Διάβασα ανακοίνωση της προέδρου της Βουλής αλλά και συγκυβερνώντος κόμματος για πρόταση σύστασης Εξεταστικής Επιτροπής για το πώς φτάσαμε στο μνημόνιο. Υπενθυμίζω ότι τέτοια Εξεταστική Επιτροπή είχε εξαγγείλει όταν ήταν αντιπολίτευση ο Αντώνης Σαμαράς, αλλά την ξέχασε όταν έγινε κυβέρνηση… πιθανόν λόγω συγκυβέρνησης με ΠΑΣΟΚ.
Θα είχε έννοια μια έρευνα για το πώς η χώρα οδηγήθηκε στη χρεοκοπία και το μνημόνιο, αλλά δεν γνωρίζω αν η Βουλή θα μπορούσε να κάνει με αξιόπιστα κριτήρια αυτήν την έρευνα, γιατί σίγουρα αυτή η έρευνα θα αποδείκνυε την τεράστια διαχρονική ευθύνη του πολιτικού κόσμου. Το σωστό θα ήταν μια τέτοια έρευνα να ξεκινήσει από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης και με επιστημονικά κριτήρια να δει σε βάθος όχι μόνο το θέμα του χρέους αλλά και των τυχόν σχεδίων ανάπτυξης σε συνάρτηση με τον τρόπο λειτουργίας του πολιτικού μας συστήματος.
Είναι βέβαιο ότι μια τέτοια έρευνα θα αποδείξει ότι οι λανθασμένες κινήσεις ξεκινούν από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης (π.χ. η κρατικοποίηση της Εμπορικής Τράπεζας) και γίνονται κανόνας μετά το 1981 με γιγάντωση του δημόσιου τομέα, με δήθεν «ανασυγκρότηση» πτωχευμένων επιχειρήσεων και με δανεισμό που αντί παραγωγικών έργων στήριζε έναν άκρατο καταναλωτισμό με αποτέλεσμα αθρόες εισαγωγές από το εξωτερικό αγαθών πολυτελούς διαβίωσης λόγω ανυπαρξίας ελληνικής παραγωγής.
Η μεταπολίτευση καλλιέργησε ένα μοντέλο τρόπου ζωής και σκέψης καταστροφικό για τη χώρα, με τα κόμματα να αποκτούν μαζικότητα όχι σε πλαίσιο αρχών και ιδεών αλλά με στόχο τη νομή της εξουσίας από όλους, με διορισμούς των γόνων της «νομενκλατούρας» στη διοίκηση δημόσιων οργανισμών αλλά και των πολιτών στο Δημόσιο με αποτέλεσμα γιγάντωση αλλά και αναποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα. Αυτήν την εποχή τα πολιτικά μας κόμματα «ποδοσφαιροποίησαν» την πολιτική ζωή καλλιεργώντας το μοντέλο του «πολίτη-οπαδού» που δεν μιλά για τις παρανομίες του κόμματός του και ανταμείβεται με συμμετοχή στη νομή της εξουσίας με κάποιο «ρουσφέτι». Κάποιοι έντιμοι με θάρρος που τολμούσαν να κάνουν καταγγελίες «περιθωριοποιούνταν» από το σύστημα. Γι΄ αυτήν την περίοδο γράφει χαρακτηριστικά ο καθηγητής και πρώην πρύτανης της «ΠΑΣΠΕ» Β. Φίλιας στο βιβλίο του «Τα αξέχαστα και τα λησμονημένα» σελ. 405: «Ποτέ στο παρελθόν -με εξαίρεση ίσως την περίοδο Βούλγαρη (του επιλεγόμενου Τσουμπέ) τον περασμένο αιώνα- η ζωή του τόπου δεν είχε φτάσει σ΄αυτό το σημείο κατάπτωσης. Κατάπτωσης και κατάρρευσης όλων των διαχρονικών αξιών, που δίνουν υπόβαθρο σε μια κοινωνία να λειτουργεί συγκροτημένα και να μην αποσυντίθεται».
Ο γράφων δεν έχει ιδιαίτερες οικονομικές γνώσεις αλλά με την κοινή λογική έβλεπε την επερχόμενη καταστροφή με την υπερχρέωση της χώρας και των πολιτών. Ως πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης είχα εισηγηθεί και εκδώσαμε στις 16-11-2006 ένα ψήφισμα καταγγέλοντας την υπερχρέωση των Ελλήνων πολιτών με ευθύνη και του τραπεζικού συστήματος που με παραπλανητικές διαφημίσεις ζητούσε από τους πολίτες να πάρουν «εορτοδάνεια» και «διακοποδάνεια» συμβάλλοντας στη γιγάντωση καταστροφικού καταναλωτισμού (το ψήφισμα αναδημοσιεύεται στο επίμετρο του βιβλίου μου «Με το βλέμμα στο μέλλον» εκδ. «Ιανός» 2014) και εκφράζοντας την ανησυχία μας ζητούσαμε από την κυβέρνηση αλλά και την Εισαγγελία έρευνα και λήψη μέτρων. Το ψήφισμα δημοσιεύθηκε σε κάποιες εφημερίδες και κάποιος υφυπουργός ανοήτως μου παρατήρησε: «Είστε υπερβολικοί, η οικονομία ανθεί».
Ελλείψει χώρου δεν μπορούμε να πούμε περισσότερα. Το μοντέλο τρόπου ζωής και σκέψης που καλλιέργησε και επέβαλε στους πολίτες στη μεταπολίτευση το πολιτικό σύστημα οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία και το μνημόνιο αλλά και κατέστρεψε τη ζωή και των Ελλήνων που δεν γεννήθηκαν ακόμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου