Αναντίρρητα η χώρα μας βιώνει δεινή οικονομική κρίση με τα εισοδήματα των πολιτών να μειώνονται καθημερινά, την ανεργία να αγγίζει το 20% και τους νέους να αισθάνονται ότι δεν έχουν μέλλον… ενώ είναι βέβαιο ότι η κατάσταση θα χειροτερεύσει τους επόμενους μήνες γιατί μάλλον τώρα αρχίζει η μεγάλη κρίση.
Σε περιόδους κρίσης ο πολίτης συνήθως στρέφεται στους ηγέτες του και συσπειρώνεται αλλά σήμερα στην Ελλάδα βλέπουμε να οργανώνονται κινήματα πολιτών μακριά από κόμματα γιατί εξασθενεί καθημερινά η σχέση πολιτικών και πολιτών, γιατί ο πολιτικός κόσμος δίνει την εντύπωση ότι ενδιαφέρεται πρωτίστως για τη διατήρηση προκλητικών προνομίων του τη στιγμή που γογγύζει ο απλός πολίτης.
Ο πολίτης προβληματίζεται βλέποντας την ουσιαστική ατιμωρησία των πολιτικών μέσω της συνταγματικά κατοχυρωμένης σχεδόν άμεσης παραγραφής των ποινικών ευθυνών τους, την κακή λειτουργία των θεσμών, την προκλητική ζωή κάποιων αλλά και την εμφανή απαξίωση του ρόλου πολλών βουλευτών (με δική τους ευθύνη) γιατί εξαντλούν τη δραστηριότητά τους τρέχοντας από εκδήλωση σε εκδήλωση χωρίς παραγωγή ουσιαστικού έργου.
Ο πολίτης προβληματίζεται επίσης όταν βλέπει ότι σε μια Ελλάδα που παραπαίει οικονομικά οι βουλευτές μας εξακολουθούν να αμείβονται επιπρόσθετα με περίπου 250 ευρώ για κάθε συνεδρίαση επιτροπών της Βουλής… Κι αναρωτιέται: δεν είναι στα καθήκοντα του βουλευτού η συμμετοχή στις συνεδριάσεις της Βουλής και των επιτροπών της; Γιατί θέλουν επιπρόσθετη αμοιβή;
Οταν έχουν ξεζουμιστεί φορολογικά οι πολίτες, αναρωτιούνται γιατί να φορολογείται με ειδικό καθεστώς μέρος της βουλευτικής αποζημίωσης; Γιατί να πληρώνει ο πολίτης για το γυμναστήριο των βουλευτών; Γιατί μέσα σε 10 χρόνια τριπλασιάστηκε το προσωπικό της Βουλής με αναξιοκρατικές προσλήψεις συγγενών και συνεργατών βουλευτών; Αυτοί που ψήφισαν αυτό το νόμο-ανοσιούργημα δεν ντρέπονται;
Θα πει κάποιος: Αν κοπούν αυτά, θα σωθεί η Ελλάδα; Θα απαντήσω λέγοντας ότι σε κρίσιμους καιρούς ο πολιτικός κόσμος προσφέρει λειτουργώντας καθημερινά ως «λυχνία επί όρους κειμένη» δίνοντας το παράδειγμα λιτότητας και υπευθυνότητας. Για να μην υπάρχουν εκρήξεις με απρόβλεπτες συνέπειες για το πολίτευμα της χώρας οφείλουν να αλλάξουν ρότα οι πολιτικοί μας γιατί όσοι από αυτούς ξέρουν ιστορία, τους υπενθυμίζω ότι ο στρατηγός Βρασίδας στην αρχαία Αμφίπολη νίκησε πολυπληθή αθηναϊκό στρατό με μόνο 150 Σπαρτιάτες γιατί τους συνήγειρε μπαίνοντας μπροστά και λέγοντας, σύμφωνα με τον Θουκυδίδη: «Οσον αφορά το κατ' εμέ, θα αποδείξω ότι δεν είμαι καλύτερος εις το να προτρέπω άλλους παρ' ότι είμαι εις το να θέτω είς εφαρμογήν ο ίδιος τας προτροπάς μου…».
* Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου