Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

Δημοκρατία και αξιοκρατία

Ο μεγάλος ιστορικός μας, ο Θουκυδίδης, στον επιτάφιο λόγο του Περικλέους λέγει, μεταξύ άλλων (σε μετ. Ελ. Βενιζέλου), αναλύοντας τις βασικές αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος, ότι: «Εκαστος πολίτης προτιμάται εις τα δημόσια αξιώματα, όχι διότι ανήκει εις ωρισμένην κοινωνικήν τάξιν, αλλά δια την προσωπικήν του αξίαν, εφόσον διακρίνεται εις κάποιον κλάδον, Ούτε, εξ' άλλου, εκείνος που είναι πτωχός, ημπορεί όμως να προσφέρει υπηρεσίες εις την πόλιν, ευρίσκει εμπόδιον εις τούτο, ένεκα της κοινωνικής του αφανείας...».
Αυτό που αναφέρει ο Θουκυδίδης ως προαπαιτούμενο ενός δημοκρατικού πολιτεύματος, δυστυχώς, δεν ισχύει στη χώρα μας, γιατί στην πολιτική μας ζωή κυριαρχούν ανεπάγγελτοι γόνοι και άνθρωποι που δε δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους, με καταστρεπτικά αποτελέσματα.
Επειδή έχουμε χρέος, με όποιο κόστος, να λέμε την αλήθεια, επισημαίνω ότι χαιρετίσαμε πριν από ένα χρόνο το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, γιατί ελπίζαμε ότι τα τρία κόμματα θα επιστράτευαν τους καλύτερους Ελληνες, σε μια προσπάθεια εθνικής σωτηρίας και δημιουργίας προοπτικής για τη χώρα. Δυστυχώς, αντί της επιστράτευσης των πιο ικανών Ελλήνων, η στελέχωση του κρατικού μηχανισμού γίνεται σε σημαντικό βαθμό με μικροκομματικές σκοπιμότητες και αναξιοκρατικά κριτήρια. Σε μια περίοδο που η χώρα αντιμετωπίζει μέγιστα προβλήματα, αντί επιλογής των ικανοτέρων Ελλήνων έχουμε επιλογές (με εξαιρέσεις, βέβαια) προσώπων μετρίων ή εμφανώς ακαταλλήλων, με κυρίαρχο προσόν σε αρκετές περιπτώσεις τη συγγένεια ή φιλική σχέση με κάποιον υπουργό η μεγαλοεργολάβο, σε συνδυασμό πιθανόν με την κομματική υποταγή. Τυπικά, οι επιλογές αυτές είναι νόμιμες, αλλά δεν είναι ηθικές, και κυρίως είναι αναποτελεσματικές, με υπολειτουργία του κρατικού μηχανισμού, ενώ καθημερινά στέλνεται στην κοινωνία το (λάθος) μήνυμα ότι τίποτα δεν άλλαξε κι ότι για μικροκομματικούς λόγους η χώρα στερείται της δυνατότητας να ωφεληθεί από τα προσόντα των ικανότερων πολιτών.
Δεν έχει νόημα να πούμε περισσότερα, γιατί όλοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα. Ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς μάχεται καθημερινά σε διεθνές επίπεδο για την ανάκτηση της αξιοπιστίας και τη σωτηρία της χώρας, αλλά κάποιοι από τους συνεργάτες του μάλλον τον προδίδουν και γι' αυτό καλό είναι από καιρό σε καιρό να τους υπενθυμίζει τον Θουκυδίδη κι ότι προαπαιτούμενο της Δημοκρατίας είναι η αξιοκρατία…

Κυριακή 16 Ιουνίου 2013

Δημοκρατία και αξιοκρατία

Ο μεγάλος ιστορικός μας, ο Θουκυδίδης, στον επιτάφιο λόγο του Περικλέους λέγει, μεταξύ άλλων (σε μετ. Ελ. Βενιζέλου), αναλύοντας τις βασικές αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος, ότι: «Εκαστος πολίτης προτιμάται εις τα δημόσια αξιώματα, όχι διότι ανήκει εις ωρισμένην κοινωνικήν τάξιν, αλλά δια την προσωπικήν του αξίαν, εφόσον διακρίνεται εις κάποιον κλάδον, Ούτε, εξ' άλλου, εκείνος που είναι πτωχός, ημπορεί όμως να προσφέρει υπηρεσίες εις την πόλιν, ευρίσκει εμπόδιον εις τούτο, ένεκα της κοινωνικής του αφανείας...».
Αυτό που αναφέρει ο Θουκυδίδης ως προαπαιτούμενο ενός δημοκρατικού πολιτεύματος, δυστυχώς, δεν ισχύει στη χώρα μας, γιατί στην πολιτική μας ζωή κυριαρχούν ανεπάγγελτοι γόνοι και άνθρωποι που δε δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους, με καταστρεπτικά αποτελέσματα.
Επειδή έχουμε χρέος, με όποιο κόστος, να λέμε την αλήθεια, επισημαίνω ότι χαιρετίσαμε πριν από ένα χρόνο το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, γιατί ελπίζαμε ότι τα τρία κόμματα θα επιστράτευαν τους καλύτερους Ελληνες, σε μια προσπάθεια εθνικής σωτηρίας και δημιουργίας προοπτικής για τη χώρα. Δυστυχώς, αντί της επιστράτευσης των πιο ικανών Ελλήνων, η στελέχωση του κρατικού μηχανισμού γίνεται σε σημαντικό βαθμό με μικροκομματικές σκοπιμότητες και αναξιοκρατικά κριτήρια. Σε μια περίοδο που η χώρα αντιμετωπίζει μέγιστα προβλήματα, αντί επιλογής των ικανοτέρων Ελλήνων έχουμε επιλογές (με εξαιρέσεις, βέβαια) προσώπων μετρίων ή εμφανώς ακαταλλήλων, με κυρίαρχο προσόν σε αρκετές περιπτώσεις τη συγγένεια ή φιλική σχέση με κάποιον υπουργό η μεγαλοεργολάβο, σε συνδυασμό πιθανόν με την κομματική υποταγή. Τυπικά, οι επιλογές αυτές είναι νόμιμες, αλλά δεν είναι ηθικές, και κυρίως είναι αναποτελεσματικές, με υπολειτουργία του κρατικού μηχανισμού, ενώ καθημερινά στέλνεται στην κοινωνία το (λάθος) μήνυμα ότι τίποτα δεν άλλαξε κι ότι για μικροκομματικούς λόγους η χώρα στερείται της δυνατότητας να ωφεληθεί από τα προσόντα των ικανότερων πολιτών.
Δεν έχει νόημα να πούμε περισσότερα, γιατί όλοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα. Ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς μάχεται καθημερινά σε διεθνές επίπεδο για την ανάκτηση της αξιοπιστίας και τη σωτηρία της χώρας, αλλά κάποιοι από τους συνεργάτες του μάλλον τον προδίδουν και γι' αυτό καλό είναι από καιρό σε καιρό να τους υπενθυμίζει τον Θουκυδίδη κι ότι προαπαιτούμενο της Δημοκρατίας είναι η αξιοκρατία…
 

Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013

Να εκσυγχρονιστούν τα πολιτικά μας κόμματα

«Ένα κόμμα μόνο αναπτυσσόμενο ζει… Όταν πάψει να ανέχεται τις νέες ιδέες πεθαίνει..»( Α.Μπέβεριτζ-γερουσιαστής ΗΠΑ)
Τα πολιτικά μας κόμματα πριν την δικτατορία του 1967 ήταν καθαρά εκλογικοί μηχανισμοί κινητοποίησης ψηφοφόρων ενώ μετά το 1974 έγινε προσπάθεια σύγχρονης οργάνωσης με μαζικότητα, ιδεολογικές αρχές, κλπ. αλλά η προσπάθεια αυτή στράφηκε σε λάθος κατεύθυνση και λόγω ανάπτυξης παθογενειών(αδιαφάνεια στα οικονομικά, αναξιοκρατία, κομματισμός κλπ.) μακροχρόνια οδηγηθήκαμε σε απαξίωσή τους στην συνείδηση της πλειοψηφίας των πολιτών.

Ενδεικτικά και μόνο επισημαίνω ότι ενώ χρηματοδοτούνται αδρά από τον κρατικό προϋπολογισμό δεν προβλέφθηκαν θεσμοί που θα εξασφαλίζουν πραγματική διαφάνεια στα οικονομικά τους και παρά τις διακηρύξεις και τα καταστατικά δεν υπάρχει πραγματική δημοκρατική οργάνωση ενώ συνήθως για προσέλκυση μελών η κομματική ιεραρχία υπόσχονταν διορισμούς «άμα τη αναλήψει της εξουσίας»… Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα υπερδιόγκωση του δημόσιου τομέα με καταστροφικά αποτελέσματα για την χώρα και ουσιαστικό αποκλεισμό της αξιοκρατίας από τη δημόσια ζωή ενώ δυστυχώς καλλιεργήθηκε ως «κομματική αρετή» η σιωπή των στελεχών μπροστά σε σκάνδαλα που εμπλέκονταν στελέχη του κόμματος και έτσι τυχόν έντιμα στελέχη που τολμούσαν να καταγγείλουν την εξέλιξη σκανδάλων περιθωριοποιούνταν… Αρκεί να θυμηθούμε ότι όταν εξελίσσονταν το σκάνδαλο Κοσκωτά ένας μόνο Βουλευτής (που επικρίθηκε και κινδύνεψε με διαγραφή από το κόμμα του)έκανε έγκαιρα(2 χρόνια πριν αποκαλυφθεί το σκάνδαλο) μια ερώτηση στη Βουλή ενώ την δυσμένεια των κομμάτων τους αντιμετώπισαν και όσοι τολμούσαν να καταγγείλουν έγκαιρα την εξέλιξη κάποιας σκανδαλώδους υπόθεσης( SIEMENS, εξοπλιστικά προγράμματα, Βατοπέδι κλπ.)… Γι’ αυτό πολύ πριν την οικονομική κρίση αποξενώθηκαν από τους πολίτες και συντηρούνταν από την πλούσια κρατική χρηματοδότηση και δυστυχώς αδιαφανείς επιχορηγήσεις οικονομικών παραγόντων ενώ η οικονομική κρίση έφερε την πλήρη απαξίωση τους στην λαϊκή συνείδηση.
Στο πλαίσιο αυτού του σχολίου δεν μπορούμε να πούμε πολλά. Τα πολιτικά μας κόμματα είναι θεσμοί της Δημοκρατίας μας και δεν μπορούμε να έχουμε ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος, διαφάνεια στη δημόσια ζωή αν δεν εκσυγχρονιστούν. Πρέπει να ξανασυνδεθούν με την κοινωνία , να αλλάξουν οργανωτική δομή, να έχουν ινστιτούτα παραγωγής ιδεών και προγραμμάτων , να υπάρχει διαφάνεια στα οικονομικά τους και να ανοιχθούν στην κοινωνία αναζητώντας τους πιο άξιους Έλληνες.
Οι πολίτες διψούν για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Το πολιτικό σύστημα τις αποφεύγει και έχουμε ως παρενέργεια να το εκδικούνται οι πολίτες ενισχύοντας τα άκρα. Η αλλαγή και ο εκσυγχρονισμός των πολιτικών κομμάτων είναι προαπαιτούμενο για να επιζήσουν τα ίδια αλλά και για γενικότερη αναδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος που μπορεί να δημιουργήσει προϋποθέσεις νέας προοπτικής για τη χώρα.
*Ο κ. Γαρούφας είναι δικηγόρος-πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.

Karfitsa

Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

Μνημείο για τον Γκότσε Ντέλτσεφ στην Ελλάδα;

Σύμφωνα με δημοσίευμα (infoserres.gr) αντιπροσωπεία κατοίκων της περιφέρειας Μπλαγκόεφγκραντ (της λεγόμενης Μακεδονίας του Πιρίν) με υπόμνημά τους στον Βούλγαρο Περιφερειάρχη ζητούν να υποβληθεί αίτημα στην Ελλάδα για να στηθεί μνημείο σε τοποθεσία κοντά στην Ορεινή Σερρών όπου ήταν το χωριό Καρυές(Μπάνιτσα) όπου σκοτώθηκε ο Γκότσε Ντέλτσεφ ήρωας των Βουλγάρων(τον διεκδικούν και τα Σκόπια) που αγωνίστηκε κατά των Τούρκων αλλά και κατά των Ελλήνων την περίοδο του Μακεδονικού αγώνα… 
Το δημοσίευμα αποτελεί αφορμή να θυμηθούμε λίγο την ιστορία και τα όσα υπέστησαν οι κάτοικοι της Ανατολικής Μακεδονίας την περίοδο της Βουλγαρικής κατοχής 1916-1918. Η πόλη των Σερρών είχε τον Αύγουστο του 1916 (έναρξη της Βουλγαρικής κατοχής) περίπου 35.000 κατοίκους ,τον Φεβρουάριο του 1917 μειώθηκε ο πληθυσμός σε 23.093 άτομα και τον Οκτώβριο του 1918 είχαν απομείνει 5.800 άτομα. Από όλα τα χωριά των Σερρών ο Χριστιανικός πληθυσμός υπέφερε τα πάνδεινα και οι άνδρες στέλνονταν ως «ντουρ- ντουβάκια» στη Βουλγαρία όπου δούλευαν υπό άθλιες συνθήκες σε ορυχεία κι΄ άλλα δημόσια έργα και μέσα σε 2 χρόνια πέθανε περίπου το 35%. 
Τον Ιανουάριο του 1910 διασυμμαχική ανακριτική επιτροπή ερεύνησε το θέμα και σε έκθεση της αναφέρει «είμαστε βέβαιοι ότι η Βουλγαρία είχε ένα συγκεκριμένο στόχο: την καταστροφή του ορθόδοξου Ελληνικού πληθυσμού της Ανατολικής Μακεδονίας..» Η Βουλγαρία δεν ζήτησε ποτέ συγνώμη για όσα έκανε τότε ούτε για όσα έκανε στην άλλη κατοχή την περίοδο 1941-1944 όταν μετέφερε πληθυσμό από τη Βουλγαρία για να αλλοιώσει την πληθυσμιακή σύνθεση, ούτε πήγε ποτέ εκπρόσωπος της Βουλγαρίας να καταθέσει στεφάνι σε κάποια τελετή μνήμης που διοργανώνουν κάθε χρόνο Δήμοι των Σερρών ή της Δράμας… 
Με τη Βουλγαρία σήμερα έχουμε φιλικότατες σχέσεις, δεν υπάρχουν εκατέρωθεν εδαφικές διεκδικήσεις και είμαστε μέλη της Ε.Ε. Η χώρα μας οφείλει όμως να μην ξεχνά την ιστορία της, να καθιερώσει επίσημα ημέρα μνήμης για τα θύματα αυτής της θηριωδίας και να ζητήσει επιστροφή των κειμηλίων που κλάπηκαν από τα μοναστήρια μας την περίοδο των Βουλγαρικών κατοχών και ταυτόχρονα να ζητήσει να επιτραπεί ανέγερση μνημείων στα ορυχεία της Βουλγαρίας όπου θανατώθηκαν χιλιάδες ΄Ελληνες. 
Με αφορμή το Βουλγαρικό αίτημα να τους υπενθυμίσουμε ότι πριν ζητήσουν μνημεία για Βούλγαρους «κομιτατζήδες» σε Ελληνικό χώρο πρέπει να κάνουν αυτό που κάνουν οι Γερμανοί για τα δικά τους θύματα συμμετέχοντας στις τελετές που γίνονται κάθε χρόνο και τιμώντας τη μνήμη των αδικοχαμένων νεκρών… 
Η αναγνώριση των εγκλημάτων και η απόδοση τιμής στα θύματα από το κράτος-θύτη αποφορτίζει το κλίμα και δίνει ουσιαστικό περιεχόμενο στο σημερινό κλίμα φιλίας και συνεργασίας. 
Ο κ. Γαρούφας είναι δικηγόρος και πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης