Αφορμή για το σημερινό σημείωμα ήταν μια συγκινητική-τιμητική επιστολή που έλαβα από τον εκλεκτό διανοητή και πρόεδρο της ΕΜΣ Νίκο Μέρτζο, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου μου με τίτλο «Με το βλέμμα στο μέλλον» (εκδ. «Ιανός») στην οποία μεταξύ άλλων μου γράφει: «Επιβεβαιώνεις επιγραμματικά ότι το μέλλον έρχεται από το παρελθόν».
Με αφορμή αυτό θυμήθηκα πως ένας από τους σπάνιους οραματιστές πολιτικούς της Ελλάδας, ο Αντώνης Τρίτσης, απαντώντας σε κατηγορίες ότι ήταν «εθνικιστής» δήλωνε πριν 30 χρόνια: «Διαμόρφωσα την διεθνιστική συνείδησή μου αγωνιζόμενος με τους συντρόφους της Βολιβίας και βομβαρδιζόμενος με τους Παλαιστίνιους αντάρτες. Είμαι πολίτης της οικουμένης όπως ήταν από την εποχή του προγόνου μου, του Οδυσσέα, ο Ελληνας. Φαίνεται όμως πως στη σημερινή συγκυρία η επανάσταση περνάει μέσα από τη συντήρηση. Εννοιες και αξίες όπως της πατρίδας, του έθνους, της ελληνικής ταυτότητας, του πραγματικά λαϊκού, κινδυνεύουν να χαθούν. Πρέπει να διατηρηθούν και να ζωντανέψουν...» (βλ. Ν. Σούλιου «το τελευταίο αγώνισμα του δεκάθλου»- εκδ. «Σίσσυφος», σελ. 200).
Η σημερινή πολυεπίπεδη κρίση που βιώνει η χώρα δείχνει καθαρά ότι ο Ελληνισμός χρειάζεται μια αναγέννηση που μπορεί να έλθει μόνο αν θυμηθούμε και ζήσουμε με τις διαχρονικές ελληνικές αξίες. Πρέπει να αναζητήσουμε το πλαίσιο αρχών με βάση το οποίο ο Ελληνισμός σε δύσκολες στιγμές διαμόρφωνε θεσμούς που εξασφάλιζαν επιβίωση και δημιουργούσαν προοπτική. Πρέπει να θυμηθούμε τις ρίζες μας και να βιώσουμε τις διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού. Μόνο έτσι θα ξεθαμπώσει ο ορίζοντας, θα δούμε μπροστά και θα μπορέσουμε να εμπνευσθούμε και να υπηρετήσουμε το όραμα μιας νέας Ελλάδας που πρέπει να προσφέρει στην ταλανιζόμενη Ευρώπη τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα του πολιτισμού της ως τρόπο ζωής και σκέψης.
Υπενθυμίζω ότι την περίοδο της μεταπολίτευσης πέρασαν εκατοντάδες υπουργοί. Ελάχιστοι διασώζονται στην λαϊκή μνήμη: Ο Σ. Μπένος για την ίδρυση των ΚΕΠ, ο Α. Πεπονής για την θέσπιση του νόμου προσλήψεων στο Δημόσιο μέσω ΑΣΕΠ, ο Γ. Γεννηματάς για την ίδρυση του ΕΣΥ και ελάχιστοι άλλοι. Το πρόβλημα της χώρας ήταν ότι υπήρξαν ελάχιστοι οραματιστές πολιτικοί που αγωνίζονταν να πάνε τον ορίζοντα λίγο μπροστά, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία ήθελε και αρκούνταν στην γυμνή νομή της εξουσίας, κολακεύοντας τις αδυναμίες των πολιτών. Το πολιτικό σύστημα με νύχια και με δόντια αναζητούσε μέσω της οικογενειοκρατίας μετριότητες με ελαστική συνείδηση, πρόσωπα που απλά διαιώνιζαν την διαπλοκή και παρακμή ενώ οδηγούσε σε περιθωριοποίηση τους ελαχίστους οραματιστές, με ευθύνη και των πολιτών, οι οποίοι «καθοδηγούμενοι ως αμνοί» με την ψήφο τους τιμωρούσαν, κι έτσι π.χ. δεν εξελέγη στο Κοινοβούλιο ο Α. Πεπονής μετά την ψήφιση του νόμου για προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ.
Οι θεσμοί της σύγχρονης Ελλάδας ουσιαστικά δημιουργήθηκαν την διετία 1910-1912 γιατί υπήρξε οραματιστής πρωθυπουργός, ο Ελ. Βενιζέλος, που εξόπλισε τη χώρα με σύγχρονους δημοκρατικούς θεσμούς. Από εκεί και μετά (με λίγες εξαιρέσεις) είχαμε πολιτικούς που δεν είχαν θάρρος για ρήξεις και τομές και για μεταρρυθμίσεις που είχε ανάγκη η χώρα.
Γι' αυτό σήμερα πρέπει να ξαναθυμηθούμε το παρελθόν για να χρησιμοποιήσουμε ως εφαλτήριο για το μέλλον τις διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού: την ολιγάρκεια, την εργατικότητα, την αξιοκρατία, την πίστη στο θεσμό της οικογένειας, στο έθνος και τη δημοκρατία, την αίσθηση δικαιοσύνης σε όλα τα επίπεδα. Αυτές οι αρχές, αν βιωθούν, ως ζωογόνος άνεμος θα διαλύσουν την ομίχλη της διαφθοράς και την μετριοκρατία της μεταπολίτευσης και στην ζωή της χώρας θα πνεύσει άνεμος δημιουργίας. Αν μπολιαστούν οι νέοι μας με αυτές τις αρχές, θα καταλάβουν αυτό που έλεγε ο Α. Τρίτσης: «Η εθνική ανεξαρτησία δεν είναι ένα απλό τέλεξ προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Είναι να μπορεί η χώρα να στέκεται στα πόδια της σε όλους τους τομείς».
δικηγόρου, πρώην προέδρου του ΔΣΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου