Αναρωτιέμαι αν έχει νόημα να καυτηριάζει κάποιος τα κακώς κείμενα στην Ελλάδα, γιατί από πλευράς των ηγεσιών στη μεταπολίτευση υπήρχε γνώση και αποδοχή αυτών με διαχείριση εξουσίας που εξασφάλιζε για το μέλλον ότι θα παρέμενε η ίδια κατάσταση. Γι' αυτό π.χ. ενώ αναθεωρήθηκε κατ' επανάληψη το Σύνταγμα, διατηρήθηκε το ακαταδίωκτο των πολιτικών μέσω της άμεσης παραγραφής των ποινικών ευθυνών, ενώ από πλευράς πολιτών υπήρχε μοιρολατρικά παθητική αντιμετώπιση...
Οι θεσμοί υπολειτουργούσαν ή λειτουργούσαν μόνο στο βαθμό που εξασφάλιζαν τα προνόμια κάποιων, με τους περισσότερους πολιτικούς ηγέτες επί δεκαετίες να υπερχρεώνουν τη χώρα με δάνεια που συντηρούσαν έναν καταναλωτικό ευδαιμονισμό, χωρίς να τους απασχολεί το πώς θα εξοφλούνταν. Αλλά κι η πλειοψηφία των πολιτών έχει μερίδιο ευθύνης, γιατί λειτουργούσαν σε ρόλο παθητικού θεατή, ενώ, αν λειτουργούσαν ως ενεργοί πολίτες, άλλη θα ήταν η πορεία της χώρας.
Αναφέρω ενδεικτικά μόνο πως, όταν πριν από τέσσερα χρόνια ως πρόεδρος του ΔΣΘ πήρα την πρωτοβουλία καταγγελίας της υπόθεσης Βατοπεδίου, με στόχο να διασωθούν οι εκτάσεις του Δημοσίου στο νομό Θεσσαλονίκης για να μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον επ' ωφελεία των τοπικών κοινωνιών ως χώροι πρασίνου ή για δράσεις πολιτισμού, η φωνή μας ήταν μοναχική. Αυτοί που έπρεπε να πρωτοστατήσουν στον αγώνα ή έστω να συμπαραταχθούν μαζί μας προτιμούσαν να κάνουν ότι δε βλέπουν… ενώ από ολόκληρη Θεσσαλονίκη ελάχιστοι ήταν οι φορείς ή τα άτομα που δραστηριοποιήθηκαν για να προστατευτεί το δημόσιο συμφέρον.
Κι εμείς μεν, με όποιο κόστος, δώσαμε τον αγώνα που έπρεπε, αλλά οι αγώνες γίνονται πιο αποτελεσματικοί όταν υπάρχει κοινωνία ενεργών πολιτών που συμμετέχει και διεκδικεί. Αν αυτή η κοινωνία λειτουργούσε, δε θα υπήρχαν σκάνδαλα τύπου Siemens, Βατοπεδίου, χρηματιστηρίου, υποβρυχίων κ.λπ., γιατί αναγκαστικά θα λειτουργούσαν προληπτικά οι θεσμοί.
Σήμερα βιώνουμε δύσκολες μέρες, ενώ θα ακολουθήσουν δυσκολότερες, για τις οποίες δεν τολμά να μας μιλήσει ο πολιτικός κόσμος... Η πορεία της χώρας μπορεί να αρχίσει σε βάθος χρόνου να βελτιώνεται, μόνον αν εμείς λειτουργήσουμε πραγματικά ως πολίτες, αρχίζοντας να θεωρούμε προσωπική μας υπόθεση καθετί που αφορά τη χώρα, προτάσσοντας το γενικό συμφέρον έναντι του ατομικού και ανεβάζοντας τον πήχη σε ό,τι αφορά το επίπεδο των κάθε λογής εκπροσώπων μας, αναζητώντας ανθρώπους με ήθος, ικανότητες, όραμα αλλά και τόλμη να λένε και «όχι», όταν χρειάζεται... Για να υπάρχει ουσιαστικά ανεξάρτητη και δυνατή Ελλάδα, απαιτείται από όλους μας «αρετή και τόλμη», όπως θα έλεγε ο ποιητής.
*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου