Με αφορμή τις εξελίξεις για το Βατοπέδι

Οι εξελίξεις στην υπόθεση Βατοπεδίου κάλυψαν την επικαιρότητα με αφορμή την απόφαση για προσωρινή κράτηση (προφυλάκιση) του ηγουμένου της μονής. Υπενθυμίζω ότι μετά την απολογία του υπήρξε διαφωνία ανακρίτριας και εισαγγελέα, διότι η ανακρίτρια ζήτησε την προσωρινή κράτησή του, ο δε εισαγγελέας να αφεθεί ελεύθερος με εγγυοδοσία 200.000 ευρώ και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα. Την διαφωνία έλυσε το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο, που αποφάσισε την προσωρινή κράτηση του ηγουμένου.

Συνοπτικά επισημαίνω ότι προσωρινή κράτηση διατάσσεται κατά τον Κ. Ποιν. Δικ. (άρθρο 282) μόνον όταν προκύπτουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής του κατηγορουμένου και είναι ύποπτος φυγής ή κρίνεται αιτιολογημένα ότι, αν αφεθεί ελεύθερος, είναι πολύ πιθανό (όπως προκύπτει από περιστατικά της προηγούμενης ζωής του ή από συγκεκριμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξης για την οποία κατηγορείται) να διαπράξει και άλλα εγκλήματα.

Η προσωρινή κράτηση δεν αποτελεί προκαταβολή ποινής… κι επιβάλλεται υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Σε κάθε περίπτωση για να εκφέρει κάποιος θετική ή αρνητική άποψη για την απόφαση του δικαστικού συμβουλίου θα έπρεπε να την έχει διαβάσει και να γνωρίζει τα στοιχεία της δικογραφίας γι' αυτό όσοι βιαστικά εξέφρασαν άποψη ουσιαστικά κάναν συζήτηση καφενείου...

Κι επειδή ρωτήθηκα πώς είναι δυνατό να συλλαμβάνεται ένας γέροντας - ηγούμενος και να μένουν ατιμώρητοι οι πολιτικοί: απαντώ ότι οι πολιτικοί μας κατάφεραν μέσω του Συντάγματος (τη σχετική διάταξη δεν την άλλαξαν παρότι αναθεωρήθηκε αρκετές φορές το Σύνταγμά μας) να υπάρχει σχεδόν άμεση παραγραφή των ποινικών ευθυνών τους… κι έτσι βλέπουμε π.χ. ότι στις 21-12-11 στη Γερμανία τιμωρήθηκαν δύο άτομα γιατί δωροδόκησαν κάποιους στην Ελλάδα και Πορτογαλία για να αγοραστούν υποβρύχια… αλλά οι δωροδοκηθέντες στην Ελλάδα μένουν ατιμώρητοι. Μάλιστα ο πρόεδρος του γερμανικού δικαστηρίου είπε χαρακτηριστικά: τα υποβρύχια δεν τα αγοράζουν ιδιώτες αλλά πολιτικοί για τις χώρες τους… Δυστυχώς εξακολουθεί η σήψη του πολιτικού μας συστήματος.

Σε ό,τι αφορά την υπόθεση Βατοπεδίου, για την οποία επισημαίνω ότι δεν έχουν φωτιστεί όλες οι πλευρές της: ήμουν πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, όταν με εισήγησή μου στις 5-7-2007 εκδώσαμε ένα ιστορικό ψήφισμα που έλεγε έγκαιρα και προφητικά όσα είπε μετά 14 μήνες ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Σανιδάς. Εμείς τότε υπερασπίσαμε το δημόσιο συμφέρον και διασώσαμε κάποιες εκτάσεις του Δημοσίου περιμετρικά της Θεσσαλονίκης που θα μπορούν στο μέλλον να γίνουν χώροι πρασίνου, πλατείες κ.λπ., αλλά δυστυχώς αυτοί που έπρεπε να μας ακούσουν δε μας άκουσαν. Αν μας άκουγαν, πολλά θα είχαν προληφθεί και πιθανώς να είχαν άλλη τροπή και οι πολιτικές εξελίξεις.

*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος

 

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 28/12/2011

Το παράδειγμα της ηγεσίας…

Μιλήσαμε σε προηγούμενο άρθρο για τα «αναδρομικά» των βουλευτών και την υποκρισία του πολιτικού κόσμου στο συγκεκριμένο θέμα. Δε θέλω να πω περισσότερα, αλλά τονίζω ότι η μεθόδευση καταβολής αναδρομικών εξ αντανακλάσεως μέσω αυξήσεων που δίνονται στους δικαστές τραυματίζει το κύρος του πολιτικού κόσμου στη συνείδηση των πολιτών.
Επανέρχομαι στο θέμα με αφορμή δηλώσεις νυν και πρώην βουλευτών περί παραίτησής τους από τη διεκδίκηση αναδρομικών… Επισημαίνω ότι η παραίτηση δε γίνεται με δήλωση στα ΜΜΕ που πρόσκαιρα εκτονώνει τη λαϊκή οργή, αλλά για να ισχύει ως παραίτηση πρέπει να γίνει με συγκεκριμένες νομικές ενέργειες. Με την ευκαιρία θέλω να επισημάνω μια σωστή ενέργεια της ΝΔ, η οποία διά του κ. Μιχελάκη δήλωσε ότι στα ψηφοδέλτια της ΝΔ δε θα υπάρχει κανείς υποψήφιος από αυτούς που διεκδικούν αναδρομικά, αν δεν έχει παραιτηθεί της διεκδίκησης.
Στη σημερινή συγκυρία οι πολιτικοί μας θα βελτίωναν την εικόνα τους αν: α) αποφάσιζαν την κατάργηση προκλητικών προνομίων τους όπως της διπλής σύνταξης (για βουλευτές, δημάρχους κ.λπ.), την κατάργηση της πρόσθετης αμοιβής για συμμετοχή σε συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής, τον περιορισμό σε 2 των αποσπασμένων υπαλλήλων σε κάθε βουλευτή κ.λπ. και β) αν ουσιαστικά συζητούσαν, αποφάσιζαν και άρχιζαν να υλοποιούν πρόγραμμα εξόδου από την κρίση. Γιατί ενώ στο παρελθόν ήταν ιδιαίτερα εφευρετικοί στη θέσπιση επιδομάτων τύπου «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία» με διασπάθιση του δημοσίου χρήματος και τώρα στη θέσπιση φόρων σε οτιδήποτε κινείται στη χώρα, δυστυχώς δε δείχνουν να ασχολούνται επαρκώς με το πώς θα ξεφύγουμε από την κρίση.

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι δε σώζεται η Ελλάδα με την κατάργηση κάποιων προκλητικών προνομίων των πολιτικών. Φυσικά και δε σώζεται, αλλά οι συγκεκριμένες ενέργειες θα είχαν τεράστια συμβολική αξία, γιατί θα αποδείκνυαν ότι οι πολιτικοί μας λειτουργούν ως ηγέτες, δε ζητούν μόνο θυσίες από τους πολίτες αλλά υποβάλλονται κι αυτοί σε αυτές.
Σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο μετρά το παράδειγμα της ηγεσίας. Επιβάλλεται να συμμετέχει στις θυσίες και να λειτουργεί με ήθος και θάρρος ως «λυχνία επί όρους κειμένη». Να είναι έτοιμοι οι κάθε λογής ηγέτες να πουν αυτό που είπε στην αρχαία Αμφίπολη ο Σπαρτιάτης στρατηγός Βρασίδας, που επικεφαλής 150 Σπαρτιατών νίκησε χιλιάδες Αθηναίους, γιατί μπήκε μπροστά ως ηγέτης λέγοντας: «Οσον αφορά το κατ' εμέ, θα αποδείξω ότι δεν είμαι καλλίτερος εις το να προτρέπω άλλους παρ' ότι είμαι εις το να θέτω εις εφαρμογήν ο ίδιος τας προτροπάς μου…».
* Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος

 Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 21/12/2011

Οι βουλευτές και τα «αναδρομικά» τους

Με θλίψη διάβασα σε ΜΜΕ ονόματα νυν και πρώην βουλευτών που κατέθεσαν αγωγές κατά του ελληνικού Δημοσίου ζητώντας αναδρομικά περίπου 240.000 ευρώ ο καθένας. Η ιστορία είναι παλιά: οι δικαστές βρήκαν ότι ο πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών είχε αποδοχές υψηλότερες του προέδρου του Αρείου Πάγου. Κατέθεσαν αγωγές διεκδικώντας εξίσωση, το «μισθοδικείο» τούς δικαίωσε… και διεκδίκησαν «αναδρομικά» που δεσμεύτηκε ότι θα δώσει η κυβέρνηση, ενώ οι βουλευτές περίμεναν με τη σειρά τους να καταθέσουν αγωγές διεκδικώντας να πάρουν ό,τι πήραν κι οι δικαστές…
Το αίτημά τους είναι νόμιμο αλλά δεν είναι ηθικό. Γιατί δεν μπορούν να ψηφίζουν νόμους επιβάλλοντας φόρους στον αγρότη που παίρνει σύνταξη 360 ευρώ μηνιαίως και ταυτόχρονα να διεκδικούν για τον εαυτό τους 240.000 ευρώ για «αναδρομικά»… Αναρωτιέμαι πώς θα αντικρίσουν τον άνεργο εργάτη ή τον αγρότη που παίρνει σύνταξη 360 ευρώ μηνιαίως.
Σε περίοδο κρίσης, για να μη διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός, στις θυσίες πρέπει να συμμετέχουν κυρίως οι ηγετικές τάξεις και πρωτίστως οι πολιτικοί. Δεν επιτρέπεται να αμείβονται επιπρόσθετα για συμμετοχή σε συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής οι βουλευτές, ούτε να φορολογείται ο συνταξιούχος αγρότης των 360 ευρώ μηνιαίως για να λειτουργεί γυμναστήριο στη Βουλή…
Δυστυχώς δίνεται η εντύπωση ότι με νύχια και με δόντια επιχειρείται η διατήρηση κάποιων προκλητικών προνομίων των βουλευτών και γι' αυτό απαξιώνονται στη συνείδηση του πολίτη, ο οποίος με αηδία βλέπει ταυτόχρονα να επιλέγονται από τους ηγέτες σε κομματικά αξιώματα πρόσωπα που μπέρδεψαν το νόμιμο με το ηθικό. Κι αναρωτιέται: μ' αυτά τα πρόσωπα μπορεί να δημιουργηθεί προοπτική για τη χώρα;
Οι βουλευτές μας σήμερα, αν λειτουργούσαν ως πραγματικοί ηγέτες, έπρεπε οικειοθελώς να πουν ότι αντί 4 αποσπασμένων υπαλλήλων στα γραφεία τους θέλουν 2, ότι δε θέλουν γυμναστήρια και πολυτελή αυτοκίνητα κι ότι παραιτούνται της διπλής σύνταξης… αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι συμμετέχουν στις θυσίες κι ότι λειτουργούν «ως λυχνία επί όρους κειμένη». Οι πολιτικοί που σε περίοδο κρίσης ασχολούνται με τη διεκδίκηση «αναδρομικών» στέλνουν λάθος μηνύματα και δεν προσφέρουν στη χώρα.
Τελειώνοντας, για να δείξω πόσο επηρεάζει το παράδειγμα του ηγέτη, υπενθυμίζω ότι στην αρχαία Αμφίπολη ο στρατηγός Βρασίδας με 150 Σπαρτιάτες νίκησε χιλιάδες Αθηναίων γιατί ως ηγέτης μπήκε μπροστά λέγοντας σύμφωνα με τον Θουκυδίδη (μετ. Ε. Βενιζέλου): «Οσον αφορά το κατ' εμέ θα αποδείξω ότι δεν είμαι καλλίτερος εις το να προτρέπω άλλους παρ' ότι είμαι εις το να θέτω εις εφαρμογήν ο ίδιος τας προτροπάς μου...».

* Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 14/12/2011

Εμείς και τα Σκόπια

Από διαρροές του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών ξέραμε ποια θα ήταν η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης που -αν και αναμενόμενη- ήταν δυσάρεστη για την Ελλάδα.
Το θέμα των Σκοπίων το αντιμετωπίσαμε διαχρονικά με κυκλοθυμική συμπεριφορά κι έτσι μετά τον Εμφύλιο υποτιμήσαμε το πρόβλημα, γιατί στις διεθνείς σχέσεις το κρατίδιο εκπροσωπούνταν από τη Γιουγκοσλαβία, ενώ σιωπηλά ανεχτήκαμε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε ελληνικούς πληθυσμούς, καθώς και καλλιέργεια αλυτρωτισμού κι έτσι π.χ. μετά από δήμευση κοπαδιών και υποχρεωτικές αλλαγές ονοματεπωνύμων αναγκάστηκαν να φύγουν την περίοδο 1955-1968 ως φανατικοί Ελληνες οι Σαρακατσάνοι που ζούσαν στο κρατίδιο (εγκαταστάθηκαν κυρίως στο Ν. Κορδελιό Θεσσαλονίκης). Μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του κρατιδίου το 1991 είχαμε δύο επιλογές. Είτε να ασκήσουμε ισχυρή πίεση με «καρότο και μαστίγιο» ευαισθητοποιώντας ταυτόχρονα τη διεθνή κοινή γνώμη ή να κάνουμε επενδύσεις στο κρατίδιο επιδιώκοντας συνεργασία και έμμεσα κάποιας μορφής δορυφοροποίησή του.
Πρόσκαιρα και χωρίς συνέπεια δοκιμάσαμε και τις δύο μεθόδους, και τη σκληρή (εμπάργκο) και την ήπια (ενδιάμεση συμφωνία), αλλά χωρίς αποτέλεσμα, ίσως γιατί η καλλιέργεια επί δεκαετίες «μακεδονικής συνείδησης» στον πληθυσμό είχε χαρακτηριστικά πλύσης εγκεφάλου κι έτσι, για να γίνει αλλαγή συνείδησης, πρέπει να αλλάξει η εκπαιδευτική πολιτική των Σκοπίων και να περάσουν δυο γενιές.
Ολα αυτά τα χρόνια μου δόθηκε η δυνατότητα να επισκεφτώ αρκετές φορές τα Σκόπια, αλλά και να συζητήσω το θέμα με πνευματικούς ανθρώπους, διπλωμάτες και πολιτικούς από Βουλγαρία και Σκόπια και με λύπη έβλεπα την έλλειψη στρατηγικής από τη χώρα μας... εν αντιθέσει με τη Βουλγαρία, που υλοποιεί μακρόχρονο σχέδιο «εκβουλγαρισμού» της ανατολικής FYROM (δίνει υποτροφίες σε πολλά παιδιά για σπουδές σε βουλγαρικά ΑΕΙ, στηρίζει αδελφοποιήσεις βουλγαρικών πόλεων με πόλεις της ανατολικής FYROM, δίνει βουλγαρική υπηκοότητα σε όσους επικαλούνται βουλγαρική καταγωγή κ.λπ.). Ταυτόχρονα η Ρουμανία επιδιώκοντας οικειοποίηση των Βλαχοφώνων του κρατιδίου δίνει πολλές υποτροφίες για σπουδές σε ρουμανικά ΑΕΙ (το 2005 η Ρουμανία έδινε 65 υποτροφίες και η Ελλάδα μόνο τρεις...).
Δε θα επεκταθώ περισσότερο. Στη FYROM υπάρχουν διαλυτικές τάσεις που υποθάλπουν οι Αλβανοί των Σκοπίων (στο μέλλον πιθανόν και οι Βούλγαροι) αλλά «αντέχει» γιατί στηρίζεται από ΗΠΑ... ενώ μόνο με ελληνική στήριξη μπορεί να μακροημερεύσει. Δεν μπορούμε να αφήσουμε στην τύχη και το χρόνο τη λύση του προβλήματος. Σταθμίζοντας τις διεθνείς εξελίξεις , αλλά και τις αλβανικές και βουλγαρικές κινήσεις, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι θέλουμε κι επιτέλους να χαράξουμε μακρόχρονη εθνική στρατηγική για την αντιμετώπιση του προβλήματος...

*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος 

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος 7/12/2011