«Της Βουλγαρίας τα βουνά,
Θεέ μ' , χαμήλωσέ τα,
να δούμε τα Ελληνόπουλα
και πάλι ψήλωσέ τα… »
(τραγούδι Χωριστής Δράμας)
Στην Ελλάδα ο μέσος πολίτης αγνοεί πολλά από την πρόσφατη ιστορία, γι' αυτό ελάχιστοι γνωρίζουν όσα υπέφερε ο πληθυσμός της Ανατολικής Μακεδονίας στις βουλγαρικές κατοχές, που είχαν ως αποτέλεσμα και τη μετοίκηση πληθυσμών στη Θεσσαλονίκη, κι έτσι εξηγείται π.χ. το γεγονός ότι το 15% του πληθυσμού της κατάγεται από το νομό Σερρών.
Επιγραμματικά, επισημαίνω ότι η Βουλγαρία ήθελε διέξοδο στο Αιγαίο κι έτσι, κάθε φορά που καταλάμβανε την Ανατολική Μακεδονία, προσπαθούσε, με μεθόδους που είχαν χαρακτηριστικά γενοκτονίας, να αλλοιώσει την πληθυσμιακή σύνθεση. Την περίοδο 1916-1918 οι βουλγαρικές αρχές στρατολόγησαν βίαια σχεδόν όλους τους Ελληνες άντρες από πόλεις και χωριά της Ανατολικής Μακεδονίας και τους μετέφεραν στα βάθη της Βουλγαρίας για να στρώνουν σιδηροδρομικές γραμμές ή να δουλεύουν σε ορυχεία, όπου από ασιτία, κακουχίες κ.λπ. πέθαναν σε δύο χρόνια σχεδόν οι μισοί. Ταυτόχρονα, καταπίεζαν επιλεκτικά τους Ελληνες, για να αναγκαστούν να φύγουν από την περιοχή κι έτσι η πόλη των Σερρών, όταν άρχισε η βουλγαρική κατοχή, είχε περίπου 35.000 κατοίκους, αλλά μέχρι να φύγουν οι Βούλγαροι, τον Οκτώβριο του 1918, απέμειναν μόνο 5.800.
Τον Ιανουάριο του 1919 διασυμμαχική ανακριτική επιτροπή που ερεύνησε το θέμα υπέβαλε έκθεση που αναφέρει επί λέξει: «Είμαστε βέβαιοι ότι η Βουλγαρία είχε ένα συγκεκριμένο στόχο: την καταστροφή του ορθόδοξου Ελληνικού πληθυσμού της Ανατολικής Μακεδονίας…». Αυτήν την έκθεση, που εξέδωσε το 2008 το Ιστορικό και Λογοτεχνικό Αρχείο Καβάλας, παρουσιάζουν στις 11-5-11, σε εκδήλωση στην Αθήνα, η Ομοσπονδία Σερραϊκών Πολιτιστικών Σωματείων Θεσσαλονίκης, η Παμμακεδονική Συνομοσπονδία, η Εταιρία Μελέτης - Ερευνας Ιστορίας Σερρών και άλλοι φορείς, με στόχο να καθιερωθεί ημέρα μνήμης των θυμάτων της βουλγαρικής κατοχής στην Ανατολική Μακεδονία...
Με τη Βουλγαρία σήμερα έχουμε φιλικότατες σχέσεις και δεν υπάρχουν εκατέρωθεν διεκδικήσεις. Η χώρα μας οφείλει να καθιερώσει ημέρα μνήμης γι' αυτά τα θύματα, αλλά ταυτόχρονα οφείλουν οι φίλοι μας Βούλγαροι να επιστρέψουν τα κειμήλια που κλάπηκαν από ελληνικά μοναστήρια την περίοδο των κατοχών και να συμμετέχουν σε εκδηλώσεις απόδοσης τιμής στα θύματα βουλγαρικών κατοχών, όπως ευφυώς κάνουν οι Γερμανοί για τα δικά τους θύματα.
Οι εκδηλώσεις μνήμης δεν είναι σοβινιστικές ούτε αναζωπυρώνουν πάθη, ενώ η αναγνώριση του εγκλήματος και η απόδοση τιμής στα θύματα από το κράτος - θύτη αποφορτίζει το κλίμα και δίνει ουσιαστικό περιεχόμενο στο όραμα της κοινής πλέον ευρωπαϊκής προοπτικής.
*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου