Αφορμή για το σημερινό κείμενο ήταν η επίσκεψη στο δικηγορικό μου γραφείο φίλου, πρώην υπουργού, που εκτός από αποτελεσματικότητα και εντιμότητα είχε το θάρρος να λέει και «όχι» όταν χρειαζόταν, ο οποίος επιστρέφοντας από πρόσφατη επίσκεψη στη Βουλή κατηφής μου ανέφερε ότι η εικόνα του Κοινοβουλίου μας δεν είναι η πρέπουσα.
Σαφώς και είναι υποβαθμισμένο το Κοινοβούλιό μας, που λειτουργεί ως άβουλο υποχείριο της εκτελεστικής εξουσίας. Σαφώς και θλίβεται κάποιος όταν βλέπει τους πεζοδρομιακού επιπέδου διαλόγους και συμπεριφορές, αν σκεφτεί μάλιστα ότι από αυτήν την αίθουσα πέρασαν προσωπικότητες του πνεύματος, όπως ο Π. Κανελλόπουλος, ο Κ. Τσάτσος, ο Γ. Κασιμάτης κ.ά. Γι' αυτό το επίπεδο φταίνε διαχρονικά οι ηγεσίες των κομμάτων της μεταπολίτευσης που δεν αναζητούν υποψηφίους ικανούς και με ήθος, αλλά συνήθως αναζητούν πρόσωπα που ξέρουν να σκύβουν το κεφάλι και επιβάλλουν ανεπάγγελτους γόνους (η εκλογή τους εξασφαλίζεται με κατάλληλη σύνθεση ψηφοδελτίων), που «διαπρέπουν» στο «λουλουδοπόλεμο» των νυκτερινών κέντρων, ή με συμπεριφορές που άπτονται του «αστυνομικού δελτίου». Δυστυχώς η παθογένεια της αναξιοκρατίας έκανε μετάσταση και στο συνδικαλιστικό χώρο και την ΤΑ όπου (με εξαιρέσεις βέβαια) αξιόλογοι αποφεύγουν να αναμιχθούν και το κενό καλύπτεται από μετριότητες που αρκούνται στην απλή διαχείριση.
Ο ελληνισμός πέρασε δυσκολότερες μέρες, πολεμικές περιπέτειες, ξεριζωμούς και κατοχές. Ξεπέρασε όλες τις δυσκολίες, γιατί αυτές τις ώρες διαμορφωνόταν κι εβγαινε μπροστά η πραγματική του ηγεσία που είχε όραμα, μπορούσε να συνεγείρει, να δώσει ελπίδα και να δημιουργήσει προοπτική. Στην παρούσα κρίση το επικίνδυνο είναι ότι οι άνθρωποι που θα μπορούσαν να βγουν μπροστά συνεγείροντας το λαό και δημιουργώντας ελπίδα προοπτικής, απογοητευμένοι από την δυσωδία του τέλματος σιωπούν κι αποφεύγουν την ενεργό συμμετοχή. Γι αυτό η χώρα μας δίνει την εικόνα ανθρώπου που πνίγεται στη θάλασσα και προσπαθώντας να διασωθεί χτυπά άτσαλα τα νερά με τα χέρια του.
Ο πρωθυπουργός είναι εργατικός και προσπαθεί, αλλά δεν φτάνει αυτό. Για να αποδώσει η προσπάθεια, θα έπρεπε να συγκεντρώσει γύρω του με αξιοκρατικά κριτήρια τους καλύτερους Ελληνες και κυρίως να προβάλει όραμα προς τον ελληνικό λαό, όραμα προοπτικής που θα συνεγείρει. Είχε αξιοπρόσεκτες προτάσεις για μια τολμηρή συνταγματική αναθεώρηση, αλλά ενώ αυτή η διαδικασία μπορούσε να έχει αρχίσει από το Μάιο του 2013, δεν έχει αρχίσει ακόμη κι έτσι χάνεται ανεπιστρεπτί πολύτιμος πολιτικός χρόνος για τη χώρα.
Το 2014 είναι κρίσιμη χρονιά για την Ελλάδα και υπό κάποιες προϋποθέσεις θα μπορούσε να είναι χρονιά αντίστροφης πορείας προς την ανάπτυξη. Αλλά για να γίνει αυτό, θα έπρεπε να υπάρχει όραμα και σχέδιο ανάπτυξης με αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας, επιστράτευση του καλύτερου δυναμικού σε αυτήν την προσπάθεια για να είναι αποτελεσματική, θάρρος για λήψη των αναγκαίων αποφάσεων και τέλος άμεση έναρξη της διαδικασίας αναθεώρησης του Συντάγματος με τολμηρή πρόταση που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις εξυγίανσης και αναδιάρθρωσης του πολιτικού σκηνικού.
Αν κρινόταν μόνον η τύχη προσώπων και κομμάτων, θα λέγαμε ότι είναι μικρό το κακό, αλλά κρίνεται η τύχη της χώρας και γι' αυτό έπρεπε ήδη να έχουν δρομολογηθεί αυτές οι αλλαγές.
Ζούμε κρίσιμες ώρες για το μέλλον του ελληνισμού και οι ώρες αυτές είναι ώρες ευθύνης για όλους μας. Χρέος της εκκωφαντικά απούσης σήμερα πνευματικής ηγεσίας είναι να αφυπνισθεί και να λειτουργήσει ηγετικά, χρέος του απόδημου ελληνισμού να συνδεθεί και να επενδύσει στην πατρίδα, χρέος της Εκκλησίας να βρίσκεται δίπλα στους ανήμπορους και χρέος των πολιτών να βάλουν ψηλά τον πήχη και να αρχίσουν να θεωρούν προσωπική τους υπόθεση ό,τι γίνεται στη χώρα, αναζητώντας ως εκπροσώπους ανθρώπους με ικανότητες και ήθος. Ολοι μας οφείλουμε να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας κι όπως έλεγε ο Γ. Σεφέρης: «Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα...».
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, πρώην
προέδρου του ΔΣΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου