ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
πρώην προέδρου του ΔΣΘ
Η δεινή κρίση που βιώνει η χώρα μας ανέδειξε τις παθογένειές της και την αναγκαιότητα υλοποίησης μεταρρυθμίσεων για να λειτουργήσουν καλύτερα οι θεσμοί. Δυστυχώς η συνήθεια της αδράνειας και ο φόβος αντιδράσεων λειτουργούν ως τροχοπέδη για τους πολιτικούς μας, που προσπαθούν να μεταθέσουν στο μέλλον τη λήψη αποφάσεων, ενώ λόγω αυτής της νοοτροπίας δεν προχωρούν και οι μεταρρυθμίσεις για τις οποίες δε χρειάζονται χρήματα και θα μπορούσαν να προχωρήσουν, αρκεί να υπάρχει η πολιτική βούληση.
Για να γίνω κατανοητός, αναφέρω ενδεικτικά ότι με στόχο την ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης την περίοδο που ήμουν πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης (2005-2008) είχαμε υποβάλει στο υπουργείο Δικαιοσύνης κάποιες προτάσεις που χαρακτηρίστηκαν «ρηξικέλευθες» αλλά δεν προχώρησαν λόγω αντιδράσεων…
Αντιγράφοντας κάποιες από τις προτάσεις επισημαίνω ότι στη χώρα μας σε ομοιόβαθμα δικαστήρια στο ένα ο δικαστής που υπηρετεί εκδίδει 30 αποφάσεις το χρόνο, ενώ σε γειτονική περιοχή ο συνάδελφός του εκδίδει 230 αποφάσεις και υπάρχουν και ειρηνοδικεία που διατηρούνται για ιστορικούς λόγους εκδίδοντας 30-40 αποφάσεις το χρόνο. Η λύση θα ήταν η ανακατανομή των οργανικών θέσεων δικαστών και δικαστικών υπαλλήλων στα δικαστήρια της χώρας ανάλογα με τον αριθμό των υποθέσεων που δικάζονται σε κάθε δικαστήριο κι έτσι τουλάχιστον θα επιτυγχανόταν η απονομή δικαιοσύνης με τον ίδιο ρυθμό σε όλη τη χώρα.
Παράλληλα, θα έπρεπε να εξεταστεί το θέμα σμίκρυνσης του χρόνου των δικαστικών διακοπών. Στη χώρα μας έχουμε δικαστικές διακοπές σχεδόν 2,5 μήνες το καλοκαίρι, 15 μέρες την περίοδο εορτών Χριστουγέννων και 15 μέρες την περίοδο εορτών Πάσχα, δηλαδή συνολικά 3,5 μήνες… Νομίζω ότι θα μπορούσαν να περιοριστούν π.χ. στο μήνα Αύγουστο, μια εβδομάδα την περίοδο Χριστουγέννων και μια εβδομάδα την περίοδο εορτών Πάσχα και σίγουρα θα υπήρχε ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης. Η πρόσφατη δήλωση του κ. Ρουπακιώτη για συγχωνεύσεις ειρηνοδικείων κ.λπ. αποτελεί ημίμετρο, άλλωστε το θέμα των ειρηνοδικείων μάλλον ευφυώς το είχε λύσει ο κ. Παπαληγούρας, και χρειάζεται πλαίσιο ευρύτερης λύσης.
Βεβαίως θα υπάρξουν αντιδράσεις αλλά οι ανάγκες της χώρας επιβάλλουν υλοποίηση μεταρρυθμίσεων. Δεν υπάρχουν περιθώρια για διατήρηση «κεκτημένων» δικαιωμάτων γιατί, αν η χώρα δεν υλοποιήσει τις επιβαλλόμενες μεταρρυθμίσεις, θα συνεχίσει να καρκινοβατεί, ενώ οι πολιτικοί που πρέπει να λάβουν τις δέουσες αποφάσεις πρέπει να θυμούνται ότι, όπως έλεγε ο Τζον Κένεντι στο βιβλίο του «Σκιαγραφία των γενναίων», το θάρρος αποτελεί την πιο αξιοθαύμαστη ανθρώπινη αρετή κι ότι ο πολιτικός που δεν έχει το θάρρος λήψης γενναίων αποφάσεων δεν μπορεί να προσφέρει στη χώρα του.
Η δεινή κρίση που βιώνει η χώρα μας ανέδειξε τις παθογένειές της και την αναγκαιότητα υλοποίησης μεταρρυθμίσεων για να λειτουργήσουν καλύτερα οι θεσμοί. Δυστυχώς η συνήθεια της αδράνειας και ο φόβος αντιδράσεων λειτουργούν ως τροχοπέδη για τους πολιτικούς μας, που προσπαθούν να μεταθέσουν στο μέλλον τη λήψη αποφάσεων, ενώ λόγω αυτής της νοοτροπίας δεν προχωρούν και οι μεταρρυθμίσεις για τις οποίες δε χρειάζονται χρήματα και θα μπορούσαν να προχωρήσουν, αρκεί να υπάρχει η πολιτική βούληση.
Για να γίνω κατανοητός, αναφέρω ενδεικτικά ότι με στόχο την ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης την περίοδο που ήμουν πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης (2005-2008) είχαμε υποβάλει στο υπουργείο Δικαιοσύνης κάποιες προτάσεις που χαρακτηρίστηκαν «ρηξικέλευθες» αλλά δεν προχώρησαν λόγω αντιδράσεων…
Αντιγράφοντας κάποιες από τις προτάσεις επισημαίνω ότι στη χώρα μας σε ομοιόβαθμα δικαστήρια στο ένα ο δικαστής που υπηρετεί εκδίδει 30 αποφάσεις το χρόνο, ενώ σε γειτονική περιοχή ο συνάδελφός του εκδίδει 230 αποφάσεις και υπάρχουν και ειρηνοδικεία που διατηρούνται για ιστορικούς λόγους εκδίδοντας 30-40 αποφάσεις το χρόνο. Η λύση θα ήταν η ανακατανομή των οργανικών θέσεων δικαστών και δικαστικών υπαλλήλων στα δικαστήρια της χώρας ανάλογα με τον αριθμό των υποθέσεων που δικάζονται σε κάθε δικαστήριο κι έτσι τουλάχιστον θα επιτυγχανόταν η απονομή δικαιοσύνης με τον ίδιο ρυθμό σε όλη τη χώρα.
Παράλληλα, θα έπρεπε να εξεταστεί το θέμα σμίκρυνσης του χρόνου των δικαστικών διακοπών. Στη χώρα μας έχουμε δικαστικές διακοπές σχεδόν 2,5 μήνες το καλοκαίρι, 15 μέρες την περίοδο εορτών Χριστουγέννων και 15 μέρες την περίοδο εορτών Πάσχα, δηλαδή συνολικά 3,5 μήνες… Νομίζω ότι θα μπορούσαν να περιοριστούν π.χ. στο μήνα Αύγουστο, μια εβδομάδα την περίοδο Χριστουγέννων και μια εβδομάδα την περίοδο εορτών Πάσχα και σίγουρα θα υπήρχε ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης. Η πρόσφατη δήλωση του κ. Ρουπακιώτη για συγχωνεύσεις ειρηνοδικείων κ.λπ. αποτελεί ημίμετρο, άλλωστε το θέμα των ειρηνοδικείων μάλλον ευφυώς το είχε λύσει ο κ. Παπαληγούρας, και χρειάζεται πλαίσιο ευρύτερης λύσης.
Βεβαίως θα υπάρξουν αντιδράσεις αλλά οι ανάγκες της χώρας επιβάλλουν υλοποίηση μεταρρυθμίσεων. Δεν υπάρχουν περιθώρια για διατήρηση «κεκτημένων» δικαιωμάτων γιατί, αν η χώρα δεν υλοποιήσει τις επιβαλλόμενες μεταρρυθμίσεις, θα συνεχίσει να καρκινοβατεί, ενώ οι πολιτικοί που πρέπει να λάβουν τις δέουσες αποφάσεις πρέπει να θυμούνται ότι, όπως έλεγε ο Τζον Κένεντι στο βιβλίο του «Σκιαγραφία των γενναίων», το θάρρος αποτελεί την πιο αξιοθαύμαστη ανθρώπινη αρετή κι ότι ο πολιτικός που δεν έχει το θάρρος λήψης γενναίων αποφάσεων δεν μπορεί να προσφέρει στη χώρα του.
