Αν παρακολουθήσει κάποιος την δραστηριότητα του πολιτικού κόσμου στη χώρα μας θα δει ότι την αντιμετωπίζουν σαν να είναι κράτος δημοσίων υπαλλήλων. Ετσι συχνά πυκνά γίνονται ανακοινώσεις κι ερωτήσεις στη Βουλή για τις περικοπές μισθών στους εργαζόμενους στον στενό πυρήνα του Δημοσίου, για τις αυξήσεις που πρέπει να δοθούν σε αμειβόμενους με ειδικά μισθολόγια αλλά σπάνια θυμούνται το δράμα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, που υπέστησαν οδυνηρές περικοπές αποδοχών κι εργάζονται υπερωρίες τις οποίες δεν πληρώνονται. Κανείς δεν μιλά για το γεγονός ότι ο μικροεπαγγελματίας πληρώνει 26% φόρο από το πρώτο ευρώ για τα ελάχιστα εισοδήματά του και κανείς δεν μιλά ακόμη για τις χιλιάδες νέων επιστημόνων (δικηγόρους κλπ.) που λόγω οικονομικής αδυναμίας μετέφεραν τα γραφεία τους στα σπίτια τους.
Ο πολιτικός κόσμος στο παρελθόν ήθελε μεγάλο δημόσιο τομέα, ίσως για να διορίζει την «κομματική πελατεία» και γι' αυτό ίσως θέσπιζε επιδόματα του τύπου «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία». Η κρίση άλλαξε τα δεδομένα κι έπρεπε να μειωθεί ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων, να αρχίσει αξιολόγηση αλλά και να περικοπούν προκλητικά προνόμια που δόθηκαν σε κάποιες κατηγορίες υπαλλήλων. Γιατί με αναξιοκρατικούς διορισμούς συνεργατών και συγγενών πολιτικών φτάσαμε να έχουμε τριπλάσιους εργαζόμενους στο κοινοβούλιό μας από ό,τι έχει η Γερμανία, ενώ ακόμη και τώρα υπάρχουν οργανισμοί του ευρύτερου δημόσιου τομέα που κάνουν προσλήψεις εργαζομένων χωρίς κριτήρια ΑΣΕΠ.
Φυσιολογικά λόγω της κρίσης που βιώνει η χώρα θα περίμενε κάποιος να έχει αλλάξει η νοοτροπία του πολιτικού κόσμου αλλά δυστυχώς κατά τη λαϊκή παροιμία «το παλιάλογο καινούργια περπατησιά δεν μαθαίνει», κι έτσι οι έχοντες αφορολόγητες σε ποσοστό 75% τις συνολικές αποδοχές τους εκπρόσωποί μας στο Κοινοβούλιο ψήφισαν να φορολογείται με 26% από το πρώτο ευρώ ο μικροεπαγγελματίας της γειτονιάς τους.
Η κρίση απέδειξε ακόμη ότι έχει αλλάξει η ψυχολογία και των Ελλήνων που «κατέχουν». Υπενθυμίζω ότι πριν 100 χρόνια οι πλούσιοι ομογενείς έκαναν δωρεές θωρηκτών στο ελληνικό κράτος κι έτσι αποκτήθηκε το θωρηκτό «Αβέρωφ» που εξασφάλισε κυριαρχία της Ελλάδας στο Αιγαίο την περίοδο των Βαλκανικών πολέμων. Σήμερα οι «κατέχοντες» αντί δωρεών κάνουν «πάρτι» στη Μύκονο και ιδρύουν offshore στο εξωτερικό. Ενδεικτικά μόνο αναφέρω ότι η ανασκαφή του τύμβου της Αμφίπολης, που απασχόλησε την παγκόσμια κοινή γνώμη και ξεκίνησε το 2012, για φέτος έπρεπε να ξεκινήσει τον Απρίλιο αλλά ξεκίνησε τέλη Ιουνίου 2014 για οικονομικούς λόγους (τώρα εξασφαλίσθηκε η συνέχιση λόγω χορηγιών από φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα). Δεν θα έπρεπε όμως να προσφερθεί ένας εφοπλιστής να αναλάβει το κόστος ως χορηγός; Δεν θα έπρεπε κάποιος άλλος να κάνει μια χορηγία για αποκάλυψη του αρχαίου θεάτρου της Αμφίπολης;
Δυστυχώς η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική. Το Σύνταγμα παραβιάζεται καθημερινά (το λέει σε βιβλίο του και τ. πρόεδρος του ΑΠ) αλλά τραυματίζεται το περί δικαίου αίσθημα των πολιτών όταν ακούνε π.χ. ότι η Δικαιοσύνη έκρινε αντισυνταγματικές μόνο τις περικοπές που έγιναν στα ειδικά μισθολόγια. Αραγε δεν παραβιάζεται το άρθρο 4 του Συντάγματος όταν κάποιοι φορολογούνται από το πρώτο ευρώ και οι άλλοι όχι; Τι να σκεφθεί ο εργαζόμενος των 600 ευρώ μηνιαίως όταν ακούει ότι δεν κρίθηκαν αντισυνταγματικές οι διατάξεις που ουσιαστικά κατήργησαν το Εργατικό Δίκαιο;
Ο ελληνισμός στην ιστορική του διαδρομή επέζησε γιατί στις κρίσιμες στιγμές διαμόρφωνε θεσμούς που εξασφάλιζαν την επιβίωση και δημιουργούσαν προοπτική. Σήμερα για να ξεπεράσουμε την κρίση πρέπει πρωτίστως να θυμηθούμε και να ξαναβιώσουμε τις διαχρονικές αξίες του ελληνισμού, την ολιγάρκεια ως τρόπο ζωής, την εργατικότητα, την αλληλεγγύη, την αξιοκρατία. Οφείλουμε όλοι, μα κυρίως οι ηγέτες μας, όπως έλεγε ο Σεφέρης: «Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα».
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, πρώην προέδρου του ΔΣΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου