Η καταγραφόμενη σε δημοσκοπήσεις ενίσχυση ακραίων πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα έφερε ως αποτέλεσμα συζητήσεις και σύνταξη σχεδίου νόμου για αυστηρότερη ποινική αντιμετώπιση ρατσιστικών περιστατικών βίας, εξύμνηση ολοκαυτωμάτων κτλ.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχω δει το περιεχόμενο του λεγόμενου «αντιρατσιστικού σχεδίου νόμου», γι’ αυτό και προς το παρόν θα κάνω κάποιες γενικότερες παρατηρήσεις. Προκαταβολικά επισημαίνω ότι θεωρώ το ολοκαύτωμα των εβραίων ιστορικό απεχθές έγκλημα (κι απορώ πώς κάποιοι το αμφισβητούν), έχω αρθρογραφήσει υπέρ της αναγνώρισης της γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής (κι όχι μόνο των Ποντίων) γιατί υπάρχουν ιστορικά στοιχεία, ενώ στο βιβλίο μου «με ανοιχτούς ορίζοντες» εκδ. ΕΡΩΔΙΟΣ - Θεσσαλονίκη 2006 σελ. 83-88, αναφερόμενος στους μετανάστες, επισήμανα την αναγκαιότητα υποδειγματικού σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για κάθε άνθρωπο που ζει στη χώρα μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αν κάποιος έχει αντίθετη γνώμη, πρέπει να διώκεται ποινικά μόνο και μόνο γιατί δεν συμφωνεί με την ιστορική αλήθεια… Γι’ αυτό μάλλον κάνουν λάθος και κάποιοι βουλευτές μας που ζήτησαν παλιότερα την επίσημη αναγνώριση της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού (πολύ σωστά) αλλά και την ποινική καταδίκη όσων την αρνούνται… Πρέπει να γίνει αγώνας διεθνώς για αναγνώριση της γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής από τους Τούρκους, αλλά αν κάποιος διαφωνεί, ας τον αφήσουμε να περιθωριοποιείται στην ιστορικά αστήρικτη διαφωνία του.
Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσω τη ρήση του Βολτέρου, που περιφραστικά έλεγε «διαφωνώ με όσα λες, αλλά θα αγωνισθώ μέχρι θανάτου για να μπορείς να τα λες», γιατί η ελευθερία έκφρασης γνώμης είναι προαπαιτούμενο της δημοκρατίας και γιατί η δημοκρατία δεν πρέπει να μιμείται και να αντιγράφει τακτικές ολοκληρωτικών καθεστώτων. Με αυτό το σκεπτικό, το 2006, ως πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, εισηγήθηκα και εξέδωσε ψήφισμα ο ΔΣΘ καταγγελίας του προωθούμενου τότε στην Ε.Ε. «αντικομουνιστικού μνημονίου», γιατί, απορρίπτοντας ο ίδιος την κομμουνιστική θεωρία, πιστεύω ότι πρέπει να έχουν την ελευθερία να την προβάλλουν όσοι την πιστεύουν στο πλαίσιο του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.
Νομίζω ότι το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο επαρκώς αντιμετωπίζει τα περιστατικά ρατσισμού, βίας κατά μεταναστών κτλ. και δεν χρειάζεται άλλο νομοθέτημα. Κατανοώ ότι οι έχοντες πρωτοβουλία τέτοιων νομοθετικών ρυθμίσεων διακατέχονται από κάποια αγωνία για τη δημοσκοπική αύξηση ακραίων πολιτικών δυνάμεων, αλλά πρέπει να καταλάβουν ότι οι πολίτες ενισχύουν τα άκρα αντανακλαστικά, για να εκδικηθούν το πολιτικό μας σύστημα, που έχει πολλές παθογένειες (οικογενειοκρατία, έλλειψη διαφάνειας, διαφθορά πολιτικού προσωπικού κτλ.) σε συνδυασμό με τη δεινή οικονομική κρίση που βιώνουν οι πολίτες. Η ενίσχυση των άκρων είναι σύμπτωμα ασθένειας του πολιτικού μας συστήματος και αυτή η ασθένεια αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά μόνο με τη σωστή λειτουργία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Αν θέλουμε να αποδυναμωθούν τα άκρα (που πραγματικά δημιουργούν κινδύνους για τη δημοκρατία μας) πρέπει να φροντίζουμε καθημερινά όλοι -και κυρίως οι πολιτικοί μας- για την ουσιαστική και σωστή λειτουργία των θεσμών, για ύπαρξη ισονομίας και ίσων ευκαιριών για όλους, για εξασφάλιση δυνατότητας εργασίας στους πολίτες, αλλά και για λειτουργία κράτους πρόνοιας, που θα αποδεικνύει έμπρακτα ότι η κοινωνία μας αποτελεί μια ζεστή αγκαλιά για όλους.
Του Δημήτρη Γαρούφα, δικηγόρου, πρώην προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου