Στα Σκόπια, αφού γέμισαν τις πλατείες με αρχαιοελληνικά αγάλματα (κατά προτίμηση αγάλματα του Μ. Αλεξάνδρου και του Φιλίππου), εγκατέστησαν και τριήρεις στις όχθες του Αξιού… προκαλώντας θυμηδία, απορία κι ερωτηματικά στους Ελληνες για το τι θέλουν να πετύχουν με αυτά.
Επιγραμματικά επισημαίνω ότι τα αγάλματα δε στήνονται ως διαπραγματευτικό όπλο έναντι της Ελλάδας για να αφαιρεθούν στο πλαίσιο κάποιας νέας συμφωνίας (όπως πιστεύουν κάποιοι στην Ελλάδα), αλλά τοποθετούνται στο πλαίσιο της προσπάθειας περαιτέρω «μακεδονοποίησης» του πληθυσμού.
Φίλοι από τα Σκόπια, με τους οποίους κατά καιρούς συζητώ, μου ανέφεραν ότι ο πρωθυπουργός τους υπηρετεί το όραμα του Μισίρκωφ. Ο Μισίρκωφ, εθναπόστολος των Σκοπίων, το 1903 μετά την επανάσταση του Ιλιντεν είχε γράψει ένα βιβλίο με τίτλο «Μακεδονικές υποθέσεις», στο οποίο έλεγε ότι πρέπει να ξεκόψουν από τη Βουλγαρία, να υιοθετήσουν τη διάλεκτο Μοναστηρίου-Περλεπέ, την οποία να ονομάσουν και καθιερώσουν ως «μακεδονική γλώσσα», και με συγκεκριμένες ενέργειες, σε βάθος χρόνου, να δημιουργηθεί έθνος με «μακεδονική συνείδηση».
Σήμερα, επειδή η Βουλγαρία υλοποιεί μακροπρόθεσμο σχέδιο «εκβουλγαρισμού» των Σκοπίων (δίνοντας βουλγαρική υπηκοότητα σε κατοίκους της FYROM, υποτροφίες σε παιδιά για σπουδές σε βουλγαρικά ΑΕΙ κ.λπ.), η σημερινή ηγεσία των Σκοπίων αντιδρώντας και θέλοντας να εξοβελίσει τις βουλγαρικές ρίζες προσπαθεί μέσω της υιοθέτησης προσώπων και γεγονότων του Μακεδονικού Ελληνισμού να «μακεδονοποιήσει» τον πληθυσμό, καλλιεργώντας αίσθημα περηφάνιας για την ένδοξη αλλά... κλεμμένη ιστορία τους. Ταυτόχρονα επειδή η νεολαία, λόγω παγκοσμιοποίησης, εύκολα θα αποδεχόταν κάποιο συμβιβασμό, προσπαθεί να αναχαιτίσει την συμβιβαστική τάση τονώνοντας το φρόνημα μέσω του –κλεμμένου- ενδόξου παρελθόντος. Τα αγάλματα μπαίνουν για να μείνουν, για να μεγαλώσει η σημερινή γενιά με αυτά και να τα θεωρεί τμήμα της ιστορίας τους.
Δυστυχώς στη χώρα μας η κοινή γνώμη (και πολλοί πολιτικοί μας και στελέχη του κρατικού μηχανισμού) αγνοούν και την ιστορία αλλά και τις εξελίξεις του θέματος τις οποίες αντιμετωπίζουμε, όπως πάντα, χωρίς στρατηγική.
Στην αντιμετώπιση του θέματος υπήρξαν διαχρονικά πολλά λάθη. Μπορεί η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών από την ίδρυσή της (και πολύ περισσότερο τα τελευταία χρόνια) να τεκμηρίωνε επιστημονικά τις ελληνικές θέσεις αλλά δυστυχώς οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έβλεπαν μακριά. Το μετεμφυλιακό κλίμα και η εξάρτηση της χώρας από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ ανάγκαζαν την ηγεσία της να κρατά χαμηλούς τόνους έναντι του «αδέσμευτου» Τίτο, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι σε διεθνές επίπεδο αναγνωριζόταν η ενιαία Γιουγκοσλαβία. Στο πλαίσιο σωστής στρατηγικής από τότε έπρεπε σε διεθνές επίπεδο να προβάλλεται η ιστορική αλήθεια και να χρησιμοποιείται ο όρος Μακεδονία και Μακεδονικό στην επωνυμία φορέων με διεθνή παρουσία. Θα μπορούσε π.χ. από το 1950 να έχουμε Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, ενώ όταν ιδρύθηκε το ΚΘΒΕ το 1961 από τον Κ. Καραμανλή θα μπορούσε να ονομαστεί «Θέατρο Μακεδονίας-Θράκης» (για να μην προβάλλεται διεθνώς το «Μακεδονικό Εθνικό Θέατρο» των Σκοπίων) και έπρεπε να υπάρχει από τότε το «Πανεπιστήμιο Μακεδονίας».
Θα μπορούσαμε πολλά να πούμε και για σημερινά λάθη αλλά δεν πρέπει και δεν έχει νόημα. Με έμφαση επισημαίνω όμως ότι η FYROM, με τη σημερινή ηγεσία της, λειτουργεί αποσταθεροποιητικά στην περιοχή και η χώρα μας αντί της σιωπής οφείλει καθημερινά να το υπενθυμίζει στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ και να χαράξει μακροπρόθεσμη στρατηγική. Η οικονομική κρίση δεν αποτελεί «άλλοθι» διότι χώρες εξαθλιωμένες, όπως π.χ. η Ρουμανία, δαπανούν δεκαπλάσια από εμάς στην προσπάθειά τους να κερδίσουν τους βλαχόφωνους των Σκοπίων.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι χώρες που έχουν ιστορία και θέλουν να έχουν προοπτική, πρέπει να λειτουργούν με όραμα και στρατηγική παρακολουθώντας αλλά και επηρεάζοντας τις εξελίξεις. Δυστυχώς η χώρα μας δίνει την εντύπωση ότι αντιμετωπίζει το όλο θέμα υποτονικά, σαν «αγγαρεία», και όπως έλεγε ο Θουκυδίδης, εμπιστεύεται στην απερίσκεπτο ελπίδα εκείνο που επιθυμεί.
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, πρώην προέδρου του ΔΣΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου