Στις 8-12-2010 σε αυτήν τη στήλη παρουσίασα την ποιητική συλλογή (με τίτλο «γλώσσα μου, καταγωγή μου…» ) του Σαρακατσάνου από τη Βουλγαρία Κώστα Κίτσεβ που εκδόθηκε στην πόλη Σλίβεν της Βουλγαρίας στην ελληνική γλώσσα, από τον εκεί σύλλογο Σαρακατσάνων, επισημαίνοντας ότι οι ομογενείς μας εκεί όχι μόνο μιλούν την ελληνική γλώσσα αλλά γράφουν και εκδίδουν βιβλία σε αυτή…
Με αφορμή αυτό το κείμενο, δέχτηκα ερωτήματα αναγνωστών κι έτσι επανέρχομαι στο θέμα για να δώσω συνοπτικά μια πληρέστερη εικόνα για τη χρήση της ελληνικής γλώσσας στα Βαλκάνια.
Στην ευρύτερη βαλκανική περιοχή δραστηριοποιούνται περίπου 3.500 ελληνικές επιχειρήσεις που απασχολούν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους. Επιθυμητό κριτήριο κατά την πρόσληψη υπαλλήλων συνήθως είναι και η γνώση της ελληνικής γλώσσας γεγονός που συνετέλεσε ώστε -πέραν των ομογενών - να υπάρχει ζωηρό ενδιαφέρον για την εκμάθησή της από πολλούς νέους σε αυτές τις χώρες... Ενδεικτικά αναφέρω ότι το 1993 δημιουργήθηκε στο Πανεπιστήμιο Σόφιας Τμήμα Νεοελληνικής Φιλολογίας όπου εισάγονται κάθε χρόνο 25 άτομα. Σε αυτό το τμήμα το ακαδημαϊκό έτος 1996/1997 υπήρχαν 2.055 υποψήφιοι, το 1997/1998 2.900, το 2002/2003 2.682. Για το αντίστοιχο Τμήμα Αγγλικής Φιλολογίας στο ίδιο πανεπιστήμιο οι υποψήφιοι κάθε χρόνο είναι περίπου 800-900, δηλαδή περίπου το 1/3 των υποψηφίων για την ελληνική φιλολογία, σύμφωνα με στοιχεία της καθηγήτριας Σ. Πορομάνσκα (βλ. τ.Ζ, τ. 8 σελ. 408 του περιοδικού «Ελληνική Διεθνής γλώσσα»).
Αντίστοιχο ενδιαφέρον παρατηρείται στα Σκόπια, στην Αλβανία και εν μέρει σε Σερβία-Ρουμανία. Δυστυχώς, η Ελλάδα δεν αξιοποίησε αυτήν την πραγματικότητα κι έτσι οι περισσότεροι νέοι των γειτονικών χωρών προσπαθούν να μάθουν ελληνικά σε κάποια φροντιστήρια που συντηρούν (ευτυχώς) κάποιοι σύλλογοι από Ελλάδα. Αν είχαμε σοβαρή βαλκανική πολιτική, έπρεπε να έχουμε ιδρύσει από το 1990 κάτι αντίστοιχο του Γαλλικού Ινστιτούτου η του Ινστιτούτου «Γκαίτε» και πιθανώς θα είχαμε πετύχει η ελληνική γλώσσα να είναι η γλώσσα εργασίας στα Βαλκάνια.
Δυστυχώς, τα κόμματά μας δεν είχαν και δεν έχουν συγκροτημένη βαλκανική πολιτική, γι' αυτό κι έγιναν πολύ λιγότερα εν σχέσει με αυτά που έπρεπε να έχουν γίνει. Συζήτησα πολλές φορές με καθ' ύλην αρμόδιους και πολιτικούς, αλλά δυστυχώς οι περισσότεροι αγνοούν τα θέματα και στερούνται οράματος… ενώ την ολιγωρία τους θα την πληρώσουμε στο μέλλον. Επανέρχομαι σήμερα γιατί πιστεύω ότι και τώρα ακόμη κάτι μπορεί να γίνει, αρκεί οι υπεύθυνοι να ασχοληθούν και με τη βαλκανική μας γειτονιά, αξιοποιώντας τις γεωπολιτικές εξελίξεις που σημειώθηκαν στην περιοχή μετά το 1990.
*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου