Τα τουρκικά σίριαλ και τα σχέδια της Αγκυρας...

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
πρώην προέδρου του ΔΣΘ
Με το θέμα των τουρκικών σίριαλ έχουμε ξανασχοληθεί (ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ 4-1-12), αλλά επανερχόμαστε, γιατί το θέμα εξακολουθεί να απασχολεί την επικαιρότητα με μεγαλύτερη ένταση. Κι επειδή κάποιοι θα νομίσουν ότι στο όλο θέμα οι όποιες ανησυχίες είναι υπερβολικές, υπενθυμίζω ότι αρχές Ιανουαρίου του 2010 το αυστριακό περιοδικό «Der Standard» έκανε λόγο για 70 τουρκικά σίριαλ που μεταδίδονταν από τηλεοπτικούς σταθμούς των βαλκανικών χωρών, ενώ από τότε έγινε αναφορά στο θέμα και σε ενημερωτική μελέτη του προέδρου της ΕΜΣ.
Αυτό που γίνεται στα δικά μας χωριά όπου παραλύει κάθε ζωή την ώρα που μεταδίδονται τουρκικά σίριαλ, που δείχνουν μια παραμυθένια - ψεύτικη εικόνα της Τουρκίας, γίνεται σχεδόν σε όλα τα Βαλκάνια. Ο στόχος της Τουρκίας με την «εξαγωγή» τουρκικών σίριαλ (τα προτιμούν τα κανάλια ως φτηνότερα…) είναι να απαλυνθούν οι μνήμες και να αλλάξει η αρνητική εικόνα που είχαν οι βαλκανικοί λαοί για την οθωμανική αυτοκρατορία με απώτερο στόχο τη δημιουργία μιας μορφής «κοινοπολιτείας», στην οποία θα συμμετέχουν οι χώρες που ήταν κάποτε τμήματα της οθωμανικής αυτοκρατορίας…
Οι πληροφορίες έμμεσα επιβεβαιώθηκαν στο ετήσιο συνέδριο Τούρκων διπλωματών που έγινε τέλη του 2011 στην Αδριανούπολη, όπου ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Α. Νταβούτογλου στην εναρκτήρια ομιλία του τόνισε ότι οι πολιτικές που θα εφαρμόσει στο μέλλον η Τουρκία, μέχρι το 2023, στοχεύουν στην ενοποίηση του χώρου των Βαλκανίων, του Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας, που, όπως είπε, θα γίνει με ειρηνικό τρόπο και θα σημάνει επιστροφή της Τουρκίας στα Βαλκάνια μετά από έναν αιώνα... με βασικά εργαλεία για την επίτευξη του στόχου την οικονομία, την ιστορία και τον πολιτισμό…
Σίγουρα φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά, αλλά για όσους παρακολουθούν τις βαλκανικές εξελίξεις υπάρχουν ορατές ενδείξεις. Καταρχήν σε οποιοδήποτε συνέδριο γίνεται στα Βαλκάνια συμμετέχουν οι Τούρκοι, λέγοντας ό,τι θέλει να ακούσει η κάθε χώρα, κι έτσι στα Σκόπια π.χ. δεν τους αποκαλούν μόνο «Μακεδόνες», αλλά τους λένε να αισθάνονται υπερήφανοι ως απόγονοι του Μ. Αλεξάνδρου, ενώ στην Αλβανία έχουμε εμφανή επιρροή της Αγκυρας… με δυσάρεστες συνέπειες για την Ελλάδα (π.χ. ακύρωση της συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας - Αλβανίας για οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων).
Κι όμως η Ελλάδα μετά το 1990 είχε το στρατηγικό πλεονέκτημα στην περιοχή και μπορούσε να είναι σημαιοφόρος της ευρωπαϊκής προοπτικής, αναβαθμίζοντας και τον ελληνικό ρόλο. Δυστυχώς ο πολιτικός μας κόσμος όχι μόνο δεν αξιοποίησε την ιστορική ευκαιρία, αλλά οδήγησε την Ελλάδα στην οικονομική και πολιτική χρεοκοπία, περιθωριοποιώντας την ακόμη και στα Βαλκάνια.

 

 Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος  29/8/12

«Το παλιάλογο καινούργια περπατησιά δεν μαθαίνει...»

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
πρώην προέδρου του ΔΣΘ
Ο Τζον Κένεντι στο βιβλίο του «Σκιαγραφία των γενναίων» λέει πως η πιο θαυμαστή ανθρώπινη αρετή είναι το θάρρος, παρουσιάζοντας την προσωπικότητα 8 Αμερικανών πολιτικών που σε κάποια φάση της πολιτικής τους καριέρας χρειάστηκε να πάρουν κάποια δύσκολη απόφαση κόντρα στην κοινή γνώμη και το κόμμα τους, υπηρετώντας το δημόσιο συμφέρον. Κάποιοι καταστράφηκαν πολιτικά, κάποιοι δικαιώθηκαν, αλλά όλοι με το θάρρος τους, όπως λέει, συνέβαλαν στην καλύτερη λειτουργία του πολιτεύματος.
Αυτό αποτελεί την καλύτερη απάντηση στον Θ. Πάγκαλο που επιμένει πως «όλοι μαζί τα φάγαμε», με την έννοια ότι οι πολιτικοί έκαναν τα ρουσφέτια που ζητούσαν οι πολίτες για να εισπράξουν ψήφους στην κάλπη… Βεβαίως και οι πολίτες δεν είναι όλοι άγγελοι και σίγουρα έστελναν στη Βουλή αυτούς που έκαναν τα περισσότερα ρουσφέτια, αλλά οι ηγέτες θα λειτουργούσαν σαν ηγέτες, αν τολμούσαν να πουν «όχι» στα μη νόμιμα αιτήματα των πολιτών. Θα έπρεπε να είχαν το θάρρος που είχε ο Ελ. Βενιζέλος, ο οποίος, μιλώντας σε λαοθάλασσα στην Αθήνα που ζητούσε συντακτική συνέλευση, απάντησε: «Οχι, είπα αναθεωρητική»…
Επανερχόμαστε στα όσα λέει ο Θ. Πάγκαλος, γιατί αρκετοί πολιτικοί σκέφτονται σαν αυτόν, αλλά μάλλον είναι ο μόνος που λέει φωναχτά όσα σκέφτονται οι άλλοι... Κι επειδή συχνά μπερδεύουν το νόμιμο με το ηθικό, αντιγράφω από το ίδιο βιβλίο: «Στα ιδιωτικά επαγγέλματα το άτομο έχει το δικαίωμα να προωθεί τα ατομικά του συμφέροντα μέσα στο πλαίσιο του νόμου για να φτάσει στην επιτυχία. Αλλά στο δημόσιο βίο απαιτούμε από το άτομο να θυσιάζει τα ατομικά του συμφέροντα για το γενικότερο καλό...».
Σκέφτομαι αν έχει νόημα να τα επαναλαμβάνουμε αυτά, γιατί ο πολιτικός μας κόσμος έχει παλιές κακές συνήθειες και δύσκολα αλλάζει, γιατί, όπως λέει η λαϊκή παροιμία, «το παλιάλογο καινούργια περπατησιά δεν μαθαίνει». Γι' αυτό παρά τη δεινή κρίση που βιώνει η χώρα διατηρούνται πεισματικά κάποια προνόμια του πολιτικού κόσμου (διπλή σύνταξη κ.λπ.) που φαντάζουν προκλητικά, ενώ κάποιοι υπουργοί συμπεριφέρονται σαν να μη συνέβη τίποτα, δημιουργώντας θέσεις για να βολέψουν τον κουμπάρο τους ή πρόσωπα της «αυλής τους».
Η κυβέρνηση συνεργασίας θα πετύχει αν, πέρα από την υλοποίηση σχεδίου εξόδου από την κρίση, σηματοδοτήσει και την αρχή προσπάθειας νέας πολιτικής ζωής. Για να πεισθούν όμως οι πολίτες ότι κάτι αλλάζει, πρέπει ο πρωθυπουργός και οι άλλοι δύο πολιτικοί αρχηγοί που στηρίζουν την κυβέρνηση συνεργασίας να συγκρουστούν με κατεστημένες νοοτροπίες και επιστρατεύοντας ό,τι πιο αξιόλογο υπάρχει στη χώρα να προχωρήσουν με θάρρος στις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος.

 Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος  22/8/2012

Να αξιοποιήσουμε τα ισχυρά χαρτιά μας...

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
πρώην προέδρου του ΔΣΘ
Το έχουμε ξαναπεί: η Ελλάδα δεν έχει βαριά βιομηχανία και δεν αποτελεί κέντρο προηγμένης τεχνολογίας. Εχει όμως άλλα πράγματα: Ιστορία αιώνων, αρχαία μνημεία διάσπαρτα στον ελλαδικό χώρο, ήλιο, θάλασσα, φυσικές ομορφιές και θαυμάσιο κλίμα.
Ολα αυτά, μαζί με την εμπορική μας ναυτιλία που εξακολουθεί ακόμη να είναι πρώτη στον κόσμο και να φέρνει κάθε χρόνο 10-15 δισ. ευρώ, είναι τα δικά μας ισχυρά χαρτιά που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση μιας άλλης ανάπτυξης.
Για να επιτευχθεί αυτό, χρειάζονται πολλά και κυρίως ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα προβολής της Ιστορίας και των μνημείων μας διεθνώς με ταυτόχρονη προβολή υποδομών και δράσεων που θα προσελκύσουν τουρισμό υψηλού επιπέδου. Στο πλαίσιο ενός τέτοιου σχεδιασμού θα έπρεπε να εντάσσονται και οι εκδηλώσεις πολιτιστικών φορέων που πρέπει να έχουν εξωστρεφή δράση. Ενδεικτικά αναφέρω ότι θα έπρεπε π.χ. τα προγράμματα θερινών παραστάσεων του Εθνικού Θεάτρου και του ΚΘΒΕ να είναι γνωστά και να προβάλλονται μήνες πριν διεθνώς, ώστε αυτός που θα έρθει το καλοκαίρι για διακοπές στην Ελλάδα να ξέρει ότι θα απολαύσει τις φυσικές ομορφιές αλλά και ότι σε συγκεκριμένα αρχαία θέατρα θα μπορεί να δει παραστάσεις αρχαίου δράματος που δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο. Θα έπρεπε ακόμη να υπάρχουν και να προβάλλονται διεθνώς κοινές δράσεις (θεματικές εκθέσεις κ.λπ.) υψηλού επιπέδου μουσείων και άλλων πολιτιστικών φορέων ή να θεσπιστούν νέοι κύκλοι εκδηλώσεων με αξιοποίηση σύγχρονων υποδομών κι έτσι θα μπορούσε π.χ. η Εγνατία οδός που διασχίζει τη Β. Ελλάδα να λειτουργεί και ως Εγνατία του Πολιτισμού με πολυθεματικούς κύκλους εκδηλώσεων, με αξιοποίηση των αρχαιολογικών χώρων κατά μήκος αυτής και με συμμετοχή των ΟΤΑ από όπου περνά (σχετική πρόταση είχε επεξεργαστεί το 2009 το ΚΘΒΕ, αλλά δεν προχώρησε τότε λόγω επικείμενης εφαρμογής του «Καλλικράτη» που άλλαζε τους φορείς Τοπικής Αυτοδιοίκησης).
Ελλείψει χώρου, δεν μπορούμε να πούμε περισσότερα, αλλά είναι βέβαιο ότι η υλοποίηση ολοκληρωμένου σχεδίου θα μπορούσε να αυξήσει θεαματικά τους επισκέπτες στη χώρα μας με αύξηση τουριστικού συναλλάγματος και δημιουργία θέσεων εργασίας, ενώ παράλληλα θα είχαμε και ανάπτυξη του αγροτικού τομέα με προσανατολισμό στην κάλυψη πρωτίστως των αναγκών διατροφής των πολλών εκατομμυρίων επισκεπτών.
Είναι θετικό που η νέα κυβέρνηση επανίδρυσε το υπουργείο Τουρισμού, αλλά, για να υπάρξουν απτά αποτελέσματα, χρειάζεται ολοκληρωμένο πρόγραμμα αξιοποίησης τουλάχιστον των κλασικών «ισχυρών χαρτιών» μας για να αποτελέσουν τις βάσεις μιας άλλης ανάπτυξης που θα στηρίζεται στα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα και θα συμβάλλει στην έξοδο της χώρας από την κρίση.

 Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος  15/8/2012

Η ευθύνη των πολιτικών μας

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
πρώην προέδρου του ΔΣΘ
Ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλος, απαντώντας παλιότερα σε επικρίσεις για τα λάθη των πολιτικών της μεταπολίτευσης, που, για να συντηρήσουν έναν άκρατο καταναλωτισμό, υπερχρέωσαν τη χώρα, είπε: «Ολοι μαζί τα φάγαμε», εννοώντας ότι οι πολιτικοί χρέωναν τη χώρα για να δίνουν παροχές κι επιδόματα στους πολίτες. Επιμένοντας και τώρα σ' αυτήν τη δήλωση, εξήγγειλε συγγραφή βιβλίου για να τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς του.
Είναι αλήθεια ότι μεγάλο μέρος των πολιτών δεν είναι «άγγελοι», με την έννοια ότι και ρουσφέτια ζητούσαν και εξωπραγματικά επιδόματα, ενώ είναι αλήθεια επίσης ότι αυτοί οι πολίτες με την ψήφο τους έστελναν στη Βουλή συνήθως αυτούς που υπόσχονταν τα περισσότερα ρουσφέτια. Σίγουρα έχει πολλές αδυναμίες ο ελληνικός λαός που αρέσκεται (και αρέσκονται) να τον κολακεύουν κάποιοι εκπρόσωποί του υμνώντας το δήθεν «αλάνθαστο λαϊκό ένστικτο», ξεχνώντας σκόπιμα ότι αυτός ο λαός με το δήθεν αλάθητο λαϊκό ένστικτο επέλεξε τον Γουλιμή αντί του Χ. Τρικούπη και άφησε εκτός Βουλής τον Ε. Βενιζέλο, την ώρα που δημιούργησε την Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών…
Είναι αλήθεια αυτά αλλά όσοι φιλοδοξούν να εκπροσωπούν σε κάποιο επίπεδο τους πολίτες δεν πρέπει να κρύβονται πίσω από τις αδυναμίες των πολιτών. Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει με θάρρος να πράττουν το σωστό ερχόμενοι και σε αντίθεση με την κοινή γνώμη… Οι ηγέτες είναι ηγέτες μόνον αν έχουν το θάρρος που είχε ο Ε. Βενιζέλος που, απευθυνόμενος σε συγκέντρωση στην Αθήνα που επιζητούσε επιτακτικά «συντακτική συνέλευση», απάντησε απλά: «Είπα αναθεωρητική» και το πλήθος σιώπησε ενώ η Ελλάδα απέκτησε ηγέτη… Οι πολιτικοί της μεταπολίτευσης (με κάποιες εξαιρέσεις), ενώ όφειλαν να αρνούνται την ικανοποίηση των λαϊκών αιτημάτων για ρουσφέτια κι επιδόματα του τύπου «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία», δυστυχώς όχι μόνον ικανοποιούσαν τέτοια αιτήματα αλλά ταυτόχρονα έδιναν τον τόνο ανευθυνότητας και ρουσφετολογίας διπλασιάζοντας το προσωπικό της Βουλής στην οποία χωρίς ντροπή, διακομματικά και αναξιοκρατικά, διόριζαν τους συνεργάτες των βουλευτών.
Οι πολιτικοί μας δεν έχουν το δικαίωμα να απαντούν όπως ο κ. Πάγκαλος γιατί, ακόμη κι αν υπάρχει δόση αληθείας σε αυτό, οφείλουν να αναλαμβάνουν τις ευθύνες γιατί, αντί να υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον, φρόντιζαν να υπηρετούν τις αδυναμίες των πολιτών, ενδιαφερόμενοι ουσιαστικά μόνο για την επανεκλογή τους.
Σήμερα, αντί να αναζητούν συνευθύνη των πολιτών, θα έπρεπε να έχουν το στοιχειώδες θάρρος ανάληψης ευθύνης και αυτοκριτικής γιατί δεν υπηρέτησαν το δημόσιο συμφέρον και δε λειτούργησαν ως «λυχνία επί όρους κειμένη» δίνοντας το παράδειγμα ήθους, θάρρους και υπευθυνότητας.

 

 Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος  8/8/2012

Το θάρρος και οι πολιτικοί μας

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ Α. ΓΑΡΟΥΦΑ
πρώην προέδρου του ΔΣΘ
Ο Τζον Κένεντι στο βιβλίο του «Σκιαγραφία των γενναίων» αναφέρει ότι η πιο θαυμαστή ανθρώπινη αρετή είναι το θάρρος και παρουσιάζει 8 Αμερικανούς πολιτικούς που χρειάστηκε να πάρουν κάποια θαρραλέα απόφαση κόντρα στην κοινή γνώμη ή το κόμμα τους, υπηρετώντας το δημόσιο συμφέρον, με αποτέλεσμα να καταστραφεί η πολιτική σταδιοδρομία κάποιων από αυτούς αλλά με θετικά αποτελέσματα για τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Συμπέρασμα του βιβλίου είναι πως ο πολιτικός που δεν έχει το θάρρος να συγκρουστεί υπηρετώντας το δημόσιο συμφέρον δεν προσφέρει στη χώρα του.
Διαβάζοντας κάποιος το συγκεκριμένο βιβλίο αισθάνεται απελπισία συγκρίνοντας την ελληνική πραγματικότητα, όπου οι πολιτικοί μας (με λίγες εξαιρέσεις) αρκούνται στη διαχείριση της εξουσίας και προτιμούν να βλάψουν το δημόσιο συμφέρον παρά να διακινδυνεύσουν το πολιτικό τους μέλλον συγκρουόμενοι με συμφέροντα.
Ενδεικτικά θα αναφέρω μόνο πως όλοι γνωρίζουμε ότι στα ΑΕΙ υπήρχε κακοδιαχείριση (ας θυμηθούμε μόνο την καταδίκη των πρυτανικών αρχών του Παντείου), εμφανής οικογενειοκρατία και κομματική συναλλαγή στην εκλογή των πρυτανικών αρχών…Ψηφίστηκε ένας νόμος με τεράστια πλειοψηφία από τη Βουλή για να θεραπευτούν αυτά, αλλά δεν εφαρμόζεται γιατί υπάρχουν αντιδράσεις που εξουδετερώνουν την πολιτική βούληση. Ενδεικτικά ακόμη προσθέτω ότι ακόμη και τώρα που η χώρα βιώνει δεινή κρίση αποφεύγονται λόγω του φόβου αντιδράσεων οι μεταρρυθμίσεις ακόμη κι αν δεν απαιτούνται χρήματα κι έτσι π.χ. ενώ η δικαιοσύνη απονέμεται με μεγάλη καθυστέρηση εξακολουθούμε να έχουμε κλειστά τα δικαστήριά μας 3-3,5 μήνες το χρόνο λόγω διακοπών… Να θυμίσω ακόμη ότι πολύ ορθά ο νέος πρόεδρος της Βουλής είπε ότι θα περικόψει κάποιες προκλητικές δαπάνες του Κοινοβουλίου και των υπαλλήλων της Βουλής (μέχρι το 2010 στη Βουλή διορίζονταν με παχυλούς μισθούς χωρίς διαγωνισμό και οι συνεργάτες των βουλευτών…), αλλά αδικαιολόγητα φάνηκε να υποχωρεί στις πρώτες αντιδράσεις... Παράλληλα, σε μια εποχή που επιβάλλεται επιστράτευση των πιο ικανών Ελλήνων, που ταυτόχρονα θα διακρίνονται και για το ήθος τους, κατά τη στελέχωση του κυβερνητικού μηχανισμού σε αρκετές περιπτώσεις κατέβηκε χαμηλά ο πήχης.
Κατανοούμε ότι η συγκυβέρνηση απαιτεί συμβιβασμούς αλλά τα 3 κόμματα που συγκροτούν και στηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι: α) αν δεν υπάρξει θάρρος τομών και μεταρρυθμίσεων, η κρίση θα ανακυκλώνεται, β) πρέπει να σμικρυνθεί το Δημόσιο, γ) πρέπει να γίνεται δίκαιη κατανομή βαρών, δ) πρέπει να υπάρχει διαφάνεια στη διαδικασία αποκρατικοποιήσεων και ε) την ώρα που η χώρα κάνει ύστατη προσπάθεια οφείλουν παραμερίζοντας τις μετριότητες του «κομματικού σωλήνα» να επιστρατεύσουν για τη διεξαγωγή της μάχης τους καλύτερους Ελληνες.

 

 Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος  1/8/2012