Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Υπάρχει προοπτική για τη χώρα;

Η χώρα βιώνει δεινή οικονομική κρίση και το μέλλον της διαγράφεται ζοφερό. Για δεκαετίες συμπεριφερθήκαμε ως χώρα σαν κάποιους ανόητους που δανείζονται για να πάνε διακοπές κι έτσι το δημόσιο χρέος διογκώθηκε, ενώ το ΑΕΠ της χώρας μειώνεται... Τα πολιτικά μας κόμματα, που αποτελούν τους πνεύμονες του πολιτεύματος, ευθύνονται για την παρακμή της χώρας, γιατί δεν είχαν το θάρρος να κάνουν ρήξεις και τομές, λειτούργησαν αναξιοκρατικά και «εξαγόραζαν» τις ψήφους των πολιτών με διορισμούς στο Δημόσιο, ενώ με ευθύνη τους υπολειτουργούσαν οι θεσμοί. Δυστυχώς, ακόμη και τώρα αποφεύγουν την αυτοκριτική και σκιαμαχούν αντιμετωπίζοντας με αμηχανία το μέλλον της χώρας. Με αυτά τα δεδομένα ο μέσος πολίτης αναρωτιέται για το πού βαδίζουμε κι αν υπάρχει διέξοδος στα αδιέξοδα της χώρας.
Λένε οι οικονομολόγοι ότι για να αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση πρέπει να αρχίσουμε να παρουσιάζουμε πρωτογενή πλεονάσματα, αλλά για να γίνει αυτό δε φτάνουν οι περικοπές δαπανών και η σμίκρυνση του δημόσιου τομέα - χρειάζεται επανεκκίνηση της οικονομίας με ανάπτυξη που θα φέρει αύξηση του ΑΕΠ. Για την ανάπτυξη όμως δε μιλά κανείς, γιατί οι δανειστές μας δίνουν δάνεια με τα οποία πληρώνουμε τα παλιά κι η κυβέρνηση δείχνει ανακουφισμένη που έχει να πληρώσει μισθούς υπαλλήλων, ενώ δε γίνεται ουσιαστική συζήτηση για εκπόνηση αναπτυξιακού σχεδίου για τη χώρα και γι' αυτό και κάποιες προτάσεις που παρουσιάστηκαν (όπως αυτές του κ. Σαμαρά) αντιμετωπίστηκαν με αδιαφορία, ενώ έπρεπε να αποτελέσουν έναυσμα συζήτησης για το μέλλον της.
Το πιο λυπηρό είναι ότι δε γίνεται τίποτα ουσιαστικό για αναδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος. Τα κόμματά μας αδυνατούν να δώσουν πειστικό όραμα νέων οριζόντων στη χώρα, γιατί εμφανίζονται δέσμια του παρελθόντος, ενώ στις τάξεις τους υπάρχουν ακόμη στελέχη που είχαν εμπλοκή σε σκάνδαλα και χρησιμοποίησαν κομματικές ή κυβερνητικές θέσεις για να εξυπηρετήσουν δικά τους ή άλλα επιχειρηματικά συμφέροντα, με αποτέλεσμα σημαντικό μέρος του λαού να αντιμετωπίζει βουλευτές και κομματικά στελέχη (ισοπεδωτικά και άδικα πολλές φορές) απαξιωτικά σαν «χασαπόσκυλα» που τριγυρίζουν την εξουσία μόνο με την προσδοκία οφέλους…
Η αλήθεια είναι πικρή, αλλά πρέπει να τη δούμε κατάματα. Για να υπάρχει δυνατότητα αλλαγής, προοπτική και ελπίδα για το μέλλον της χώρας, πρέπει εμείς να γίνουμε ενεργοί πολίτες, αλλά και η ηγεσία της χώρας (πολιτική - οικονομική - πνευματική) να αναλάβει τις ευθύνες της και μετά από γενναία αυτοκριτική να προχωρήσει σε εκπόνηση σχεδίου ανάπτυξης αλλά και σε αναδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Η διαφθορά που καταστρέφει την Ελλάδα


Οι αποκαλύψεις σκανδάλων με συμμετοχή πολιτικών προσώπων που δέχονταν «επιχορηγήσεις» για να ευνοούν συγκεκριμένους επιχειρηματίες με βλάβη των συμφερόντων του δημοσίου ταλανίζουν την πολιτική μας ζωή τα τελευταία χρόνια. ΄Έχουν συσταθεί εξεταστικές επιτροπές από τα πορίσματα των οποίων προκύπτει ότι μέρος των πολιτικών μας έδειξαν ελαστική συνείδηση και με συγκεκριμένες ενέργειες τους ζημίωσαν το δημόσιο συμφέρον, ευνοώντας συγκεκριμένα άλλα συμφέροντα.
Για να είμαστε αντικειμενικοί δεν πρέπει να είμαστε ισοπεδωτικοί γιατί υπάρχουν ευτυχώς και αρκετοί πολιτικοί μας με ήθος που θα έπρεπε όμως αυτοί να πρωτοστατούν στον εξοστρακισμό από την πολιτική των επίορκων συναδέλφων τους σε συνδυασμό με επιμονή τους σε λήψη μέτρων που θα θωρακίσουν το πολίτευμα με κανόνες διαφάνειας.
Το φαινόμενο της διαφθοράς και δωροδοκίας των αξιωματούχων δεν είναι τωρινό καθότι στο «άθλημα» επιδίδονταν και οι αρχαίοι πρόγονοί μας που είχαν και κακές στιγμές..
Ενδεικτικά αναφέρω ότι ο Βασιλεύς της Μακεδονίας Φίλιππος που γνώριζε καλά τους Αθηναίους που έρχονταν ως πρέσβεις στην Πέλλα, απεφάνθη «μηδείς Αθηναίοςς αδωροδόκητος πλην Ξενοκράτους…»(Διογένους Λαερτίου, Βίοι Φιλοσόφων, Ξενοκράτης 9) καθότι «ως μόνος είη Ξενοκράτης των προς αυτόν αφιγμένων αδωροδόκητος».
Ο Θουκυδίδης στην ιστορία του εκθειάζει την εντιμότητα του Περικλή: «χρημάτων τε διαφανώς αδωρότατοςγενόμενος»(Βιβλ.Β,κεφ.65,8) ενώ ο Αριστοτέλης αναφέρει κι΄ αυτός άλλον ηγέτη που δεν δωροδοκούνταν, τον Εφιάλτη, που το 462 π.χ. μεταρρύθμισε το πολίτευμα της Αθήνας και γράφει ότι «γενόμενος του Δήμου προστάτης Εφιάλτης ο Σοφωνίδου, δοκών και αδωροδόκητος είναι και δίκαιος προς την πολιτείαν..»(Αθηναίων πολιτεία-κεφ.ΧΧΩ,Ι) ενώ ως αδωροδόκητο ανέφεραν και τον στρατηγό Φωκίωνα.
Στην αρχαιότητα για δωροδοκία κατηγορήθηκε ακόμα και το Μαντείο των Δελφών και… η Πυθία, που έδωσε στον Φίλιππο το χρησμό «αργυραίς λόγχαις μάχου και πάντων κρατήσεις…»και βεβαίως και τις αργυρές λόγχες-δωροδοκίες χρησιμοποίησε κατά κόρον ο Φίλιππος για να επικρατήσει και ενώσει όλη την Ελλάδα ,ενώ όπως γράφει στο θαυμάσιο βιβλίο του « δίκη περί όνου σκιάς» ο καθηγητής μου στη Νομική Σχολή Τ.Φιλιππίδης με δωροδοκία εξασφαλιζόταν μερικές φορές η σιωπή των μαρτύρων στα δικαστήρια για τους οποίους λέγανε ότι φέρουν «βουν επί γλώσσης» γιατί το αττικό δίδραχμο είχε στη μια όψη του παράσταση βοδιού, ενώ αναφέρει και την περίπτωση του ρήτορα Δημάδη που παινευόταν ο ίδιος ότι δωροδοκήθηκε με 10 τάλαντα από τον Φίλιππο για την «εύγλωττη σιωπή του»
Το ότι οι ιστορικοί και φιλόσοφοι της αρχαιότητας ανέφεραν εγκωμιαστικά λίγους αδωροδόκητους ηγέτες της αρχαιότητας(ήταν ηγέτες σε περιόδους ακμής) δείχνει ότι το «άθλημα» έχει μακρά ιστορία, ότι η δωροδοκία των ηγετών ήταν γενικευμένος κανόνας στις περιόδους παρακμής του Ελληνισμού κι΄ ότι χαρακτηριστικό σύμπτωμα της παρακμής ήταν πάντα η διαφθορά…
Το γεγονός όμως ότι μένουν στην ιστορία ευφήμως οι ασκούντες διαχρονικά την εξουσία με ήθος και στιγματίζεται η μνήμη των υπολοίπων θα πρέπει να παραδειγματίζει τους εκάστοτε ασκούντες την εξουσία…Θα ήταν καλύτερο για τους ίδιους αλλά και τον τόπο να θυμούνται πάντα τον Ν.Πλαστήρα που ενώ ήταν πρωθυπουργός κοιμόταν σε λιτό στρατιωτικό κρεβάτι εκστρατείας και όταν πέθανε βρήκαν στην τσέπη του μόνο ένα δολάριο….Κυρίως όμως να θυμούνται ότι η αρχαία Ελλάδα παρήκμασε και καταστράφηκε κυρίως λόγω διαφθοράς διότι όπως έγραφε ο Πολύβιος (Πολυβίου ιστορ.ΙΗ κεφ.34,7-8): «ήδη γάρ κατά την Ελλάδα της δωροδοκίας επιπολαζούσης και μηδένα μηδέν δωρεάν πράττειν…»

Δημήτρης Γαρούφας

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

Η τελευταία ευκαιρία


Με θλίψη παρακολουθώ τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας αυτόν τον καιρό, όπου η κυβέρνησή μας δείχνει ανίκανη να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος, ενώ κατακλύζονται καθημερινά οι πλατείες από αγανακτισμένους πολίτες που διαμαρτύρονται αλλά χωρίς πρόταση.
Ο πολιτικός κόσμος, αντί να κάνει αυτοκριτική και να επεξεργάζεται προτάσεις για το μέλλον, σκιαμαχεί σε επίπεδο κουτσομπολιού, ενώ και κάποιες προτάσεις που έγιναν (π.χ. οι προτάσεις του κ. Σαμαρά) δεν αποτέλεσαν αφορμή γενικευμένης συζήτησης για το μέλλον του τόπου.
Το πιο θλιβερό όμως είναι ότι ο πολιτικός κόσμος δίνει την εικόνα πως με νύχια και με δόντια αγωνίζεται να διασφαλίσει κάποια προνόμιά του, με αποτέλεσμα ολοένα και περισσότεροι νέοι να στρέφουν την πλάτη στο πολιτικό σύστημα.
Ενδεικτικά και μόνον αναφέρω ότι με το «νέο μνημόνιο», ενώ «ξεζουμίζονται» οι Ελληνες και κόβουμε κι από αυτόν που παίρνει 600- 700 ευρώ το μήνα, οι βουλευτές μας σφυρίζουν αδιάφοροι. Εξακολουθούν να αμείβονται επιπρόσθετα με 250 περίπου ευρώ ανά συνεδρίαση για τη συμμετοχή τους σε συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής (γιατί άραγε; δεν είναι στις υποχρεώσεις τους το να συμμετέχουν στις συνεδριάσεις της Βουλής και των επιτροπών της;), ενώ την τελευταία δεκαετία τριπλασιάστηκε το προσωπικό της Βουλής από συνεργάτες και συγγενείς βουλευτών που εξακολουθούν να αμείβονται με 16 και 17 μισθούς…
Αν κοπούν κάποια προκλητικά προνόμια των εκπροσώπων μας στο Κοινοβούλιο, δε θα σωθεί η Ελλάδα. Ομως σε κρίσιμους καιρούς μετρά το παράδειγμα, μετρά να λειτουργούν οι ηγέτες ως «λυχνία επί όρους κειμένη» δίνοντας τον τόνο λιτότητας και υπευθυνότητας. Υπενθυμίζω από την ιστορία ότι ο Μ. Αλέξανδρος, όταν του πρόσφεραν νερό στην έρημο, δε δέχτηκε να πιει, γιατί δεν υπήρχε νερό για όλο το στρατό, ενώ ένας άλλος στρατηγός, ο Βρασίδας, με 150 Σπαρτιάτες νίκησε πολυπληθή αθηναϊκό στρατό, γιατί μπήκε μπροστά λέγοντας: «Οσον αφορά το κατ' εμέ, θα αποδείξω ότι δεν είμαι καλύτερος εις το να προτρέπω άλλους παρ' ότι είμαι εις το να θέτω εις εφαρμογήν ο ίδιος τας προτροπάς μου…».
Η κρίση της χώρας μας είναι η τελευταία ευκαιρία για τον πολιτικό κόσμο να προχωρήσει σε αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος και σε προετοιμασία τολμηρής συνταγματικής αναθεώρησης που θα δώσει ουσιαστικό περιεχόμενο στους θεσμούς για να λειτουργεί πιο συμμετοχικά η δημοκρατία μας. Αν δεν αξιοποιήσουν άμεσα την ευκαιρία, φοβούμαι πως θα έχουμε ανεξέλεγκτες καταστάσεις με ενίσχυση των άκρων και τριγμούς στη λειτουργία του πολιτεύματός μας.
 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

Συμπτώματα παρακμής


Τα τελευταία χρόνια η πολιτική ζωή της χώρας ταλανίζεται από αποκαλύψεις σκανδάλων στα οποία εμπλέκονται -όπως προκύπτει από πορίσματα εξεταστικών επιτροπών της Βουλής- πολιτικοί μας οι οποίοι δέχονταν «επιχορηγήσεις» από «χορηγούς» για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα αυτών βλάπτοντας το δημόσιο συμφέρον και γι' αυτό από αηδία μαζικά πλέον οι πολίτες στρέφουν την πλάτη στην πολιτική και τους πολιτικούς.
Βεβαίως η αποστασιοποίηση από την πολιτική δεν αποτελεί λύση, διότι η κάθαρση και η αναγέννηση θα έρθει μόνο με την ενεργό συμμετοχή όλων στα δημόσια πράγματα, ενώ για να είμαστε αντικειμενικοί οφείλουμε να επισημάνουμε ότι υπάρχουν και αρκετοί πολιτικοί μας με ήθος που θα έπρεπε όμως να πρωτοστατούν στα κόμματά τους για εξοστρακισμό από τη δημόσια ζωή των επίορκων συναδέλφων τους, γιατί o τίμιος προσφέρει περισσότερο και πραγματικά όταν δεν ανέχεται να συνυπάρχει με ανέντιμους…
Για όσους γνωρίζουν Ιστορία είναι κατανοητό ότι όλα αυτά είναι συμπτώματα της γενικότερης παρακμής της χώρας, γιατί, όταν ακμάζει, έχουμε έντιμους ηγέτες κι έτσι για τον ηγέτη της ακμής της αρχαίας Αθήνας, τον Περικλή, γράφει ο Θουκυδίδης «χρημάτων τε διαφανώς αδωρότατος γενόμενος» (Βιβλ. Β, κεφ. 65, 8), ενώ για τον Εφιάλτη που το 462 π.Χ. μεταρρύθμισε το πολίτευμα της Αθήνας γράφει ο Αριστοτέλης ότι «γενόμενος του Δήμου προστάτης Εφιάλτης ο Σοφωνίδου, δοκών και αδωροδόκητος είναι και δίκαιος προς την πολιτεία…» (Αθηναίων Πολιτεία-κεφ. ΧΧΩ, Ι).
Οταν τον επόμενο αιώνα παρήκμασε η Αθήνα, ο βασιλεύς της Μακεδονίας Φίλιππος που γνώριζε καλά τους Αθηναίους που πήγαιναν ως πρέσβεις στην αυλή του απεφάνθη: «μηδείς Αθηναίος αδωροδόκητος πλην Ξενοκράτους…»(Διογένους Λαερτίου, Βίοι φιλοσόφων, Ξενοκράτης 9) καθότι «ως μόνος είη Ξενοκράτης των προς αυτόν αφιγμένων αδωροδόκητος…». Σ' αυτή την Ελλάδα της παρακμής λέγεται ότι δωροδοκήθηκε και το μαντείο των Δελφών κι έτσι η Πυθία έδωσε στον Φίλιππο χρησμό: «αργυραίς λόγχαις μάχου και πάντων κρατήσεις…».
Το γεγονός ότι μένουν στην ιστορία ευφήμως -από τους διαχρονικά ασκούντες εξουσία- οι έχοντες υψηλό ήθος, ενώ στιγματίζεται η μνήμη των υπολοίπων θα πρέπει να παραδειγματίζει και να διδάσκει. Θα ήταν καλύτερο για τους πολιτικούς μας και για την Ελλάδα να θυμούνται πάντα τον Ν. Πλαστήρα που, ενώ ήταν πρωθυπουργός, κοιμόταν σε στρατιωτικό κρεβάτι εκστρατείας και όταν πέθανε βρήκαν στην τσέπη του μόνον ένα δολάριο... Κυρίως όμως να θυμούνται ότι η αρχαία Ελλάδα παρήκμασε και καταστράφηκε κυρίως λόγω διαφθοράς, γιατί, όπως έγραψε ο Πολύβιος (Πολυβίου ιστορ. ΙΗ κεφ. 34, 7-8), «ήδη γαρ κατά την Ελλάδα της δωροδοκίας επιπολαζούσης και μηδένα μηδέν δωρεάν πράττειν…».

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Τα ισχυρά χαρτιά μας


Η Ελλάδα δεν έχει βιομηχανία και δεν αποτελεί κέντρο προηγμένης τεχνολογίας και υπηρεσιών, ενώ, ακόμη κι αν το επιδιώξει, δεν μπορεί να προσδοκά θεαματική πρόοδο σε αυτούς τους τομείς, ώστε να μπορεί να συναγωνιστεί χώρες με βιομηχανική παράδοση. Εχει όμως άλλα πράγματα που δεν τα έχουν οι βιομηχανικές χώρες. Εχει ιστορία αιώνων που αποτελεί τη βάση της παγκόσμιας ιστορίας, αρχαία μνημεία διάσπαρτα σε όλο τον ελλαδικό χώρο, ήλιο, θάλασσα και θαυμάσιο φυσικό κλίμα. Ολα αυτά, μαζί με την εμπορική μας ναυτιλία που εξακολουθεί να είναι πρώτη στον κόσμο και φέρνει κάθε χρόνο δεκάδες δισ. ευρώ σε συνάλλαγμα, είναι τα ισχυρά χαρτιά μας που μπορούν να φέρουν άλλου είδους ανάπτυξη.
Για να επιτευχθεί αυτό, χρειάζεται προβολή της ιστορίας και των μνημείων μας διεθνώς και δημιουργία υποδομών που θα προσελκύσουν τουρισμό υψηλού επιπέδου. Τα λέω αυτά με αφορμή συζήτηση που είχα στην αρχαία Αμφίπολη (έχει ένα μικρό αλλά θαυμάσιο αρχαιολογικό μουσείο), όπου ομάδα επισκεπτών από την Κύπρο με έκπληξη πληροφορούνταν την ιστορία της περιοχής και το γεγονός ότι εκεί έζησαν αρκετά χρόνια η γυναίκα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Ρωξάνη, κι ο γιος του μετά το θάνατό του, μέχρις ότου δολοφονήθηκαν εκεί από τον Κάσσανδρο. Και ρωτούσε κάποιος από την ομάδα: Γιατί η Ελλάδα δεν τα προβάλλει έξω αυτά;
Περιττό να πούμε ότι στο πλαίσιο κεντρικού σχεδιασμού οι φορείς πολιτισμού πρέπει να έχουν εξωστρεφή δράση και με τις εκδηλώσεις τους (χωρίς εκπτώσεις στην ποιότητα) να προσελκύουν από το εξωτερικό επισκέπτες υψηλού οικονομικού και πνευματικού επιπέδου. Ο συνδυασμός πολιτισμού, ήλιου και θάλασσας θα φέρει περισσότερα εκατομμύρια επισκεπτών με πολυπόθητο συνάλλαγμα, αρκεί να αξιοποιήσουμε με έξυπνες κινήσεις τα ισχυρά χαρτιά μας, ενώ κι ο αγροτικός μας τομέας μπορεί να αναπτυχθεί αλλάζοντας μορφή και λειτουργώντας συμπληρωματικά με στόχο την κάλυψη αναγκών διατροφής των πολλών εκατομμυρίων επισκεπτών.
Ελλείψει χώρου δεν μπορούμε να πούμε περισσότερα και ενδεικτικά μόνο σημειώνουμε ότι είναι αδιανόητο π.χ. οι ξένοι να βρίσκουν κλειστά το καλοκαίρι τα μουσεία μας και τους αρχαιολογικούς χώρους ή να υπάρχουν παραστάσεις αρχαίου δράματος σε αρχαία θέατρα και να μην υπάρχουν προγράμματα και στην αγγλική γλώσσα.
Στην Ελλάδα τα υπουργεία Πολιτισμού, Τουρισμού και Εμπορικής Ναυτιλίας έπρεπε να είναι τα βασικά σε κάθε κυβέρνηση… Αντί αυτού η τωρινή κυβέρνηση, μόλις εξελέγη, κατήργησε τα υπουργεία Τουρισμού και Εμπορικής Ναυτιλίας… Κι αναρωτιέμαι: είναι δυνατόν μια χώρα που προσδοκά να ζήσει από τον τουρισμό να καταργεί το υπουργείο Τουρισμού;
*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Το χρέος του πολιτικού κόσμου


Αναντίρρητα η χώρα μας βιώνει δεινή οικονομική κρίση με τα εισοδήματα των πολιτών να μειώνονται καθημερινά, την ανεργία να αγγίζει το 20% και τους νέους να αισθάνονται ότι δεν έχουν μέλλον… ενώ είναι βέβαιο ότι η κατάσταση θα χειροτερεύσει τους επόμενους μήνες γιατί μάλλον τώρα αρχίζει η μεγάλη κρίση.
Σε περιόδους κρίσης ο πολίτης συνήθως στρέφεται στους ηγέτες του και συσπειρώνεται αλλά σήμερα στην Ελλάδα βλέπουμε να οργανώνονται κινήματα πολιτών μακριά από κόμματα γιατί εξασθενεί καθημερινά η σχέση πολιτικών και πολιτών, γιατί ο πολιτικός κόσμος δίνει την εντύπωση ότι ενδιαφέρεται πρωτίστως για τη διατήρηση προκλητικών προνομίων του τη στιγμή που γογγύζει ο απλός πολίτης.
Ο πολίτης προβληματίζεται βλέποντας την ουσιαστική ατιμωρησία των πολιτικών μέσω της συνταγματικά κατοχυρωμένης σχεδόν άμεσης παραγραφής των ποινικών ευθυνών τους, την κακή λειτουργία των θεσμών, την προκλητική ζωή κάποιων αλλά και την εμφανή απαξίωση του ρόλου πολλών βουλευτών (με δική τους ευθύνη) γιατί εξαντλούν τη δραστηριότητά τους τρέχοντας από εκδήλωση σε εκδήλωση χωρίς παραγωγή ουσιαστικού έργου.
Ο πολίτης προβληματίζεται επίσης όταν βλέπει ότι σε μια Ελλάδα που παραπαίει οικονομικά οι βουλευτές μας εξακολουθούν να αμείβονται επιπρόσθετα με περίπου 250 ευρώ για κάθε συνεδρίαση επιτροπών της Βουλής… Κι αναρωτιέται: δεν είναι στα καθήκοντα του βουλευτού η συμμετοχή στις συνεδριάσεις της Βουλής και των επιτροπών της; Γιατί θέλουν επιπρόσθετη αμοιβή;
Οταν έχουν ξεζουμιστεί φορολογικά οι πολίτες, αναρωτιούνται γιατί να φορολογείται με ειδικό καθεστώς μέρος της βουλευτικής αποζημίωσης; Γιατί να πληρώνει ο πολίτης για το γυμναστήριο των βουλευτών; Γιατί μέσα σε 10 χρόνια τριπλασιάστηκε το προσωπικό της Βουλής με αναξιοκρατικές προσλήψεις συγγενών και συνεργατών βουλευτών; Αυτοί που ψήφισαν αυτό το νόμο-ανοσιούργημα δεν ντρέπονται;
Θα πει κάποιος: Αν κοπούν αυτά, θα σωθεί η Ελλάδα; Θα απαντήσω λέγοντας ότι σε κρίσιμους καιρούς ο πολιτικός κόσμος προσφέρει λειτουργώντας καθημερινά ως «λυχνία επί όρους κειμένη» δίνοντας το παράδειγμα λιτότητας και υπευθυνότητας. Για να μην υπάρχουν εκρήξεις με απρόβλεπτες συνέπειες για το πολίτευμα της χώρας οφείλουν να αλλάξουν ρότα οι πολιτικοί μας γιατί όσοι από αυτούς ξέρουν ιστορία, τους υπενθυμίζω ότι ο στρατηγός Βρασίδας στην αρχαία Αμφίπολη νίκησε πολυπληθή αθηναϊκό στρατό με μόνο 150 Σπαρτιάτες γιατί τους συνήγειρε μπαίνοντας μπροστά και λέγοντας, σύμφωνα με τον Θουκυδίδη: «Οσον αφορά το κατ' εμέ, θα αποδείξω ότι δεν είμαι καλύτερος εις το να προτρέπω άλλους παρ' ότι είμαι εις το να θέτω είς εφαρμογήν ο ίδιος τας προτροπάς μου…».
* Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος