Αφορμή για το σημερινό σημείωμα ήταν μια συγκινητική-τιμητική επιστολή που έλαβα πριν μήνες(και την ξαναδιάβασα τακτοποιώντας το αρχείο μου) από τον εκλεκτό δημοσιογράφο-συγγραφέα και πρώην πρόεδρο της Ε.Μ.Σ Νίκο Μέρτζο με αφορμή την έκδοση του βιβλίου μου με τίτλο «Με το βλέμμα στο μέλλον» (εκδ. ΙΑΝΟS 2014) στην οποία μεταξύ άλλων μου έγραφε: «επιβεβαιώνεις επιγραμματικά ότι το μέλλον έρχεται από το παρελθόν». Με αφορμή αυτό θυμήθηκα πως ένας από τους σπάνιους οραματιστές πολιτικούς της Ελλάδας, ο Αντώνης Τρίτσης, απαντώντας σε κατηγορίες επικριτών του ότι ήταν «εθνικιστής» δήλωνε πριν 30 σχεδόν χρόνια: «Διαμόρφωσα την διεθνιστική συνείδησή μου αγωνιζόμενος με τους συντρόφους της Βολιβίας και βομβαρδιζόμενος με τους Παλαιστίνιους αντάρτες. Είμαι πολίτης της οικουμένης όπως ήταν από την εποχή του προγόνου μου, του Οδυσσέα, ο Έλληνας. Φαίνεται όμως πως στη σημερινή συγκυρία η επανάσταση περνάει μέσα από τη συντήρηση. Έννοιες και αξίες όπως της πατρίδας, του Έθνους, της ελληνικής ταυτότητας, του πραγματικά λαϊκού, κινδυνεύουν να χαθούν. Πρέπει να διατηρηθούν και να ζωντανέψουν…» (βλ. Ν.Σούλιου «το τελευταίο αγώνισμα του δεκάθλου-εκδ.Σίσσυφος,σελ.200).
Η σημερινή πολυεπίπεδη κρίση που βιώνει η χώρα δείχνει καθαρά ότι ο Ελληνισμός χρειάζεται μια αναγέννηση που μπορεί να έλθει μόνο αν θυμηθούμε και ζήσουμε με τις διαχρονικές ελληνικές αξίες. Πρέπει να αναζητήσουμε το πλαίσιο αρχών με βάση το οποίο ο Ελληνισμός σε δύσκολες στιγμές διαμόρφωνε θεσμούς που εξασφάλιζαν επιβίωση και δημιουργούσαν προοπτική. Πρέπει να θυμηθούμε τις ρίζες μας, και να βιώσουμε τις διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού. Μόνο έτσι θα ξεθαμπώσει ο ορίζοντας, θα δούμε μπροστά και θα μπορέσουμε να εμπνευσθούμε και να υπηρετήσουμε το όραμα μιας νέας Ελλάδας που πρέπει να προσφέρει στην ταλανιζόμενη Ευρώπη τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα του πολιτισμού της ως τρόπου ζωής και σκέψης. Υπενθυμίζω ότι την περίοδο της μεταπολίτευσης πέρασαν εκατοντάδες υπουργοί. Ελάχιστοι διασώζονται στην λαϊκή μνήμη: Ο Σ. Μπένος για την ίδρυση των ΚΕΠ, ο Α. Πεπονής για την θέσπιση του νόμου προσλήψεων στο δημόσιο μέσω ΑΣΕΠ, ο Γ. Γεννηματάς για την ίδρυση του ΕΣΥ και ελάχιστοι άλλοι. Το πρόβλημα της χώρας ήταν ότι υπήρξαν ελάχιστοι οραματιστές πολιτικοί που αγωνίζονταν να πάνε τον ορίζοντα λίγο μπροστά, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία ήθελε και αρκούνταν στην απλή διαχείριση της εξουσίας, κολακεύοντας τις αδυναμίες των πολιτών. Το πολιτικό σύστημα με νύχια και με δόντια αναζητούσε μετριότητες με ελαστική συνείδηση, πρόσωπα που απλά διαιώνιζαν την διαπλοκή και παρακμή ενώ οδηγούσε σε περιθωριοποίηση τους ελάχιστους οραματιστές, με ευθύνη βέβαια και των πολιτών οι οποίοι «καθοδηγούμενοι ως αμνοί» με την ψήφο τους τιμωρούσαν τους λίγους οραματιστές που είχαν το θάρρος για ρήξεις και τομές , κι έτσι ενδεικτικά αναφέρω ότι δεν εξελέγη στο κοινοβούλιο ο Α. Πεπονής μετά την ψήφιση του νόμου για προσλήψεις στο δημόσιο μόνο μέσω ΑΣΕΠ. Αν μελετήσει κάποιος την ιστορία της χώρας θα δει ότι οι θεσμοί της σύγχρονης Ελλάδας ουσιαστικά δημιουργήθηκαν μέσα σε μια διετία, την διετία 1910-1912 που υπήρξε ένας οραματιστής πρωθυπουργός, ο Ελ. Βενιζέλος, που εξόπλισε τότε τη χώρα με σύγχρονους δημοκρατικούς θεσμούς. Αυτή η αναγέννηση του Ελληνισμού εκείνη την εποχή ήταν το εφαλτήριο για τις νίκες των βαλκανικών πολέμων που οδήγησαν στον διπλασιασμό της Ελλάδας. Από εκεί και μετά (με λίγες εξαιρέσεις) είχαμε πολιτικούς που δεν είχαν όραμα αλλά ούτε και θάρρος για ρήξεις και τομές και για τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις που είχε ανάγκη η χώρα.
Γι’ αυτό σήμερα πρέπει να ξαναθυμηθούμε το παρελθόν για να χρησιμοποιήσουμε ως εφαλτήριο για το μέλλον τις διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού: την ολιγάρκεια, την εργατικότητα, την αξιοκρατία, την πίστη στο θεσμό της οικογένειας, στο Έθνος και τη δημοκρατία, την αίσθηση δικαιοσύνης σε όλα τα επίπεδα. Αυτές οι αρχές, αν βιωθούν, ως ζωογόνος άνεμος θα διαλύσουν την ομίχλη της διαφθοράς και την μετριοκρατία της μεταπολίτευσης και στην ζωή της χώρας θα πνεύσει άνεμος δημιουργίας. Αν μπολιαστούν οι νέοι μας με αυτές τις αρχές θα καταλάβουν αυτό που έλεγε ο Α. Τρίτσης: « η εθνική ανεξαρτησία δεν είναι ένα απλό τέλεξ προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Είναι να μπορεί η χώρα να στέκεται στα πόδια της σε όλους τους τομείς».
*Ο κ. Γαρούφας είναι δικηγόρος και πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου