Ο Ελληνισμός στην ιστορική του διαδρομή πέρασε από πολλές συμπληγάδες και επιβίωσε και μετά 400 χρόνια σκλαβιάς στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Στις πιο δύσκολες στιγμές του διαμόρφωνε θεσμούς που εξασφάλιζαν την επιβίωση αλλά και δημιουργούσαν προοπτική για το μέλλον. ΄Ενδεικτικά μόνο να θυμηθούμε ότι οι ορεσίβιοι Σαρακατσάνοι εκδιώχθηκαν από τα ΄Αγραφα λίγο πριν την επανάσταση του 1821 και σκόρπισαν σχεδόν σε όλα τα Βαλκάνια και επέζησαν ως ΄Ελληνες αποκομμένοι στη Βουλγαρία και τα Σκόπια κρατώντας «με νύχια και με δόντια» σαν φυλακτό και οδηγό τις αρχαιοελληνικές ρίζες και παραδόσεις. .Τελειοποίησαν το θεσμό του «τσελιγκάτου», που ήταν και συνεταιρισμός αλλά και κοινότητα, χρησιμοποιώντας τα «σ΄ναφικά» δικαστήρια για να επιλύουν τις διαφορές τους, ενώ διαμόρφωσαν κανόνες ύψιστης κοινωνικής αλληλεγγύης κι΄ έτσι αν κάποιος π.χ. από θεομηνία η άλλο γεγονός έχανε το κοπάδι του αμέσως μαζεύονταν οι αρχηγοί οικογενειών και όλοι ανάλογα με την δυνατότητα του καθενός πρόσφεραν ζώα από τα δικά τους κοπάδια για να δώσουν την δυνατότητα σ΄ αυτόν που έχασε τα πάντα να κάνει μια καινούργια αρχή..
Τα αναφέρω αυτά ενδεικτικά για να θυμίσω ότι ο Ελληνισμός πέρασε πολύ πιο δύσκολες περιόδους στην ιστορία του αλλά πάντα επιβίωνε γιατί λειτουργούσαν κανόνες ζωής στηριγμένοι στις αρχαιοελληνικές ρίζες που εξασφάλιζαν επιβίωση και δημιουργούσαν προοπτική.
Σήμερα ο Ελληνισμός βιώνει δεινή οικονομική και πολιτική κρίση. Η κρίση αυτή είναι πιο επικίνδυνη γιατί το πολιτικό μοντέλο της μεταπολίτευσης που επέβαλλε το πολιτικό μας σύστημα, εν ονόματι ενός ψεύτικου κοσμοπολιτισμού ,προσπάθησε να αποκόψει τον Ελληνισμό από τις ρίζες του καλλιεργώντας ένα καθαρά ωφελιμιστικό πλαίσιο αρχών νεοπλουτισμού. ΄Ετσι η υποχρέωση στρατιωτικής θητείας των νέων έφτασε στο σημείο να θεωρείται «βάρος» και από τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης…ενώ την εκπλήρωση αυτής της θητείας απέφυγαν με διάφορους τρόπους πλείστοι πολιτικοί μας. Το ήθος θεωρήθηκε αδυναμία και το θράσος αρετή ενώ η εντιμότητα μειονέκτημα. Τα κόμματα εξουσίας αντί να αναζητούν ανθρώπους με προσωπικότητα και ήθος επέλεγαν κι΄ επιλέγουν για την στελέχωσή τους πρόσωπα διαβλητά και μετριότητες που ήξεραν να σκύβουν καλά το κεφάλι για να διαιωνίζεται το τέλμα και η διαπλοκή.
Ακόμη και η πανάρχαια αρχή της κοινωνικής αλληλεγγύης ξεχάστηκε και, με εξαίρεση την Εκκλησία, οι «έχοντες και κατέχοντες» αντί να βοηθούν ατυχήσαντες πολίτες ασχολούνταν και ασχολούνται με την εξασφάλιση των κεφαλαίων τους σε «φορολογικούς παραδείσους» ενώ σιωπούν τώρα ακόμα και οι εφοπλιστές που σε άλλους καιρούς στήριξαν έμπρακτα και γενναία εθνικές προσπάθειες. Ακόμη και ο πνευματικός κόσμος που θα μπορούσε να ηγηθεί μιας ανανεωτικής προσπάθειας σιωπά εκκωφαντικά και οι πολίτες πελαγοδρομούν.
Τώρα χρειάζεται μια ανασύνταξη, μια αναγέννηση του Ελληνισμού για να υπάρξει διέξοδος στα αδιέξοδα του Ελλαδικού κράτους. Να βγει μπροστά ο πνευματικός κόσμος ,η εκκλησία και οι υγιείς δυνάμεις του ΄Εθνους ενώ και οι απλοί πολίτες οφείλουν να λειτουργούν πλέον ως ενεργοί πολίτες. Οφείλουμε όλοι ξεπερνώντας τις διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος , με οδηγό πανάρχαιες Ελληνικές αρχές και κανόνες ζωής να συναντηθούμε στην κοινή προοπτική των ανοιχτών οριζόντων του οικουμενικού Ελληνισμού. Με ολιγάρκεια ως τρόπο ζωής, με εργατικότητα και μεθοδικότητα, με αυτογνωσία και οδηγό τις αρχές του οικουμενικού Ελληνισμού να αξιοποιήσουμε και τα συγκριτικά πλεονεκτήματά του Ελλαδικού κράτους και με ανοιχτούς ορίζοντες στη σκέψη και τη δράση μας να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις αναγέννησης και νέας προοπτικής για τον Ελληνισμό που μπορεί να αποτελέσει το προζύμι για μια νέα κατεύθυνση της Ευρώπης σε αντιστοιχία με τον ανθρωποκεντρικό πολιτισμό της.
*Δημήτρης Γαρούφας Δικηγόρος-πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.
Τα αναφέρω αυτά ενδεικτικά για να θυμίσω ότι ο Ελληνισμός πέρασε πολύ πιο δύσκολες περιόδους στην ιστορία του αλλά πάντα επιβίωνε γιατί λειτουργούσαν κανόνες ζωής στηριγμένοι στις αρχαιοελληνικές ρίζες που εξασφάλιζαν επιβίωση και δημιουργούσαν προοπτική.
Σήμερα ο Ελληνισμός βιώνει δεινή οικονομική και πολιτική κρίση. Η κρίση αυτή είναι πιο επικίνδυνη γιατί το πολιτικό μοντέλο της μεταπολίτευσης που επέβαλλε το πολιτικό μας σύστημα, εν ονόματι ενός ψεύτικου κοσμοπολιτισμού ,προσπάθησε να αποκόψει τον Ελληνισμό από τις ρίζες του καλλιεργώντας ένα καθαρά ωφελιμιστικό πλαίσιο αρχών νεοπλουτισμού. ΄Ετσι η υποχρέωση στρατιωτικής θητείας των νέων έφτασε στο σημείο να θεωρείται «βάρος» και από τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης…ενώ την εκπλήρωση αυτής της θητείας απέφυγαν με διάφορους τρόπους πλείστοι πολιτικοί μας. Το ήθος θεωρήθηκε αδυναμία και το θράσος αρετή ενώ η εντιμότητα μειονέκτημα. Τα κόμματα εξουσίας αντί να αναζητούν ανθρώπους με προσωπικότητα και ήθος επέλεγαν κι΄ επιλέγουν για την στελέχωσή τους πρόσωπα διαβλητά και μετριότητες που ήξεραν να σκύβουν καλά το κεφάλι για να διαιωνίζεται το τέλμα και η διαπλοκή.
Ακόμη και η πανάρχαια αρχή της κοινωνικής αλληλεγγύης ξεχάστηκε και, με εξαίρεση την Εκκλησία, οι «έχοντες και κατέχοντες» αντί να βοηθούν ατυχήσαντες πολίτες ασχολούνταν και ασχολούνται με την εξασφάλιση των κεφαλαίων τους σε «φορολογικούς παραδείσους» ενώ σιωπούν τώρα ακόμα και οι εφοπλιστές που σε άλλους καιρούς στήριξαν έμπρακτα και γενναία εθνικές προσπάθειες. Ακόμη και ο πνευματικός κόσμος που θα μπορούσε να ηγηθεί μιας ανανεωτικής προσπάθειας σιωπά εκκωφαντικά και οι πολίτες πελαγοδρομούν.
Τώρα χρειάζεται μια ανασύνταξη, μια αναγέννηση του Ελληνισμού για να υπάρξει διέξοδος στα αδιέξοδα του Ελλαδικού κράτους. Να βγει μπροστά ο πνευματικός κόσμος ,η εκκλησία και οι υγιείς δυνάμεις του ΄Εθνους ενώ και οι απλοί πολίτες οφείλουν να λειτουργούν πλέον ως ενεργοί πολίτες. Οφείλουμε όλοι ξεπερνώντας τις διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος , με οδηγό πανάρχαιες Ελληνικές αρχές και κανόνες ζωής να συναντηθούμε στην κοινή προοπτική των ανοιχτών οριζόντων του οικουμενικού Ελληνισμού. Με ολιγάρκεια ως τρόπο ζωής, με εργατικότητα και μεθοδικότητα, με αυτογνωσία και οδηγό τις αρχές του οικουμενικού Ελληνισμού να αξιοποιήσουμε και τα συγκριτικά πλεονεκτήματά του Ελλαδικού κράτους και με ανοιχτούς ορίζοντες στη σκέψη και τη δράση μας να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις αναγέννησης και νέας προοπτικής για τον Ελληνισμό που μπορεί να αποτελέσει το προζύμι για μια νέα κατεύθυνση της Ευρώπης σε αντιστοιχία με τον ανθρωποκεντρικό πολιτισμό της.
*Δημήτρης Γαρούφας Δικηγόρος-πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου