Ετοιμάζοντας κείμενα για ένα νέο βιβλίο μου, χρειάστηκε να δω από το αρχείο μου εφημερίδες του Νοεμβρίου 2008 όπου ξαναδιάβασα δηλώσεις Ελλήνων πολιτικών που αν τις διαβάσει τώρα κάποιος, θα γελάσει πικρά. Από τον Οκτώβριο του 2008 είχαν φανεί σημάδια κρίσης στις ΗΠΑ με την κατάρρευση της κτηματαγοράς, αλλά οι εδώ περισπούδαστοι αναλυτές έλεγαν ότι η Ελλάδα είναι θωρακισμένη και δεν μπορεί να την αγγίξει η κρίση, ενώ οι της τότε αντιπολίτευσης έλεγαν ότι αν θα υπάρξει κρίση θα φταίει η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης κι όχι η διεθνής οικονομική κρίση, την οποία κατ' αυτούς επικαλούνταν προσχηματικά η τότε κυβέρνηση.
Βεβαίως πέρασε καιρός, η διεθνής οικονομική κρίση άγγιξε όλο τον κόσμο και πέρασε σαν σίφουνας από την Ευρώπη, κλόνισε τις οικονομίες πολλών χωρών και περισσότερο της Ελλάδας που ήταν ο αδύναμος κρίκος της αλυσίδας. Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα όλοι έχουν κοντή μνήμη κι έτσι κάποιοι πολιτικοί ξέχασαν τις ανοησίες που έλεγαν τότε για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και δυστυχώς ξέχασε τις ανοησίες τους και ο ελληνικός λαός κι έτσι βλέπουμε τώρα κάποιους που τότε έλεγαν ότι είναι «θωρακισμένη η οικονομία μας» ή ότι «δεν μπορεί να μας αγγίξει η διεθνής οικονομική κρίση» να κάνουν και τώρα αναλύσεις και προβλέψεις αντίστοιχου επιπέδου σαν ηθοποιοί που υποδύονται κάποιο ρόλο… Βεβαίως τα δημοσιεύματα της ίδιας εποχής αποτυπώνουν δηλώσεις πολιτικών μας, κορυφαίων τότε και τώρα, που ανοήτως δήλωναν ότι «λίγο ακόμη να αντέξει η Ελλάδα να αναλάβει επίσημα ο Ομπάμα κι όλα θα βελτιωθούν». Και βεβαίως ο Ομπάμα εκλέχθηκε και για δεύτερη θητεία και τα πράγματα ακολουθούν την πορεία τους, ενώ οι ΗΠΑ ασκούν την εξωτερική πολιτική πάντα με τον ίδιο τρόπο εξυπηρετώντας τα συμφέροντά τους και μόνο.
Η πραγματικότητα της ζωής επιβεβαιώνει διαχρονικά τη ρήση του Θουκυδίδη που έλεγε (σε μετ. Ε. Βενιζέλου) ότι «οι άνθρωποι συνηθίζουν να εμπιστεύονται εις την απερίσκεπτο ελπίδα εκείνο που επιθυμούν και να απορρίπτουν δι' αυθαιρέτου συλλογισμού εκείνο που αποστέργουν» και φυσικά η ρήση αυτή ισχύει κυρίως για τους Ελληνες πολιτικούς που οι επιθυμίες τους αντικατοπτρίζονται στη σκέψη τους ως πραγματικότητα.
Δυστυχώς οι πολιτικοί μας δεν βλέπουν μακριά και αρεσκόμενοι στη μικροπολιτική του σήμερα αποφεύγουν τις μεταρρυθμίσεις που θα δημιουργήσουν προοπτική για τη νέα γενιά. Γι' αυτό ενώ επαγγέλθηκαν όλοι μια τολμηρή αναθεώρηση του Συντάγματος που θα έκανε λειτουργικούς τους θεσμούς, κανείς δεν μιλά γι' αυτή παρότι από το Μάιο του 2013 μπορούσε να έχει ξεκινήσει η διαδικασία. Γι' αυτό ενώ επαγγέλλονται όλοι αξιοκρατία, μόλις αναλάβουν την εξουσία στελεχώνουν τον κρατικό μηχανισμό με ανεπάγγελτους γόνους, αποτυχόντες πολιτευτές και συγγενείς υπουργών. Γι' αυτό στις επικείμενες ευρωεκλογές, όπου θα έπρεπε τα κόμματα να αναζητήσουν στελέχη με ικανότητες και γνώση των μηχανισμών της ΕΕ, βλέπουμε να αναζητούν για τα ψηφοδέλτια ποδοσφαιριστές... και «αδαείς» με κριτήριο την αναγνωρισιμότητα.
Με θλίψη κι αηδία μπορεί κάποιος να παρατηρήσει την ελληνική πραγματικότητα με την πνευματική ηγεσία εκκωφαντικά απούσα και την πολιτική ηγεσία να μην μπορεί να ξεφύγει από το τέλμα της μικροπολιτικής.
Η Ανάσταση του Θεανθρώπου έρχεται μετά την εβδομάδα των παθών, μετά από δοκιμασίες και περισυλλογή που οδηγεί σε κάθαρση και ανασύνταξη ελπίδων για να μπορούν οι άνθρωποι να δεχθούν απελευθερωτικά και με αγαλλίαση το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης. Η χώρα μας βιώνει μια ατέλειωτη εβδομάδα παθών με προσδοκία της δικής της ανάστασης που θα έρθει μόνον αν εμείς οι πολίτες την αναζητήσουμε με αυτοκριτική, ψυχική κάθαρση και απόφαση για ανασύνταξη στόχων. Αυτές τις μέρες πρέπει όλοι να κοιταχθούμε στον καθρέφτη των ονείρων μας, αναζητώντας τα όνειρα της νιότης, γιατί, όπως έλεγε ο ποιητής Ν. Καρούζος, «θα περάσουν από πάνω μας όλοι οι τροχοί, στο τέλος τα ίδια τα ονειρά μας θα μας σώσουν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου