Πριν λίγες μέρες έγιναν βουλευτικές εκλογές αλλά έχουμε την αίσθηση ότι πέρασε πολύς καιρός γιατί οι μέρες είναι μεστές γεγονότων, συναισθημάτων και αντεγκλήσεων. Με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ δεν έσπευσαν οι Ελληνες να αποσύρουν τις καταθέσεις, όπως φοβόταν ο Αδωνις Γεωργιάδης (μάλλον αγνοεί ότι η πλειονότητα των Ελλήνων έχει χρέη και δεν έχει καταθέσεις), αλλά και δεν άλλαξε η ζωή του Ελληνα πολίτη.
Επειδή έχουμε καινούργια κυβέρνηση αναγκαστικά θα ξαναπούμε πράγματα που έχουμε πει στο παρελθόν, χωρίς αποτέλεσμα, γιατί στην Ελλάδα το πολιτικό σύστημα λειτουργεί με «κατά συνθήκην» πρόσωπα και καταστάσεις και αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να διαιωνίσει την υπάρχουσα κατάσταση, αρνούμενο να κάνει τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα.
Δεν πιστεύω ότι μπορεί η νέα κυβέρνηση (όπως δεν μπόρεσε και η προηγούμενη) να λύσει το πρόβλημα χρέους της χώρας αλλά θα μπορούσε να κάνει κάποιες μεταρρυθμίσεις που θα εκσυγχρονίσουν τη χώρα και θα δημιουργήσουν προϋποθέσεις ανταγωνιστικότητας, με αποτέλεσμα να αρχίσει να κινείται η οικονομία και να οδηγηθούμε σε ανάπτυξη.
Ενδεικτικά θα αναφέρω ότι έχουμε κρατικό μηχανισμό αναποτελεσματικό γιατί μέχρι τώρα από όλες τις κυβερνήσεις είχαμε στελέχωση διευθυντικών θέσεων με αποτυχημένους πολιτευτές, ανεπάγγελτους γόνους, κοσμικές κυρίες και συγγενείς υπουργών, με αποτέλεσμα να είναι αναποτελεσματικός. Ελπίζαμε ότι με τις κυβερνήσεις συνεργασίας θα άλλαζε η κατάσταση αλλά δυστυχώς η προηγούμενη συγκυβέρνηση μοίραζε τις θέσεις στα κόμματα που συγκυβερνούσαν και η στελέχωση γινόταν (με κάποιες εξαιρέσεις) με τα παλαιοκομματικά κριτήρια που προανέφερα (αυτοί στους οποίους ο κ. Σαμαράς ανέθεσε την στελέχωση του κρατικού μηχανισμού τον εξέθεσαν με τις επιλογές τους). Φοβάμαι ότι και η νέα κυβέρνηση την ίδια τακτική θα ακολουθήσει αλλά θα χαιρετίζαμε ως θαύμα τον παραμερισμό της κομματικής ευνοιοκρατίας και την αξιοκρατική στελέχωση, για να έχουμε αποτελεσματικό κρατικό μηχανισμό.
Ενδεικτικά και πάλι θα αναφέρω ότι θα έπρεπε να εξετασθούν κάποια πράγματα από μηδενική βάση. Εχουμε πρόβλημα απονομής δικαιοσύνης, με μεγάλη καθυστέρηση, γεγονός για το οποίο διαμαρτύρονται οι παραγωγικοί φορείς και η Πολιτεία προωθεί ως «αντίδοτο» τον θεσμό της διαμεσολάβησης για αποσυμφόρηση των δικαστηρίων αλλά με μηδενικά αποτελέσματα (στη Θεσσαλονίκη πιστοποιήθηκαν, παρακολουθώντας «δαπανηρά» σεμινάρια, εκατοντάδες διαμεσολαβητές, αλλά εξ όσων γνωρίζω υπήρξαν μόνο 2-3 υποθέσεις υπαγωγής σε διαμεσολάβηση). Θα έπρεπε όμως παράλληλα να δούμε πιο αποτελεσματικούς τρόπους. Να δούμε π.χ. αν σε άλλες χώρες υπάρχουν δικαστικές διακοπές 3,5 μηνών ετησίως (2,5 μήνες το καλοκαίρι, 15 μέρες την περίοδο των Χριστουγέννων και 15 μέρες την περίοδο εορτών του Πάσχα). Ξέρω ότι σε ευνομούμενες χώρες η περίοδος δικαστικών διακοπών περιορίζεται στον Αύγουστο. Μήπως ήλθε η ώρα να δούμε την δυνατότητα και αναγκαιότητα σύντμησης του χρόνου των δικαστικών διακοπών;
Θα μπορούσα να αναφέρω πολλές περιπτώσεις μεταρρυθμίσεων που μπορούν να γίνουν χωρίς καμιά δαπάνη, αρκεί να υπάρχει η πολιτική βούληση. Δυστυχώς ο πολιτικός κόσμος μέχρι τώρα βάφτιζε κατ' ευφημισμόν «μεταρρυθμίσεις» την θέσπιση νέων φόρων, ενώ τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις που είχε ανάγκη η χώρα τις απέφευγε.
Δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί το θέμα του δημόσιου χρέους και ποιος συμβιβασμός θα γίνει. Σε κάθε περίπτωση, αν θέλουμε να υπάρχει ελπίδα εξόδου από την κρίση και ανάκαμψης στο ορατό μέλλον, πρέπει να υλοποιήσουμε μόνοι μας τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα και αυτή η προσπάθεια πρέπει να συνδυασθεί με μια τολμηρή συνταγματική αναθεώρηση, που μπορεί να λειτουργήσει ως εφαλτήριο για τη χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου