Οι εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου 2015 ανέδειξαν νικητή τον Αλ. Τσίπρα για πολλούς λόγους. Μέτρησε ακόμη και το ότι δεν προέρχεται από πολιτικό τζάκι, και το ότι ασχολήθηκε έστω και ακροθιγώς με καταγγελίες για θέματα διαφθοράς και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι κι ο Π. Καμμένος διασώθηκε εκλογικά γιατί είχε σαν σημαία την κάθαρση και το χτύπημα της διαφθοράς.
Η «Ν.Δ» αν κρίνουμε από την συμπεριφορά κάποιων στελεχών της δείχνει να μην κατάλαβε τι έγινε γιατί απλά δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Ιδρύθηκε αμέσως μετά την μεταπολίτευση από τον μεγάλο πολιτικό Κων/νο Καραμανλή ως κόμμα αρχών αλλά λειτουργώντας αντιφατικά, από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, διέγραψε (πολιτικό λάθος του ίδιου του Κων/νου Καραμανλή) τα στελέχη της «Κίνησης Βόλβης» που προφητικά από τότε ζητούσαν να λειτουργεί η Ν.Δ ως κόμμα αρχών με δημοκρατικές διαδικασίες, να θεσπιστούν κανόνες για αξιοκρατικές προσλήψεις στο δημόσιο, κατάργηση του ρουσφετιού και εξάλειψη της οικογενειοκρατίας, ενώ ένα από αυτά τα μέλη ήταν και ο νεαρός τότε Ε. Μεϊμαράκης…
Στην πορεία του χρόνου η Ν.Δ απέκτησε μαζικότητα και οργανωτική δομή επί Ε. Αβέρωφ και Κων/νου Μητσοτάκη αλλά πάντα κάποιοι «ισχυροί» λειτουργούσαν ως έχοντες ιδιοκτησιακά δικαιώματα με παρενέργειες που δεν θα άρμοζαν σε κόμμα αρχών κι έτσι είχαμε γιγάντωση της οικογενειοκρατίας (κάποιοι άξιζαν αλλά η εκλογή κάποιων άλλων εξασφαλίζονταν με άθλιες μεθοδεύσεις και στη συγκρότηση των ψηφοδελτίων, που αν κάποτε γίνουν γνωστές πέρα από την απομυθοποίηση προσώπων θα φανεί η βρωμιά του πολιτικού παρασκηνίου) και με την πάροδο του χρόνου αποκοπή της από την λαϊκή βάση.
Η συρρίκνωσή της δεν έχει να κάνει μόνο με την «μνημονιακή πολιτική» αλλά το πιο συνειδητό τμήμα των πολιτών δεν της συγχωρεί την με ευθύνη της αναξιοκρατική στελέχωση του δημόσιου τομέα τα τελευταία χρόνια, τον τρόπο διακυβέρνησης με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου η την ψήφιση τροπολογιών «ντροπής» όπως αυτή με την οποία δώρα σε κρατικούς λειτουργούς, αν γίνονταν σε «έκφραση ευγνωμοσύνης», δεν αποτελούσαν ποινικό αδίκημα, εισάγοντας έτσι τα «φακελάκια ευγνωμοσύνης.» που ευτυχώς ίσχυσε μόνο για 20 μέρες, πιθανόν για να ωφελήσει κάποιους «ισχυρούς» σε εκκρεμείς υποθέσεις ως ευεργετική διάταξη.
Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης με την αμεσότητα του λόγου του είναι πάντα συμπαθής(αν ήταν άλλος στη θέση του θα είχε χαμηλότερο ποσοστό), κατάφερε να γίνει αποδεκτός από όλα τα «τζάκια» της Ν.Δ και να συσπειρώσει την κομματική βάση αλλά για να κερδίσει τις εκλογές έπρεπε να απευθυνθεί στους αναποφάσιστους ψηφοφόρους αποδεικνύοντας ότι δεν έχει εξαρτήσεις από τα «πολιτικά τζάκια» κι΄ ότι έχει προτάσεις για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που θα δημιουργήσουν προοπτική για τη χώρα. Δεν τον άφησαν να το κάνει.
Θυμάμαι ένα βράδι με φιλική παρέα συναδέλφων βλέπαμε ειδήσεις σε τηλεοπτικό κανάλι και συμπτωματικά παρουσιάστηκε πλάνο με τον Α. Τσίπρα που μιλώντας στην Καβάλα τόνιζε ότι «τον πρωθυπουργό της Ελλάδας δεν τον εκλέγουν τα τζάκια, δεν τον εκλέγουν οι ξένοι κι η διαπλοκή αλλά ο Ελληνικός λαός». κι΄ αμέσως μετά έδειξε πλάνο με τον Ε. Μεϊμαράκη στην Μακεδονία δίπλα σε μέλη ιστορικής οικογένειας της παράταξης, κι’ ο νεότερος της παρέας παρατήρησε: «πιστεύουν αλήθεια οι της Ν.Δ ότι κερδίζουν αναποφάσιστους προβάλλοντας τέτοια πλάνα;. Οι επισκέψεις-προσκυνήματα μπορεί να συσπειρώνουν κάποιους κομματικούς αλλά μάλλον αφήνουν αδιάφορους η και ενοχλούν τους μετριοπαθείς-αναποφάσιστους ψηφοφόρους».
Συνάντησα σχεδόν τυχαία τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη σε μια εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη και σε στενούς του συνεργάτες επεσήμανα αναλυτικά ότι για να κερδίσει τις εκλογές πρέπει να κερδίσει τους αναποφάσιστους-μετριοπαθείς ψηφοφόρους που όμως θέλουν να τον βλέπουν αυτόφωτο και με προτάσεις για τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα. Δεν τον άφησαν να κάνει ουσιαστικές αλλαγές στα ψηφοδέλτια που θα σηματοδοτούσαν άνοιγμα στην κοινωνία, υποχρεώθηκε να κρατά ισορροπίες και επιτυχώς συσπείρωσε τον σκληρό κομματικό πυρήνα αλλά δεν κέρδισε τις εκλογές γιατί δεν παρουσιάσθηκε κάποιο όραμα για το μέλλον που θα συγκινούσε τους μετριοπαθείς-αναποφάσιστους ψηφοφόρους…
Ανεξάρτητα από όλα αυτά η Ν.Δ αν θέλει να έχει μέλλον χρειάζεται ριζικές μεταρρυθμίσεις και δομική αναδιάρθρωση. Πρέπει να πάψει να λειτουργεί ως ομοσπονδία πολιτικών τζακιών, να ανοιχτεί στην κοινωνία, να αφουγκραστεί τον παλμό της και να αναζητήσει τους ικανότερους να την εκπροσωπούν…Να αρχίσει να λειτουργεί πραγματικά ως κόμμα αρχών και οι ιθύνοντες να έχουν κατά νουν,όπως έγραψε κάποτε ο Γερουσιαστής των ΗΠΑ ΄Αλμπερτ Μπέβεριτζ, ότι: «ένα κόμμα μόνο αναπτυσσόμενο ζει. ΄Όταν πάψει να ανέχεται τις νέες ιδέες πεθαίνει. ΄Ενας οργανισμός που εξαρτά την αναπαραγωγή του από τις ψήφους της παραδόσεως από πατέρα σε παιδί δεν είναι πολιτικό κόμμα.»
Ο Δημήτρης Γαρούφας είναι δικηγόρος-πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου