Αφορμή για το σημερινό σημείωμα ήταν η επίσκεψη φίλου που στα 52 του, με παιδιά που σπουδάζουν, χρεωμένος μέχρι το λαιμό, ζει με το φόβο της ανεργίας λόγω επικείμενης μείωσης προσωπικού στο εργοστάσιο όπου εργάζεται.
Αρχισα να του λέω ότι ζούμε δύσκολες μέρες κι ότι πρέπει να αγωνιστούμε για να έλθει καλύτερο αύριο, αλλά με διέκοψε λέγοντας: «Θα σου πω κάτι κι αν έχεις το θάρρος γράψ' το. Ο πολιτικός κόσμος προκαλεί με τη συμπεριφορά του και δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Δες εδώ (μου έδειξε δημοσίευμα): σωστά επαινεί τον Σαμαρά γιατί ήρθε στη Θεσσαλονίκη αεροπορικώς ταξιδεύοντας στην οικονομική θέση, για να στείλει μήνυμα λιτότητας. Αλλά το μήνυμά του αποδυναμώνεται, γιατί, όπως γράφει παρακάτω, στην ίδια πτήση βουλευτής του από τη Βόρεια Ελλάδα ταξίδευε στην πρώτη θέση, ενώ παραδίπλα αναφέρει κομματικά στελέχη που έκαναν διακοπές σε πολυτελή θέρετρα της Ευρώπης… Βλέπεις κάποιοι δε θέλουν μόνο να περνούν καλά, αλλά φροντίζουν (μέσω διαρροών...) να ενημερώνουν και τους άνεργους πόσο καλά περνούν οι έχοντες... Πώς μπορούν αυτοί να νιώσουν τον πόνο μου και να με εκπροσωπούν;».
Η παρατήρησή του με συγκλόνισε, παρότι λίγο άδικη για κάποια από τα πρόσωπα που ανέφερε το δημοσίευμα, γιατί από ένστικτο εντόπισε το πρόβλημα.
Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς μετρά πολύ το παράδειγμα της ηγεσίας με την ευρεία έννοια. Οι πολιτικοί αρχηγοί, βουλευτές και κάθε λογής κομματικοί ή συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι έχουν χρέος να λειτουργούν καθημερινά ως «λυχνία επί όρους κειμένη» δίνοντας τον τόνο λιτότητας και υπευθυνότητας και με εμφανή συμμετοχή στις θυσίες. Σε μια εποχή που φτάσαμε να φορολογείται μέχρι και η σύνταξη των 360 ευρώ μηνιαίως που παίρνουν οι συνταξιούχοι αγρότες, δε νοείται παροχή διπλής σύνταξης σε βουλευτές και δημάρχους ούτε η παροχή επιπρόσθετης αμοιβής σε βουλευτές για να συμμετέχουν σε συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής ούτε (κυρίως αυτό) η προβολή πολυτελούς ζωής…
Θα πει κάποιος ότι κι αν κοπούν αυτά δε σώζεται η Ελλάδα. Βεβαίως δε σώζεται από αυτά η Ελλάδα, αλλά η περικοπή θα ήταν πράξη υψίστης συμβολικής σημασίας, που θα έδινε τη δυνατότητα στους πολιτικούς να έχουν αξιοπιστία και επαφή με τους πολίτες και λειτουργώντας σαν ηγέτες να μπορούν να τους συνεγείρουν και να τους πείσουν να αγωνιστούν για το καλύτερο αύριο. Τώρα, όπως πάμε, φοβούμαι ότι αναπότρεπτα θα οδηγηθούμε σε ενίσχυση και ριζοσπαστικοποίηση των άκρων με κίνδυνο κλυδωνισμού και του πολιτεύματος.
*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος
Αρχισα να του λέω ότι ζούμε δύσκολες μέρες κι ότι πρέπει να αγωνιστούμε για να έλθει καλύτερο αύριο, αλλά με διέκοψε λέγοντας: «Θα σου πω κάτι κι αν έχεις το θάρρος γράψ' το. Ο πολιτικός κόσμος προκαλεί με τη συμπεριφορά του και δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Δες εδώ (μου έδειξε δημοσίευμα): σωστά επαινεί τον Σαμαρά γιατί ήρθε στη Θεσσαλονίκη αεροπορικώς ταξιδεύοντας στην οικονομική θέση, για να στείλει μήνυμα λιτότητας. Αλλά το μήνυμά του αποδυναμώνεται, γιατί, όπως γράφει παρακάτω, στην ίδια πτήση βουλευτής του από τη Βόρεια Ελλάδα ταξίδευε στην πρώτη θέση, ενώ παραδίπλα αναφέρει κομματικά στελέχη που έκαναν διακοπές σε πολυτελή θέρετρα της Ευρώπης… Βλέπεις κάποιοι δε θέλουν μόνο να περνούν καλά, αλλά φροντίζουν (μέσω διαρροών...) να ενημερώνουν και τους άνεργους πόσο καλά περνούν οι έχοντες... Πώς μπορούν αυτοί να νιώσουν τον πόνο μου και να με εκπροσωπούν;».
Η παρατήρησή του με συγκλόνισε, παρότι λίγο άδικη για κάποια από τα πρόσωπα που ανέφερε το δημοσίευμα, γιατί από ένστικτο εντόπισε το πρόβλημα.
Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς μετρά πολύ το παράδειγμα της ηγεσίας με την ευρεία έννοια. Οι πολιτικοί αρχηγοί, βουλευτές και κάθε λογής κομματικοί ή συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι έχουν χρέος να λειτουργούν καθημερινά ως «λυχνία επί όρους κειμένη» δίνοντας τον τόνο λιτότητας και υπευθυνότητας και με εμφανή συμμετοχή στις θυσίες. Σε μια εποχή που φτάσαμε να φορολογείται μέχρι και η σύνταξη των 360 ευρώ μηνιαίως που παίρνουν οι συνταξιούχοι αγρότες, δε νοείται παροχή διπλής σύνταξης σε βουλευτές και δημάρχους ούτε η παροχή επιπρόσθετης αμοιβής σε βουλευτές για να συμμετέχουν σε συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής ούτε (κυρίως αυτό) η προβολή πολυτελούς ζωής…
Θα πει κάποιος ότι κι αν κοπούν αυτά δε σώζεται η Ελλάδα. Βεβαίως δε σώζεται από αυτά η Ελλάδα, αλλά η περικοπή θα ήταν πράξη υψίστης συμβολικής σημασίας, που θα έδινε τη δυνατότητα στους πολιτικούς να έχουν αξιοπιστία και επαφή με τους πολίτες και λειτουργώντας σαν ηγέτες να μπορούν να τους συνεγείρουν και να τους πείσουν να αγωνιστούν για το καλύτερο αύριο. Τώρα, όπως πάμε, φοβούμαι ότι αναπότρεπτα θα οδηγηθούμε σε ενίσχυση και ριζοσπαστικοποίηση των άκρων με κίνδυνο κλυδωνισμού και του πολιτεύματος.
*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου