Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει κλείσει συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και δανειστών, αλλά έχουν παρουσιαστεί οι προτάσεις και των δύο πλευρών, με στόχευση -υποτίθεται- να γίνει βιώσιμο το ελληνικό χρέος και να συνεχιστεί η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.
Φοβούμαι πως και οι δυο προτάσεις δε λύνουν το ελληνικό πρόβλημα, γιατί, όπως έγινε και με τις προηγούμενες συμφωνίες (μνημόνια), προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα με επιβολή νέων φόρων σε μια χώρα που έχει εξαντληθεί η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών, με αποτέλεσμα μεγαλύτερη ύφεση.
Δεν έχει νόημα να ξαναπούμε τους λόγους για τους οποίους φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, αλλά επιγραμματικά μόνον υπενθυμίζω ότι έχει βαριά ευθύνη το πολιτικό προσωπικό της χώρας που ήταν κατώτερο των περιστάσεων και εκμαύλιζε τους πολίτες με σωρηδόν διορισμούς στο Δημόσιο, πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και θέσπιση επιδομάτων του τύπου «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία». Αυτό το πολιτικό προσωπικό ακόμη και σήμερα δε λειτουργεί ηγετικά, γιατί επιβάλλει φόρους από το πρώτο ευρώ στους μικροεπαγγελματίες αλλά οι εκπρόσωποί μας στο Κοινοβούλιο έχουν σε ποσοστό 75% αφορολόγητες τις συνολικές αποδοχές τους.
Το πρόβλημα της χώρας είναι η απουσία ανάπτυξης, γιατί επί 5 χρόνια ακούμε τη λέξη ανάπτυξη ως σύνθημα αλλά δεν είδαμε να εκπονείται και να υλοποιείται κάποιο σχέδιο που π.χ. θα στοχεύει να έχουμε 30 εκατομμύρια τουριστών υψηλού εισοδηματικού επιπέδου, τα 14 δισ. ευρώ από εμπορική ναυτιλία να γίνουν 20-25, να έχουμε πραγματική αγροτική παραγωγή με εξαγωγικό χαρακτήρα, να προσελκύσουμε καινοτόμες επενδύσεις και να υπάρξουν συγκεκριμένες δράσεις αξιοποίησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας. Το πρωτεύον για τη χώρα μας θα ήταν η εκπόνηση και υλοποίηση αναπτυξιακού σχεδίου, με βάση το οποίο θα αρχίσει να αυξάνεται το ΑΕΠ και θα δημιουργούνται θέσεις εργασίας, αλλά προς αυτήν την κατεύθυνση επί 5 χρόνια ακούμε μόνο συνθήματα, ενώ με βάση έναν τέτοιο σχεδιασμό θα μπορούσαμε να ζητούμε από τους δανειστές χρήματα για ανάπτυξη κι όχι για εξόφληση παλιών χρεών.
Φίλοι από τον επιχειρηματικό χώρο μου λένε ότι, για να υπάρξουν επενδύσεις, χρειάζεται λιγότερη φορολογία, σταθερό φορολογικό σύστημα και κλίμα, που δε θα ενοχοποιεί την επιχειρηματικότητα. Σήμερα θα έλεγα ότι, με εξαίρεση τον τουρισμό, ελάχιστοι θα διακινδύνευαν τα χρήματά τους για να επενδύσουν στην Ελλάδα και η ανάπτυξη θα μείνει ως σύνθημα, γιατί λείπει το όραμα και το γενικό πλάνο ανάπτυξης που θέλουμε αλλά και το θάρρος υλοποίησης μεταρρυθμίσεων. Μόνοι μας έπρεπε να έχουμε κάνει τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα. Με δική μας πρωτοβουλία π.χ. έπρεπε από χρόνια να κόψουμε τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, γιατί ήταν σκάνδαλο για ψηφοθηρικούς λόγους να δίνονται συντάξεις σε ανθρώπους 45 ή 50 ετών, και με δική μας πρωτοβουλία έπρεπε να μειωθεί ο αριθμός των δημόσιων υπαλλήλων που πρέπει να αξιολογούνται. Με δική μας πρωτοβουλία έπρεπε να έχουμε ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης με σμίκρυνση του χρόνου δικαστικών διακοπών και με εφαρμογή «δικαστηριακού Καποδίστρια», με κατανομή των υπηρετούντων δικαστών και δικαστικών υπαλλήλων στα δικαστήρια της χώρας ανάλογα με τον πληθυσμό και τον όγκο υποθέσεων, γιατί είναι αδιανόητο σε κάποιο πρωτοδικείο ένας πρωτοδίκης να εκδίδει 40 αποφάσεις το χρόνο και σε κάποια άλλα να εκδίδονται ανά δικαστή 240 αποφάσεις.
Πολλά θα μπορούσαν να γίνουν με θεαματικά αποτελέσματα εκσυγχρονισμού της χώρας και δημιουργίας προϋποθέσεων ανάπτυξης, αρκεί ο πολιτικός κόσμος να λειτουργεί ηγετικά και να έχει το θάρρος υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη η χώρα.
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, πρώην προέδρου του ΔΣΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου