Το Ινστιτούτο Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων ιδρύθηκε το 1966, στη Θεσσαλονίκη, από τον αείμνηστο καθηγητή Δημήτριο Κωσταντόπουλο ως ΝΠΔΔ εποπτευόμενο από το υπουργείο Δικαιοσύνης. Από το 1973 (και για περισσότερα από 30 χρόνια), πέραν των άλλων δραστηριοτήτων του, διοργάνωνε στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ ειδικά μαθήματα Διεθνούς Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων κατά το πρότυπο της Ακαδημίας Διεθνούς Δικαίου της Χάγης, στα οποία έχουν διδάξει κορυφαίοι διεθνολόγοι καθηγητές και διπλωμάτες, μερικοί εκ των οποίων έγιναν γενικοί γραμματείς στον ΟΗΕ, πρόεδροι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ανώτατων δικαστηρίων σε διεθνές επίπεδο, καθώς και υπουργοί Εξωτερικών στις χώρες τους. Τα μαθήματα αυτά κατέστησαν το ινστιτούτο παγκόσμια γνωστό. Συμμετείχαν σπουδαστές από 50 χώρες, ενώ τα πρακτικά των συνόδων αξιολογήθηκαν από έγκυρα επιστημονικά περιοδικά ως ίσης αξίας με τα αντίστοιχα της Ακαδημίας Διεθνούς Δικαίου της Χάγης.
Το ινστιτούτο τιμήθηκε το 1991 με το βραβείο «Αγγελιοφόρος της Ειρήνης» του ΟΗΕ, ενώ διαθέτει και σημαντική βιβλιοθήκη με πολύτιμο υλικό και για τα εθνικά μας θέματα. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο νομικός κόσμος και οι διεθνολόγοι στο εξωτερικό γνωρίζουν τη Θεσσαλονίκη, επειδή χιλιάδες από αυτούς συμμετείχαν στα ετήσια μαθήματα που διοργάνωνε στην πόλη, ενώ οι εκδόσεις του κοσμούν επιστημονικές βιβλιοθήκες στο εξωτερικό.
Αυτό το ινστιτούτο, που ήταν θεσμός για τη Θεσσαλονίκη με υπερεθνική εμβέλεια και την κατέστησε γνωστή στο εξωτερικό ως επιστημονικό κέντρο, το υπουργείο Δικαιοσύνης αποφάσισε το Φεβρουάριο του 2013 να το καταργήσει, στο πλαίσιο... οικονομιών και φυσικά στη Θεσσαλονίκη δεν «κουνιέται φύλλο» σαν να πρόκειται για φορέα που εδρεύει στην αλλοδαπή.
Θα ξαναπούμε για χιλιοστή φορά ότι η Θεσσαλονίκη έχει ανάγκη θεσμών και εκδηλώσεων υπερεθνικής εμβέλειας, για να τονίζεται ο ιδιαίτερος ρόλος της. Το ινστιτούτο ανταποκρινόταν σε αυτήν την αναγκαιότητα, αλλά ταυτόχρονα υπηρετούσε και αυτονόητους εθνικούς σκοπούς. Γι' αυτό θεωρούμε λάθος την απόφαση κατάργησής του, γιατί αυτή η απόφαση βλάπτει εθνικά τη χώρα αλλά και υποβαθμίζει τη Θεσσαλονίκη, που χάνει ένα φορέα υπερεθνικής - παγκόσμιας εμβέλειας.
Η δαπάνη λειτουργίας του ινστιτούτου δεν ήταν τεράστια και θα μπορούσε να βρεθεί λύση που να ικανοποιεί όλες τις πλευρές. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να στεγαστεί στον Τομέα Διεθνών Σπουδών της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ, με εποπτεία πάντα του υπουργείου Δικαιοσύνης και με στελέχωση, πέραν του υπάρχοντος ολιγομελούς προσωπικού, με το διδακτικό προσωπικό του Τομέα Διεθνών Σπουδών και με συμμετοχή μεταπτυχιακών φοιτητών.
Νομίζω πως, έστω στο παρά πέντε, πρέπει να βρεθεί λύση σωτηρίας του ινστιτούτου, που τόσα προσέφερε στη χώρα μας και τη Θεσσαλονίκη, και μπορεί να προσφέρει περισσότερα, αν στηριχτεί και αξιοποιηθούν όλες οι δυνατότητες, όπως γινόταν στα χρόνια ακμής του. Θα έπρεπε ήδη να έχουν διαμαρτυρηθεί και δραστηριοποιηθεί δημόσια για τη σωτηρία του το ΑΠΘ, ο δήμος Θεσσαλονίκης, ο Δικηγορικός Σύλλογος αλλά και όλοι όσοι εκπροσωπούν αυτήν την πόλη, γιατί τονίζω και πάλι ότι το ινστιτούτο προσέφερε εθνικές υπηρεσίες στη χώρα, αλλά και έδινε λάμψη πνευματικής μητρόπολης στη Θεσσαλονίκη.
Το ινστιτούτο τιμήθηκε το 1991 με το βραβείο «Αγγελιοφόρος της Ειρήνης» του ΟΗΕ, ενώ διαθέτει και σημαντική βιβλιοθήκη με πολύτιμο υλικό και για τα εθνικά μας θέματα. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο νομικός κόσμος και οι διεθνολόγοι στο εξωτερικό γνωρίζουν τη Θεσσαλονίκη, επειδή χιλιάδες από αυτούς συμμετείχαν στα ετήσια μαθήματα που διοργάνωνε στην πόλη, ενώ οι εκδόσεις του κοσμούν επιστημονικές βιβλιοθήκες στο εξωτερικό.
Αυτό το ινστιτούτο, που ήταν θεσμός για τη Θεσσαλονίκη με υπερεθνική εμβέλεια και την κατέστησε γνωστή στο εξωτερικό ως επιστημονικό κέντρο, το υπουργείο Δικαιοσύνης αποφάσισε το Φεβρουάριο του 2013 να το καταργήσει, στο πλαίσιο... οικονομιών και φυσικά στη Θεσσαλονίκη δεν «κουνιέται φύλλο» σαν να πρόκειται για φορέα που εδρεύει στην αλλοδαπή.
Θα ξαναπούμε για χιλιοστή φορά ότι η Θεσσαλονίκη έχει ανάγκη θεσμών και εκδηλώσεων υπερεθνικής εμβέλειας, για να τονίζεται ο ιδιαίτερος ρόλος της. Το ινστιτούτο ανταποκρινόταν σε αυτήν την αναγκαιότητα, αλλά ταυτόχρονα υπηρετούσε και αυτονόητους εθνικούς σκοπούς. Γι' αυτό θεωρούμε λάθος την απόφαση κατάργησής του, γιατί αυτή η απόφαση βλάπτει εθνικά τη χώρα αλλά και υποβαθμίζει τη Θεσσαλονίκη, που χάνει ένα φορέα υπερεθνικής - παγκόσμιας εμβέλειας.
Η δαπάνη λειτουργίας του ινστιτούτου δεν ήταν τεράστια και θα μπορούσε να βρεθεί λύση που να ικανοποιεί όλες τις πλευρές. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να στεγαστεί στον Τομέα Διεθνών Σπουδών της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ, με εποπτεία πάντα του υπουργείου Δικαιοσύνης και με στελέχωση, πέραν του υπάρχοντος ολιγομελούς προσωπικού, με το διδακτικό προσωπικό του Τομέα Διεθνών Σπουδών και με συμμετοχή μεταπτυχιακών φοιτητών.
Νομίζω πως, έστω στο παρά πέντε, πρέπει να βρεθεί λύση σωτηρίας του ινστιτούτου, που τόσα προσέφερε στη χώρα μας και τη Θεσσαλονίκη, και μπορεί να προσφέρει περισσότερα, αν στηριχτεί και αξιοποιηθούν όλες οι δυνατότητες, όπως γινόταν στα χρόνια ακμής του. Θα έπρεπε ήδη να έχουν διαμαρτυρηθεί και δραστηριοποιηθεί δημόσια για τη σωτηρία του το ΑΠΘ, ο δήμος Θεσσαλονίκης, ο Δικηγορικός Σύλλογος αλλά και όλοι όσοι εκπροσωπούν αυτήν την πόλη, γιατί τονίζω και πάλι ότι το ινστιτούτο προσέφερε εθνικές υπηρεσίες στη χώρα, αλλά και έδινε λάμψη πνευματικής μητρόπολης στη Θεσσαλονίκη.
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ Α. ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου - συγγραφέα,πρώην προέδρου του ΔΣΘ
Αγγελιοφόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου