Οι Ελληνες πολίτες παρακολουθούν τις αποκαλύψεις για τις προμήθειες που εισέπρατταν κάποιοι για τα εξοπλιστικά προγράμματα των ενόπλων δυνάμεων σαν να παρακολουθούν κινηματογραφική ταινία. Τρίβουν τα μάτια τους κι αναρωτιoύνται πώς είναι δυνατό να γίνονταν αυτά, πώς δεν τα αποκάλυψαν έγκαιρα τα ΜΜΕ, πώς είναι δυνατόν τα πολιτικά κόμματα να μην αντέδρασαν.
Επειδή πρέπει να λέμε μόνο αλήθειες, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι λίγο πολύ όλοι ήξεραν ή τουλάχιστον υποψιάζονταν, αλλά σιωπούσαν κάνοντας ότι δε βλέπουν ή λέγοντας κάποιοι (μεταξύ αυτών και πρώην πρωθυπουργός) ανοήτως «όποιος έχει στοιχεία να τα πάει στον εισαγγελέα».
Δυστυχώς το πολιτικό μας σύστημα στη μεταπολίτευση λειτουργούσε με βάση την αρχή να κάνουν όλοι ότι δε βλέπουν μέχρι που κάποιος «τρελός» δημοσιογράφος θα αποκάλυπτε κάτι ή το ίδιο το πολιτικό σύστημα θα θυσίαζε κάποιους για να εκτονωθεί το λαϊκό συναίσθημα…
Να υπενθυμίσω την υπόθεση Κοσκωτά, όπου όλοι ήξεραν ή υποψιάζονταν το τι γίνεται, αλλά απέφευγαν να μιλήσουν. Να θυμίσω ότι υπήρξε ένας μόνο βουλευτής της ΝΔ τότε που τόλμησε να κάνει ερώτηση στη Βουλή για την υπόθεση αυτή και κόντεψε να διαγραφεί από το κόμμα του. Ενδεικτικά ακόμη να θυμίσω ότι όταν με εισήγησή μου ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης το 2007 εξέδωσε ένα ψήφισμα καταγγελίας της όλης διαδικασίας ανταλλαγών στην υπόθεση Βατοπεδίου, πέτυχε μεν να διασώσει σημαντικές εκτάσεις του Δημοσίου στο Ν. Θεσσαλονίκης, αλλά δυστυχώς ήταν ο μόνος φορέας που διαμαρτυρήθηκε σε μια Θεσσαλονίκη που οι περισσότεροι έκαναν πως δεν έβλεπαν. Να υπενθυμίσω ακόμη ότι την περίοδο του Χρηματιστηρίου έβγαινε στα ΜΜΕ ο αρμόδιος υπουργός κι έλεγε ότι η άνοδός του αντικατοπτρίζει το δυναμισμό της ελληνικής οικονομίας, με αποτέλεσμα να λεηλατηθούν οι οικονομίες του απλού πολίτη. Τέλος να θυμίσω ότι οι αρχηγοί κομμάτων τοποθετούσαν και τοποθετούν στα ψηφοδέλτιά τους και υποψήφιους που έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με τη Δικαιοσύνη και πρόσωπα αμφιλεγόμενου ήθους.
Βεβαίως υπήρξαν και υπάρχουν τίμιοι πολιτικοί που σεβάσθηκαν το δημόσιο χρήμα. Δε φτάνει αυτό όμως... Θα προσέφεραν υπηρεσία στην πατρίδα, αν έλεγαν στους αρχηγούς τους ότι δε δέχονται να είναι συνυποψήφιοι με πρόσωπα αμφιβόλου ήθους. Θα προσέφεραν, αν διαμαρτύρονταν κάποια φορά για το καρκίνωμα της οικογενειοκρατίας και για τη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού με κομματικές μετριότητες και ανίκανους υποτακτικούς υπουργών, με αποτέλεσμα να είναι αναποτελεσματικός.
Ο Τζον Κένεντι πριν εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ είχε γράψει ένα βιβλίο με τίτλο «Η σκιαγραφία των γενναίων». Σε αυτό βιογραφεί 8 Αμερικανούς πολιτικούς που σε κάποια φάση της πολιτικής τους ζωής, χάριν του δημοσίου συμφέροντος, χρειάστηκε να πάρουν κάποια γενναία απόφαση κόντρα στα κόμματά τους αλλά και στην κοινή γνώμη. Οπως γράφει, κάποιοι δικαιώθηκαν αλλά και κάποιοι καταστράφηκαν πολιτικά, αλλά λέει ότι με το θάρρος τους άφησαν καλή κληρονομιά σε κάθε Αμερικανό πολίτη και ανύψωσαν την ποιότητα του πολιτεύματος… Δυστυχώς στη χώρα μας αυτό το θάρρος έλειψε από τον πολιτικό κόσμο, που έπαιρνε αποφάσεις με βάση μόνο τις δημοσκοπήσεις, ενώ αρκετοί από τους πολιτικούς μας μπέρδευαν το νόμιμο με το ηθικό και υπήρξαν ατομικά έντιμοι πρωθυπουργοί, που δυστυχώς κάλυψαν ηθικά κατακριτέα συμπεριφορά υπουργών.
Τα όσα συμβαίνουν σήμερα νομοτελειακά θα συνέβαιναν, γιατί για πολλά χρόνια υπήρξε ανοχή σε τέτοια φαινόμενα... Ακόμη κι εμείς οι πολίτες δεν λειτουργήσαμε ως ενεργοί πολίτες, ανεχθήκαμε την οικογενειοκρατία και αναδείξαμε ως εκπροσώπους μας ασήμαντες μετριότητες, υποτακτικούς της διαπλοκής και κάποιους που συνωστίζονταν στην αυλή της Siemens για να πάρουν «χορηγίες»....
Το πολιτικό μας σύστημα με τον τρόπο που λειτουργούσε κακό σπόρο έσπερνε και φυσικά σήμερα καρκινώματα θερίζει… Για να αλλάξουν τα πράγματα πρωτίστως πρέπει να αλλάξουμε εμείς. Να αντιμετωπίζουμε σαν προσωπική μας υπόθεση ό,τι γίνεται στη δημόσια ζωή, αναζητώντας ως εκπροσώπους μας πρόσωπα με ήθος, επαγγελματική καταξίωση και θάρρος να λένε και «όχι», όταν πρέπει.
Δυστυχώς το πολιτικό μας σύστημα στη μεταπολίτευση λειτουργούσε με βάση την αρχή να κάνουν όλοι ότι δε βλέπουν μέχρι που κάποιος «τρελός» δημοσιογράφος θα αποκάλυπτε κάτι ή το ίδιο το πολιτικό σύστημα θα θυσίαζε κάποιους για να εκτονωθεί το λαϊκό συναίσθημα…
Να υπενθυμίσω την υπόθεση Κοσκωτά, όπου όλοι ήξεραν ή υποψιάζονταν το τι γίνεται, αλλά απέφευγαν να μιλήσουν. Να θυμίσω ότι υπήρξε ένας μόνο βουλευτής της ΝΔ τότε που τόλμησε να κάνει ερώτηση στη Βουλή για την υπόθεση αυτή και κόντεψε να διαγραφεί από το κόμμα του. Ενδεικτικά ακόμη να θυμίσω ότι όταν με εισήγησή μου ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης το 2007 εξέδωσε ένα ψήφισμα καταγγελίας της όλης διαδικασίας ανταλλαγών στην υπόθεση Βατοπεδίου, πέτυχε μεν να διασώσει σημαντικές εκτάσεις του Δημοσίου στο Ν. Θεσσαλονίκης, αλλά δυστυχώς ήταν ο μόνος φορέας που διαμαρτυρήθηκε σε μια Θεσσαλονίκη που οι περισσότεροι έκαναν πως δεν έβλεπαν. Να υπενθυμίσω ακόμη ότι την περίοδο του Χρηματιστηρίου έβγαινε στα ΜΜΕ ο αρμόδιος υπουργός κι έλεγε ότι η άνοδός του αντικατοπτρίζει το δυναμισμό της ελληνικής οικονομίας, με αποτέλεσμα να λεηλατηθούν οι οικονομίες του απλού πολίτη. Τέλος να θυμίσω ότι οι αρχηγοί κομμάτων τοποθετούσαν και τοποθετούν στα ψηφοδέλτιά τους και υποψήφιους που έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με τη Δικαιοσύνη και πρόσωπα αμφιλεγόμενου ήθους.
Βεβαίως υπήρξαν και υπάρχουν τίμιοι πολιτικοί που σεβάσθηκαν το δημόσιο χρήμα. Δε φτάνει αυτό όμως... Θα προσέφεραν υπηρεσία στην πατρίδα, αν έλεγαν στους αρχηγούς τους ότι δε δέχονται να είναι συνυποψήφιοι με πρόσωπα αμφιβόλου ήθους. Θα προσέφεραν, αν διαμαρτύρονταν κάποια φορά για το καρκίνωμα της οικογενειοκρατίας και για τη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού με κομματικές μετριότητες και ανίκανους υποτακτικούς υπουργών, με αποτέλεσμα να είναι αναποτελεσματικός.
Ο Τζον Κένεντι πριν εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ είχε γράψει ένα βιβλίο με τίτλο «Η σκιαγραφία των γενναίων». Σε αυτό βιογραφεί 8 Αμερικανούς πολιτικούς που σε κάποια φάση της πολιτικής τους ζωής, χάριν του δημοσίου συμφέροντος, χρειάστηκε να πάρουν κάποια γενναία απόφαση κόντρα στα κόμματά τους αλλά και στην κοινή γνώμη. Οπως γράφει, κάποιοι δικαιώθηκαν αλλά και κάποιοι καταστράφηκαν πολιτικά, αλλά λέει ότι με το θάρρος τους άφησαν καλή κληρονομιά σε κάθε Αμερικανό πολίτη και ανύψωσαν την ποιότητα του πολιτεύματος… Δυστυχώς στη χώρα μας αυτό το θάρρος έλειψε από τον πολιτικό κόσμο, που έπαιρνε αποφάσεις με βάση μόνο τις δημοσκοπήσεις, ενώ αρκετοί από τους πολιτικούς μας μπέρδευαν το νόμιμο με το ηθικό και υπήρξαν ατομικά έντιμοι πρωθυπουργοί, που δυστυχώς κάλυψαν ηθικά κατακριτέα συμπεριφορά υπουργών.
Τα όσα συμβαίνουν σήμερα νομοτελειακά θα συνέβαιναν, γιατί για πολλά χρόνια υπήρξε ανοχή σε τέτοια φαινόμενα... Ακόμη κι εμείς οι πολίτες δεν λειτουργήσαμε ως ενεργοί πολίτες, ανεχθήκαμε την οικογενειοκρατία και αναδείξαμε ως εκπροσώπους μας ασήμαντες μετριότητες, υποτακτικούς της διαπλοκής και κάποιους που συνωστίζονταν στην αυλή της Siemens για να πάρουν «χορηγίες»....
Το πολιτικό μας σύστημα με τον τρόπο που λειτουργούσε κακό σπόρο έσπερνε και φυσικά σήμερα καρκινώματα θερίζει… Για να αλλάξουν τα πράγματα πρωτίστως πρέπει να αλλάξουμε εμείς. Να αντιμετωπίζουμε σαν προσωπική μας υπόθεση ό,τι γίνεται στη δημόσια ζωή, αναζητώντας ως εκπροσώπους μας πρόσωπα με ήθος, επαγγελματική καταξίωση και θάρρος να λένε και «όχι», όταν πρέπει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου