

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

Παρουσίαση στην εκπομπή Γράμματα-Σπουδάματα

Μάλλον «στραβά αρμενίζουμε»

Αναντίρρητα στη χώρα μας υπολειτουργούσαν οι θεσμοί και χρειαζόμασταν ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις για διαφάνεια στη δημόσια ζωή, αξιοκρατική διάρθρωση του δημόσιου τομέα, εξάλειψη της γραφειοκρατίας και αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας για να υπάρχει ανάπτυξη.
Επειδή δε γίνονταν αυτά που έπρεπε να γίνουν, φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και ελπίζαμε ότι τώρα επιτέλους θα γίνονταν οι αναγκαίες εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις. Δυστυχώς όμως και τώρα πραγματικές μεταρρυθμίσεις δε γίνονται και η λέξη «ανάπτυξη» ακούγεται μόνον ως σύνθημα. Το ΑΕΠ μειώνεται από χρόνο σε χρόνο, αλλά το μόνο που γίνεται είναι επιβολή δυσβάσταχτων φόρων που, ενώ δε θα αποδώσουν εισπρακτικά, θα εξαφανίσουν τη μεσαία τάξη.
Για να γίνω αντιληπτός, ενδεικτικά μόνο θα αναφέρω ότι έχει καταστεί ανέφικτη η προσπέλαση και στη Δικαιοσύνη για την πλειονότητα των πολιτών με τη θέσπιση φόρων-παραβόλων υπέρ του Δημοσίου… Ετσι κάποιος πολίτης που θέλει να διεκδικήσει δικαστικά μια απαίτησή του ύψους 10.000 ευρώ, για τη συζήτηση της αγωγής του στο Ειρηνοδικείο, πέραν αμοιβής δικηγόρου, δικαστικών εξόδων κ.λπ. μέχρι τώρα πλήρωνε και δικαστικό ένσημο 56 ευρώ (υπέρ Δημοσίου, ΤΑΧΔΙΚ, Τ.Ν κ.λπ.) αλλά τώρα θα πληρώνει 257,92 ευρώ (σύμφωνα με πίνακα που διανεμήθηκε στην ολομέλεια προέδρων δικηγ. συλλόγων), δηλαδή πενταπλάσια, ενώ, αν απορριφθεί η αγωγή του και θέλει να ασκήσει έφεση, πρέπει να καταβάλει, πέραν της αμοιβής του δικηγόρου του, εξόδων κ.λπ. και 200 ευρώ παράβολο υπέρ του Δημοσίου… Και βεβαίως ο πλούσιος πολίτης μπορεί να έχει αυτή τη δυνατότητα αλλά η πλειονότητα των πολιτών ουσιαστικά στερείται του συνταγματικού δικαιώματος προσφυγής στη δικαιοσύνη…
Βεβαίως ο κ. υπουργός Δικαιοσύνης με αγανάκτηση σε δηλώσεις του άφησε να εννοηθεί ότι κάποιες διατάξεις εξυπηρετούν συμφέροντα τραπεζών και ασφαλιστικών εταιριών... αλλά, αν τα πιστεύει αυτά και δεν μπορεί να τα αλλάξει, όφειλε να παραιτηθεί καταγγέλλοντάς τα, ενώ όφειλαν επίσης οι δικηγορικοί σύλλογοι να αρχίσουν καμπάνια ενημέρωσης των Ελλήνων πολιτών για τα συμβαίνοντα και στο υποβαθμισμένο Κοινοβούλιό μας να θυμίσουν ότι υπάρχει και κάποιο Σύνταγμα…
Τελειώνοντας επισημαίνω ότι οι πολλαπλοί φόροι οδηγούν μόνο σε εξαθλίωση των πολιτών κι ότι μόνη λύση είναι η ανάπτυξη που θα φέρει αύξηση του ΑΕΠ. Αλλά, για να γίνει αυτό, χρειάζεται εκπόνηση και υλοποίηση σχεδίου με βάση το οποίο τα 15 εκατομμύρια τουριστών ετησίως θα γίνουν 25 ή τα 14 δισ. ευρώ από την εμπορική ναυτιλία θα γίνουν 20 ή θα έχουμε αγροτική παραγωγή με εξαγωγικό προσανατολισμό. Δε φαίνεται να γίνεται τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση και γι' αυτό ως χώρα μάλλον «στραβά αρμενίζουμε»...
 
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου - πρώην προέδρου του ΔΣΘ
 
 
 
 

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

«Απανθίσματα»

Με τον τίτλο «Aπανθίσματα» κυκλοφόρησε (εκτός εμπορίου) ένας μικρός τόμος με κείμενα για τη Δικαιοσύνη και τη δικηγορία του Μιχάλη Παναγιωτόπουλου. Ο Μ. Παναγιωτόπουλος (πρωταθλητής Ελλάδας στο άλμα εις ύψος στα νιάτα του) δικηγορεί από το 1957 κι έχοντας συμπληρώσει 55 χρόνια δικηγορίας είναι πλέον μια εμβληματική μορφή για τη δικηγορία στη Θεσσαλονίκη συνεχίζοντας να την υπηρετεί με εφηβική ζέση...
Εχουν ενδιαφέρον όσα γράφει ο εκλεκτός συνάδελφος για τα κακώς κείμενα στο χώρο της Δικαιοσύνης, που οφείλονται περισσότερο σε θέματα νοοτροπίας, που δύσκολα αλλάζει, κι έτσι, όπως ο ίδιος σημειώνει, παρά τις νομοθετικές επεμβάσεις στο άρθρο 282 του ΚΠΔ και τη θέληση του νομοθέτη κατ' εξαίρεση να επιβάλλεται η προσωρινή κράτηση, στην πράξη η προσωρινή κράτηση (προφυλάκιση) αποτελεί πάντα ισχυρό προπύργιο αντίστασης ανακριτών, εισαγγελέων και δικαστικών συμβουλίων και δυστυχώς μερικές φορές λειτουργεί ως «προκαταβολή» ποινής… ενώ και το Πενταμελές Εφετείο, που συνεδριάζει μια φορά το μήνα ως δικαστήριο αναστολών κατά το άρθρο 497 παρ. 7 του ΚΠΔ, απορρίπτονται κατά κανόνα οι αιτήσεις και ματαιώνονται προσδοκίες και ελπίδες των πάντων, δικαίων και αδίκων… Σωστά παρατηρεί ότι δίνουμε την εικόνα έθνους κακούργων με τη συχνή επίκληση του άρθρου 13 περ. στ' του ΠΚ από δικαστές και εισαγγελείς για την παραπομπή σε βαθμό κακουργήματος, ενώ το πλημμέλημα ψυχορραγεί… κι ότι το θεμελιώδες τεκμήριο αθωότητας του κατηγορουμένου στην πράξη τείνει να ανατραπεί και να λειτουργεί ως τεκμήριο ενοχής για όποιον κάθεται στο εδώλιο.
Θα επισημάνω μόνο ότι δεν είναι μάταιος ο αγώνας για αλλαγές. Πολλές φορές το δικηγορικό σώμα, όταν είχε τεκμηριωμένες προτάσεις, πετύχαινε να υιοθετηθούν από την Πολιτεία. Ενδεικτικά μόνο θα υπενθυμίσω ότι το Μάρτιο του 2005, που είχα εκλεγεί πρόεδρος του ΔΣΘ, απασχολούσε την επικαιρότητα το θέμα των λεγόμενων «παραδικαστικών κυκλωμάτων». Τον ίδιο μήνα ο υπουργός ζήτησε προτάσεις και συγκρότησε ειδική νομοπαρασκευαστική επιτροπή που συμμετείχαμε μαζί με εκπροσώπους δικαστικών ενώσεων. Από τις προτάσεις που υποβάλαμε οι περισσότερες έγιναν νόμοι κι έτσι βελτιώθηκε ο τρόπος επιθεώρησης των δικαστηρίων με έκφραση γνώμης κι από τους δικηγορικούς συλλόγους, έτσι απομακρύνθηκαν με «εθελουσία έξοδο» οι ανεπαρκείς δικαστές, βελτιώθηκε το θεσμικό πλαίσιο της Σχολής Δικαστών κ.λπ.
Τελειώνοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι πολλά πράγματα στο χώρο της Δικαιοσύνης θα βελτιώνονταν, αν συνεχιζόταν η τακτική που είχε εγκαινιάσει ως υπουργός Δικαιοσύνης ο Α. Παπαληγούρας, δηλαδή η συμμετοχή σε όλες τις νομοπαρασκευαστικές επιτροπές του υπουργείου Δικαιοσύνης εκπροσώπων των δικαστών, των δικηγόρων και πανεπιστημιακών. Η σύζευξη θεωρίας και πράξης δίνει πάντα σωστά αποτελέσματα.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου - πρώην προέδρου του ΔΣΘ