Ο Τζον Φ. Κένεντι το βιβλίο του «Σκιαγραφία των γενναίων» το αφιέρωσε στην πιο θαυμαστή ανθρώπινη αρετή, στο θάρρος. Στο βιβλίο του σκιαγραφεί 8 Αμερικανούς πολιτικούς που σε κάποια φάση της πολιτικής τους ζωής χρειάστηκε να πάρουν κάποια γενναία απόφαση (υπακούοντας στη φωνή της συνείδησής και υπηρετώντας το δημόσιο συμφέρον) κόντρα στο κόμμα τους και την κοινή γνώμη... Κάποιοι δικαιώθηκαν, κάποιοι καταστράφηκαν πολιτικά, αλλά, όπως γράφει ο συγγραφέας, το παράδειγμά τους έδωσε πρότυπα, ανέβασε το ήθος και την αξιοπιστία της πολιτικής.
Τα ξαναθυμήθηκα αυτά με αφορμή προκλητική δήλωση πολιτικού μας ότι στο παρελθόν «μαζί τα φάγαμε» και τώρα «μαζί τα τρώμε»… Μπορεί να υπάρχει δόση αλήθειας και μπορεί ο ελληνικός λαός να έχει πλείστες αδυναμίες και να κολακεύεται από πολιτικάντηδες που πριν αποφασίσουν οτιδήποτε κάνουν μετρήσεις της κοινής γνώμης για να συμπλεύσουν με το λαϊκό ρεύμα. Αλλά αν κάποιος θέλει να λέγεται ηγέτης, αν έχει αρχές και σέβεται τον εαυτό του, πρέπει να κάνει αυτό που επιτάσσει το δημόσιο συμφέρον θυσιάζοντας και την πολιτική του σταδιοδρομία.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα σπανίζουν οι πολιτικοί που υπηρετούν αρχές και έχουν το θάρρος να πουν όχι σε λαϊκά αιτήματα. Σπανίζουν οι πολιτικοί σαν τον Ελ. Βενιζέλο, που μιλώντας σε λαοθάλασσα στην Αθήνα που ζητούσε «συντακτική συνέλευση» αυτός απάντησε «είπα αναθεωρητική» κι όπως έγραφε εφημερίδα της εποχής «το πλήθος εσιώπησε και η Ελλάς απέκτησε ηγέτη...». Τώρα γνώμονας των ενεργειών δεν είναι το δημόσιο συμφέρον αλλά το εκλογικό κι οδηγός των αποφάσεων δεν είναι οι ανάγκες της χώρας αλλά οι μετρήσεις της κοινής γνώμης.
Σκέφτομαι πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα στη χώρα αν υπήρχε ταύτιση λόγων και έργων, θάρρος για ρήξεις και τομές… Δυστυχώς οι υποσχέσεις των πολιτικών μας δεν έχουν αξιοπιστία στη συνείδηση των πολιτών, γιατί σπανίως γίνονται πράξεις… Ετσι π.χ. όλοι μιλούν για αναγκαιότητα μικρού και ευέλικτου υπουργικού συμβουλίου όσο βρίσκονται στην αντιπολίτευση, αλλά μόλις αναλάβουν την εξουσία «ξεχειλώνουν» το υπουργικό συμβούλιο και δίπλα σε κάθε υπουργό τοποθετούν 2-3 υφυπουργούς, χωρίς αντικείμενο, μόνο και μόνο για να βολευτούν κάποιοι. Γι' αυτό επίσης είδαμε και δημιουργία η διατήρηση θέσεων (Γραμματειών κ.λπ.) χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο για να βολευτούν κάποιοι αποτυχόντες πολιτευτές, κουμπάροι υπουργών και ανεπάγγελτοι γόνοι.
Από την κυβέρνηση συνεργασίας οι πολίτες δεν περίμεναν να διορθώσει με μαγικό τρόπο τα οικονομικά της χώρας. Θα ήθελαν όμως να αποτελέσει την αφετηρία αλλαγής πολιτικής με «λιτό» υπουργικό συμβούλιο και στελέχωση του κρατικού μηχανισμού με αξιοκρατικά κριτήρια για να είναι αποτελεσματικός. Θέλουν θέσπιση κανόνων διαφάνειας στην πολιτική ζωή και μια τολμηρή συνταγματική αναθεώρηση που θα δώσει ουσιαστικό περιεχόμενο στους θεσμούς. Θέλουν νοικοκύρεμα στα οικονομικά αλλά πρωτίστως εκπόνηση και υλοποίηση αναπτυξιακού σχεδίου με αύξηση του ΑΕΠ. Ο πρωθυπουργός είναι εργατικός και έχει καλές διεθνείς επαφές αλλά δεν φτάνει αυτό. Για να αλλάξει η χώρα, χρειάζεται αλλαγή πολιτικής με θάρρος για ρήξεις και τομές και επιστράτευση των καλύτερων Ελλήνων. Χρειάζεται αναβαθμισμένο Κοινοβούλιο που θα ξέρει τι ψηφίζει και λιγότερες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, χρειάζεται δικαιοσύνη που θα είναι αλλά και θα φαίνεται ανεξάρτητη και χρειάζεται επίσης η πολιτική, πνευματική και οικονομική ηγεσία της χώρας να λειτουργεί ηγετικά ως «λυχνία επί όρους κειμένη» συμμετέχοντας στις θυσίες των πολιτών.
Δεν έχει νόημα να πούμε περισσότερα... Η χώρα πρέπει να βγει από το τέλμα αλλά για να γίνει αυτό και να αρχίσει πορεία προς τα εμπρός πρέπει ο πολιτικός κόσμος να αποκτήσει αξιοπιστία με ταυτότητα λόγων και έργων, να αποκτήσει επαφή με την κοινωνία λειτουργώντας ηγετικά για να μπορεί να τη συνεγείρει σε πανεθνική προσπάθεια δημιουργίας νέας προοπτικής. Με δυο λόγια, όλοι μας και κυρίως η ηγεσία με την ευρεία έννοια, όπως έλεγε ο Γ. Σεφέρης, πρέπει «λίγο ακόμα, να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα».
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, πρώην προέδρου του ΔΣΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου