Στις 16 Νοεμβρίου 2006 ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης, του οποίου ήμουν τότε πρόεδρος, μετά από εισήγησή μου εξέδωσε ένα ψήφισμα στο οποίο μεταξύ άλλων λέγαμε ότι «το ΔΣ του ΔΣΘ με ανησυχία επισημαίνει τον υπερδανεισμό των Ελλήνων πολιτών από το εγχώριο τραπεζικό σύστημα με επιτόκια (ιδιαίτερα στα καταναλωτικά δάνεια) υπερδιπλάσια των επιτοκίων που ισχύουν σε άλλες χώρες της ΕΕ», στη συνέχεια επισημαίναμε την επικίνδυνη δραστηριοποίηση στα όρια της νομιμότητας των εισπρακτικών εταιριών με συμπεριφορά απαξιωτική για τους πολίτες και καλούσαμε την επίσημη Πολιτεία «να ασχοληθεί με το θέμα ενεργοποιώντας τους ελεγκτικούς μηχανισμούς αλλά και τις εισαγγελικές αρχές να προχωρήσουν σε έρευνα για το σύννομο των ενεργειών αυτών…».
Ξαναδιαβάζοντας μετά 7 χρόνια αυτό το ψήφισμα, αναρωτιέμαι πώς ήταν δυνατόν αυτό που βλέπαμε εμείς ως επερχόμενο, με βάση την κοινή λογική, να μην το βλέπουν οι «ιθύνοντες», με αποτελέσματα τραγικά για τη χώρα και για τους πολίτες… Γιατί όλοι θυμούνται ότι τότε οι τράπεζες με εκμαυλιστικές και παραπλανητικές διαφημίσεις στα ΜΜΕ καλούσαν τους πολίτες να πάρουν «διακοποδάνεια» και «εορτοδάνεια»…
Αυτά γίνονταν τότε, αλλά τα πληρώνουμε σήμερα. Τα τότε δάνεια έγιναν βραχνάς για τους πολίτες, ενώ οι τράπεζες, που παρέσυραν τους πολίτες σε άκρατο καταναλωτισμό, ίδρυσαν εισπρακτικές εταιρίες που με τρόπο απαξιωτικό για τους πολίτες τούς πιέζουν καθημερινά για εξόφληση αυτών των δανείων, οδηγώντας τους σε απόγνωση…
Δυστυχώς ο πολιτικός κόσμος δεν είχε επαφή με την πραγματικότητα τότε (θυμάμαι χαρακτηριστικά πως όταν εκδώσαμε αυτό το ψήφισμα σε τυχαία συνάντησή μου με κάποιον υπουργό μου παρατήρησε ότι «ανθεί η οικονομία»)… Φοβούμαι όμως πως δεν έχει επαφή και με την πραγματικότητα σήμερα, γιατί οι τραπεζίτες που τότε πίεζαν τους διευθυντές των τοπικών υποκαταστημάτων των τραπεζών να δίνουν πιστωτικές κάρτες σωρηδόν καλούνται σήμερα ως «σωτήρες» να σώσουν τη χώρα… επιβάλλοντας καθημερινά φόρους που ξεπερνούν τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών. Μάλλον δεν κατανοούν ότι το πρόβλημα της χώρας δε λύνεται με φόρους αλλά με ανάπτυξη... Αλλά η ανάπτυξη ακούγεται μόνο ως σύνθημα στη χώρα, γιατί δε βλέπουμε να υλοποιείται π.χ. κάποιο αναπτυξιακό σχέδιο με στόχευση τα 15 εκατομμύρια τουριστών να γίνουν 20, αναδιάρθρωση των αγροτικών καλλιεργειών για πραγματική παραγωγή και εξαγωγές, αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας κ.λπ.
Τέλος, και επιτέλους, θα πρέπει να λειτουργεί το κράτος και να δει άμεσα το θέμα μιας γενικότερης ρύθμισης και αντιμετώπισης των δανείων των πολιτών, αλλά και αυστηρής - καθημερινής εποπτείας των λεγόμενων εισπρακτικών εταιριών, που με τον τρόπο λειτουργίας των οδηγούν τους πολίτες σε απόγνωση.
πρώην Προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου