Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

Πως ξεκληρίζεται ο Ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου!

Με δικαιολογία την περιστολή δαπανών, το ελληνικό κράτος εμφανίζεται μίζερο στα Βαλκάνια και ιδιαίτερα προς τους ομογενείς μ ας. Δεν θέλω και δεν πρέπει να επεκταθω σε λεπτομέρειες, αλλά σε μερικά πράγματα πρέπει να λειτουργούμε με προοπτική αιώνων κι έτσι μπορεί, π.χ. για λόγους οικονομίας, να κοπεί η δεξίωση για την εθνική μας εορτή στη Στοκχόλμη, αλλά είναι αδιανόητο να κοπεί σε γειτονικές χώρες όπου υπάρχουν ελληνικές μειονότητες... Επίσης πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί σε ενέργειες που μπορεί να οδηγήσουν σε ξεκλήρισμα του Ελληνισμού από γειτονικές χώρες κι αυτό κινδυνεύουμε να πάθουμε, λόγω κακού χειρισμού, στο θέμα απονομής συντάξεων από τον ΟΓΑ σε ανασφάλιστους-υπερήλικες Βορειοηπειρώτες.
Υπενθυμίζω ότι πριν από χρόνια είχαν δοθεί στους υπερήλικες Βορειοηπειρώτες συντάξεις από τον ΟΓΑ με το αιτιολογικό ότι ήταν ομογενείς ανασφάλιστοι ή δεν είχαν εισόδημα που να ξεπερνά το ποσόν της σύνταξης του ΟΓΑ. Ήταν γνωστό ότι μένουν εδώ και κατά διαστήματα και στη Β.Ήπειρο και δίνονταν οι συντάξεις με στόχο μ' αυτόν τον τρόπο να βοηθηθούν για να επιζήσουν, αλλά και να διευκολυνθούν να έχουν τακτική επαφή με τη Β. Ήπειρο, συντηρώντας τα σπίτια και δημιουργώντας εστίες και κίνητρο επαφής και για τους νεότερους κι έτσι επετεύχθη σχετικά να μην ερημωθεί η Βόρειος Ήπειρος. Το μέτρο πέτυχε εν μέρει και οι Αλβανοί, φοβούμενοι ότι αυτό θα επηρέαζε πολλούς Αλβανούς να δηλώσουν και να διεκδικήσουν ελληνική εθνική καταγωγή στην απογραφή πληθυσμού, με αποτέλεσμα να εμφανιστεί ελληνική μειονότητα με υψηλά ποσοστά, γι' αυτό απάλειψαν το ερώτημα εθνικής καταγωγής.


Εδώ και δύο χρόνια όμως ο ΟΓΑ εξήγγειλε επανέλεγχο των χορηγηθεισών συντάξεων (σωστά, αν επρόκειτο να δει αν είναι υπαρκτά πρόσωπα, αν έχουν άλλα εισοδήματα κ.λη.) και με το πρόσχημα αυτό έκοψε σημαντικό μέρος των συντάξεων αυτών, με το αιτιολογικό ότι δεν διαμένουν μόνιμα στην Ελλάδα! Υπήρξαν επιτροπές που ζητούσαν από τους Βορειοηπειρώτες τα διαβατήρια κι αν έβλεπαν ότι ταξιδεύουν συχνά στα χωριά της Βορείου Ηπείρου, από όπου κατάγονται, διατασσόταν η διακοπή της καταβολής σύνταξης, με το σκεπτικό ότι δεν μένουν μόνιμα στην Ελλάδα... Τις προσφυγές που κάνανε στην επιτροπή ενστάσεων του ΟΓΑ η επιτροπή τις απέρριψε με το σκεπτικό ότι οι ενιστάμενοι δικαιούνται μεν σύνταξης, αλλά επειδή δεν μένουν μόνιμα στην Ελλάδα, όπως αναφέρεται στο διατακτικό κάποιας απόφασης που εκδόθηκε στη Θεσσαλονίκη: «Η ένδικη προσφυγή πρέπει να απορριφθεί... Αν στο μεταξύ επανέλθει και κατοικήσει μόνιμα στην Ελλάδα δικαιούται να υποβάλει νέα αίτηση επαναχορήγησης της διακοπείσας σύνταξης...»
Παράλληλα, με τον νόμο 4093/2012 (ΦΕΚ 222/12-11-2012), μεταξύ άλλων μπήκε και ως προϋπόθεση η μόνιμη διαμονή στην Ελλάδα επί 20 χρόνια πριν από την υποβολή της αίτησης για συνταξιοδότηση, αλλά και η μόνιμη διαμονή στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια συνταξιοδότησης...
Οι Αλβανοί μπορούν να τρίβουν τα χέρια τους, γιατί βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας και ξεκληρίζεται ο Ελληνισμός από Βόρειο Ήπειρο και Αλβανία, όταν λέμε στους εκεί ομογενείς: «Έχετε δικαίωμα σύνταξης από την Ελλάδα, αλλά αν θέλετε να την πάρετε πρέπει να μην ξαναπατήσετε στη Β.Ήπειρο ή την Αλβανία και να εγκατασταθείτε μόνιμα στην Ελλάδα».
Κατανοώ την κρίση που βιώνει η χώρα μας, αλλά οι χώρες που θέλουν να έχουν προοπτική οφείλουν να λειτουργούν με προοπτική αιώνων. Συμφέρει την Ελλάδα να ξεριζωθεί ο Ελληνισμός από τη Βόρειο Ήπειρο; Οι υπεύθυνοι καταλαβαίνουν τι κάνουν;

Του ΔΗΜΗΤΡΗ Α. ΓΑΡΟΥΦΑ
Συγγραφέα, πρώην προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΑΡΟΝ 17/2/2013

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

Η παθογένεια της οικογενειοκρατίας στην Ελλάδα

Πολιτικοί και δημοσιογράφοι συζητούν συχνά στα κανάλια για τις αιτίες κακής λειτουργίας των θεσμών του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, αλλά στατικά. Με τάση να αγιοποιούν προβεβλημένους πολιτικούς, χωρίς να φωτίζουν και κάποιες σκοτεινές πτυχές της ζωής τους (π.χ. τον πλουτισμό συγγενών ή την επιβολή στην πολιτική ζωή με φαύλες μεθόδους ασήμαντων συγγενών τους) αποκρύπτοντας την καταστροφική για τη χώρα μας οικογενειοκρατία.
Οταν λέμε οικογενειοκρατία, δεν αναφερόμαστε τόσο στο γεγονός ότι στην κορυφή της εξουσίας εναλλάσσονται μέλη λίγων οικογενειών (μερικοί άξιζαν ή αξίζουν) αλλά κυρίως στο γεγονός ότι με διαπλοκή πολιτικής και οικονομικής εξουσίας , με στόχο τον απόλυτο έλεγχο του συστήματος, φτάσαμε να θεωρείται αυτονόητο, ανεπάγγελτοι γόνοι ορισμένων οικογενειών να επιβάλλονται ως εκπρόσωποι του λαού ή να καταλαμβάνουν θέσεις ευθύνης γιατί ελέγχονται ευκολότερα..
Υπενθυμίζω ότι ο Περικλής στον «Επιτάφιο Λόγο» του, όπως τον διέσωσε ή απέδωσε ο Θουκυδίδης, είχε πει (σε μετάφραση Ελ. Βενιζέλου) για το δημοκρατικό πολίτευμα: «Διά μεν των νόμων ασφαλίζεται σε όλους ισότης δικαιοσύνης διά τα ιδιωτικά των συμφέροντα, ενώ από την έποψιν της κοινής εκτιμήσεως, έκαστος πολίτης προτιμάται εις τα δημόσια αξιώματα, όχι διότι ανήκει εις ωρισμένην κοινωνικήν τάξιν, αλλά διά την προσωπικήν του αξίαν, εφόσον διακρίνεται εις κάποιον κλάδον. Ούτε εξ΄ άλλου, εκείνος που είναι πτωχός, ημπορεί όμως να προσφέρει υπηρεσίες εις την πόλιν, ευρίσκει εμπόδιον εις τούτο, ένεκα της κοινωνικής του αφανείας..»
Αυτά έλεγε ο Θουκυδίδης παρουσιάζοντας την εικόνα ακμής ενός δημοκρατικού πολιτεύματος και βεβαίως με βάση αυτά, το πολίτευμά μας βαθμολογούμενο δεν «πιάνει τη βάση», γιατί μαστίζεται από αναξιοκρατία και οικογενειοκρατία που εμφανώς ή αφανώς επιβάλλεται, με αποκλεισμό αξιόλογων ατόμων, για να επιτυγχάνεται η διαιώνιση ενός συστήματος διαπλοκής.
Η αξιοκρατία είναι φυσική επιταγή, αλλά στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης δε λειτούργησε γιατί στη δημόσια ζωή επιβάλλονταν ανεπάγγελτοι γόνοι, μετριότητες που έσκυβαν το κεφάλι, ενώ και κάποιοι αξιόλογοι που διασώζονταν συνήθως περιθωριοποιούνταν από ένα σύστημα διαπλοκής που ήθελε επιλογή προσώπων εντός συστήματος. Γι' αυτό βλέπαμε να εξελίσσονται πολιτικά ή οικονομικά σκάνδαλα (Κοσκωτά, Siemens, Χρηματιστήριο, Βατοπέδι κ.λπ.) κι ο πολιτικός κόσμος (με μετρημένες εξαιρέσεις) έκανε πως δεν έβλεπε, ενώ κάποιοι σιωπούσαν με ανταλλάγματα και παροχές..
Δυστυχώς, αυτή ήταν η Ελλάδα της μεταπολίτευσης που, για να έχει προοπτική, πρέπει να αλλάξει. Και πρέπει να αλλάξουμε κι εμείς βάζοντας ψηλά τον πήχη, θεωρώντας προσωπική μας υπόθεση ό,τι συμβαίνει στη δημόσια ζωή κι αναζητώντας εκπροσώπους που θα έχουν δουλέψει στη ζωή τους, αυτόφωτους, με ικανότητες και ήθος και με θάρρος να λένε και «όχι», όταν και όπου πρέπει.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
πρώην Προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

Τι χρειάζεται η Ελλάδα σήμερα


Χιλιάδες πολίτες σ' όλη τη χώρα συνωστίζονται στα συσσίτια των εκκλησιών για να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαγητό… Η επίσημη ανεργία αγγίζει το 30%, ενώ, αν παρακολουθήσει κάποιος τη δικάσιμο του Εφετείου Κακουργημάτων όπου ο κατηγορούμενος κινδυνεύει με ποινές κάθειρξης 10-15 ετών (και ισόβιας μερικές φορές), θα δει ότι οι μισοί κατηγορούμενοι (και όχι μόνον αλλοδαποί), μην έχοντας να πληρώσουν το ποσό του τετραπλοτύπου, δηλαδή την ελάχιστη αμοιβή δικηγόρου, ζητούν από το δικαστήριο διορισμό δικηγόρου αυτεπαγγέλτως. Η αγορά στενάζει (μέχρι και οι φούρνοι παραπονιούνται για μείωση τζίρου σε ποσοστό 30%-40%), ενώ σε πόλεις της Γερμανίας ο αριθμός των Ελλήνων μεταναστών πλησιάζει τους αριθμούς στους οποίους είχε φτάσει τη δεκαετία του 1960.
Αυτές είναι μερικές εικόνες της σημερινής Ελλάδας που βιώνει πολυεπίπεδη κρίση, το μέγεθος της οποίας ούτε το υποψιάζονται πολλοί από τους πολιτικούς μας, οι οποίοι εξακολουθούν να μιλούν διπλή γλώσσα κι έτσι, ενώ φορολογούν άγρια τον ανήμπορο πολίτη, οι ίδιοι χωρίς ντροπή εξακολουθούν να έχουν αφορολόγητο το 75% περίπου των συνολικών αποδοχών τους…
Εχουμε κυβέρνηση συνεργασίας τριών κομμάτων και πρωθυπουργό που δείχνει εργατικότητα και προσπαθεί... Αλλά δε φτάνουν αυτά.
Αντί περικοπών και φόρων έπρεπε να ασχολούνται περισσότερο με το πώς θα αυξηθεί το ΑΕΠ. Πώς δηλαδή τα 15 εκατομμύρια τουριστών θα γίνουν 20, πώς θα αυξηθεί το συνάλλαγμα από την εμπορική ναυτιλία, πώς θα αποκτήσουμε πραγματική αγροτική παραγωγή και πώς θα αξιοποιηθεί ο ορυκτός μας πλούτος. Αν δεν αρχίσει η ανάπτυξη με αύξηση του ΑΕΠ, όσα δάνεια κι αν μας δώσουν δε σωζόμαστε και βεβαίως για την ανάπτυξη χρειάζονται και ξένες επενδύσεις, αλλά κυρίως χρειάζεται η εκπόνηση και υλοποίηση σχεδίου αξιοποίησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας (ήλιος, θάλασσα, φυσικές ομορφιές, μνημεία, πολιτισμός κ.λπ.). Ωστόσο προς αυτήν την κατεύθυνση -εμφανώς τουλάχιστον- λίγα πράγματα γίνονται… Παράλληλα, θα περίμενε κάποιος από μια κυβέρνηση συνεργασίας να αξιοποιήσει το καλύτερο ανθρώπινο δυναμικό της χώρας, για να γίνει το άλμα προς τα εμπρός. Αντ' αυτού βλέπουμε και τώρα ακόμη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού με κομματικές μετριότητες, φίλους ή κουμπάρους κάποιων υπουργών, ανεπάγγελτους γόνους κ.λπ.
Για να αλλάξουμε την εικόνα της σημερινής Ελλάδας, χρειάζονται και αυτά που αναφέραμε, αλλά ταυτόχρονα απαιτούνται άμεσα θεσμικές μεταρρυθμίσεις και τολμηρή αναθεώρηση του Συντάγματος, για να λειτουργήσουν ουσιαστικά οι θεσμοί. Τέλος, χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι ως πολίτες ασκούμε λειτούργημα το οποίο επιβάλλει καθημερινά να συμμετέχουμε διεκδικώντας κι επιβάλλοντας το σωστό για τη χώρα, για να αλλάξουμε τη σημερινή Ελλάδα και να δημιουργήσουμε προοπτική.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
πρώην προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης