Αν κάποιος σεναριογράφος έγραφε ένα σενάριο για κάποια φανταστική χώρα στην οποία θα εξελίσσονταν σχεδόν ταυτόχρονα σκάνδαλα όπως αυτό της Siemens, του Βατοπεδίου, των ομολόγων, του Χρηματιστηρίου κ.λπ., σίγουρα θα λέγαμε ότι έχει φαντασία και βεβαίως θα ήταν μια συναρπαστική παραγωγή. Δυστυχώς, όλα αυτά δεν έγιναν σε φανταστική χώρα αλλά στη χώρα μας γιατί υπολειτουργούσαν οι θεσμοί, ενώ όλοι οι πολιτικοί που είχαν εμπλοκή σε αυτά τα σκάνδαλα μένουν στο απυρόβλητο γιατί οι συντάκτες του Συντάγματός μας φρόντισαν να παραγράφονται σχεδόν ακαριαία οι ποινικές ευθύνες πολιτικών προσώπων.
Αυτά βλέπει ο απλός πολίτης κι αναρωτιέται πού βαδίζουμε... Το οδυνηρό είναι ότι η σήψη άγγιξε κι άλλους θεσμούς που, αν λειτουργούσαν σωστά, θα αποτελούσαν ασφαλιστικές δικλίδες για το πολίτευμά μας. Ετσι, πριν από 5-6 χρόνια είχαμε αποκαλύψεις παραδικαστικών κυκλωμάτων στο χώρο της Δικαιοσύνης (πάντως, λειτουργεί καλύτερα από τους άλλους θεσμούς), ενώ ενδείξεις εκφυλιστικών φαινομένων είχαμε και σε άλλους ανεξάρτητους φορείς που θα μπορούσαν με τη σωστή λειτουργία τους να παραδειγματίζουν, δίνοντας τον τόνο λιτότητας και υπευθυνότητας στη δημόσια ζωή... Οι φορείς αυτοί στέλνουν λάθος μήνυμα στην κοινωνία αν π.χ. σε περίοδο κρίσης δαπανούν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για ανακαίνιση γραφείων και μάλιστα χωρίς δημόσιο διαγωνισμό ή αν σε ΑΕΙ χρησιμοποιούνται κονδύλια της «επιτροπής ερευνών» για να καλύπτονται επιμίσθια πρυτανικών αρχών ή υπερωρίες διοικητικών υπαλλήλων. Το νόμιμο δεν είναι πάντα και ηθικό...
Σε τέτοιες κρίσιμες περιόδους οι ηγέτες δεν μπορούν να δηλώνουν κυνικά σαν τον κ. Πάγκαλο ότι μαζί τα φάγαμε αλλά είναι ηγέτες αν λειτουργούν καθημερινά ως «λυχνία επί όρους κειμένη», έχοντας το θάρρος να αποφασίζουν και κόντρα στο ρεύμα με όποιο κόστος... Ταυτόχρονα εμείς ας συνειδητοποιήσουμε ότι είναι μύθος το αλάνθαστο πολιτικό μας ένστικτο, αρκεί να θυμηθούμε ότι η λαϊκή πλειοψηφία επέλεξε τον Γουλιμή αντί του Τρικούπη κι άφησε εκτός Βουλής τον Ε. Βενιζέλο όταν υλοποιούσε τα οράματα της φυλής…ενώ μερικούς από τους σημερινούς εκπροσώπους μας τους εκλέξαμε γιατί απλά χαμογελούσαν καλά, μας χτυπούσαν στην πλάτη και πήγαιναν σε πολλές εκδηλώσεις...
Αλλάζοντας λίγο τη λαϊκή παροιμία θα έλεγα ότι σήμερα «κι ο γιαλός είναι στραβός αλλά και στραβά αρμενίζουμε». Για να αρμενίσουμε σωστά, οφείλουμε να ενεργούμε καθημερινά ως ενεργοί πολίτες, επιλέγοντας μόνο με κριτήρια ήθους και αξίας τους κάθε λογής εκπροσώπους μας. Μόνο έτσι θα ανέβει το επίπεδο της πολιτικής μας ζωής και θα υπάρχει ελπίδα καλύτερου αύριο για τη χώρα.
* Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου