Ο Θουκυδίδης στην ιστορία του Πελοποννησιακού πολέμου γράφει (σε απόδοση Ε. Βενιζέλου) ότι: «οι άνθρωποι συνηθίζουν να εμπιστεύονται εις την απερίσκεπτον ελπίδα εκείνο που επιθυμούν και αποκρούουν δι΄ αυθαιρέτου συλλογισμού εκείνο που αποστέργουν…»
Η ρήση αυτή επαληθεύεται διαχρονικά από τους ΄Έλληνες πολιτικούς που συνήθως θεωρούν πραγματικότητα τις επιθυμίες τους και απορρίπτουν με αβάσιμους συλλογισμούς όσα δεν τους συμφέρουν. ΄Έτσι τα τελευταία 40 χρόνια σχεδόν όλοι απέκρυπταν την πραγματικότητα από τον Ελληνικό λαό, συναγωνίζονταν σε παροχές υποσχόμενοι «ακόμη καλύτερες μέρες» υπερχρεώνοντας τη χώρα, ελπίζοντας ότι την κρίσιμη ώρα κάποιος «από μηχανής θεός» θα την σώσει…
Βεβαίως έχουμε ευθύνη και εμείς οι πολίτες που με την ψήφο μας επιλέγαμε για την διοίκηση της χώρας ανθρώπους που απλά μας κολάκευαν , απλούς διαχειριστές της εξουσίας που στερούνταν οράματος αλλά και δεν είχαν το θάρρος υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων που είχε ανάγκη η χώρα. Η πικρή αλήθεια είναι ότι οι πολιτικοί μας ηγέτες -με λίγες εξαιρέσεις-στηρίζονταν στις μισές αλήθειες και την μετατόπιση των προβλημάτων για το μέλλον αδιαφορώντας για την υπερχρέωση της χώρας , δέσμιοι ενός συστήματος που μαστίζονταν από το καρκίνωμα της διαφθοράς και λειτουργούσε με καθεστωτική νοοτροπία. Γι΄ αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε ξαναγυρίζοντας το ρολόι της ιστορίας πίσω στην εποχή του Τρικούπη, με τους δανειστές ( κυρίως το Δ.Ν.Τ )να ελέγχουν ουσιαστικά τη χώρα και τα σχέδια νόμου να ελέγχονται από αυτούς πριν κατατεθούν στη Βουλή…
Η χώρα μας διανύει περίοδο παρακμής με τη χώρα καταχρεωμένη, με τους θεσμούς να έχουν ατονήσει ,με τους άνεργους να πολλαπλασιάζονται και τη νέα γενιά απελπισμένη να βλέπει σκοτεινό τον ορίζοντα. Για να υπάρχει ελπίδα προοπτικής για τη χώρα θα έπρεπε ο πολιτικός κόσμος της χώρας να συμφωνήσει σε εκπόνηση και υλοποίηση αναπτυξιακού σχεδίου με αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας αλλά και αναμόρφωσης της πολιτικής ζωής με υλοποίηση ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων. Προαπαιτούμενο είναι όλοι , κυρίως ο πολιτικός κόσμος, να συνειδητοποιήσουμε ότι διανύουμε περίοδο βαθιάς κρίσης του πολιτικού συστήματος και για να ξεπερασθεί θα χρειαστούν πέρα από την οικονομική ανάκαμψη κυρίως θεσμικές μεταρρυθμίσεις που θα δημιουργούν προϋποθέσεις διαφάνειας στην πολιτική ζωή, θα κάνουν ουσιαστική τη λειτουργία των θεσμών και πιο συμμετοχική τη λειτουργία της δημοκρατίας μας.
Ενδεικτικά αναφέρω ότι ο τρόπος λειτουργίας των πολιτικών μας κομμάτων, που αποτελούν ουσιαστικά τους «πνεύμονες» του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, αναντίρρητα είναι ξεπερασμένος και πρέπει να εκσυγχρονιστούν. Πρέπει(δεδομένου ότι επιχορηγούνται γενναία από τον κρατικό προϋπολογισμό) να θεσπιστούν κανόνες διαφάνειας στα οικονομικά τους, να παραμερίσουν την κομματική γραφειοκρατία και το μέτριο στελεχιακό δυναμικό και να ανοιχθούν στην κοινωνία αναζητώντας τους ικανότερους πολίτες ,ανθρώπους με ιδέες , οράματα και ήθος που θα μπορούν να ανανεώσουν την πολιτική ζωή και να σχεδιάσουν το αύριο της χώρας.
Επίσης θα έπρεπε ήδη να έχει αρχίσει η διαδικασία για τολμηρή συνταγματική αναθεώρηση(η σχετική διαδικασία μπορούσε ήδη να έχει αρχίσει από τον Μάιο του 2013) για να γίνει πιο συμμετοχική η δημοκρατία μας με καθιέρωση δημοψηφισμάτων υπό κάποιες προϋποθέσεις(π.χ.θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν θα μπορούσαν ποτέ να τεθούν σε δημοψήφισμα) , αν το ζητά συγκεκριμένος-μεγάλος αριθμός πολιτών και Βουλευτών , με εκλογή της ηγεσίας της δικαιοσύνης από ειδικό εκλεκτορικό σώμα για να τονιστεί περισσότερο η ανεξαρτησία της ,με περιορισμό της Βουλευτικής ασυλίας, με έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων, με θέσπιση κανόνων διαφάνειας στη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού ,με καθιέρωση ασυμβιβάστου της θέσης υπουργού και Βουλευτή για να αναβαθμιστεί το κοινοβούλιο(επιτυχώς εφαρμόζεται το σύστημα στην Κύπρο) κλπ.
Είναι αλήθεια ότι η πολιτική, οικονομική και πνευματική ηγεσία του τόπου ολιγώρησε πολλαπλά μέχρι σήμερα γι΄ αυτό κάνοντας αυτοκριτική οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της και συνειδητοποιώντας ότι η κρίση έχει ευρύτερες διαστάσεις να ασχοληθεί ουσιαστικά με το μέλλον της χώρας και με ευρύτερη συναίνεση να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να υπάρχει ελπίδα νέας προοπτικής για την Ελλάδα.
O Δημήτρης Γαρούφας είναι δικηγόρος-συγγραφέας, πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου