Ο Μακρυγιάννης γράφει στα απομνημονεύματά του ότι «θέλουν την αλήθεια κι όποιος την ειπή κινδυνεύεται. Αλήθεια, αλήθεια, πικριά όπου είσαι..» κι αυτό επαληθεύεται πλήρως στη σημερινή Ελλάδα που χρεοκόπησε, αλλά αποφεύγει να δει κατάματα την αλήθεια.
Δυστυχώς, στη χώρα μας βλέπουμε το δένδρο αλλά όχι το δάσος κι έτσι για τη χρεοκοπία μας ψάχνουμε να δούμε μόνο ποιος έφταιξε τα τελευταία χρόνια, αλλά αρνούμαστε να συνειδητοποιήσουμε ότι έφταιξε (και κατέρρευσε) ο μύθος της μεταπολίτευσης, το μοντέλο ζωής που μας επέβαλαν τις τελευταίες δεκαετίες. Γι' αυτό, αν θέλουμε να βρούμε τις αιτίες της χρεοκοπίας, πρέπει να πάμε πολύ πίσω, στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, όταν χωρίς ουσιαστικό λόγο κρατικοποιούνταν οι επιχειρήσεις του ομίλου Ανδρεάδη, να ξαναδούμε τις αλόγιστες παροχές με δανεικά της πρώτης τετραετίας του ΠΑΣΟΚ, την εικονική πραγματικότητα που φιλοτεχνούνταν στην εποχή Σημίτη και το με αλόγιστες σπατάλες ματαιόδοξο εγχείρημα της διοργάνωσης Ολυμπιακών Αγώνων, το λάθος της γιγάντωσης του Δημοσίου με μονιμοποίηση δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων από κυβέρνηση της ΝΔ το 2004.
Στη μεταπολίτευση δε βρέθηκε κάποιος πρωθυπουργός να πει ωμή την αλήθεια, ότι δηλαδή η χώρα ήταν χρεοκοπημένη, ότι ήταν έγκλημα να δανείζεται για να συντηρεί έναν άκρατο καταναλωτισμό. Δε βρέθηκε κάποιος που θα είχε το θάρρος υλοποίησης πραγματικών μεταρρυθμίσεων που είχε ανάγκη η χώρα για να έχει προοπτική.
Σε κάθε περίπτωση, μπήκε στο μνημόνιο από το 2010 η χώρα, αλλά δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τα αδιέξοδα, γιατί εφαρμόστηκε μόνο δημοσιονομική πολιτική χωρίς αναπτυξιακό σκέλος και γιατί ακόμη οι πολιτικοί μας ασχολούνταν μόνο με την προστασία των αμειβομένων με τα «ειδικά μισθολόγια», ξεχνώντας παντελώς τον ιδιωτικό τομέα. Το λάθος συνεχίζεται κι από την παρούσα κυβέρνηση, που σε συνθήκες ασφυξίας η μόνη «κόκκινη γραμμή» που είχε ήταν να μη θιγεί ο δημόσιος τομέας (μισθοί - συντάξεις), αλλά θέσπισε τόσα φορολογικά βάρη στον ιδιωτικό τομέα, ώστε να εξαφανίζεται κάθε ελπίδα επενδύσεων στην Ελλάδα. Αλλά χωρίς επενδύσεις και ανάπτυξη πώς θα βγούμε από την κρίση; Πώς θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας;
Το έχουμε πει κατ' επανάληψη ότι, για να βγούμε από την κρίση, θα έπρεπε αντί επιβολής νέων φόρων να περισταλούν οι κρατικές δαπάνες πρωτίστως και παράλληλα να αξιοποιηθούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας. Δηλαδή, να εκπονηθεί και να υλοποιηθεί σχέδιο που θα στοχεύει στην αύξηση του τουριστικού ρεύματος, στην αύξηση των εσόδων από την εμπορική ναυτιλία, στην αναδιάρθρωση καλλιεργειών για να έχουμε πραγματική παραγωγή με εξαγωγικό χαρακτήρα, στην αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου και τη δημιουργία κλίματος προσέλκυσης καινοτόμων επενδύσεων. Μόνο με την ανάπτυξη μπορεί να αυξηθεί το ΑΕΠ και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.
Ο πρωθυπουργός μας θεωρεί επιτυχία τη μη μείωση μισθών και συντάξεων στο δημόσιο τομέα και είναι όντως επιτυχία. Αλλά ταυτόχρονα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η ανάπτυξη μπορεί να έρθει μόνον από τον ιδιωτικό τομέα. Αλλά με την εξοντωτική φορολογία που επιβλήθηκε στον ιδιωτικό τομέα όπου ενοχοποιείται η επιχειρηματικότητα θεωρεί ότι μπορεί να υπάρξουν νέες επενδύσεις; Οι πολίτες έχουν δικαίωμα να γνωρίζουν την αλήθεια και η αλήθεια είναι ότι με την ακολουθούμενη πολιτική δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη, δεν μπορεί να δημιουργηθεί νέα προοπτική για τη χώρα. Μακάρι να κάνουμε λάθος, αλλά φοβούμαι ότι πάλι κατά τη λαϊκή παροιμία «στραβά αρμενίζουμε»… ως χώρα.
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, πρώην προέδρου του ΔΣΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου