Στραβά αρμενίζουμε

Ο Μακρυγιάννης γράφει στα απομνημονεύματά του ότι «θέλουν την αλήθεια κι΄ όποιος την ειπή κινδυνεύεται. Αλήθεια, αλήθεια, πικριά όπου είσαι» κι΄αυτό επαληθεύεται πλήρως στην σημερινή Ελλάδα που χρεωκόπησε αλλά αποφεύγει να δει κατάματα την αλήθεια.

Δυστυχώς στη χώρα μας βλέπουμε το δένδρο αλλά όχι το δάσος κι΄ έτσι για την χρεωκοπία μας ψάχνουμε να δούμε μόνο ποιος έφταιξε τα τελευταία χρόνια αλλά αρνούμαστε να συνειδητοποιήσουμε ότι έφταιξε (και κατέρρευσε) ο μύθος της μεταπολίτευσης, το μοντέλο ζωής που μας επέβαλλαν τις τελευταίες δεκαετίες. Γι΄ αυτό αν θέλουμε να βρούμε τις αιτίες της χρεωκοπίας πρέπει να πάμε πολύ πίσω, στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης όταν χωρίς ουσιαστικό λόγο κρατικοποιούνταν οι επιχειρήσεις του ομίλου Ανδρεάδη, να ξαναδούμε τις αλόγιστες παροχές με δανεικά της πρώτης τετραετίας του ΠΑΣΟΚ,την εικονική πραγματικότητα που φιλοτεχνούνταν στην εποχή Σημίτη και το με αλόγιστες σπατάλες - ματαιόδοξο εγχείρημα της διοργάνωσης Ολυμπιακών αγώνων, το λάθος της γιγάντωσης του δημοσίου με μονιμοποίηση δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων από κυβέρνηση της Ν.Δ το 2004.

Στην μεταπολίτευση δεν βρέθηκε κάποιος πρωθυπουργός να πει ωμή την αλήθεια ότι δηλαδή με την ακολουθούμενη πολιτική η χώρα οδηγούνταν σε χρεωκοπία, ότι ήταν έγκλημα να δανείζεται για να συντηρεί έναν άκρατο καταναλωτισμό. Δεν βρέθηκε κάποιος που θα είχε το θάρρος υλοποίησης πραγματικών μεταρρυθμίσεων που είχε ανάγκη η χώρα για να έχει προοπτική.

Σε κάθε περίπτωση μπήκε στο μνημόνιο από το 2010 η χώρα, αλλά δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τα αδιέξοδα γιατί εφαρμόστηκε μόνο δημοσιονομική πολιτική χωρίς αναπτυξιακό σκέλος και γιατί ακόμα οι πολιτικοί μας αντί να μειώσουν άμεσα δραστικά τις δαπάνες του κράτους και κόβοντας τις πρόωρες συντάξεις ασχολούνταν πώς να περισώσουν τα «ειδικά μισθολόγια» δείχνοντας ιδιαίτερη ευαισθησία σε κατηγορίες εργαζομένων συνδεομένων άμεσα με την άσκηση εξουσίας και γι΄ αυτό το κοινοβούλιό μας εξακολουθεί να έχει διπλάσιους υπαλλήλους από ότι το Γερμανικό… Το λάθος συνεχίζεται κι΄ από την παρούσα κυβέρνηση που σε συνθήκες ασφυξίας η μόνη κόκκινη γραμμή που είχε ήταν να μην θιγεί ο δημόσιος τομέας(μισθοί-συντάξεις)αλλά θέσπισε τόσα φορολογικά βάρη στον ιδιωτικό τομέα ώστε να εξαφανίζεται κάθε ελπίδα επενδύσεων στην Ελλάδα. Αλλά χωρίς επενδύσεις και ανάπτυξη πως θα βγούμε από την κρίση; πως θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας;

Το έχουμε πει κατ΄ επανάληψη ότι για να βγούμε από την κρίση θα έπρεπε αντί επιβολής νέων φόρων να περισταλούν οι κρατικές δαπάνες πρωτίστως και παράλληλα να αξιοποιηθούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας. Δηλαδή να εκπονηθεί και υλοποιηθεί σχέδιο που θα στοχεύει στην αύξηση του τουριστικού ρεύματος, στην αύξηση των εσόδων από την εμπορική ναυτιλία, στην αναδιάρθρωση καλλιεργειών για να έχουμε πραγματική παραγωγή με εξαγωγικό χαρακτήρα, στην αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου και την δημιουργία κλίματος προσέλκυσης καινοτόμων επενδύσεων. Μόνο με την ανάπτυξη μπορεί να αυξηθεί το ΑΕΠ και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.

Ο πρωθυπουργός μας έχει ως πρωταρχικό στόχο την μη μείωση κυρίων συντάξεων στον δημόσιο τομέα και μακάρι να το επιτύχει. Αλλά ταυτόχρονα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η ανάπτυξη μπορεί να έλθει μόνο από τον ιδιωτικό τομέα. Αλλά με την εξοντωτική φορολογία που επιβλήθηκε στον ιδιωτικό τομέα όπου ενοχοποιείται η επιχειρηματικότητα θεωρεί ότι μπορεί να υπάρξουν νέες επενδύσεις; Οι πολίτες έχουν δικαίωμα να γνωρίζουν την αλήθεια και η αλήθεια είναι ότι με την ακολουθούμενη πολιτική δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη, δεν μπορεί να δημιουργηθεί νέα προοπτική για τη χώρα. Μακάρι να κάνουμε λάθος αλλά φοβούμαι ότι πάλι κατά την λαϊκή παροιμία «στραβά αρμενίζουμε»… ως χώρα.

Ο Δημήτρης Γαρούφας είναι δικηγόρος-πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης

Δημοκρατία