Ακουγα πριν από μέρες νέο δικηγόρο με λαμπρές σπουδές, που αγωνίζεται ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες, απελπισμένο να λέει ότι η εφορία με τα τεκμήρια τού ζητά να πληρώσει ως φόρο σχεδόν όσα -λίγα- έβγαλε πέρυσι…Την ίδια μέρα στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων σε υπόθεση με 7 κατηγορουμένους, και επαπειλούμενες βαριές ποινές κάθειρξης, μόνον οι 2 εκ των κατηγορουμένων είχαν ορίσει δικηγόρο ενώ οι υπόλοιποι 5 λόγω οικονομικής αδυναμίας ζήτησαν να τους ορίσει αυτεπαγγέλτως το δικαστήριο συνήγορο υπεράσπισης, ενώ μάρτυρας στη δίκη μάς περιέγραφε στο διάδρομο ότι είναι «τυχερός» που έχει δουλειά και παίρνει 700 ευρώ μηνιαίως αλλά αντί 8 ωρών δουλεύει 10 ώρες καθημερινά χωρίς να πληρώνεται υπερωρίες.
Αυτές είναι εικόνες από την καθημερινή ζωή που δείχνουν ότι οι πολίτες έχουν φτάσει σε αδιέξοδο, ότι στερούνται πλέον, λόγω οικονομικής αδυναμίας, της συνταγματικά κατοχυρωμένης πρόσβασης στη Δικαιοσύνη, κι ότι αισθάνονται απροστάτευτοι ζώντας με το άγχος αν αύριο θα έχουν φαγητό ή αν θα σώσουν το σπίτι πληρώνοντας το δάνειο... Αυτές οι εικόνες μάλλον είναι άγνωστες στον πολιτικό μας κόσμο και την κυβέρνηση γι΄ αυτό βλέπουμε συχνά πυκνά στο Κοινοβούλιο τους βουλευτές να κονταροχτυπιούνται για την αναγκαιότητα να δοθούν αυξήσεις μόνο στους υπαγόμενους στα λεγόμενα «ειδικά μισθολόγια».
Κάποιοι πολιτικοί μας (και κάποιοι στην κυβέρνηση) ζουν σε χωριά «Ποτέμκιν», στα καφέ του Κολωνακίου, μάλλον κι αγνοούν την πραγματικότητα. Αγνοούν ότι υπάρχουν εκατομμύρια ανέργων, ότι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα φυτοζωούν και εργάζονται υπερωρίες που δεν πληρώνονται, ότι κάποιοι επιζούν με τα συσσίτια των εκκλησιών κι ότι οι νέοι ελευθεροεπαγγελματίες καλούνται να πληρώσουν φόρο μεγαλύτερο από το ύψος των ισχνών εισοδημάτων τους. Αυτό το κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, που δυστυχώς είναι το μεγαλύτερο, αισθάνεται ότι δεν εκπροσωπείται στο Κοινοβούλιο γιατί οι Βουλευτές που ψήφισαν να φορολογείται από το πρώτο ευρώ με 26% ο ελευθεροεπαγγελματίας φρόντισαν να έχουν αφορολόγητες σε ποσοστό 75% τις συνολικές αποδοχές τους.
Αισθάνονται ότι ζουν σε άλλη χώρα όταν ακούνε ότι δεν είναι αντισυνταγματικό το ότι φορολογούνται -μόνοι αυτοί-με 26% από το πρώτο ευρώ, αλλά είναι αντισυνταγματικές μόνο οι περικοπές που έγιναν στα ειδικά μισθολόγια…Μήπως κάποιοι ξέχασαν το άρθρο 4 του Συντάγματος που ορίζει ότι οι Ελληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου και συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους; Μήπως πρέπει κάποιοι ανεξάρτητοι φορείς, όπως οι δικηγορικοί σύλλογοι, να υπενθυμίσουν τα αυτονόητα;
Γράφω με θλίψη γιατί βλέπω να παραβιάζεται το Σύνταγμα χωρίς να αντιδρούν αυτοί που έπρεπε να αγρυπνούν... Ο πολιτικός κόσμος αισθάνεται πιο κοντά στους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα... κι αναζητά τρόπους να ξαναδώσει πίσω με την πρώτη ευκαιρία όσα προνόμια αναγκάστηκε να τους αφαιρέσει... Ασφαλώς και δικαιούνται αξιοπρεπών αμοιβών οι εργαζόμενοι του Δημοσίου για να εργάζονται απερίσπαστοι, αλλά τώρα το ενδιαφέρον της Πολιτείας θα έπρεπε πρωτίστως να στραφεί στους ανέργους και στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα μέσω ανάπτυξης...
Αν λειτουργούσαν με την κοινή λογική κάποιοι πολιτικοί μας, θα καταλάβαιναν ότι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα έστω και με περικοπές έχουν κάθε μήνα σταθερές αποδοχές αλλά οι άλλοι του ιδιωτικού τομέα βρίσκονται σε «πέλαγος απελπισίας», κινδυνεύοντας κάθε μέρα να βρεθούν χωρίς δουλειά, κι ότι όσοι –τυχεροί- δουλεύουν αμείβονται με μισθούς Βουλγαρίας, ενώ -το χειρότερο- υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες νέοι απελπισμένοι, άνεργοι που βλέπουν κλειστούς ορίζοντες στη ζωή τους και ζουν με το χαρτζιλίκι των γονέων.
Δεν έχει νόημα να πούμε περισσότερα. Η ελληνική κοινωνία δε βιώνει μόνο οικονομική κρίση. Το χειρότερο είναι ότι οδηγείται σε διχασμό -και λόγω αψυχολόγητης συμπεριφοράς του πολιτικού κόσμου- και δυστυχώς σε ενίσχυση ακραίων πολιτικών δυνάμεων γιατί οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, οι νέοι ελευθεροεπαγγελματίες, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες αισθάνονται ξεχασμένοι από το πολιτικό σύστημα που τους αντιμετωπίζει σαν πολίτες β' κατηγορίας.
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου-πρώην προέδρου του ΔΣΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου